Ο μεγάλος έρωτας

[domniki]

Οταν πριν πολλα πολλα χρονια μια μικρη Domniki ανοιγε την τηλεοραση μια Παρασκευη 5μμ, δεν φανταζοταν οτι θα συναντουσε τον πρωτο της ερωτα. Kαι το ονομα αυτου Terry Granchester. Απο τοτε....

"Τιποτα δεν εχει αλλαξει


και τιποτα δεν ειναι οπως παλια


μενει ομως ακομα ενα πεισμα


που δεν ειναι συνηθεια μοναχα"

Ο Τερρυ ειναι ο πιο περιπλοκος χαρακτηρας της σειρας, αυτος που μεταμορφωνεται για χαρη της Καντυ, αυτος που κανει θυσιες και ονειρευεται την ζωη μαζι της. Αλλα ταυτοχρονα ειναι και τραγικος ηρωας, ισως ο πιο τραγικος της σειρας

Ο Τερρυ ειναι ο ατιθασος συμμαθητης της στο σχολειο και μετεπειτα διασημος ανερχομενος ηθοποιος του θιασου του Στρατφορντ.

Σνομπ, ειρων, νευρικος, τσαμπουκας στην επιφανεια,

αλλα τρυφερος, μελαγχολικος, κατατρεγμενος και ευαισθητος στο βαθος.

Προερχεται απο μια οικογενεια με πολλα προβληματα, εχει γνωρισει την απορριψη της μητερας αλλα και του πατερα του, ειναι εσωτερικος στο σχολειο του Αγιου Παυλου και ασφυκτιά. Ωσπου φευγει απο το σχολειο (για να "σωσει" την Καντυ) και αναζητα το ονειρο του. Ομως δεν την ξεχνα. Παντα την σκεφτεται και οταν ερχεται η καταλληλη στιγμη της στελνει το εισιτηριο χωρις επιστροφη για να μεινει για παντα κοντα του. Και εκει που ο θεατης σκεφτεται οτι αυτοι οι δυο ανθρωποι θα μεινουν για παντα μαζι ευτυχισμενοι, ερχεται η συγγραφεας (καταστροφεας, τυφλα να'χει ο Terminator) και ανατρεπει τα παντα.

Ο Τερρυ και η Καντυ χωριζουν, υπακουοντας στους κανονες θυσιαζουν την αγαπη τους για να γινει ευτυχισμενος ενας αλλος ανθρωπος.

Ε, λοιπον, "δεν χωριζουν ομως ετσι οι ζωες των ανθρωπων που αγαπηθηκαν με τοσο κοπο". Πως να το κανουμε, τα εχει πει ολα ο ποιητης : Ο ανεκπληρωτος ερωτας της Καντυ με τον Τερρυ ομολογω οτι με συνταραξε οταν εβλεπα την σειρα για πρωτη φορα, και ακομα και σημερα αποτελει αγκαθι στην καρδια. Ειναι αυτο το "γιατι" !!!!

Να τονισω οτι ο Τερρυ που ολοι οι Ελληνες τηλεθεατες αγαπησαμε δεν θα ηταν τιποτα χωρις την υπεροχη φωνη του Αργυρη Παυλιδη. Η συγγραφεας Μιζουκι μπορει να του εδωσε ζωη, η ζωγραφος Ιγκαρασι μορφη, αλλα ο Παυλιδης του εδωσε ψυχη.

 

[Hachiko]

Απ: Ο μεγαλος ερωτας

Αγαπητή μου Domniki, δεν θα μπορούσες να τα περιγράψεις καλύτερα και οι εικόνες που έχεις βάλει είναι απλά μία πανδαισία! :kiss:

 


Επιτρέψτε μου να βάλω κι εγώ μερικές.

Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να πω για τον Τέρρυ, μπορώ να μιλάω ασταμάτητα γιαυτόν...

 


Αναμφησβήτιτα η πιο τραγική φιγούρα, και ο πιο δυστυχισμένος χαρακτήρας για μένα στο τέλος. Φυλακίζεται για μία ζωή με μία γυναίκα που δεν αγαπάει υποχρεωμένος να τηρήσει ένα καθήκον που δεν επέλεξε.

 


Παρ' όλα αυτά είναι για εμένα ο πιο γοητευτικός χαρακτήρας και η σχέση του με την αγαπημένη μου ηρωίδα (Κάντυ) με κάνει να νιώθω ζωντανή. Πιστεύω πως ο έρωτας τους ήταν πολύ μεγάλος ακόμα και ανεκπλήρωτος.

 


Όμως κάπως έτσι είναι όλες οι μεγάλες αγάπες!

 

[Turrican]

Απ: Ο μεγαλος ερωτας

domniki απίθανη η παρουσίαση σου!!! Έκανες πραγματικά καταπληκτική δουλειά! Χα! Χα! Δεν ήξερα ότι από μικρή την είχες πατήσει με τον Τέρρυ!

Αυτός ο χαρακτήρας ήταν και ο πιο γήινος με τις αρετές και τα μειονεκτήματα του. Οι δυσκολίες που πέρασε ήταν πολλές μα καμία τους δεν στάθηκε ικανή να τον κάμψει. Μόνο μια φορά τον είδα να εκτροχιάζεται και να είναι εκτός ελέγχου. Όταν έχασε την μεγάλη του αγάπη που δεν ήταν άλλη από την Candy! Εκεί δοκιμάστηκαν όλες οι αντοχές του και έδειξε ότι σήκωσε στους ώμους του περισσότερο βάρος από αυτό που μπορούσε πραγματικά να αντέξει.Περιπλανήθηκε μισότρελος μέχρι που βρήκε την γαλήνη στην μορφή της αγαπημένης του! Τώρα ήρθε η ώρα να κάνει ειρήνη με τον εαυτό του και να ασχοληθεί με την δεύτερη αγάπη του το θέατρο. Μα αλίμονο ποτέ δε θα είναι πάλι ο ίδιος....

 

[domniki]

Απ: Ο μεγαλος ερωτας

Ευχαριστω για τα καλα σας λογια. Εχω και αλλα πολλα να γραψω. Ελπιζω να μην με βαρεθειτε

 

[dadmin]

Απ: Ο μεγαλος ερωτας

Ε δεν νομιζω

 

[Hachiko]

Απ: Ο μεγαλος ερωτας

Ευχαριστω για τα καλα σας λογια. Εχω και αλλα πολλα να γραψω. Ελπιζω να μην με βαρεθειτε

Τι λες domniki μου; :eeek:

 


Το βαριόμαστε εμείς ποτέ αυτό το θέμα; Είναι δυνατόν;

 


Τέρρυ και ξερό ψωμί!

 

[domniki]

Απ: Ο μεγαλος ερωτας

"Κλαιει, ο Τερρυ κλαιει"...

Επειδη αυτο που θαυμαζουμε στον αλλο ειναι η δυναμη του, αλλα αυτο που αγαπαμε ειναι η αδυναμια του, δεν θα μπορουσα να μην αναφερθω στις στιγμες αδυναμιας του Τερρυ. Στις στιγμες που η ευαισθητη ψυχη του βγαινει στην επιφανεια και τα δακρυα πλημμυριζουν τα υπεροχα γαλαζια του ματια (ξερω, ξερω, εκτροχιαζομαι...λιγη κατανοηση αγαπητοι συμφορουμιτες).

Επεισοδιο 30: Η πρωτη φορα που η Καντυ τον συναντα στο πλοιο για την Αγγλια, μεσα στην ομιχλη και την καταχνια, αυτος γυριζει απο το υπερατλαντικο ταξιδι που εκανε μονο και μονο για να δει την μητερα του. Αυτη ομως, διασημη ντιβα του θεατρου, αρνειται την αγαπη του και του ζητα να μην ξανασυναντηθουν ποτε. Φυσικο ειναι μετα απ'αυτο, ο Τερρυ να ειναι συντετριμμενος και μονος του κλαιει στο καταστρωμα του πλοιου που τον γυριζει στην Αγγλια. Ετσι η Καντυ γνωριζει απο την πρωτη στιγμη την ευαισθητη πλευρα του και φυσικα τον ερωτευεται...ναι, ναι, ειναι "love at first sight"...κεραυνοβολος ερωτας. Μα ποια θα μπορουσε να του αντισταθει???

Επεισοδιο 99: Η δευτερη φορα που ο Τερρυ λυγιζει ειναι οταν καταλαβαινει οτι ολα εχουν τελειωσει και η Καντυ φευγει για παντα, για να τον βγαλει απο το διλημμα της Σουζανας. Οταν η Καντυ τρεχει να φυγει χωρις αποχαιρετισμους και μεγαλα λογια, και αυτος την ακολουθει στις σκαλες. Τοτε ευχεται να μπορουσε να σταματησει τον χρονο και να μεινουν αγκαλιασμενοι για παντα. Η Καντυ νιωθει στη φωνη του τον πονο και την συντριβη. Νομιζω οτι αυτη η σκηνη ειναι η συγκλονιστικοτερη σε ολη τη σειρα. Ειναι το τελος ενος μεγαλου ερωτα...αν και οι μεγαλες αγαπες δεν πεθαινουν ποτε, αλλα και να πεθανουν, πανε παντα στον παραδεισο.

Επεισοδιο 112: Η τριτη (και φαρμακερη) φορα που βλεπουμε τον Τερρυ να καταρρεει ειναι οταν μετα τον χωρισμο του με την Καντυ και ενω ολη η ζωη του εχει γκρεμιστει, τα πινει σε ενα μπαρ στο Σικαγο και συναντα τον Αλμπερτ που προσπαθει να τον συνεφερει. Εκει αρνειται το ονομα του, εχει χασει πια την ταυτοτητα του, ειναι ο κανενας..."γιατι χωρις εσενα δεν υπαρχω, τα λαθη μου με κανανε να μαθω, οτι χωρις εσενα δεν υπαρχω, εσυ εισαι ο,τι ειχα, εχω, θα'χω" (ολα τα εχει πει ο ποιητης).

Αν οταν κλαιει μια γυναικα ειναι εκβιασμος, τοτε οταν κλαιει ενας αντρας τι ειναι??? Μα ο Τερρυ δεν κλαιει για να εκβιασει τον οικτο, κλαιει γιατι το νιωθει, γιατι εχει αισθηματα. Μπραβο στη Μιζουκι και στην ΤΟΕΙ που μας χαρισαν εναν πραγματικα υπεροχο και ανθρωπινο ηρωα.

 

[Turrican]

Απ: Ο μεγαλος ερωτας

"Κλαίει, ο Τέρρυ κλαίει"... Μόνο στο άκουσμα αυτής της φράσης κοντεύουν να μας πάρουν και εμάς τα ζουμιά.Έχει τόση δύναμη αυτή η σκηνή.. Αναρωτήθηκα πολλές φορές πως άραγε η Candy αντιλήφθηκε στις σκάλες το βουβό του κλάμα. Από το σπάσιμο της φωνής του ή από τα ζεστά του δάκρυα που πιθανών να άρχισαν κυλούν επάνω της; Είναι οι πρώτες στιγμές που ο Τέρρυ δείχνει πραγματικά να συνειδητοποιεί την πιθανότητα της απώλειας της Candy. Τα δάκρυα του είναι το τελευταίο χαράκωμα πριν την αξιοπρέπεια . Αυτήν την στιγμή θρηνεί για την αγάπη του που ξέρει βαθιά μέσα του ότι δεν θα ξαναδεί ποτέ. Σαν να άνοιξε ξαφνικά ένα παράθυρο και να φωτίστηκε σε δευτερόλεπτα η διάνοια του. Αντιλήφθηκε αμέσως την σοβαρότητα της κατάστασης και πιθανών να πέρασε όλη του η ζωή από μπροστά του. Θρηνεί για το παρελθόν το παρών και το μέλλον. Κυρίως το μέλλον....όχι όμως το μακρινό -τουλάχιστον όχι μόνο- άλλα γιαυτό που θα ακολουθήσει στα επόμενα δευτερόλεπτα. Τώρα ξέρει καλά τι πρέπει να κάνει... Η λαβή του σταδιακά χαλαρώνει , ουσιαστικά αυτοκτονώντας και στερώντας από την Candy και το τελευταίο άλλοθι για να παραμείνει. Τα δάκρυα είναι ο πόνος , ο θρήνος , η ταπείνωση και η συντριβή! Είναι όμως και ο πιο σίγουρος δρόμος για την λύτρωση.....

 

[domniki]

Απ: Ο μεγαλος ερωτας

Το βαριόμαστε εμείς ποτέ αυτό το θέμα; Είναι δυνατόν;

Τέρρυ και ξερό ψωμί!

Αγαπητη συνονοματη, δεν ηξερα οτι χρησιμοποιεις αλλο nickname...αλλα ενα πουλακι μου αποκαλυψε την πραγματικη σου ταυτοτητα. Ναι, ξερω οτι δεν θα βαρεθεις ποτε να διαβαζεις για τον Τερρυ, οπως κ'εγω δεν θα βαρεθω ποτε να γραφω γι'αυτον Aφου κλαψουρισαμε στα αλλα καντυκα φορουμ, μπορουμε να παρουμε τα κουβαδακια μας και να ερθουμε να παιξουμε κ'εδω Επειδη η Μιζουκι ειχε απωθημενα με τους Βρετανους, την πληρωσαμε εμεις....αχ, τι μας εχει κανει αυτη η γιαπωνεζα.

Και αφου κλαψαμε και το ευχαριστηθηκαμε, ας ποσταρω και μια κωμικη-γλυκια στιγμη του Τερρυ, οπου για την μοναδικη φορα κοκκινιζει. Βρισκεται με την Καντυ στο ζωολογικο κηπο και περνανε υπεροχα. Ξαφνικα ο ενας ερχεται πιο κοντα στον αλλο....και κλικ...ο Τερρυ κοκκινιζει...δεν ειναι ομως μονο αυτο...τα ματια του γινονται καρδουλες Για του λογου το αληθες, προσεξτε το screenshot:

Και δεν ειναι Photoshop δικο μου! Ειναι ΤΟΕΙκο. Ε, ναι λοιπον, την δαγκωσε κ'αυτος την λαμαρινα...τι, μονο η Καντυ μας θα τον βλεπει μεσα στην σουπα της

 

[QueenofHearts]

Απ: Ο μεγαλος ερωτας

Αχουυυυυ!!!!!! Δεν την είχα προσέξει ποτέ αυτήν την αλλαγή!!! Μα τι γλυκούλιιιιιι!!!!!!! 'Ελιωσα Δομνίκη μου, έλιωσα!!! Τερρυ με καρδούλες στα μάτια! ότι πρέπει για να συγκινήσει μια QoH!!

Το αφιέρωμά σου στον Τέρρυ που κλαίει ήταν απίστευτο! Η αγάπη που του έχεις είναι μοναδική!

Ας βάλω κι εγώ με τη σειρά μου μια αγαπημένη μου φώτο του και θα επανέλθω!

 

[Hachiko]

Απ: Ο μεγαλος ερωτας

Καλέ σταματήστε! Σε λίγο θα με μαζεύετε με το κουταλάκι της κομπόστας.

 


Αφού ξέρετε τι Τέρρυ - holik είμαι! Αχ! Τέρριους - Τέλειους!

 


Βασίλισσα μου, μου κάνει εντύπωση που δεν έχεις προσέξει την εν λόγω σκηνή. Μα και βέβαια ο Τέρρυ είναι ερωτευμένος και μάλιστα πολύ. Και αυτό είναι που τον τρομάζει περισσότερο γιατί κάτι μου λέει πως δεν είχε ξανανιώσει κάτι αντίστοιχο.

 


Αχ και το καλό μου αναγκάζεται να μείνει με αυτή την άτιμη ξανθιά - καταραμένη - κατσαρίδα που δεν την αγαπάει. > > >

 


Η Μιζούκι δεν θέλει απλά αποκεφαλισμό, πρέπει να της κάνουμε βασανηστήρια πρώτα.

 


Όπως έλεγα τις προάλλες έχω αρχίσει να νιώθω όπως εκείνη η τύπισσα από το βιβλίο του Steven King - Misery! Θυμάστε πόσα υπέφερε ο συγγραφέας επειδή ετοιμαζόταν να σκοτώσει την αγαπημένη της ηρωίδα;

 


Έτσι κι εγώ θέλω να τη βασανίσω αντίστοιχα που άφησε τον αγαπημένο μου ήρωα να υποφέρει έτσι.

 

[domniki]

Eπειδη προσφατα συζητουσαμε για ενα τραγουδι, που ταιριαζει στον μεγαλο ερωτα Καντυ-Τερρυ, βρηκα τους στιχους και τους παραθετω...

Eγώ σε έχω πια ξεχάσει


το αίμα μου όμως ακομα σε θυμάται


χειμώνιασε,


κι όμως βαθιά μέσα στη γη


κι όμως βαθιά μέσα στη γη


ο ήλιος του καλοκαιριού κοιμάται, κοιμάται...

 


Σα χρώμα που ονειρεύτηκα και πια δεν το θυμάμαι,


και σαν πληγή που αρνήθηκε να σβήσει ο καιρός...


Σάρκινη φωτιά, γυμνή σκιά,


το μόνο που θυμάμαι πια,


είναι τα μακριά σου δάχτυλα...

 


Ίσως να ήτανε,


το φως της κάμαρας το κλεφτό,


ίσως να ήτανε οι σκιές που χόρευαν στους τοίχους,


κι οι θόρυβοι του δρόμου οι μακρινοί...


Ίσως να ήτανε το λευκό ζεστό σου σώμα, ίσως,


που έκανε να μοιάζουνε αιώνιες οι στιγμές.....

 

[Juanita]

Το αποτέλεσμα των επιλογών...

Άγονη πλήξη μιάς ζωής δίχως έρωτα

Της ερημιάς μου τέρας της πόλης μου θηρίο

Μη με φοβάσαι...

Αλλοπαρμένη έκφραση οι τοίχοι σου θυμίζουν

τον πρώτο σου έρωτα

Οι πιο πολλοί αδιάφοροι κενοί σε λυγίζουν όπου και νά 'σαι...

Στα σκοτεινά δρομάκια οι σκιές γλυστράνε επικίνδυνα....

....Μάσκες ακάλυπτες μικρές στο γύρο του θανάτου

Τρεμοπαίζουν τον άγγελο ή το δαίμονα

Στις άκρες των ονείρων σου

Ξημέρωμα Σαββάτου

Για τις παλιές αγάπες μη μιλάς...

Στα πιό μεγάλα θέλω κάνουν πίσω

Δεν άντεξαν μαζί και χάθηκαν μακριά

Κρυφτήκαν στις σκιές χαμένων παράδεισων...

Ο,τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο

Για να μην υποφέρεις φύγε μακριά

Κρύψου από μένα...

Δεν ξέρω αν φεύγεις τώρα για το λίγο μου

Ή αν αυτό που νιώθω ήταν πολύ... πολύ για σένα...

 

[domniki]

Ο,τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο...

Ακριβως γι'αυτο αρνουμαι να παραδεχτω πως αυτοι οι δυο ανθρωπου που προσπαθησαν τοσο για την αγαπη τους, δεν καταληγουν μαζι στο τελος...αλλα η Μιζουκι ηθελε να καταδικασει τον Τερρυ στην αιωνια δυστυχια. Γιατι η Καντυ θα γνωρισει την ευτυχια διπλα στο Αλμπερτ, ενω ο Τερρυ...καταραμενη Μιζουκι (που ειναι οι γκιλοτινες! εχω παθει στερητικο συνδρομο γκιλοτινας!)

Απ'ο,τι καταλαβαινω Juanita, ειμαστε και οι δυο fan των Κατσιμιχαιων

 

[Juanita]

Το τραγούδι του τέλους

Κατσιμιχαίων, Πυξ Λαξ, Νταλάρα :sweet_kiss: ....

Ο,τι αξίζει πονάει και είναι δύσκολο...
Ακριβως γι'αυτο αρνουμαι να παραδεχτω πως αυτοι οι δυο ανθρωπου που προσπαθησαν τοσο για την αγαπη τους, δεν καταληγουν μαζι στο τελος...αλλα η Μιζουκι ηθελε να καταδικασει τον Τερρυ στην αιωνια δυστυχια. Γιατι η Καντυ θα γνωρισει την ευτυχια διπλα στο Αλμπερτ, ενω ο Τερρυ...καταραμενη Μιζουκι (που ειναι οι γκιλοτινες! εχω παθει στερητικο συνδρομο γκιλοτινας!)

Μεταξύ μας μπορεί και η Κάντυ να βαρέθηκε να μαζεύει τον Τέρρυ από τα

ψυχολογικά του πεσίματα, και να θέλησε να βρει το απάγγειο που της αξίζει

(ΩΩΩΩχχχχχχ... προβλέπω διαγραφή post... :sealed: )

Μη χαμηλώνεις τα μάτια σου στο χώμα

Γλυκιά μου αγάπη συγνώμη μη ζητάς

Κι αν η δική μου καρδιά πονά

Θα τη γιατρέψω ξανά

Μη με κοιτάζεις με μάτια βουρκωμένα

Με μια αγάπη δεν τελειώνει μιά ζωή

Από το κλάμα θα βγεί μια χαρά

Σαν το καινούριο πρωί

Πάλι θα κλάψω πάλι θα γελάσω

Τι και αν εσύ χαθείς

Νύχτες πικρές το ξέρω θα περάσω

Ώσπου να ξεχαστείς...

 

[domniki]

E, πως να το κανουμε, τα εχει πει ολα ο ποιητης.

Αλλο αγαπημενο, που ταιριαζει και με τα φικ που διαβαζω τελευταια....

Ποιος να συγκριθεί μαζί σου


κι απ το νου μου να σε σβήσει


Ποιος στο βάθος της ψυχής μου


θα τολμήσει να σ' αγγίξει

 


Μετ' από σένα που, πες' μου να πάω που


μετ' από σένα τι, τι ν' αγαπήσω τι


Mετ' από σένα ποιόν, ποιον να πιστέψω ποιόν


μετ' από σένα πως, να ζήσω άλλο πως


ποιος να συγκριθεί μαζί σου

 


Ποιος να συγκριθεί μαζί σου


όταν φύγεις μακριά μου


Ποιος τη θέση σου θα πάρει


στο κορμί και την καρδιά μου

 


...μα δεν υπαρχει καμια να συγκριθει μαζι της. Φυσικο ειναι που ο Τερρυ επαθε χοντρη πλακα με την Καντυ. Τι του την επεφταν διαφορες, τι η Σουζανα, που υποτιθεται οτι ηταν η ωραια του θιασου, αυτος τιποτα.

Το σχολιο μου ομως στον τιτλο που δινει η juanita σαν "το τραγουδι του τελους" ειναι οτι αυτος ο ερωτας δεν εχει τελος. Το εχουμε ξαναπει: ο μεγαλες αγαπες δεν τελειωνουν ποτε (αντε παλι με παρεσυρε το συννεφακι...μαλλον επειδη ειδα το Becoming Jane χθες).

 

[Juanita]

Στην καρδιά μας πάντα θα κατέχουν εξαίχουσα θέση...

Στην πραγματικότητα:

Μοναξιά μου όλα, μοναξιά μου τίποτα...

 

[domniki]

Θελεις πραγματικοτητα? Μια χαρα θα την βολευε ο Τερρυ. Θα ειχε επισημη συζυγο την Σουζανα και θα εκανε και τα δικα του με τις πρωταγωνιστριες.

Αλλα η ολη ιστορια ειναι εξωπραγματικη...υπαρχουν αραγε τετοιοι ερωτες? Η Καντυ ζει σιγουρα 2, εναν με τον Αντονυ και εναν με τον Τερρυ. Οσο για τον Αλμπερτ, διαφαινεται κατι μελλοντικα. Απλα πιστευω οτι και οι δυο αυτοι ερωτες εμειναν τοσο εντονα μεσα της γιατι δεν αλλοτριωθηκαν απο την συνηθεια και την καθημερινοτητα. Και τους δυο τους εχασε στο ζενιθ τους και ετσι της εμειναν μονο οι ωραιες αναμνησεις. Αν ειχε να ζησει την υπολοιπη ζωη της με τον Τερρυ ή με τον Αντονυ, τα πραγματα θα ηταν σιγουρα διαφορετικα (ελα, να κατεβαινουμε σιγα σιγα απο το συννεφακι )

 

[Juanita]

Και πάλι, όπως τα λες, και οι δύο αυτοί έρωτες θα μείνουν στην καρδιά της...

Η Κάντυ μετά την επιστροφή του Τέρρυ στο θίασο, θα έσβησε και τις τελευταίες

σπίθες που σιγόκαιαν στην καρδιά της...

Ο δρόμος ανοίγεται για τον Άλμπερτ.

Άλλωστε, μόνο γι΄αυτόν δείχνει να νοιάζεται στην πορεία...

 

[domniki]

Ο δρόμος ανοίγεται για τον Άλμπερτ.

Άλλωστε, μόνο γι΄αυτόν δείχνει να νοιάζεται στην πορεία...

Η Καντυ ειναι ενας αισιοδοξος ανθρωπος που βλεπει παντα το μελλον, αν και πολλες φορες αναπολει το ομορφο παρελθον. Δεν θα μπορουσε ποτε να θυσιασει αυτο το λαμπρο μελλον (Αλμπερτ), εξαιτιας ενος "ονειρικου" παρελθοντος (Τερρυ). Παρολο που πολλες φορες πεταει στα συννεφα, κατα βαθος αντιμετωπιζει καταματα την ζωη και δεν το βαζει κατω. Ειναι πραγματικα ενας χαρακτηρας που εχει να μας διδαξει πολλα.