"Το μόνο που της μένει είναι να ικανοποιήσει την επιθυμία του γιόκα της". Ποιον άλλο λόγο ύπαρξης μπορούν να έχουν οι μαμάδες αφού επιτελέσουν τον σκοπό για τον οποίο γεννήθηκαν, δηλαδή να κάνουν δώρο στον άντρα τους τον διάδοχο? Και βέβαια έχουμε και τη σωστή διανομή των ρόλων. Η μαμά στην κουζίνα με τη γαλοπούλα και τα παιδία παίζει. Μεγάλο και μικρό.
Αλλά τελικά είναι φεμινιστικό σπίτι, αφού με την κουζίνα ασχολείται ο άντρας του σπιτιού, δηλαδή εκείνη.
Από την περιγραφή της συμπεριφοράς της φαντάζομαι ένα σπίτι γεμάτο σεμεδάκια με το τρίγωνο να πέφτει πάνω από την πόρτα της κατάψυξης, πάνω από την τηλεόραση, και ουαί κι αλλίμονο αν τα διπλώσει κανείς για να μην εμποδίζουν.
Εεεε, κυρία Πωλίνα μου, μια που αναφερθήκατε εσείς πρώτη στον απαρχαιωμένο και προσβλητικό όρο "γεροντοκόρη" και μάλιστα με την έννοια της ιδιότροπης γυναίκας, θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι ικανοποιούσατε τον ορισμό της γεροντοκόρης (γυναίκα μιας κάποιας ηλικίας που είναι ανύπαντρη). Η ύπαρξη γιου και η πιθανή συγκατοίκηση με τον σύντροφο (δεν ξέρω τα οικογενειακά τους, ό,τι διαβάζω σχολιάζω) δεν αλλάζει το γεγονός.