Παιδικά απωθημένα

Nα και ενας ομοιοπαθης..οποτε εχουμε και λεμε

Uskoke είπε:
1)Υπολογιστής (home micro) ας ήταν και ο γομολάστιχας. Άσχετα αν τελικά πήρα τον δικό μου το 1999...
Εγω τελικα τον πηρα το 94,μονο που ηταν ο...ρουμανικος γομολαστιχας...

Uskoke είπε:
Έγχρωμη τηλεόραση με βίντεο. Όλο κάτι μεταχειρισμένες ασπρόμαυρες είχαμε. Την πρώτη (14 άρα) πήραμε κάπου το '97. Και βίντεο με 21" Sony πήρα το 1995 στην Κοζάνη.
Εγχρωμη το 94.Βιντεο ποτε (ευτυχως που υπαρχει η ανακυκλωση και εχω τωρα) :D

Να προσθεσω και ενα τηλεκατευθυνομενο,που ο νονος δεν μου πηρε ποτε..
 
Εκτός από ορισμένα παιχνίδια, επειδή πέρασαν αρκετά από τα χέρια μου, το κυριότερο απωθημένο μου, ήταν η απόκτηση ενός σύγχρονου υπολογιστή, με έγχρωμη οθόνη! Χάζευα για χρόνια τους 16μπιτους μικροϋπολογιστές, όπως η Amiga, ή τα PC όπως οι 80386/486 με CD-Rom, SVGA, κάρτα ήχου και Windows 3.1 ή 95, ή τις κονσόλες όπως το SNES και το Megadrive, τα οποία έβλεπα σε σπίτια άλλων! Τα τελευταία χρόνια όμως βάλθηκα να συλλέγω υπολογιστές και κονσόλες, και έβγαλα τελικά τα απωθημένα που είχα από τα παιδικά και εφηβικά μου χρόνια! Το αποτέλεσμα; ΧΡΕΙΑΖΟΜΑΙ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΧΩΡΟ!!!
 
angel_grig είπε:
Nα και ενας ομοιοπαθης..οποτε εχουμε και λεμε


Εγω τελικα τον πηρα το 94,μονο που ηταν ο...ρουμανικος γομολαστιχας...

Εγχρωμη το 94.Βιντεο ποτε (ευτυχως που υπαρχει η ανακυκλωση και εχω τωρα) :D

Να προσθεσω και ενα τηλεκατευθυνομενο,που ο νονος δεν μου πηρε ποτε..
Ντα! Τσε φατς! (αυτά ξέρω μόνο από ρουμάνικα, έχω μια φίλη Ρουμάνα που μπερδεύτηκε μια φορά και μου μιλούσε επί 2 λεπτά στα ρουμάνικα). Εγώ δεν πήρα σπέκτρουμ ποτέ, αλλά πήρα το 1999 το πρώτο μου PC, και έκτοτε έχω μόνο PC. Έτσι, μου έμεινε το απωθημένο! Έχω τώρα το παλιό βίντεο της αδερφής μου. για μετατροπή κανενός ξέμπαρκου VHS σε DVD.
 
Όσον αφορά υλικά αγαθά νομίζω ότι το μεγάλο μου απωθημένο ήταν να αποκτήσω μια κονσόλα όπως Playstation, Nintendo 64 κτλ τότε που ήταν στα ντουζένια τους. Οι μόνες εμπειρίες με αυτά τα μηχανήματα εκείνη την εποχή ήταν από επισκέψεις σε φίλους παίζονται μερικά λεπτά. Τώρα βέβαια μπορώ να αποκτήσω ότι θέλω από τα παραπάνω.

Αυτό όμως που έχω απωθημένο και πολύ θα ήθελα ήταν να μάθω να χορεύω break dance. Ως γνωστόν αυτό το είδος χορού κάποιος το μαθαίνει σε πολύ μικρή ηλικία. Μου το διαβεβαίωσε άλλωστε και μια δασκάλα χορού όταν πριν μερικά χρόνια ήρθε η συζήτηση για το θέμα αυτό.
 
Θυμάμαι ήθελα πολύ να αποκτήσω μια κούκλα, την κολλητούλα! Τώρα που το σκέφτομαι.. Ίσως επειδή είχα απωθημένο να έχω μια αδερφούλα, οπότε το ένα έφερε το άλλο. Παρέμειναν και τα δυο απωθημένα, περισσότερο όμως το δεύτερο!
 
Ένα καλύτερο σπίτι. Πέρασα σχεδόν 20 χρόνια σε ένα σπίτι/μονοκατοικία με αυλή, όλο προβλήματα. Έχετε ξαναδεί σπίτι που να έχει παράθυρα μόνο από τη μία πλευρά; Κάπως έτσι ήταν το δικό μας. Καταλαβαίνεται ότι για ρεύμα αέρα ούτε λόγος. Αυτό ήταν όμως μόνο ένα αρνητικό. Για κάποιο λόγο που ποτέ δεν κατάλαβα, το δωμάτιο που έμπαινε κάποιος από την κεντρική είσοδο ήταν το υπνοδωμάτιο εμού και της αδερφής μου (!!). Και για το σαλόνι υπήρχε πόρτα αλλά ήταν σχεδόν απρόσιτη αφού υπήρχαν γλάστρες με φυτά και η οποία άνοιγε πολύ σπάνια. Η κεντρική πόρτα είχε πόμολο και εξωτερικά και αν ήταν ξεκλείδωτη όποιος ήθελε έμπαινε. Πόσες φορές δεν μπήκε η σπιτονοικοκυρά (ούτε λόγος να κτυπήσει κουδούνι) και εμείς κοιμόμασταν μέσα... Η περιοχή ήταν κοντά σε χωράφια που ναι μεν χορτάσαμε παιχνίδι στα παιδικά μας χρόνια, από την άλλη όμως το χειμώνα με τις βροχές, τα παπούτσια μας γέμιζαν λάσπες και νερά. Η πλάκα είναι ότι όταν μετακομίσαμε στο σπίτι αυτό από το Κερατσίνι που μέναμε, ο πατέρας μου προφανώς ήθελε μια ήσυχη γειτονιά και γι' αυτό επέλεξε το σπίτι εκείνο. Το θέμα είναι όμως ότι η συγκεκριμένη περιοχή ήταν νεοαναγειρόμενη και μάλιστα φτιάχτηκε και ασφαλτόδρομος στην πορεία. Έτσι κάθε τρεις και λίγο είχαμε μηχανήματα να τρυπάνε και να σκάβουν ώστε να περάσει ο δρόμος και να κτιστούν πολυκατοικίες.
 
Cococinel είπε:
Θυμάμαι ήθελα πολύ να αποκτήσω μια κούκλα, την κολλητούλα! Τώρα που το σκέφτομαι.. Ίσως επειδή είχα απωθημένο να έχω μια αδερφούλα, οπότε το ένα έφερε το άλλο. Παρέμειναν και τα δυο απωθημένα, περισσότερο όμως το δεύτερο!
δες την κούκλα στο 0.53 https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=2&cad=rja&uact=8&ved=0ahUKEwivy6bYuKnKAhVC_ywKHcuLDXIQtwIIJzAB&url=https%3A%2F%2Fwww.youtube.com%2Fwatch%3Fv%3DHkw_kGNg890&usg=AFQjCNGEGoBEnxNiE3xhk4A5S5i4oCXH-Q&bvm=bv.111677986,d.bGg
 
Απωθημένα παιδικά είχα αρκετούτσικα: ήθελα να μάθω μουσική και χορό (οι γονείς, στενόμυαλοι επιστήμονες γάρ, φοβόνταν μη γίνει η κοράκλα τους... καλλιτέχνις και τι θα έλεγε ο κόσμος), ήθελα πηγαίνουμε διακοπές σε μεγάλα ξενοδοχεία που είχαν ειδικά children's club με πολλές δραστηριότητες και μεγάλη πισίνα, και να έχω περισσότερα παιχνίδια αντί για βιβλία (είχαν ένα κόλλημα με τη μόρφωση οι εν λόγω επιστήμονες γονείς)... Μετά, στην εφηβεία, ήθελα να πηγαίνω ακόμα πιο συχνά στη ντισκοτέκ (κι όχι μόνο όταν είχε "εκδήλωση" το τμήμα ή όταν πήγαιναν τα ξαδέλφια μου που ήταν μεγαλύτερα), εξακολουθούσα να θέλω καλύτερες διακοπές και πολλά πολλά ρούχα και παπούτσια μοντέρνα (αντί για τους τόνους των βιβλίων)...

Και το μεγαλύτερο απωθημένο όλων: η πενταήμερη, που δεν με άφησαν να πάω, γιατί λέει "θα με αποσπούσε από το διάβασμα" (οι γνωστές κουλαμάρες των επιστημόνων γονιών, οι οποίοι όμως δεν είχαν ευρύτητα πνεύματος).

Τα χρόνια πέρασαν, σπούδασα κάτι που με ενδιέφερε ελάχιστα (αντί για τις καλλιτεχνικές σπουδές που παρέμειναν το απωθημένο μου), το εξάσκησα όσο το εξάσκησα (με πολύ ζόρι, αν και στον έξω κόσμο κατάφερνα να δείχνω έναν υποκριτικότατο ζήλο), έμαθα μουσική και χορό σε αρκετά μεγάλη ηλικία....αλλά τα απωθημένα παρέμειναν...
 
Πολλα απωθημενα ειχα κι εγω σαν παιδι.Ποιος δεν ειχε πισω τοτε....;Ενα απο αυτα ηταν τα παιχνιδια thundercats απο τα 80'ς.Ειδικα το καστρο τους και το thunder tank(ααααααααχ)και φυσικα η πλαστικη κουκλα του lion-o που πισω στη πλατη του ειχε ενα κουμπακι που οταν το παταγες φωτιζαν τα ματια του και το ματι της thundera στο ξιφος του.
 
BETTY BOOP είπε:
Εγώ τη φοβόμουν την κολλητούλα γιατί είχε μάτια και από τις 2 πλευρές

Στο θέμα μας,απωθημένο μου ήταν που δεν έκανα μουσικές σπουδές και σπούδασα κάτι το οποίο ελάχιστα με ενδιέφερε (βέβαια ανακάλυψα κλάδο μέσα στη σχολή και τώρα κάνω μεταπτυχιακό).Επίσης απωθημένο μου ήταν που όταν μου πέταξαν τα περισσότερα playmobil μου στα 15 μου,που δεν απέκτησα άλλα και τώρα τον τελευταίο χρόνο έχω ξεκινήσει να ξανακάνω συλλογή.
 
BETTY BOOP είπε:
Πάντα ήθελα το σπίτι των Playmobil...(!)

RIO είπε:
Όνειρο ζωής όσο ήμουν μικρός....
Μία από τα ίδια κι εγώ, πολλοί το θέλαμε αυτό τελικά :)

Κι άλλα πολλά απωθημένα είχα, από παιχνίδια, εκτός από το παραπάνω, είχα λυσσάξει για το σκυλάκι GoGo, για το επιτραπέζιο Η μικρή πριγκίπισσα, καθώς και για μία κούκλα μωράκι που διαφήμιζε τότε και μου διαφεύγει το όνομα, μία που έπινε με μπιμπερό και λέρωνε την πάνα. Επίσης, είχα πάντα απωθημένο το να μάθω ένα μουσικό όργανο, και κυρίως αρμόνιο ή πιάνο. Με χίλια ζόρια είχα καταφέρει να πείσω να μου αγοράσουν ένα αρμόνιο-παιχνίδι, ενώ επίσημα δεν έμαθα ποτέ κανένα, αλλά οι νότες που είχα διδαχτεί ένα διάστημα ήταν τουλάχιστον αρκετές για να με κάνουν να μάθω φλογέρα ερασιτεχνικά. Το να γίνω δασκάλα ήταν επίσης κάτι που το ήθελα πολύ, και πάντα ζήλευα τους δασκάλους για το επάγγελμά τους. Όμως το μεγαλύτερο απωθημένο μου από μικρή ήταν πάντα το να γίνω ηθοποιός και δεν με άφησαν ποτέ να το ακολουθήσω, γι'αυτό παρηγοριόμουν έστω λίγο με το να συμμετέχω ή μάλλον να πρωταγωνιστώ, σε όλες τις σχολικές παραστάσεις.
 
Υλικά απωθημένα δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι συγκεκριμένο αυτή τη στιγμή. Αυτό που θα ήθελα να έχω κάνει όμως και δεν το καταφέραμε ποτέ είναι να είχα πάει ένα ταξίδι στη Eurodisney όταν ήμουν παιδί με τους γονείς μου!
 
perlastar είπε:
Μία από τα ίδια κι εγώ, πολλοί το θέλαμε αυτό τελικά :)

Κι άλλα πολλά απωθημένα είχα, από παιχνίδια, εκτός από το παραπάνω, είχα λυσσάξει για το σκυλάκι GoGo, για το επιτραπέζιο Η μικρή πριγκίπισσα, καθώς και για μία κούκλα μωράκι που διαφήμιζε τότε και μου διαφεύγει το όνομα, μία που έπινε με μπιμπερό και λέρωνε την πάνα. Επίσης, είχα πάντα απωθημένο το να μάθω ένα μουσικό όργανο, και κυρίως αρμόνιο ή πιάνο. Με χίλια ζόρια είχα καταφέρει να πείσω να μου αγοράσουν ένα αρμόνιο-παιχνίδι, ενώ επίσημα δεν έμαθα ποτέ κανένα, αλλά οι νότες που είχα διδαχτεί ένα διάστημα ήταν τουλάχιστον αρκετές για να με κάνουν να μάθω φλογέρα ερασιτεχνικά. Το να γίνω δασκάλα ήταν επίσης κάτι που το ήθελα πολύ, και πάντα ζήλευα τους δασκάλους για το επάγγελμά τους. Όμως το μεγαλύτερο απωθημένο μου από μικρή ήταν πάντα το να γίνω ηθοποιός και δεν με άφησαν ποτέ να το ακολουθήσω, γι'αυτό παρηγοριόμουν έστω λίγο με το να συμμετέχω ή μάλλον να πρωταγωνιστώ, σε όλες τις σχολικές παραστάσεις.
δες τις διαφημίσεις

https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j...zaE8zYVQVeAd_Q

https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j...8ukSbmcT_701VQ

https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j...tvksYHkKL-prvg

https://www.google.gr/url?sa=t&rct=j...I2___36zElYAmA
 
To μόνο που αποζητούσα μικρή ήταν να γίνω πολύ λεπτή και όμορφη. Μιλάμε για εμμονή, με αυτή τη σκέψη ξυπνούσα και με αυτή τη σκέψη κοιμόμουν. Νόμιζα βλακωδώς ότι έτσι θα λύνονταν όλα μου τα προβλήματα. Ότι θ' αποκτούσα μία φυσιολογική ζωή, φίλους, επιτυχία, ευτυχία, κτλ. Έκανα φοβερές προσπάθειες που δεν οδηγησαν πουθενά, κρίμα που για πολλά χρόνια δεν βρέθηκε κανείς να με πείσει ότι η προσωπικότητα είναι το μόνο που έχει σημασία. Αλλά τί να πείς, από αυτά που έβλεπα έφτιαχνα τους στόχους μου. Αν μπορούσα να σκεφτώ όπως σκέφτομαι τώρα θα είχα πολύ πιό ευτυχισμένα παιδικά χρόνια.

 


Άλλα απωθημένα είναι ότι θα ήθελα να ζούσα σ' ένα χωριό πάνω στο βουνό, δίπλα στο δάσος. Συγκεκριμένα σ' ένα σπίτι πέτρινο, μονοόροφο, με μεγάλη αυλή, να έχουμε άλογα, γάτες, κουνέλια, κι άλλα πολλά ζώα. Θα βγαίναμε με τα παιδιά στο δάσος και θα παίζαμε τους εξερευνητές, θα στήναμε τις σκηνές μας και θα παρατηρούσαμε τη φύση και τα ζώα, έπλαθα άπειρα σενάρια με το μυαλό μου. Θα μας κυνηγούσε και καμία αρκούδα πού και πού... Οταν πήγα για πρώτη φορά στο δάσος της Ελατιάς σκέφτηκα ότι εκεί θα μπορούσα να ζήσω για πάντα, χρόνια αργότερα την ίδια σκέψη μου έδωσε και το Μέτσοβο. Ισως κάποτε...


 


Ήθελα πάρα πολύ ένα γατάκι, το ζητούσα συνέχεια και μου έλεγαν όχι. Όταν μεγάλωσα όμως πήρα!
#)

 


Ήθελα να πάω στη ρυθμική γυμναστική, όμως ποτέ δεν με έγραψαν. Με μάγευε η χορός με την κορδέλα, και τα κόλπα με τις κορίνες και το στεφάνι. Εστω, με το στεφανι και την μπάλα χορεύαμε και στο μπαλέτο όταν ήμασταν μικρά-κάτι μου έμεινε από τότε. Αλλά η κορδέλα έχει χαραχτεί στο μυαλό μου, ακόμα κάθομαι και κοιτάζω τις επειδήξεις μαγεμένη.


 


Με τα μικρά πόνυ είχα πάντα μία μανία. Είχα πολλά, αυτό όμως που πάντα χάζευα στον κατάλογο και ποτέ δεν απέκτησα ήταν ο ασημένιος μονόκερως με τον πύργο και το δρακάκι. Δεν κυκλοφόρισε ποτέ στην Ελλάδα!
:cry: Δεν έχω δεί πιό όμορφο πονυ! Σκεφτόμουν να το πάρω τώρα κι ας εχουν περάσει δεκαπέντε χρόνια, αλλά όταν είδα την τιμή...είπα άσ' το καλύτερα, ας μείνει απωθημένο!
 
BETTY BOOP είπε:
Ναι Betty, τις διαφημίσεις για τον GOGO και το επιτραπέζιο τις έχω ήδη βρει εδώ και καιρό μέσα στο φόρουμ, thanks! Tις άλλες τις τσέκαρα, αλλά κανένα από αυτά δεν είναι το μωράκι που είχα απωθημένο, αν και μοιάζουν. Το baby amore πλησιάζει αρκετά. Αυτό που θυμάμαι πρέπει να έτρωγε και κρέμα με το κουταλάκι. Νομίζω ότι κάποτε το είχα βρει στο φόρουμ, αλλά δεν το βρίσκω πλέον.
 
Πολλα απωθημενα ειχα κι εγω σαν παιδι.Ποιος δεν ειχε πισω τοτε....;Ενα απο αυτα ηταν τα παιχνιδια thundercats απο τα 80'ς.Ειδικα το καστρο τους και το thunder tank(ααααααααχ)και φυσικα η πλαστικη κουκλα του lion-o που πισω στη πλατη του ειχε ενα κουμπακι που οταν το παταγες φωτιζαν τα ματια του και το ματι της thundera στο ξιφος του.


5ad3f4bf-1d99-471a-95ab-43ffe43ad80b.gif

20180420_113529.jpg

878289_vintagetoys_DSC7198.jpg

3945420488_939368d7c6_b.jpg

Thundertank_Action.jpg

Thundertank_box.jpg

ThunderTankThumb.png
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Για να το πάω σοβαρά, το απωθημένο μου είναι ότι δεν έζησα την παιδική μου ηλικία στο ίδιο μέρος που γεννήθηκα, στην πρώτη μου γειτονιά με τις αλάνες, όπως φυσιολογικά χρειάζεται κάθε παιδί. Κάθε 2-3 χρόνια μετακομίζαμε, έτσι φαίνεται τα έφερε η ζωή στους δικούς μου. Κάθε 2-3 χρόνια restart...

Βέβαια κάποια στιγμή στα 12 μου γυρίσαμε στο αρχικό σπίτι αλλά σε 2-3 χρόνια φύγαμε πάλι . Μετά τον γάμο μου ευτυχως σταθεροποιήθηκα σε ένα μέρος και δεν το κουνάω ρούπι! 

Επίσης αγιάτρευτο απωθημένο είναι το ότι δεν έχω αδερφό ή αδελφή. Πολύ άσχημο. Εν μέρει το επούλωσα με τα δυό μου βλαστάρια πλέον!
 
Α) Που δε μου επέτρεπαν να φάω όσα γλυκά θέλω, "γιατί χαλάνε τα δόντια".
Β) Που "έπρεπε να μάθω πιάνο" από τα 9 μου.
Γ) Που δε μου επέτρεπαν να κάνω ποδήλατο στη γειτονιά το βράδυ.
 
Που οι γονείς μου δεν με άφησαν να σπουδάσω αυτό που ήθελα (πληροφορική) και μου επέβαλλαν να γίνω κάτι που εκείνοι ήθελαν (λόγω οικογενειακής παράδοσης σε αυτό το επάγγελμα) ενώ εγώ δεν το ήθελα και δεν μου άρεσε ποτέ αυτό το επάγγελμα.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Το μεγάλο διαστημόπλοιο και το μεγάλο πειρατικό καράβι των Playmobil του 80. Πολύ αργότερα κάπου εκεί στα 30α μου τότε, τα είχα βρει και τα 2 στο ebay. Για μια στιγμή θυμάμαι σκέφτηκα να τα αγοράσω έτσι για το αποθημένο που είχα μικρός, αλλά τελικά δεν τα αγόρασα γιατί είπα τι να τα κάνω πλέον φού δεν θα παίξω μαζί τους.

Ταξίδι στην Disneyland στην Αμερική που έβλεπα σε περιοδικά μικρός. Μεγάλος καημός τότε στα 10 μου. Σαν ενήλικας είμαι παγερά αδιάφορος για κάτι τέτοιο.

Χάζευα στα περιοδικά την Amiga 4000 και το Sega Saturn. Πανάκριβα τότε, είδικα με την τιμή της Amiga αγόραζες διαμέρισμα. Χρόνια αργότερα, αγόρασα Amiga 4000 για 300 ευρώ, μου χάρισε ένας φίλος άλλη μια και τότε έβρισκες Saturn με 20 ευρώ (πήρα επίσης 2).

Παιδικά αποθημένα τέλος.
 
Πίσω
Μπλουζα