Εγώ θυμάμαι αυτούς του 1984, όπου ξενυχτούσαμε για να δούμε τη Ζόλα Μπαντ (που ήταν το ανερχόμενο άστρο στις μεσαίες αποστάσεις) να τρώει τελικώς τα μούτρα της σπρωγμένη από την Μαίρη Ντέκερ (μετέπειτα Σλέινι) και με τη σειρά της την Ντέκερ να πέφτει, επιτρέποντας στη Μαρίτσιτσα Πούικα, μια ήδη βετεράνα δρομέα από τη Ρουμανία να νικήσει άνετα. Εννοείται ότι είχα δει και κολύμβηση το '84, όπου όλοι είχαμε εντυπωσιαστεί με το ύψος του (Δυτικο-)Γερμανού Μίχαελ Γκρος. Αλλά και τη Σεούλ θυμάμαι ειδικά το ύψος των ανδρών που ήταν ντέρμπι μεταξύ των Αβντεγιένκο, Κόνγουεϊ, Σέμπεργκ (αυτή είναι η κάπως κοντινή προφορά του ονόματος του Patrik Sjoberg, κ όχι "Σιόμπεργκ") και Ποβαρνίτσιν. Θυμάμαι και την κολύμβηση, όπου έδωσε ρέστα ο Μάτ Μπιόντι, εντυπωσίασε ο τυφλός από το ένα μάτι Τάμας Ντάρνυ και είδαμε έναν άγνωστο μελαμψό κολυμβητή (τον πρώτο ἑγχρωμο που κέρδιζε χρυσό μετάλλιο) από το Σουρινάμ, τον Άντονυ Νέστι, να στερεί το τρίτο χρυσό από τον Μάτ Μπιόντι, ενώ στις γυναίκες ό,τι ανέτελλε το άστρο της "ύπτιας" Κριστίνα Έγκερσέγκι από την Ουγγαρία.
Και φυσικά, last but not least, δεν μπορώ να μην αναφέρω τους Ολυμπιακούς της Βαρκελώνης όπου όταν έβλεπα την Πατουλίδου να πηγαίνει καλά στα προκριματικά κ τα ημιτελικά, έλεγα "δεν μπορεί, αυτή θα κάνει πράγματα", για να δικαιωθεί τελικά η πρόβλεψή μου. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ότι μεγάλη χαμένη της κούρσας, η Γκέιλ Ντίβερς, δεν γύρισε καν να κοιτάξει την αμελητέα γι' αυτήν Ελληνίδα · οι μόνες που τη συνεχάρηκαν ήταν η αρχικά τρίτη (και έπειτα δεύτερη, μετά την αφαίρεση του μεταλλίου από την Ντίβερς) ΛαΒόννα Μάρτιν και η 6η, Κουβανή Αλιούσκα Λόπες. Δεν θα ξεχάσω ποτέ αυτή τη σκηνή...
