Το κατάλαβα ότι αναφερόσουν σ' αυτό μου το σχόλιο
Claudia
Απ' ότι καταλαβαίνω, εκτιμάς και τον Αθανασιάδη και τα έργα του. Εγώ πάλι όχι και τόσο
. Και προφανώς αυτό κάνει όλη τη διαφορά.
Για μένα είναι και συντηρητικό και άδικο το πώς καταλήγουν και οι τρεις χαρακτήρες, εκτός οικογένειας. Εντάξει, ίσως όχι τόσο άδικο για τη Μάρθα
. Γιατί στην τελική ο Στράτος να πάει καλύτερα από τον Ζανή; Επειδή είναι καλός; Μα έχει την "πολυτέλεια" να είναι καλός, ως παιδί και άντρας που δεν χρειάστηκε να κουραστεί για να διεκδικήσει κάτι. Γιατί ο Ζανής δολοφονείται; Επειδή κατέδωσε στην αστυνομία τ' αδέλφια του ή επειδή πάντοτε ζήλευε την οικογένεια Βίλλη; Μα και οι ίδιοι οι Βίλληδες ενίσχυαν με την συμπεριφορά τους αυτή του την αντίδραση. Α όχι! Καθόλου σίγουρη δεν είμαι για το "δίκαιο" της καταδίκης του
Όσο για όσους αγάπησαν την οικογένεια και ενσωματώθηκαν σ' αυτήν χωρίς προβλήματα, πάλι συντηρητικό το βλέπω. Επειδή ο Φωκίωνας, ο άντρας της Άσπας, ήταν ένας μεγαλύτερός της κατά 20 χρόνια δευτεροξάδελφος που και οι δυο οικογένειες (Νέζηδες και Βίλληδες) το είχαν κανονισμένο ότι θα παντρεύονταν. Κι ο άντρας της Γεωργάντζας, πάλι ένας ψιλοκανονισμένος γάμος, βασισμένος κυρίως στην εκτίμηση και λιγότερο στον έρωτα. Αν θεωρούμε ότι το "αμάρτημα" της Σύνθιας ήταν πως δεν αγαπούσε τρελά τον Στράτο, τα συνεχή "καθώς πρέπει" παντρολογήματα των προγόνων, τι ακριβώς είναι;
Γενικώς αυτή η τάση του Αθανασιάδη να βάζει τους πάντες ξανά κάτω από την ομπρέλα της οικογενειακής παράδοσης (έστω "αναθεωρημένης") με εκνευρίζει
. Ο Λουκάς Δελόγγης παιδεύεται 10 χρόνια σε Όρος και Παρίσι για να καταλήξει στην Πόλυ
, η Μάρμω Πανθέου γυρνάει στον γεμάτο κατανόηση άντρα της, ο Ζανής πάει στο χώμα, όπως και ο Κίτσος, η Σύνθια, η Γλαύκη
Ειδύλλια στην ελληνική λογοτεχνία που προσεγγίζουν αυτό του Ζανή και της Μελιώς; :xm:
Για μένα πάμπολλα Τα περισσότερα μαζεμένα στο έργο του Καραγάτση ...