Νώντα, το βιντεο της μαντούς το βρήκα τη προηγούμενη εβδομάδα, όπως και όλα τα υπόλοιπα (πολύ) σπάνια βίντεο του εν λόγω χρήστη! Κι εγώ το είχα ακούσει αυτό για τη δυσαρέσκεια της εταιρίας και ιδιαίτερα της ίδιας της μαντούς (η οποία φωνή αναμφισβήτητα έχει, ωστόσο ανέκαθεν δεν φημιζόταν και για τη μετριοφροσύνη της...) Ανεξάρτητα πάντως από τη συμπεριφορά της ήταν ένα καλό τραγούδι, που αν είχε πάει μια άλλη χρονιά της δεκαετίας, σίγουρα θα "χτύπαγε" πολύ καλή θέση..Αλλά πραγματικά νομίζω ότι το "το δικόμου αστέρι" ήταν πολύ καλύτερο και η Ευστρατίου από τις πιο συμπαθητικές καλλιτέχνιδες που υπάρχουν..Για το Βαρδή ήθελα να το γράψω, όχι γτ μου άρεσε τρελά το συγκεκριμένο κομμάτι (θεωρώ ότι έχει πει πολυυυυυ καλύτερα) αλλά εκείνη τη χρονιά ήταν πολύ καταλληλότερο να μας εκπροσωπήσει από τη βαρετή κατά τη γνώμη μου μπαλάντα της Μαντούς..(που ουσιαστικά έκανε επίδειξη της φωνής και της...κακογουστιάς της-ακόμα θυμάμαι το ανεκδιήγητο ενδυματολογικό συνδυασμό του εθνικού τελικού με τη μπαλούν κοορτίνα και την -ακόμα χειρότερη- της τελικής βραδιάς της διοργάνωσης που παρέπεμπε σε σαδομαζοχίστρια υψίφωνο...άλλο ένα χαρακτηριστικό της αοιδού:η κακογουστιά!)Απ'ότι θυμάμαι πάντως, ο κόσμος είχε ψηφίσει βαρδή και η κριτική επιτροπή ήταν ουσιαστικά που την έστειλε (της ξεπλήρωσε την υποτιθέμενη αδικία του '89, 13 χρονια μετά! Η μεγαλύτερη πάντως αδικία κατ'εμε ήταν μακρααααν αυτή με την ηρώ το 1998..Και τα είδαμε τα αποτελέσματα βεβαίως...Αυτό που δεν ήξερα ήταν οτι ο Μπίγαλης είχε στείλει του "Αιγαίου τα μπλούζ"! Καταπληκτικό τραγούδι που ακούγεται άνετα μέχρι σήμερα..(εγώ τουλάχιστον το έχω στο mp3) Εν αντιθέσει με τα άλλα τραγούδια που είχε στείλει το 94 και το 96 στα οποία δεν είχε βρεθεί και στο απόγειο της έμπνευσης του...(αυτό με τη Παπαρίζου το 2005 ήταν σπουδαίο αλλά στείλαμε το κλασικό χαζοχιτάκι..ασχετα αν πήραμε τη πρωτιά-που ούτως ή άλλως θατη παίρναμε)
και γενικά είχε διοχετευθεί πολυυυυυ χρήμα στην υπόθεση...Συν μια όντως ευρηματική χορογραφία του Ευαγγελινού και μια όντως ευειδής (για να μη χρησιμοποίησω άλλη έκφραση που μου'ρχεται στο μυαλό αλλά τη κόβει η λογοκρισία) Παπαρίζου..Συν ενα πιασάρικο (αλλά κατά τη γνωμη εντελώς β' διαλογής) τραγούδι που κάνει αμέσως γκέλ στο κόσμο. Συν την αναμφισβήτητη υποστήριξη των ομογενών μέσω τηλεψηφοφορίας (που τότε διαμόρφωνε αποκλειστικά το αποτέλεσμα)...Καί ήρθε το βραβείο! 
Κατά τη κακή πτυχή -που υποστηρίζεται από πολλούς αλλά δεν αποδεικνύεται από κανένα-για τη νίκη μας (την "εθνική νίκη που κατήγαγε η Ελλάδα με την Ελένη Παπαρίζου "όπως διατείνετο ο τότε Υπουργός Εσωτερικών-αυτές οι"εθνικές νίκες" μας φέρανε στη σημερινή "εθνική πανωλεθρία" 
) αποφασιστικό ρόλο έπαιξε το άφθονο χρήμα που έπεσε..(Γενικά τα τελευταία χρόνια επικρατεί η άποψη πως τα έπαθλα "αγοράζονται") Όποια άποψη θεωρείς ότι ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, αυτή επέλεξε. Εγώ είμαι κάπου ανάμεσα. Για να καταλήξω όμως από εκεί που ξεκίνησα, θεωρώ πως το "light in our soul" του Μπίγαλη ήταν τραγούδι αξιώσεων (για μένα το καλύτερο τραγούδι που έχει πει η Παπαρίζου), μ'αυτό θα ένιωθα πραγματικά ικανοποιημένος (και όχι εθνικά υπερήφανος όπως βλακωδώς υποστηρίζεται - άλλα είναι αυτά που θα έπρεπε να μας κάνουν εθνικά υπερήφανους) για τη συμμετοχή μας και πραγματικά θα της άξιζε (και πιστεύω εν τέλει οτι θα το έπαιρνε) με χίλια το βραβείο. Αλλά πρώτον δεν ξέρω αν θα μπορούσε να το αποδώσει ανάλογα επιτυχημένα ζωντανά και δεύτερον λειτουργήσαμε με όρους ελληνικού ποδοσφαίρου "πρώτα το αποτέλεσμα και μετά το θέαμα"..
) Έχοντας μεσολαβήσει μια δεκαετία, νομίζω οτι του Μπίγαλη ήταν κλάσεις ανώτερο ποιοτικά και θα πήγαινε καλά..Αν κι θυμάμαι ότι στον διαγωνισμό υπήρχε και ένα πολύ ωραίο ντουέτο από τη Ρουμανία,από δύο εκπληκτικούς τραγουδιστές της όπερας,που ενδεχομένως θα αποτελούσε ισχυρό ανταγωνισμό..
