Ο κύκλος των χαμένων ποιητών - Dead Poets Society (1989)

[Juanita]

7/1/90 Κυριακή πρωί, (ρετρό) κινηματογράφος «Ράδιο Σίτι»

Προβάλλεται σε αβάν πρεμιέρ η νέα ταινία του Peter Weir: Dead Poets Society.

Ο τίτλος αρκετά περίεργος αλλά ίσως γι αυτό το λόγο θυσιάζουμε τον Κυριακάτικο ύπνο μας και βμε την τσίμπλα στο μάτι- πάμε σινεμάβ¦

Νόμιζα πως θα δω μια ταινιούλα της σειράς, ίσως μετριότατη και ενδεχομένως τελικά αδιάφορη.

Να ήταν η υπόθεση η μουσική και η σκηνοθεσία. να ήταν η φρέσκια πνοή των ηθοποιών και ο πάντα έφηβος Ρόμπιν Γουίλιαμς, το διαχρονικό Seize the day μήνυμα, το πέρασμα από τον άκρατο συντηρητισμό στην ελευθερία του πνεύματοςβ¦ θα σας γελάσωβ¦ αλλά η ταινία με άγγιξε και εξακολουθεί να με αγγίζει όσο λίγες.

[edit] dead picture [edit]

Ξεκινά με τον ερχομό του Τζον Κήτιν καθηγητή φιλολογίας σ΄ένα συντηρητικό προπαρασκευαστικό σχολείο αρρένων. Η άποψή του για την ποίηση και τη φιλοσοφία επηρεάζει τον τρόπο σκέψης και τις επιλογές των μαθητών του. Η προτροπή του να βαδράξουν τη μέραβ καθορίζει τις ζωές τους όταν ο καθένας από αυτούς κάνει τη δική του υπέρβαση.

[edit] dead picture [edit]

Το σενάριο γραμμένο από τον Tom Schulman ήταν βασισμένο στα γεγονότα που έζησε στη Montgomery Bell Academy.

Στην κλασική σκηνή όπου οι μαθητές σηκώνουν τον καθηγητή τους στα χέρια ακούγεται η Ωδή της Χαράς αλλά η μουσική της ταινίας ανήκει στον Maurice Jarre.

Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε κάποιον άλλο τίτλο όπως: Carpe Diem, Seize the day, Oh Captain my captainβ¦

Προτάθηκε για κάμποσα Όσκαρ μεταξύ των οποίων ΑΚΌ αντρικού ρόλου για τον Williams και καλύτερης ταινίας, Αν και ήταν από τις λίγες φορές που ξεροστάλιαζα το Μάρτιο του 90 στην T.V. να δώ τη βράβευση, ο Ρόμπιν δεν τα κατάφερεβ¦

http://faculty.frostburg.edu/phil/forum/DeadPoets.htm

http://www.imdb.com/title/tt0097165/

 

[Aardvark]

Την ταινια την ειχα δει πιτσιρικας οταν βγηκε σε καποιο θερινο σινεμα στο Λουτρακι.

Την ειδα απο σποντα μιας και τα 2-3 σινεμα δεν ειχαν τιποτα της προκοπης και εγω τοτε κυνηγαγα sci-fi Και adventures.

Με εξεπληξε η ταινια και μου αρεσε πολυ,(ιδιως εκει που καβαλησαν τα θρανια) παρα το νεαρο της ηλικιας.

Ευγε Ζουανιτα.

 

[Kambia]

Φοβερη ταινια.

Και γω στο σινεμα την ειδα πρωτη φορα και μαλιστα στο Ραδιο Σιτι

Θυμάμαι οτι ειχα συγκινηθεί ιδιαίτερα με την σκηνη οπου σηκώνονται οι μαθητες.

Περιττο να πω οτι μετα την προβολη της ταινιας απο τους κινηματογραφους τα θρανια στο σχολειο μας και τα βιβλια ειχαν γεμισει με τις φρασεις Carpe Diem, Seize the day, Oh Captain my captain

 

[candy]

Πολύ αγαπημένη ταινία τόσο για το συγκλονιστικό της τέλος όσο και για τις ερμηνείες του Robin Williams και του Robert Sean Leonard.Μπορώ να πω πως αυτή η ταινία ήταν η αφορμή για να λατρέψω τον Williams ως ηθοποιό ακριβώς επειδή αποτύπωνε το πρότυπο του εκπαιδευτή που πάντα αγαπούσα.Η ήρεμη δύναμη που πάντα καθοδηγούσε τους μαθητές στο να αναγνωρίσουν τις ιδιαιτερότητές τους,να αγαπήσουν την διαφορετικότητά τους και να υποστηρίξουν τις επιλογές τους.

 

[kostas]

Μιλάμε για κλασική πλέον ταινία, εγώ την βάζω και στις 10 αγαπημένες μου.

Δε θυμάμαι πότε την πρωτοείδα, νομίζω πρέπει να ήταν 2-3 χρόνια μετά την προβολή της στους κιν/φους όταν πρωτοπαίχτηκε στην τηλεόραση.

Πολλές οι κλασικές σκηνές πλέον, όπως αυτές που αναφέρθηκαν (τα θρανία, το σήκωμα του Keating στα χέρια) αλλά και αυτή που τους προτρέπει να σκίσουν τον πρόλογο από τα εγχειρίδια ποίησης. Η μουσική όπως γράφτηκε είναι του Maurice Jarre γνωστό από πολλά soundtrack (δρ Ζιβάγκο κ.α.) και πατέρα του JM Jarre. Μας άφησε πρόσφατα ο Maurice.

Πάντως πέρα από την κλασσική δραματική ερμηνεία του Williams που όλο κάτι αφανείς ήρωες σε ηθικοπλαστικά σενάρια παίζει - copy paste ρόλους (εξαίρεση ο Σκοτεινός Θάλαμος) το σενάριο αξίζει πολλά. Νομίζω πήρε και το Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου (δηλ σενάριο που δε βασίστηκε σε βιβλίο). Αν ψάξετε θα βρείτε και διάφορα drafts του σεναρίου με σκηνές που δε γυρίστηκαν ή που κόπηκαν. Το τέλος μάλιστα σε ένα από αυτά είναι διαφορετικό και πολύ καλύτερο απ' όσο θυμάμαι. Αξίζει πολλά!

Πάντως στο σχολείο μου δεν πρέπει να την κατάλαβαν πολλοί το νόημα τις ταινίας γιατί δε θυμάμαι περιστατικά με carpe diem κτλ. Μόνο τα κορίτσια την σχολίασαν απ' όσο θυμάμαι, οι άρρενες συμμαθητές μου ήταν απλά κάφροι (σε τέτοια θέματα).

 

[dolly77]

Για να δούμε τη συγκεκριμένη ταινία μας είχαν πάει εκδρομή με το σχολείο στη Λαμία. Βλέπετε για τις περισσότερες επαρχιακές πολείς το σινεμά θεωρούταν πολυτέλεια (κάτι που ισχύει ακόμα και σήμερα).

Η ταίνια αυτή είναι από τις αγαπημένες μου, οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών με είχαν συγκλονίσει από την πρώτη φορά που την είδα, Θυμάμαι ότι με τους περισσότερους συμμαθητές είχαμε βγεί κλαίγοντας από την αίθουσα προβολής με τους καθηγητές να προσπαθούν να μας ηρεμήσουν...

Oh captain.. my captain... Τι παραπάνω να πεις για κάτι πραγματικά υπέροχο.... #) #) #)

 

[WalkerYannis]

Και η καφρίλα συνεχίζεται: ο αδερφός μου την περίοδο εκείνη την είχε συναντήσει στους κινηματογράφους με ποικίλους τίτλους, "Ο κύκλος των χαμένων συγγραφέων", "Ο χαμένος κύκλος των ποιητών" κλπ

Πάντως η ταινία άφησε εποχή και συζητιώταν για χρόνια.

Πλέον, πολλές ταινίες που έχουν κάτι να πουν παιρνούν απαρατήρητες :xm:

 

[αριαδνη]

Ημουν αρκετά μικρή οταν προβλήθηκε στον κινηματογραφο και τα ξαδέλφια μου( 10 χρονια μεγαλύτερα) δεν δέκτηκαν να με πάρουν μαζί τους, κλάμα που είχα κάνει :angry: ! την είδα από την τηλεόραση και ήταν μια από τις κλύτερες ταινίες που έχω δει! ποτέ μου δεν κατάλαβα κάτι βασικό: Αν κάνεις για ηθοποιος και το αγαπάς και το λατρευεις γιατί κάποιοι να σε πιέζουν και να σε προτρεπουν :rant: να γίνεις γιατρός, για το γοητρο, για την φήμη, για την οικονομική αποκατάσταση και τι θα αποφέρουν όλα αυτά αν μέσα σου εσύ νιώθεις άδειος! Μετα εσύ σαν άνθρωπος έχεις κλείσει ήδη συμβόλαιο με την δυστυχία για μια ζωή! εχω παρατηρησει γυρω μου οτι πραγματικά ευτυχισμένοι άνθρωποι είναι αυτοί που κάνουν ένα επάγγελμα που αγαπούν πραγματικά, ασε αν κάνεις κάτι που δεν θες δεν θα αποδώσεις ποτέ το καλύτερο!

 

[Clemence]

ζηλεύω τρομερά όσους πρόλαβαν και είδαν την ταινία ενώ ακόμα πήγαιναν σχολείο! εγώ την είδα φοιτήτρια και σε δύσκολες συνθήκες και μ'έκανε να μελαγχολήσω απίστευτα για πολλούς λόγους, ένοιωσα ξαφνικά πιο μεγάλη απ΄όσο ήμουν ... τεσπα, νομίζω ήταν και είναι εξαιρετική, αν και μετά από τόσα χρόνια και τόση αναγνώριση ίσως κάπου μου φαίνεται πια δεδομένη, ενώ τότε την είδα ανατρεπτική.

PS: όταν ξαναβρήκα τον έναν απ΄τους τότε έφηβους σαν μεσήλικα κουρασμένο γιατρό, διευθυντή κλινικής στο House MD, τότε να δείτε πως ένοιωσα

 

[Dimitrios]

Χοντρό μελάνωμα της ταινίας είναι η αυτοκτονία του νέου στο τέλος.

Κανένας σοβαρός άνθρωπος με πεποιθήσεις όνειρα για τη ζωή δεν επιλέγει τέτοιους "δρόμους" για τη ζωή του.

Κρίμα γιατί πραγματικά είχε πάρει μέχρι εκεί ωραία πλοκή και άφησε ένα άσχημο παράδειγμα (στο τόσο ωραίο που είχε σχηματίσει σε ολη την ταινία) και κυριολετικά το κατέστρεψε στο τέλος!

Σε όποιον άρεσε αυτή η ταινία (και νομίζω πως ήταν πολλοί), προτείνω ανεπιφύλακτα και το "The Emperor's Club"

Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο.

 

[Clemence]

Σε όποιον άρεσε αυτή η ταινία (και νομίζω πως ήταν πολλοί), προτείνω ανεπιφύλακτα και το "The Emperor's Club"

Προσωπικά μου άρεσε περισσότερο.

τέλειο! είχα την ευκαιρία να το ξαναδώ πριν κανένα μήνα στην τηλεόραση και μου άρεσε ακόμα περισσότερο απ΄τη πρώτη φορά που το είδα. βέβαια είναι ίσως περισσότερο το πώς επιρεάζουν οι μαθητές τον δάσκαλο, παρά το αντίθερο.

δεν ξέρω πόσοι έχετε δει το ''Mona Lisa Smile'' με τη Τζούλια Ρόμπερτς. Είχε πολλά κοινά στοιχεία με τον κύκλο των χαμένων ποιητών, ίδια εποχή αλλά σε γυναικείο κολλέγιο usa.

 

[ntsmrtz]

τελικά πολλοί από εμάς την έχουμε δει στο super mar... εεε sorry στο radio city...

μήπως είμαστε και γείτονες?

ωραία ταινία.

 

[retrofan]

Μαθήτρια ... στο Αττικόν στη Σταδίου.

Πολύ κλάμα, πάααααρα πολύ κλάμα (μόνο στο "Καλλίπολις" με τον Μελ Γκίμπσον τέτοιος σπαραγμός).

Σχεδόν όλες οι σκηνές ανθολογίας. Τους χαρακτήρες των μαθητών τους θυμάμαι έναν - έναν. Τον ντροπαλό Ίθαν Χωκ που έγινε σταρ. Τον ταλαντούχο Ρόμπερτ Σων Λέοναρντ που το προσπάθησε (τον θυμάμαι, επίσης εξαιρετικό στο "Πολύ Κακό για το Τίποτα" του Κένεθ Μπράινα) αλλά δεν κατάφερε να γίνει πρωτοκλασάτο όνομα στο Χόλιγουντ και κυρίως την αδυναμία μου, τον ατίθασο Νουγουάντα ( :flower: ) που αποβάλλεται στο τέλος.

Ταινία σταθμός για όσους ήμασταν σχολείο τότε (και όχι μόνο ...)

Χρόνια μετά, ξαναβλέποντας την ταινία, ξεχώρισα μια σκηνή που την πρώτη φορά δεν της είχα δώσει καμία σημασία.

Τρώνε στην τραπεζαρία ο Γουίλιαμς με τον φίλο του, τον χοντρούλη καθηγητή λατινικών που τον έχει δει την προηγουμένη να διδάσκει με τον δικό του, "ανορθόδοξο" τρόπο.

-Πολύ ενδιαφέρον το χθεσινό σου μάθημα.

-Χαίρομαι που σου άρεσε.

-Ναι ...

Παύση

-... Σκέφθηκες τι θα γίνει όταν τα περισσότερα από αυτά τα παιδιά συνειδητοποιήσουν ότι δεν είναι προορισμένα να γίνουν Μπάυρον και Σαίξπηρ; ...

 

[Tywien]

Ειχαμα μια κοπελα με ξενικο ονομα στο σχολειο. Την λεγανε "Μερα". Τιποτα αλλο.

 

[Rygar]

Το θρεντ αφορά την ταινία "Ο κυκλος των χαμένων ποιητών".

 

[Penny]

Μάλλον ο Tywien εννοεί πως η κοπέλα με το όνομα Μέρα, άκουσε πολλά "Αδραξε τη Μέρα" όταν βγήκε η συγκεκριμένη ταινία! Δεν είναι και τόσο off topic!

 

[Rygar]

Βασικά αναφερομουν στους προηγούμενους που ανεφεραν ασχετες ταινίες...

 

[Penny]

Οκ! Παρεξήγησις

 

[Rygar]

Μαλλον παραξήγα δική μου είναι κι εφχαριστώ το χρήστη που με "ξύπνησε"

 

[Amstrad1981]

Μια από τις αγαπημένες μου ταινίες! Την έχω και γνήσια σε DVD!