Kι από όμορφα διακοσμητικά, Κώστα, βλέπω καλά τα πήγαινες... Η γωνιά που χωράει τα πάντα !
Τεχνική λεπτομέρεια ! Λόγω του ίσιου τοίχου, το τζάκι πρέπει να είναι με τη "φούσκα του" στο μπαλκόνι ή στον εξωτερικό τοίχο τέλος πάντων. Βλέπουμε και σήμερα τέτοια, αν και δε συνηθίζεται.
Η λεζάντα είναι η αποθέωση της ανοησίας. Ελπίζω να την έγραψαν οι συντάκτες του περιοδικού από το μυαλό τους και να μην είπε εκείνος κάτι παρόμοιο.
Και τι το διακοσμητικό έχει μια τούβλινη τρύπα στον τοίχο σκεπασμένη με στάχτες? (υποθέτω αγορασμένες διότι δεν δούλευε το τζάκι). Απορώ πάντως που άφησε τόσο χώρο στο εσωτερικό του τζακιού αχρησιμοποίητο. Τουλάχιστον 50 μπιμπελό, φωτογραφίες, κουκλάκια και άλλα μπιχλιμπίδια θα μπορούσε να είχε χωρέσει εκεί.
Το σκούρο πάτωμα και το γεωμετρικό σκούρο τραπεζάκι φωνάζουν για λιτή διακόσμηση, αλλά δεν τα άκουσε κανείς.
Ναι, εκεί πήγε το μάτι μου αμέσως. Και δεν δένει άσχημα με τα αρχαιοπρεπή ανθέμια στα ακροκέραμα των κάδρων στον τοίχο. Μου τα χαλάνε όμως οι ρόμβοι του σκρίνιου. Σαν συρματόπλεγμα μοιάζουν.
Το σεμεδάκι κάτω από το τσουκάλι το κέντησε με τα χεράκια της, όπως έφτιαξε και τα γλυκά?
Πω πω...φωτογραφία-ύμνος στο ρετρό : από το κρύσταλλο και τα καϊτια της πόρτας, την ανθοστήλη, το μωσαίκό, τις μπότες, ακόμα και το...σκύλο (ελάχιστοι πρέπει σήμερα να έχουν Σέττερ, και μάλιστα ιρλανδέζικο κανελί, όπως δείχνει).
Ναι, αλλά και τι τηλέφωνο, ε? Από την εποχή που ο Κωνσταντάρας ήταν ζεν πρεμιέ.
Ανθοστήλη άνευ ανθέων και βάζου είναι σκέτα "στήλη". Πάντως ήταν ωραίο ζευγάρι Κρούσκα - Αρζόγλου, και μια χαρά της πήγαιναν αυτά τα ρούχα. Δεν νομίζω η Βουγιουκλάκη, ας πούμε, να μπορούσε να ντυθεί έτσι, και να με συγχωρούν οι θαυμαστές της.
Γιατί ήταν διαφορετικό το κάτω κρύσταλλο της πόρτας από τα υπόλοιπα?
Έλα να μη διαβάζω κακίες. Προφανώς από το ίδιο τεύχος είναι οι δύο φωτογραφίες.
Πρωτοποριακό το κυκλικό (ή απλώς τεταρτοκύκλιο να χωράει σε γωνία?) τραπεζάκι με τα ποτά. Ελπίζω να μην ήταν πλαστικό, ούτε αυτό ούτε τα τραπεζάκια μπροστά και δίπλα στον καναπέ με τα οποία είναι σετάκι. Αν έβλεπα τα έπιπλα από μόνα τους σε φωτογραφία θα μάντευα ότι ήταν πλαστικά (άντε μελαμίνη ή κάτι τέτοιο) αλλά δεν μπορώ να φανταστώ τέτοιο υλικό σε σαλόνι.
Περιμένω σημειολογική ανάλυση για τα διάφορα που είναι πάνω στο κεντρικό τραπεζάκι. Τασάκι βιομηχανικού μεγέθους είναι αυτό μπροστά-μπροστά?
Αλλά ποια η γνώμη σας για τους πίνακες στον τοίχο? Εμένα μου θυμίζουν τέχνη λαϊκής αγοράς, αλλά μπορεί να φταίει η φωτογραφία και να είναι εικαστικά αριστουργήματα