Αν εννοείς για το σπίτι του Βουτσά, δεν έχω φαρμάκι να ρίξω. Δεν το βρίσκω κακό.
Με εξαίρεση τα σιχαμένα ψεύτικα λουλούδια και το καδρομάνι, δεν το βρίσκω και κακό να πεις. Ναι, δεν είναι και ό,τι καλύτερο αλλά έτσι ήταν τότε.
Για να'μαι ειλικρινής, το γενικό δεκόρ της δεκαετίας του 1970 μ'αρέσει. Αυτά τα περίεργα χρώματα της φύσης, τα χοντρά υφάσματα, τα εφαρμοστά ρούχα, τα αληθινά υλικά και όχι τα τόσο ψεύτικα που ακολούθησαν. Με χαλούν οι λεπτομέρειες: το γυαλιστερό καπέλο της λάμπας, τα υπερβολικά σκαλιστά μεταλλικά κομμάτια (πόμολα, κρεμάστρες κλπ), η μαλλούρα, η έλλειψη φρυδιών, η πιθανή απλυσιά.
Θα σχολιάσω όμως το για άλλη μια φορά κουλό της λεζάντας. Ήμαρτον θε μου, πόση βλακεία πια!