Ο πιο "άκυρος" στίχος σε ελληνικό τραγούδι !

[RIO]

Από το " Μάνα μου " της Μαίρης Λίντα...

Μια βραδιά στο πεζοδρόμιο


ονειροδρόμιο μου κάνεις το μυαλό


και η καρδιά μες το ψιλόβρχο


σαν το διώροφο γκρεμίζεται στα δυο


πίτσι πίτσι ώρες με έψηνες


χάδια μου έδινες, αγάπες και φιλιά


και το παρελθόν το άδικο


σαν βενζινάδικο του έβαλες φωτιά


Μάνα μου εγώ για σενα θα ξεχάσω και την μάνα μου


θα αφήσω απότιστη, βρε και την ματζουράνα μου

 

[fonis]

αν πασ με αλλη θα σου σπασω το κεφαλι...ζηνα

 

[DINO]

Να υπενθυμίσω οτι μιλάμε για "άκυρο" στίχο, ο οποίος δεν βγάζει νόημα...

 

[Stormwatch]

Να υπενθυμίσω οτι μιλάμε για "άκυρο" στίχο, ο οποίος δεν βγάζει νόημα...

Συμφωνώ με τον Dino. Άλλο άκυροι στίχοι, άλλο ανόητοι ή της πλάκας κλπ

 

[tzias57]

Νίκος Καρβέλας

α) ο σκύλος μου είναι γκεϊ

Γλυκό αγόρι, τρυφερό

με φιλάει στο στόμα και στο λαιμό

Τον λένε Μαίρη και μʼ αγαπάει,

συνέχεια από πίσω με κυνηγάει

Ο σκύλος μου είναι Gay

Ο σκύλος μου είναι Gay

Ο σκύλος μου είναι Gay

Ο σκύλος μου είναι Gay

Ο σκύλος μου είναι Gay

και για μένα μόνο κλαίει

Με κοριτσάκια ποτέ δεν πάει

Στα μάτια με νόημα μονάχα εμένα κοιτάει

Κρεμάει τη γλώσσα, κουνιέται μες το ρυθμό

Στο πόδι μου επάνω φτάνει σε οργασμό

Ο σκύλος μου είναι Gay

Ο σκύλος μου είναι Gay

Ο σκύλος μου είναι Gay

Ο σκύλος μου είναι Gay

Ο σκύλος μου είναι Gay

και για μένα μόνο κλαίει

Μαίρη μου `χεις λείψει

Νιώθω τόση μοναξιά

Μαίρη συγχώρεσέ με

Δε θα σε διώξω ποτέ μου ξανά

Μαίρη μακριά σου

είναι άδειες οι βραδιές

Μαίρη γύρνα και εκτονώσου

πάνω στο πόδι μου όσο θες

όσο θες...

β) το κρεβάτι

Εξαφανίστηκε, μέσα από τη ζωή μου

αυτό το δώρο μου `κανε

το βράδυ στη γιορτή μου

Εξαφανίστηκε χωρίς να πει κουβέντα

και εγώ κοιμάμαι αγκαλιά με μια διπλή κουβέρτα

Πού `χει πάει, το κρεββάτι κάθε βράδυ με ρωτάει

πού `χει πάει

Γιατί έφυγε και δεν τηλεφωνάει

πού `χει πάει

ποιος ξέρει που γυρνάει

Πού `χει πάει, το κρεββάτι κάθε βράδυ με ρωτάει

πού `χει πάει

Γιατί έφυγε και δεν τηλεφωνάει

πού `χει πάει

ποια χείλη να φιλάει

Εξαφανίστηκε και εγώ έχω καρφωμένο

το βλέμμα μου στην είσοδο

και να `ρθει περιμένω

Εξαφανίστηκε χωρίς να πει κουβέντα

και εγώ κοιμάμαι αγκαλιά με μια διπλή κουβέρτα

Πού `χει πάει, το κρεββάτι κάθε βράδυ με ρωτάει

πού `χει πάει

Γιατί έφυγε και δεν τηλεφωνάει

πού `χει πάει

ποια χείλη να φιλάει

Πού `χει πάει, το κρεββάτι κάθε βράδυ με ρωτάει

πού `χει πάει

Γιατί έφυγε και δεν τηλεφωνάει

πού `χει πάει

Γιατί δε μʼ αγαπάει

(τι να πρωτοπεις εδώ και τι να πρωτοσχολιάσεις)

 

[ΦΖΠ1]

@ΦΖΠ για πες μου ποια από τα παρακάτω είναι άκυροι στίχοι να καταλάβω τι εννοείς:

Τσάι με λεμόνι στο μπαλκόνι και η αγωνία μου φουντώνει...

Δώσ'μου 2 κατοστάρικα, δώσ'μου από τα καινούρια τα 200ρικα. Δώσ'μου κάτι, δώσ'μου λίγη αγάπη..

Νομίζω ότι βγάζεις νόημα και από τα δύο. Δεν είναι σαν να σου λέει "του Σαββάτου ο πηλός" και "σκότωσα ανεμιστήρες". "Άκυρος" είναι σαν το στίχο που διάβαζε ο Πάντζας σ' εκείνη την ταινία. "Η ερημιά έχει εφτά πετσιά"...Παπουτσής ήταν;

Για να προσπαθήσω για κανένα-δυο ακόμα, της Χαρούλας :

"Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο, θα σου φτιαχνα μια τούρτα από φώσφορο"

"...δυο καρδιές που ζουν κι αγαπάνε μέσα σ' ένα ανάποδο Π"... περιγραφικότατο , αλλά τραβηγμένο απ'τα μαλλιά, σίγουρα θα το γυρίσατε πίσω για να καταλάβετε το U με την έννοια της κατσαρόλας...

Το' χουμε;

 

[alkis21]

Διαβάζοντας τον τίτλο του thread, το μυαλό μου πάει αυτόματα στο είδος που αποκαλούμε "έντεχνο". Όλοι το τραγουδήσαμε είτε σε καλοκαιρινά μπαράκια, είτε με μια κιθάρα που έπαιζε ένας φίλος σε φοιτητικό σπίτι ή την παραλία. Αλλά έχουμε καθίσει ποτέ να αναρωτηθούμε τι στον κόρακα θέλει να πει ο ποιητής; Σε πολλά τραγούδια δεν υπάρχει η παραμικρή συνοχή και οι στίχοι φαίνεται να έχουν συγκροτηθεί με μόνο στόχο να προκύπτει κάτι εξαιρετικά ασαφές που ακούγεται λυρικό και βαθυστόχαστο... Βασιλιάδες αυτής της τεχνικής ήταν κατά τη γνώμη μου οι αδερφοί Κατσιμίχα. Ένα ελάχιστο δείγμα από τα άπειρα παραδείγματα στίχων με υψηλό "πωωωωωωωωω τι είπε ο άνθρωπας" factor αλλά μάλλον μηδενικό νόημα:

Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα, φύλλα πεταμένα στη φωτιά


κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι, κάτι μου'χεις κάνει

 


Το φεγγάρι μια μπάλα στʼ ουρανού το μπιλιάρδο


Και τʼ αστέρια αμέτρητα στου φλίπερ το τζάμι

 


Σαξόφωνα της άνοιξης στη λάβα της καρδιάς σου


λυθήκαν τα μαλλιά σου και καλοκαίριασε

 


Μολώχ, η απέραντη αγάπη σου είναι το πετρέλαιο και η πέτρα.


Μολώχ, η ψυχή σου είναι τράπεζες και ηλεκτρική ενέργεια.


Μολώχ, η μοίρα σου ένα σύννεφο άφυλου υδρογόνου




Εμένα προσωπικά μου έρχεται στο μυαλό η γριά στο δίσκο του Χάρρυ Κλυνν που έλεγε "τι λέει παιδάκι μου; τι λέει;".

 

[Imgema]

Διαβάζοντας τον τίτλο του thread, το μυαλό μου πάει αυτόματα στο είδος που αποκαλούμε "έντεχνο".

Πιο πολύ πλάκα έχουν οι οπαδοί του έντεχνου. Θυμάμαι ένας στο Youtube (παίζει να ήταν και ο Μπραφ) που τα έριχνε στους fans του έντεχνου και έλεγε ότι το μόνο που χρειάζεται είναι να γρατζουνάς την κιθάρα, χωρίς καν να παίζεις κάτι, και να λες ότι να ναι στοίχους αρκεί να φαίνονται βαθυστόχαστοι. Και έτσι και έκανε, έγραψε ένα τραγούδι σε 2 λεπτά, τελείως random, έπαιξε 3-4 νότες στην κιθάρα και το έκανε post και από ότι λέει ο ίδιος πολλοί/πολλές του έδωσαν συγχαρητήρια και τι φοβερό τραγούδι που έγραψε κλπ.

Πάντως κι εμένα μου αρέσουν κάποια τραγούδια του είδους αλλά μόνο η μουσική. Τα λόγια πάντα τα αγνοώ και συνήθως ψάχνω για instrumental versions.

 

[BETTY BOOP]

Οινοπνευματάκι μου, μη μου εξατμίζεσαι


και σε άλλες αγκαλιές


μη μου χαραμίζεσαι...

 


(Πασχάλης Τερζής-Στέλλα Κονιτοπούλου)

 

[johnny19818]

"Αλαλούμ αλαλούμ, αλαλούμ αλαλούμ, άλλη γλώσσα μιλάμε μάζεψε τα να πάμε πιο καλά στο Χαρτούμ"

 

[Bambinella]

Αρλετα: Αρτεσιανο μου φρεαρ, της καρδιας μου το εαρ......

 

[gremlinakos]

Διαβάζοντας τον τίτλο του thread, το μυαλό μου πάει αυτόματα στο είδος που αποκαλούμε "έντεχνο". Όλοι το τραγουδήσαμε είτε σε καλοκαιρινά μπαράκια, είτε με μια κιθάρα που έπαιζε ένας φίλος σε φοιτητικό σπίτι ή την παραλία. Αλλά έχουμε καθίσει ποτέ να αναρωτηθούμε τι στον κόρακα θέλει να πει ο ποιητής; Σε πολλά τραγούδια δεν υπάρχει η παραμικρή συνοχή και οι στίχοι φαίνεται να έχουν συγκροτηθεί με μόνο στόχο να προκύπτει κάτι εξαιρετικά ασαφές που ακούγεται λυρικό και βαθυστόχαστο... Βασιλιάδες αυτής της τεχνικής ήταν κατά τη γνώμη μου οι αδερφοί Κατσιμίχα. Ένα ελάχιστο δείγμα από τα άπειρα παραδείγματα στίχων με υψηλό "πωωωωωωωωω τι είπε ο άνθρωπας" factor αλλά μάλλον μηδενικό νόημα:
Κόκκινο φεγγάρι, θάλασσες τεκίλα, φύλλα πεταμένα στη φωτιά


κόκκινο φεγγάρι, κόκκινο λιμάνι, κάτι μου'χεις κάνει

 


Το φεγγάρι μια μπάλα στʼ ουρανού το μπιλιάρδο


Και τʼ αστέρια αμέτρητα στου φλίπερ το τζάμι

 


Σαξόφωνα της άνοιξης στη λάβα της καρδιάς σου


λυθήκαν τα μαλλιά σου και καλοκαίριασε

 


Μολώχ, η απέραντη αγάπη σου είναι το πετρέλαιο και η πέτρα.


Μολώχ, η ψυχή σου είναι τράπεζες και ηλεκτρική ενέργεια.


Μολώχ, η μοίρα σου ένα σύννεφο άφυλου υδρογόνου




Εμένα προσωπικά μου έρχεται στο μυαλό η γριά στο δίσκο του Χάρρυ Κλυνν που έλεγε "τι λέει παιδάκι μου; τι λέει;".

Μα ακριβώς αυτό είναι το έντεχνο. Ο ποιητικός λόγος μελωποιημένος. Το αν το εκμεταλλεύτηκαν μερικοί γράφοντας ασυναρτησιες για να τα οικονομίσουν, άλλο θέμα. Πάντως, στην συγκεκριμένη περίπτωση με τους κατσιμιχες, επίτρεψε μου να θεωρήσω τα παραδείγματα σου ατυχή. Μάλλον τους αδικείς λίγο τους αδερφούς. Σίγουρα περί ορέξεως κολοκυθόπιτα, αλλά νομίζω άλλο ποιητικός λόγος και ποίηση και άλλο ασυναρτησία.

Υ.Γ: Πάω στοίχημα οτι το Μολωχ, δεν το έχεις ακούσει καν, εφόσον δεν πρόκειται για τραγούδι, αλλά για ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά, αμερικάνικου μπιτ ποιήματος, το οποιο και απαγγελουν..

 

[gremlinakos]

"Δε δε δε δε δε δε δε δε θέλω να κάνουμε έρωτα................(παυση)............... όπως κάθε φορά"

Χριστίνα Αναγνωστοπούλου.

Τραγούδι του καρβέλα, ο θεός να το κάνει..

 

[fonis]

οταν μιλαμε γιοα κατσιμιχαιουσ πρεπει να προσκυναμε πρωτα...

επισησ κ απο του αγγελακα-τρυπεσ,τραγουδια λογικα δεν βγαζεισ νοημα...ειναι ποιηματα κατα τη γνωμη μου...

οπωσ λεει κ σε μια ταινια ο ηλιοπουλος..ενα ποιημα αν το καταλαβαινουν ολοι δεν ειναι ποιημα ειναι ...τσιφτετελι..

 

[ΦΖΠ1]

Αρλετα: Αρτεσιανο μου φρεαρ, της καρδιας μου το εαρ......

Ναι ! Ακριβώς αυτό !

 

[Bambinella]

Οπως γυριζει η ζωη

Απο τα Βοριαδακια, ενα κατα τα αλλα πολυ ωραιο τραγουδι ερμηνευμενο απο τη Γιαννα Κομνηνου, λεει:

Ηρθες στο σπιτι το παλιο

με τ' αστρο το σβησμενο

να δεις αν εχω σιωπηλο

το τραπεζακι διπλωμενο.

Αν καταλαβαινει κανεις τι μπορει να σημαινει αυτο, πολυ θα ηθελα να μου το εξηγησει!

 

[galatsiwtis]

Είσαστε όλες ίδια ράτσα πως να το κάνουμε

μα καρδιά δεν είναι κάλτσα δεν μαντάρεται. Αφοί Χαϊτίδη.................

 

[lass]

Για να προσπαθήσω για κανένα-δυο ακόμα, της Χαρούλας :

"Αν ήτανε το έδαφός σου πρόσφορο, θα σου φτιαχνα μια τούρτα από φώσφορο"

"...δυο καρδιές που ζουν κι αγαπάνε μέσα σ' ένα ανάποδο Π"... περιγραφικότατο , αλλά τραβηγμένο απ'τα μαλλιά, σίγουρα θα το γυρίσατε πίσω για να καταλάβετε το U με την έννοια της κατσαρόλας...

Το' χουμε;

μια διορθωση: το τραγουδι λεει "μια πιστα απο φωσφορο" (ακομα κι ετσι δε βγαζει νοημα βεβαια...)

κι αλλη μια: "δυο καρδιές που ζουν και αγαπάνε μέσα σ' ένα ανάποδο μπιτ"

 

[chris73]

Απο τα Βοριαδακια, ενα κατα τα αλλα πολυ ωραιο τραγουδι ερμηνευμενο απο τη Γιαννα Κομνηνου, λεει:
Ηρθες στο σπιτι το παλιο

με τ' αστρο το σβησμενο

να δεις αν εχω σιωπηλο

το τραπεζακι διπλωμενο.

Αν καταλαβαινει κανεις τι μπορει να σημαινει αυτο, πολυ θα ηθελα να μου το εξηγησει!

Nα κάνω μία υπόθεση...

Ο ποιητής θέλει να περιγράψει την κατάσταση χωρισμού, μοναξιάς κτλ η οποία έχει οδηγήσει πλέον στο "άστρο" του σπίτιου, άλλοτε γεμάτο φως, λάμψη, έρωτα και ζεστασιά να έχει πια χαθεί και σβήσει αφήνοντας σκοτάδια παγωνιές...

Το τραπεζάκι άλλοτε, τις παλιές καλές ημέρες που το ζεύγος ήταν εννωμένο και αγαπημένο θα πρέπει να ήταν ανοιχτό για να φιλοξενεί τους δύο και την αγάπη τους, τώρα που έμεινε ο ένας μπορεί να μένει κλειστό και σιωπηλό... Ακόμη μία προσπάθει περιγραφής της "παγωνιάς" και μοναξιάς...

:frypan: :frypan: :frypan: ...καλύτερα να πάω να κόψω λίγο γύρο :gyros: ...

 

[Bambinella]

Σε ευχαριστω πολυ, chris.

Αν χρειαζεται να καταβαλλουμε τοσο κοπο για να κατανοησουμε τους στιχους ενος τραγουδιου, καλυτερα να προσεχει αυτος που τους γραφει.

Αμα θελουμε να λυσουμε γριφους, τους βρισκουμε και αλλου!