Ξύλο με βέργα (μπρρ...)

Domenica

Banned
Joined
9 Νοέ 2009
Μηνύματα
1.208
Αντιδράσεις
136
Εγω ειχα στο δημοτικό δάσκαλο απομεινάρι άλλων εποχών, χουντικών φρονημάτων και οχι απλά αυστηρό, αλλά κερβερο. Οχι μόνο μας έβαζε να φοράμε ποδιές σε όλο το δημοτικό ενώ ειχαν καταργηθεί όταν ξεκινησα την πρώτη δημοτικου αλλά μας έδερνε και με βέργα. Ξυλο έπεφτε και προκαταβολικώς για εκφοβισμό όχι μόνο οταν κάναμε κάτι. Τα χεράκια μου ήταν συχνά πρησμένα και κόκκινα και θυμάμαι ακομη τις απόπειρες να φανώ γενναία πριν η βεργα προσγειωθεί στις παλάμες μου. Αυτό συνέβαινε 2 ή 3 φορές τη βδομάδα! Το τι τράβηξα απο αυτον τον άνθρωπο δε περιγράφεται! Φαινεται όμως πως ο τυπος αν και αντίθετων φρονημάτων ήταν γερά δικτυομένος με ντόπιους παράγοντες και ποτέ δεν διαμαρτυρήθηκε κάποιος γονέας. Μια φορά αγανακτισμένη τον έβρισα και με πηγε στον συμβουλο, ήθελε να με αποβάλλει απο όλα τα σχολεία του νομού! Τελικά με έβαλαν και ζητησα συγνωμη,λούφαξα και εξακολουθήσαμε να τρώμε ξυλιές αδιαμαρτὔρητα. Η βέργα ηταν πάντα στο χέρι του!Συνιθίζοταν αυτό στα 80ς ή μόνο εγώ έπεσα στον ψυχανώμαλο?
 
δεν ξερω για 80ς εγω στα 90ς παντως στην τεταρτη δημοτικου ειχα μια δασκαλα βαρεμενη αγνη την λεγανε και μονο αυτο δεν ηταν ειχε ερθει απο ενα αλλο σχολειο στο οποιο την ειχαν διωξει(το μαθαμε επειτα)γιατι επειδη πηραν το γιο της στο ναυτικο για εκδικιση εβαζε τα παιδια να κανουν 2 ωρες το γυρο του σχολειου ασταματητα αυτη λοιπον την ειχε δει καπως με την βεργα και οταν μια μερα αρχισε τα χαστουκια ηρθε η μανα μου μαζι με τις μαναδες των αλλων παιδων και την αλλη μερα ειχαμε αλλαξει δασκαλα ενταξει ειπαμε δασκαλα αλλα οχι και να μας αρχιζει στις φαπες αυτο σημαινει εκμεταλευομαι την θεση μου για να βγαλω τα απωθημενα μου
 
Μεχρι την τριτη δημοτικου επεφτε ξυλο.

Επισης στα Αγγλικα η δασκαλα που με ΕΜΑΘΕ Αγγλικη Γραμματικη ταραζε στο ξυλο οσους ερχοντουσαν αδιαβαστοι.
 
Wally είπε:
Μεχρι την τριτη δημοτικου επεφτε ξυλο.Επισης στα Αγγλικα η δασκαλα που με ΕΜΑΘΕ Αγγλικη Γραμματικη ταραζε στο ξυλο οσους ερχοντουσαν αδιαβαστοι.
Αυτό δείχνει πολλά για εσένα..(admin γκουχ γκουχ:Ρ)

Πες τις πτώσεις του τake ρε.

Ξύλο, στα 80'ς στο δημοτικό μας ΠΟΤΕ (ακαδημία, ελιταριό μέχρι τα γόνατα:Ρ),ένας βγήκε μια φορά εκτός εαυτού και άλλαξε τμήμα την επομένη (δεν ακούμπησε παιδί έτσι.).
 
Δεν βλάπτει και καμιά σφαλιαρίτσα...
 
Ευτυχως ξυλο με βεργα δεν εφαγα ποτε #)

Ενα χαστουκι θυμαμαι, και κατι κουτσο στην γωνια (μονο :p )
 
Ξύλο με βέργα ποτέ..... Εγώ τις έφτιαχνα στο εργαστήριο του πατέρα μου....

Όμως πολλές ώρες στη γωνία και έξω απο την τάξη..... πώ πώ κακό που μου κάνανε....
 
Πρόλαβα την μέθοδο μέχρι και την 3η δημοτικού, προσωπικά δεν ίδρωνε το αυτί μου. :D Μετά ευτυχώς σταμάτησε.
 
Το δημοτικό το τελείωσα το 1979.Θυμάμαι ότι ίσχυε η βέργα.Απλωνες τα χεράκια σου και συνήθως έτρωγες 2-3.Επίσης ίσχυε και το χαστούκι (για πιο extreme αταξίες).Ολα αυτα πρεπει να καταργηθηκαν το 1980-81(ίσως με την εκλογή Ανδρέα).
 
Καλα το λεω δηλ. πως επεσα στην περιπτωση γιστι εγω αρχισα το δημοτικο το ᾽83!
 
δεν θα την ξεχασω ποτε θυμαμαι ειμουν τοσο χαζη που μολις εσπαγε φροντιζα να τους πηγενω καινουργια και για ανταμοιβη ετρωγα τις πρωτες εμας εβαζαν και οινοπνευμα για να το νιωθουμε καλυτερα το χειροτερο ηταν οταν χτυπουσαν στα ποδια πονουσε πολυ εκει
 
Μέχρι το 80 που τέλειωσα Δημοτικό, ίσχυε η βίτσα, κυρίως από "εξ επαρχίας ορμώμενους" δασκάλους.

Οι πιο "βλάχοι" είχαν μακριά ξύλινη βέργα από κάποιο δέντρο.

Οι πιο "ψαγμένοι" είχαν τoν πλακέ πήχη του υφασματέμπορα.

Πολύ αρνητικά λειτουργούσε το τέχνασμα να "τραβάς" το χέρι προς τα πίσω την κρίσιμη στιγμή, αφού συνήθως ο δάσκαλος "τα έπαιρνε" και σου έριχνε παραπάνω.

Όπως επίσης θετικά λειτουργούσε η "προσποίηση" ότι πόνεσες πάρα πολύ, αφού το "μαρτύριο" (εμπνευσμένο προφανώς από τις μεθόδους της Ασφάλειας επί Χούντας) σταματούσε νωρίτερα...
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πράγματι οι επαρχιώτες δάσκαλοι και φυσικά οι μεγαλύτεροι ηλικιακά είχαν την χρήση βέργας στην...ημερήσια διάταξη ως παιδαγωγική μέθοδο.Τότε φάνταζε σε όλους μας φυσικό...

Θυμάμαι πάντως τον εαυτό μου να έχει τιμωρηθεί με χτύπημα με βέργα και στα 2 χέρια για κάτι που δεν έφταιγα και φυσικά δεν ξέχασα ποτέ...εκδικήθηκα μετά από 25-30 χρόνια όταν ο δάσκαλος, δ/ντης του σχολείου παράλληλα ήρθε στην υπηρεσία που εργάζομαι και ζήτησε να πάρει υλικό και πληροφορίες πέραν του αντικειμένου μου. Δεν θα σας γράψω τι πήρε διότι δεν μου το επιτρέπει η αγωγή μου. Κανένας από τους συναδέλφους, υφισταμένους δεν ξέρει γιατί έδειξα υπερβάλλοντα ζήλο να ΜΗΝ τον εξυπηρετήσω παρόλο που δεν το συνηθίζω. Το βλοσυρό βλέμμα το είχε ακόμα...
 
Οι βίτσες από ξύλο λυγιάς ήταν οι χειρότερες, γιατί έτσουζαν πολύ. Και η μουριά ήταν κατάλληλη για βέργες.

Εγώ φυσικά πήγα δημοτικό όταν η βέργα ήταν στην ημερήσια διάταξη. Και από δικές μου πράξεις δεν είχα φάει ποτέ ξύλο (με μία εξαίρεση), γιατί ήμουν καλός μαθητής και ήσυχο παιδάκι, και η δασκάλα μας σε Δ, Ε, Στ, δεν ήταν ιδιαίτερα σαδίστρια. Αλλά υπήρχαν φορές που έτρωγε ομαδικά ξύλο η τάξη, ας πούμε γιατί γινόταν φασαρία, και έπαιρνα κι εγώ τη δόση μου.

Στην τρίτη Δημοτικού όμως έφαγα ξύλο για κάτι που όντως έκανα, και δεν θα το συγχωρήσω ποτέ στο καθήκι το δάσκαλό μας. Το κάθαρμα μας έδερνε στα χέρια με σκυτάλη. Σωστή φάλαγγα, δηλαδή. Δεν έτσουζε, αλλά πονούσε πολύ στο κόκκαλο. 'Ηταν λοιπόν μια χρονιά που θα γινόταν ολική έκλειψη ηλίου, ορατή από την πόλη μας, πρώτη που είχε συμβεί για πολλά χρόνια οπότε είχε γίνει μεγάλο σούσουρο. Μας είχαν πει να πάμε με γυαλιά καπνισμένα ώστε να μπορούμε να δούμε τον ήλιο (πολύ μεγάλο λάθος, δεν είναι αρκετή προστασία, αλλά τότε τόσο ξέρανε). Πράγματι, την ώρα που ήταν να γίνει η έκλειψη μας βγάλανε έξω στο προαύλιο. Εγώ απορροφήθηκα τόσο πολύ από το όλο φαινόμενο (μου άρεσε πολύ ο,τιδήποτε που είχε σχέση με επιστήμες από τότε) που άργησα να πάρω χαμπάρι ότι μας είχε διατάξει ο δάσκαλος να γυρίσουμε μέσα και παρόλο που έτρεξα αμέσως μόλις το είδα μπήκα αργά. Έφαγα 4 ξυλιές, το θυμάμαι ακόμη. 2 σε κάθε χέρι. Σημαντικό, γιατί μετά την πρώτη ξυλιά με τη σκυτάλη το χέρι πονούσε ήδη πολύ, οπότε η δεύτερη στο πονεμένο χέρι ήταν πραγματικό μαρτύριο. Τότε αυτό με πείραξε. Αργότερα κατάλαβα τι βλακεία και στενομυαλιά έδειχνε η πράξη του ηλίθιου, και τσαντίστηκα αναδρομικά, και μου ανεβαίνει η πίεση και τώρα όταν το θυμάμαι. Βρε κόπανε βλέπεις ένα παιδάκι τόσο απορροφημένο από ένα σπάνιο φυσικό φαινόμενο που ξεχνιέται και δεν παίρνει χαμπάρι ότι αδειάζει το προαύλιο γύρω του, και το τιμωρείς?... αυτό είναι κάτι που μάλλον έπαινο αξίζει παρά τιμωρία.

Φυσικά το πρόλαβαν στη μητέρα μου κάποιες συμμαθήτριές μου (τα κορίτσια ήταν πολύ πιο μαρτυριάρικα), "Κυρία elaphadoμαμά, ο elephadas έφαγε ξύλο σήμερα στην τάξη". Τότε, στο σχολείο μας τουλάχιστον, η συνηθισμένη αντίδραση από τους γονείς δεν ήταν να πάνε να βρίσουν τους δάσκαλους που έδειραν το χρυσούλι τους, αλλά να ρίξουν ένα δεύτερο χέρι ξύλο στον ένοχο. Με ρώτησε η μητέρα μου τί έκανα και τις έφαγα, αλλά όταν της είπα το λόγο δεν τον βρήκε αξιόποινο κι έτσι δεν είχα άλλες συνέπειες :)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
μα αυτός ήταν ο λόγος που τον εκδικήθηκα...επειδή ήμουν καλό παιδί, καλός μαθητής και ...αθώος!

Συγχωρήστε με αλλά το χάρηκα!!!
 
Ευτυχώς που διάβασα το "elephadoμαμά" και δεν μαύρισα τελείως με τα τρία τελευταία ποστ. Θα συμφωνήσω για τη βίτσα, ευλύγιστη και γρήγορη αν και καμιά φορά δεν πετύχαινε το στόχο της. Οι δασκάλες που είχα ήταν μια χαρά. Οι δάσκαλοι από την 3η Δημοτικού έως που τελείωσα όλοι Κρητικοί (από καθαρή συγκυρία). Αυστηροί σε βαθμό που δεν σήκωναν ούτε κιχ, είχαν όλοι αυτόν τον "πήχη" που γράφει και ο panp όμως σπανίως τον χρησιμοποιούσαν και όταν συνέβαινε "έριχναν" στ' αγόρια.

Όμως .... δεν θα ξεχάσω ποτέ τον ξάδελφό μου (ένα χρόνο μεγαλύτερο) και το δάσκαλό του που σήκωνε τα παιδιά στον αέρα από τις φαβορίτες και τα αυτιά αν έκαναν κάτι επιλήψιμο ή τέλος πάντων κάτι που δεν του άρεσε. Γύρω στο 1979 όλα αυτά και ευτυχώς που ήταν αρκετά δραστήριος για την εποχή του ο Σύλλογος Γονέων και ξεσηκώθηκε και έπαψε και αυτό έστω και αργά.

Ο φόβος φυλάει τα έρμα ... τρομάρα τους.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
...αν εκείνα τα χρόνια έλεγα στον πατέρα μου ότι με χτύπησε ο δ/ντης θα μου έλεγε καλά σου έκανε διότι ΣΙΓΟΥΡΑ κάτι έκανες. Πως να τον έκανα να πιστέψει ότι ήμουν αθώος; Ήταν ο λόγος του δ/ντή με τον λόγο ενός 7χρονου παιδιού.Οι γονείς τότε έτρεφαν σεβασμό για τους δασκάλους, πόσο μάλλον οι δικοί μου που τελείωσαν με το ζόρι στο χωριό τους δημοτικό και ήρθαν έφηβοι στην Αθήνα! Ο σεβασμός δεν ήταν κακό πράγμα...κακό ήταν να μην πιστεύουν τα παιδιά τους. Συνηθισμένο πάντως τότε το φαινόμενο.
 
Εγω δεν ειχα φαει ξυλο με βεργα αλλα η δασκαλα στην 3η δημοτικου μου ειχε δωσει σφαλιαρα χωρις να φταιω σε κατι..ακομη θυμαμαι την φαση:Ημουν απογευμα εκεινη την ημερα και πηγα με το βιβλιο στην εδρα να ρωτησω κατι την δασκαλα..και εκεινη χωρις λογο με σφαλιαρησε..αφου εβαλα τα κλαμματα,οταν πηγα σπιτι το ειπα στους γονεις μου.Εννοειται οτι ο πατερας μου τα "πηρε στο κρανιο" μαζι της και την επομενη ημερα ετοιμασε ενα γραμμα να της δωσω.Επειδη εγω φοβομουν/ντρεπομουν αυτο της το εδωσε η διδυμη αδελφη μου (αφου ημασταν στην ιδια ταξη :) ).

Δεν εμαθα ποτε τι της ειχε γραψει αλλά απο τοτε οχι μονο δεν αγγιξε εμενα ή καποιον αλλον αλλα σηκωνοταν και απο την εδρα οταν εμπαινε η μητερα μου στην ταξη για ενημερωση! :cool:
 
ειναι κατι που δε θελω να θυμαμαι ,συνεβαινε και στην Α και στη Β δημοτικου και τις περισσοτερες φορες για ψυλλου πηδημα..Η βεργα ηταν απ τις μακριες και ευτυχως οχι πολυ λεπτη(απ αυτες που χρησιμοποιουσαν οι δασκαλοι για να μας δειχνουν διαφορα σημεια στους χαρτες)

η δασκαλα ηταν παλαιων αρχων αν και ηταν νεα σε ηλικια (γυρω στα 40 με 45 το πολυ) αλλα για μας ηταν ο φοβος κι ο τρομος..

Το δικο μου πρεπει να ηταν το μοναδικο σχολειο στην πολη που ειχε ακομα αυτη τη μεθοδο με τη βεργα λιγο πριν τα τελη των 80.Ευτυχως απ τη Γ δημοτικου και μετα ειχαμε αλλους δασκαλους που δε χρησιμοποιουσαν τη βεργα για ξυλο :)
 
Στη 2α και την 3η δημοτικου μετρουσα καθημερινα 20 με 30 χτυπηματα σε καθε χερι - και οχι με βιτσα αλλα με τετραπλευρο ξυλινο πηχυ που εκανε τα κοκκαλα να τριζουν, και οχι απο καθαριοτητα...

Στη 4η αλλαξα σχολειο και επεσα πανω στο φαινομενο του να πεφτουν οι σφαλιαρες σαν χαλαζι... στην 5η και 6η απλα αφησα 2-3 ντουζινες φαβοριτες στα χερια των δασκαλων μου. Και οταν ειπα μια φορα στον συγχωρεμενο τον πατερα μου οτι "με βαρανε οι δασκαλοι στο σχολειο", μου σκασε μια μπουφλα και μου ειπε να διαβαζω, για να γινω ανθρωπος.... Και δεν ημουν κακος μαθητης, ισα ισα, απλα πολυ ζωηρος και ζημιαρης.

Σημερα, απο παιδαγωγικη αποψη - δεν θα θελα με τιποτα να ασκειται βια στα ανηψια μου που θα ξεκινησουν το δημοτικο του χρονου - αλλα απο την αλλη ειδα και τις επομενες γενιες απο μενα να περνουν το Δημοτικο σαν να μην υπαρχει, χωρις να μαθαινουν στα αληθεια, χωρις να τους ασκειται πιεση για αυτο, με γονεις που κανουν αγωγες σε οποιο δασκαλο βαλει τις φωνες στον γιοκα τους αλλα αδιαφορουν (ή δεν μπορουν) να "διαβασουν" τα παιδια τους - και σε ενα μεγαλο ποσοστο δεν βλεπω ανθρωπους "καλυτερους" απο τη δικη μου γενια που τις αρπαξε κανονικα.

Γνωμη μου ειναι οτι τουλαχιστον η πρωτη μαθηση/εκπαιδευση/συμπεριφορα ερχεται απο το σπιτι, πριν το παιδι γραφτει στη 1η δημοτικου. Αν ο μικρος και η μικρη σκασουν στο Δημοτικο με αρνητικη ψυχολογια ή και με μηδενικη ανοχη/ορεξη για μαθηση - τα πραγματα απλα θα ακολουθησουν το ενα το αλλο και στο γυμνασιο θα γιορταζουν το ΟΧΙ στις 25 Μαρτιου και την Επανασταση των Οκτωβριο - γραφοντας ακομα και το ονομα τους λαθος - και θα τρεχουν να μαζευουν τα αμαζευτα στη 2α Λυκειου αλλα τοτε θα ειναι πολυ δυσκολα τα πραγματα.
 
Πίσω
Μπλουζα