Παλιές κινηματογραφικές μηχανές

[Eagle 1]

Η γερμανική εμπορική εταιρεία Quelle (είχε έλθει και στην Ελλάδα για ένα διάστημα αν θυμάμαι καλά) που έκανε πωλήσεις μέσω καταλόγου αλλά και καταστημάτων στη Γερμανία είχε και τμήμα φωτογραφικών διαθέτοντας προιόντα με δική της επωνυμία Revue. Συνήθως ήταν φωτογραφικές και κινηματογραφικές μηχανές ιαπωνίας ή Αν. Γερμανίας φθηνότερες από τις επώνυμες μάρκες, χωρίς βέβαια ιδιαίτερες αξιώσεις.

Μία κινηματογραφική μηχανή λήψεως για φίλμ S-8 ήταν και η Revue Automatic Super 8 325 που διέθετε στην αγορά από τα μέσα των '60ς έως τις αρχές των '70ς. Επρόκειτο για μία φθηνή και απλή μηχανή, χωρίς πολλές δυνατότητες. Η μηχανή κατασκευάσθηκε στην Ιαπωνία από την εταιρεία Kohka Ltd., η οποία παρήγαγε και μηχανές με δική της επωνυμία από τις αρχές των '60ς έως τα μέσα των '70ς. Η συγκεκριμένη Revue 325 αντιστοιχεί με μικρές παραλλαγές στο μοντέλο Kohka 662.


Συνοπτικά τα βασικότερα:

Φακός σταθερής εστίασης Revue Zoom Lens F:1,8 f=11,5-22, 2x ζουμ, χειροκίνητο.

Σκόπευτρο απλό (όχι ρεφλέξ), με ενσωματωμένη ένδειξη του φωτομέτρου (κόκκινη σημαιούλα) που ρύθμιζε αυτόματα το διάφραγμα.

Ταχύτητα: 18 καρέ ανά δευτερόλεπτο.

Έχει οπή για ντεκλασέρ, φίλτρο ημέρας, μετρητή φίλμ, κουμπί για έλεγχο μπαταρίας.

Η μηχανή είναι λειτουργική (με 4 μπαταρίες ΑΑ στη λαβή) εκτός από το φωτόμετρο που λειτουργεί με την ειδική μπαταρία-κουμπί υδραργύρου που δεν παράγεται πλέον σήμερα.

 

[Eagle 1]

Η παραπάνω μηχανή λήψεως έχει φωτόμετρο CdS αλλά δεν έχω μπαταρία να το δοκιμάσω (αν και έχω δει κάποιες πατέντες που κάνουν κάποιοι στο YouTube δεν προσπάθησα ως τώρα να κάνω κάτι). Ο φίλτατος @Uskoke σημείωσε σε παρεμφερές θέμα ότι θέλουν κοίταγμα/αλλαγή και πυκνωτές, οπότε το πράγμα ξεφεύγει τελείως από τις δικές μου δυνατότητες. Θα μείνουν επομένως αδοκίμαστες οι μηχανές με CdS. Πολλές πάντως από τις παλιότερες μηχανές με φωτόμετρο σεληνίου έχουν ένδειξη μετά από τόσα χρόνια, ωστόσο είναι αμφίβολο αν είναι σωστή.

Συνέχεια με την μηχανή προβολής του καταστήματος Quelle, μία Revue Universal 500J. Πρόκειται για απλή, χαμηλού κόστους μηχανή που ταίριαζε στο επίπεδο της παραπάνω μηχανής λήψεως. Μπορεί να τρέξει τόσο φιλμ Ν-8 όσο και S-8. Κατασκευάσθηκε στην περίοδο 1970-71 στην Ιταλία. Όπως προανέφερα το Quelle ήταν εμπορική επιχείρηση, η συγκεκριμένη μηχανή προβολής ήταν στην ουσία μία απλοποιημένη Silma 111, χωρίς να έχει π.χ. τη δυνατότητα πολλαπλών ταχυτήτων.

Συνοπτικά τα βασικότερα χαρακτηριστικά της:

Φακός Revue Zoom f:1,4 / F: 15-25mm, ζούμ 1,3
Λάμπα αλογόνου 75W, 12V
Ταχύτητα 18 καρέ/δευτ., προβολή εμπρός, πίσω και στάση
Αυτόματο τύλιγμα φίλμ, Ν-8 και S-8 με επιλογέα.
Μπομπίνα έως 120μ.
Προβολή χωρίς ήχο

Η μηχανή δεν είναι λειτουργική, διότι ο ιμάντας της έχει κολλήσει στους τροχούς.

 

[Eagle 1]

Συνέχεια με μία μηχανή λήψεως Meopta Admira 8E για φίλμ Ν-8. Κατασκευάσθηκε το 1956 στην Τσεχοσλοβακία από την εταιρεία Meopta, χρησιμοποιεί ελατήριο για τη μεταφορά του φίλμ (είναι κουρδιστή), προσφέρει πολλά για τον κινηματογραφιστή της εποχής εκείνης (διάφορες ταχύτητες, φακό με macro δυνατότητες, διόρθωση παράλλαξης, ενσύρματο τηλεχειρισμό κλπ.) και διακρίνεται για τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της.

Η εταιρεία ιδρύθηκε στην Τσεχοσλοβακία το 1933 με την επωνυμία Optikotechna και κατασκεύαζε φωτογραφικές και οικιακές κινηματογραφικές μηχανές. Στο διάστημα 1939-45 κατασκεύαζε για το γερμανικό στρατό οπτικό πολεμικό υλικό, όπως περισκόπια, κυάλια, διόπτρες κλπ. Το 1946 κρατικοποιήθηκε με την επωνυμία Meopta και κατασκεύαζε κινηματογραφικές μηχανές και φωτογραφικό υλικό, ιδίως μεγεθυντές για εμφανιστήρια, όπου απέκτησε καλό όνομα διαθέτοντας ποιοτικά προιόντα σε ανταγωνιστικές τιμές. Επίσης κατασκεύαζε οπτικό στρατιωτικό υλικό για της χώρες του συμφώνου της Βαρσοβίας. Το 1992 ιδιωτικοποιήθηκε και συνεχίζει την παραγωγή οπτικών προιόντων στην Τσεχία και στις ΗΠΑ.

Συνοπτικά τα βασικότερα χαρακτηριστικά της:

Φακός σταθερής εστίασης Meopta Mirar 1:2,8/12,5mm

Σκόπευτρο απλό, το οποίο μετακινείται προς τα επάνω με διαβαθμίσεις για διόρθωση της παράλλαξης σε κοντινές λήψεις (),33-1μ)

Ταχύτητες: 1, 12, 18, 24, 48 καρέ ανά δευτερόλεπτο.

Έχει μετρητή φίλμ, 2 οπές για ντεκλασέρ (μεμονωμένη και συνεχή λήψη), καθώς και οπή για τρίποδο.

Η μηχανή είναι πλήρως λειτουργική.

 

[Uskoke]

πολύ καλή μάρκα η meopta φίλε αετέ 1 εγώ είχα πάρει τον opemus 6 το '92 Σαλονίκη ο οποίος κάνει και για φιλμ 6Χ6 από το Κούνιο ένα από το πιο παλιά φωτογραφεία της Σαλονίκης με αυτόν είχα πάρει και τον καταπληκτικό φακό Rodenstock Rodagon 50 mmm F 2.8 https://www.macodirect.de/labor/papierentwickung/vergroesserer/rodenstock-rodagon-2-8/50mm

meopta opemus 6 - Google Suche

με χρωμοκεφάλη κιόλας από τον ίδιο κατασκευαστή μιας και έκανα και έγχρωμο στο χέρι βέβαια για να εκτυπώσεις φιλμ 6Χ6 θέλεις φακό για τον μεγεθυντήρα με εστιακή απόσταση ίδια με την διαγώνιο του αρνητικού που θέλεις να μεγεθύνεις δηλ. για 135 50 χιλ. για 6Χ6 νομίζω 105 τώρα ο μεγεθυντήρας μου πάλι meopta είναι αλλά άλλο μοντέλο.

 

[chris73]

Σήμερα το πρωί αν κάποιος βρισκόταν στη παραλία Θεσσαλονίκης, μεταξύ των εποχούμενων ή μη αθλητών, σκυλιών, παιδιών, ψαράδων και λοιπών, υπήρχε περίπτωση να συναντήσει και ένα χαζό με μια μικρή Bolex

Η Bolex είχε μέσα ένα Kodachrome II ληγμένο από τον Ιούλιο του 1969 (ούτε το Woodstock δεν είχε γίνει ακόμη δλδ. ), και φυσικά δεν περίμενα και πολλά από την εμφάνισή του ως αρνητικό, με Caffenol ή όχι, και ειδικά από ένα τόσο μικρό φορμά.
Επίσης στο αποτυχημένο DIY ala Lomo τανκ, το περισσότερο φιλμ κολλάει μεταξύ του και στο τέλος δεν μένουν πολλά, αλλά να μερικά καρέ.

Το Kodachrome II στα κανονικά του είναι ASA 25, αλλά λόγω του ανορθόδοξου τρόπου εμφάνισης όπως και της ηλικίας, 4 στοπ υπερέκθεση (δλδ κάτι σαν ASA 1.5) ίσως τελικά είναι οριακά ή και λίγα.

Αν βρεθεί κάποιος που του τη δώσει να κάνει κάτι παρόμοιο, ας μην περιμένει και κάτι πολύ καλύτερο, καθώς ότι έχω δει δεν διαφέρει και πολύ.

Caffenol-C / 11 λεπτά στους 22 βαθμούς.
Στις δύο τελευταίες, αν ο ήλιος ήταν από διαφορετική κατεύθυνση θα φαινόταν και καλύτερα.




Εδώ βλέπουμε τη χρήση τηλεφακού για τη δημιουργία εντυπώσεων συνωστισμού, όπως μας δίδαξαν πέρσι κάποιοι τύποι...

 

[Eagle 1]

Μετά τη μηχανή λήψεως Meopta Admira 8E για φίλμ Ν-8 ας περάσουμε και στην αντίστοιχη μηχανή προβολής της περιόδου εκείνης, τη Meopta AM-8. Πρόκειται για μία απλή μηχανή προβολής, μικρή σε μέγεθος αλλά με ποιοτική και στιβαρή κατασκευή. Κατασκευάσθηκε την περίοδο 1960-1969 και μοιάζει πολύ με τις Zeiss Icon Movilux που κατασκευάζονταν από το 1954. Έχει μεταλλικό σασί και πλαινά καλύμματα από χοντρό πλαστικό σε διάφορα χρώματα. Η μηχανή είναι σχεδιασμένη για σύνδεση με συγχρονιστή για ομιλούσα προβολή (όπως θα δούμε στην επόμενη ανάρτηση). Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό αποτελεί η λαβή μεταφοράς της, η οποία μετατρέπεται σε βραχίονα για την υποδοχή της μπομπίνας. Στην περίοδο 1967-1970 η μηχανή παρήχθη σχεδόν πανομοιότυπα για φίλμ S-8 και ταχύτητα προβολής 18 καρέ ανά δευτερόλεπτο.

Συνοπτικά τα βασικότερα χαρακτηριστικά της:

Φακός: Meopta P.O., 1,5/20, Ser.N.: 78212

Λάμπα: 8V, 50W (το γνωστό "σκάφανδρο")

Ταχύτητες προβολής: 16 (στάνταρντ) και 24 καρέ ανά δευτερόλεπτο.

Μπομπίνα: Μέγιστο 120m (προβολή 33 λεπτών περίπου).

Φόρτωση φίλμ: Αυτόματη.

Ειδικές οπές για σύνδεση με συγχρονιστή: Ναι.

Η μηχανή είναι πλήρως λειτουργική.

 

[Eagle 1]

Ακολουθεί η παρουσίαση του συγχρονιστή (Synchronisator) SM-8 της MEOPTA, ενός εξαρτήματος για μία αποτελεσματική απόδοση σχολίων, μουσικής ή προσθήκης ομιλίας στον οικιακό κινηματογράφο για φίλμ Ν-8. Ο συγχρονιστής μετέτρεπε στην ουσία την βωβή προβολή σε ομιλούσα, παρεμβαίνοντας μεταξύ μπομπινόφωνου και μηχανής προβολής.

Το κιτ περιέχει τη συσκευή του συγχρονιστή, μία ντίζα για τον χειρισμό (μετάδοση της κίνησης) της μηχανής προβολής, ένα καλώδιο για την παροχή ηλεκτρισμού από τη μηχανή προβολής στο μοτέρ του συγχρονιστή καθώς επίσης ένα λουράκι για την σταθερή πρόσδεση του συγχρονιστή στο μπομπινόφωνο.

Ο συγκεκριμένος συγχρονιστής παρήχθη στη 10ετία του '60. Λειτουργούσε μόνο στην προβολή με ταχύτητα 16 καρέ/δευτερόλεπτο και με ταχύτητα στο μπομπινόφωνο 9,5 cm/δευτερόλεπτο.

Έχει κάλυμμα από βακελίτη και ανοίγοντας το καπάκι του αποκαλύπτονται τα κουμπιά χειρισμού, καθώς επίσης οι ροδέλες για την ταινία του μπομπινόφωνου. Το καπάκι έχει ενσωματωμένους 2 βραχίονες, οι οποίοι εισέρχονται σε οπές στο κάτω μέρος του συχγρονιστή και στερεώνονται με τις 2 βίδες στο πλάι σε κατάλληλο/ρυθμιζόμενο ύψος, ώστε η μαγνητική ταινία του μπομπινόφωνου να ευθυγραμμίζεται με τις ροδέλες του συγχρονιστή και να περάσει ανάμεσά τους.

Για τη λειτουργία του τονισμού του φίλμ, αφού συνδεθούν η μηχανή προβολής και το μπομπινόφωνο με τον συγχρονιστή, γίνεται στην αρχή του φίλμ ένα μαρκάρισμα (μαύρισμα ενός λευκού καρέ ή ξύσιμο ενός μαύρου) και ενεργοποιείται η μηχανή προβολής, η οποία όμως δεν λειτουργεί, απλά παρέχει ρεύμα στον συγχρονιστή. Ενεργοποιείται το μπομπινόφωνο με ένα ηχητικό σήμα (π.χ. μία λέξη) και παράλληλα πατιέται το πράσινο κουμπί του συγχρονιστή, οπότε ενεργοποιείται η μηχανή προβολής. Εγγράφει στη συνέχεια ο κινηματογραφιστής το ηχητικό υλικό που θέλει (και έχει προετοιμάσει από πριν) στο μπομπινόφωνο έως το τέλος της ταινίας. Μετά πατάει το κόκκινο κουμπί του συγχρονιστή για να σταματήσει η μηχανή προβολής και κλείνει το μπομπινόφωνο. Μπορεί να γράψει για ταινία έως 120 μ. (=33 λεπτά προβολής). Αν κάνει λάθη, κανένα πρόβλημα, γυρνάει πίσω την ταινία και τη μαγνητική ταινία και ξαναρχίζει....

Και έρχεται το βράδυ της οικογενειακής προβολής. Οικογένεια, συγγενείς, φίλοι μαζεμένοι για να δουν τις διακοπές, τις γιορτές..... Μεζεδάκια πάνε και έρχονται μέχρι να σβύσουν τα φώτα (τα λέω εκ πείρας......).

Για την συγχρονισμένη ηχητικά προβολή, ο σκηνοθέτης/κινηματογραφιστής συνδέει τα μηχανήματα μεταξύ τους, όπως προαναφέρθηκε, φέρνει το φίλμ έως το μαρκάρισμα και το μπομπινόφωνο λίγο πριν το ηχητικό σήμα. Ενεργοποιεί το μπομπινόφωνο και μόλις ακούσει το ηχητικό σήμα πατάει το πράσινο κουμπί του συγχρονιστή και το φιλμ παίζει συγχρονισμένα με ήχο. Στην περίπτωση που δεν είναι ακριβής ο συγχρονισμός, ο συγχρονιστής έχει ειδικό κουμπί για να κινηθεί το φίλμ πιό σιγά ή πιό γρήγορα για να είναι τέλειος ο συγχρονισμός.

Απόλαυση ομιλούσας ταινίας στη δεκαετία του '60.....

 

[Uskoke]

πολύ ωραίο φίλε αετέ 1 ένα τέτοιο χαρτί εγγύησης είχε ο παλιός μου μεγεθυντήρας που ήταν πάλι meopta, opemus 6 πολύ καλός αλλά το σύστημα ύψους είχε πλαστικά γρανάζια και πλαστικό πυλώνα που με τον καιρό φθάρηκαν. ο τωρινός μου meopta axomat II έχει σύστημα ανύψωσής με τριβή (friction) που είναι μεταλλικό. πιστεύω ότι είναι μοντέλο τουλάχιστον 70ς να μην πω 60ς γιατί μαζί είχε κάτι φύλλα 40Χ50 agfa record rapid. τέτοια δεν βγαίνουν πια τουλάχιστον από τα 80ς. αυτό που με εντυπωσίασε είναι ο συγχρονιστής, όπως φαίνεται, κάνει για συγκεκριμένο μαγνητόφωνο και συγκεκριμένη μηχανή προβολής! δηλ. δεν μπορείς να πειραματιστείς πχ με κασέτες (!) αλλά θες μαγνητόφωνο και τη μηχανή προβολής, προφανώς meopta! επίσης η μαγνητοταινία περνάει μέσα από κάτι καρούλια του συγχρονιστήμ αυτό είναι για το σήμα συγχρονισμού φαντάζομαι, αλλά δεν είχε κανένα έλεγχο στο μαγνητόφωνο;

 

[Eagle 1]

............... αυτό που με εντυπωσίασε είναι ο συγχρονιστής, όπως φαίνεται, κάνει για συγκεκριμένο μαγνητόφωνο και συγκεκριμένη μηχανή προβολής! δηλ. δεν μπορείς να πειραματιστείς πχ με κασέτες (!) αλλά θες μαγνητόφωνο και τη μηχανή προβολής, προφανώς meopta! επίσης η μαγνητοταινία περνάει μέσα από κάτι καρούλια του συγχρονιστήμ αυτό είναι για το σήμα συγχρονισμού φαντάζομαι, αλλά δεν είχε κανένα έλεγχο στο μαγνητόφωνο;

Πολύ σωστά φίλτατε, ο συγκεκριμένος συγχρονιστής είναι συμβατός με την μηχανή προβολής Meopta AM-8 (βλ. παρουσίαση παραπάνω), η οποία διαθέτει τις κατάλληλες υποδοχές για την ντίζα και την παροχή ρεύματος. Αντίστοιχα ήταν συμβατοί μόνο με συγκεκριμένα μοντέλα της ίδιας πάντα εταιρείας οι συγχρονιστές π.χ. της Nizo, της Bauer, της ανατολικογερμανικής Weimar κλπ. Αυτό διότι ο συγχρονιστής έδινε κίνηση στη μηχανή προβολής.

Αντίθετα το μαγνητόφωνο μπορούσε να είναι οποιασδήποτε μάρκας, ωστόσο έπρεπε να είναι μπομπινόφωνο και όχι κασσετόφωνο, μια και η μαγνητική ταινία έπρεπε να περνά μέσα από τον συγχρονιστή. Ο συγκεκριμένος συγχρονιστής της Meopta είναι ηλεκτρομηχανικός, δηλαδή ελέγχει μηχανικά, με ντίζα, την κίνηση της μηχανής προβολής και παίρνοντας ρεύμα από αυτόν. Ως προς το μαγνητόφωνο, ελέγχει με τα καρούλια του μόνον την ακριβή ροή της μαγνητοταινίας στα 9,5 εκατ./δευτερόλεπτο, ώστε να είναι ακριβής ο συγχρονισμός με το φίλμ. Στους καθαρά ηλεκτρικούς συγχρονιστές (όπως αυτόν της Bauer), που έλεγχαν την μηχανή προβολής ηλεκτρικά, μπορούσε να προστεθεί στην μαγνητική ταινία ένα ειδικό μεταλλικό επίθεμα, ώστε μόλις περνούσε από τις ροδέλες του συγχρονιστή να αρχίζει αυτόματα η προβολή.

Και τώρα το πλήρες σύστημα συνδεδεμένο και έτοιμο για χρήση, με τη μηχανή προβολής Meopta AM-8, τον συγχρονιστή Meopta SM-8 και το μαγνητόφωνο Grundig Bayreuth Delux με το μικρόφωνο της Telefunken. Το στήσιμο παίρνει χρόνο, η τοποθέτηση του κάθε στοιχείου έχει τις απαιτήσεις του και προχωρώντας στο στήσιμο η σκέψη πάει στην πολυπλοκότητα της διαδικασίας και το μεράκι που είχαν τότε οι ερασιτέχνες κινηματογραφιστές, στον κόπο και χρήμα που ξόδευαν, για να εμπλουτίσουν τις ταινίες τους με συγχρονισμένο ήχο..... Κάτι τόσο εύκολο και αυτονόητο σήμερα..........

Μετά την φωτογράφιση με κυρίευσε η επιθυμία να δοκιμάσω τη λειτουργία του συγχρονιστή. Αποσύνδεσα το μαγνητόφωνο, μια και η ταινία έχει τραγούδια που δεν θέλω να χάσω αν υπήρχε δυσλειτουργία και μετά φόβου ψυχής για κανένα βραχυκύκλωμα, μια και ο συγχρονιστής μετρά πάνω από 50 χρόνια, συνέδεσα τη μηχανή προβολής στο ρεύμα και την ενεργοποίησα. Όπως προβλέπονταν δεν κινήθηκε τίποτα. Μόλις πάτησα το πράσινο κουμπί του συγχρονιστή, η μηχανή προβολής άρχισε να δουλεύει κανονικά! Λειτουργικός λοιπόν!

 

[chris73]

H Quarz της διαστημικής εποχής



Βρισκόμαστε στο 1960 και ο σύντροφος Νικήτας θα πρέπει να ήταν πολύ υπερήφανος όταν από την ΚΜΖ κοντά στη Μόσχα εξήλθε η πρώτη Quarz (αν την είχε δει από κοντά δλδ και δεν είχε άλλες δουλειές). Και μάλιστα να μην ξεχνάμε πως πρόκειται για μια ερασιτεχνική 8 χιλιοστών της διαστημικής εποχής! ...έστω σύμφωνα με το πως διαφημιζόταν τουλάχιστον στο Ηνωμένο Βασίλειο.





Σήμερα, παρατηρώντας την πληθώρα των διαθέσιμων κινηματογραφικών μηχανών της οικογένειας προερχόμενες από το Ηνωμένο Βασίλειο, πολλές από τις οποίες δείχνουν ακόμη και εντελώς αχρησιμοποίητες, θα πρέπει να υποθέσουμε πως ο εισαγωγέας είχε κάνει πολύ καλή δουλειά εκεί στο νησί.



Το πολύ το στοκάρισμα μήπως έφταιξε

Αν και για το δικό μου γούστο από άποψη ντιζάιν αυτή θα πρέπει να είναι η πιο άσχημη και καταθλιπτική κάμερα που θυμάμαι να έχω συναντήσει, δεν μπορώ να μην παραδεχτώ την εξαιρετική ποιότητα κατασκευής αλλά και φινιρίσματος.

Και δεν ήταν μόνο αυτό. Το πακέτο περιλάμβανε σε τιμή πέρα από κάθε ανταγωνισμό ένα σωρό άλλα καλούδια όπως φίλτρα, φακούς μάκρο, τέλε κ.α.


Κάπου 300+ σημερινές λίρες κόστιζε το 1964, χρονιά κατασκευής και της κινηματογραφικής που βλέπεται.



Η συγκεκριμένη είναι το πρώτο και απλούστερο μοντέλο που πρέπει να συνέχισε να παράγεται μέχρι το 1968, ενώ στο ίδιο σασί, για κάποιο χρόνο και μετά την εμφάνιση της επόμενης γενιάς Quarz θα συναντήσουμε και υλοποιήσεις με περισσότερα καλά όπως φωτόμετρο και φακούς ζούμ.


Διότι Lada δεν είναι μόνο αυτοκίνητα!

Αν έπρεπε να κινηματογραφήσω πραξικοπήματα, διαδηλώσεις με σοβαρή πιθανότητα εκτροπής, συναυλίες πανκ, πολέμους, εμφυλίους και φυσικές καταστροφές, με το ζητούμενο πως θα γυρίσω πίσω σίγουρα με υλικό (εφόσον είχα επιζήσει) τότε χωρίς καμιά υπερβολή αυτή θα ήταν η κινηματογραφική που θα επέλεγα. Και εδώ πραγματικά μιλάω πολύ σοβαρά.



...

 

[chris73]

...



Η μητέρα ΚΜΖ που μας είναι περισσότερο γνωστή σήμερα για την σειρά των Zenit, είχε ξεκινήσει την πορεία της επίσημα το 1942 ως μονάδα που θα υποστήριζε σε οπτικά τον Κόκκινο Στρατό, κάτι που συνεχίστηκε και μετά τον πόλεμο, όταν δημιουργήθηκε παράλληλα και ο πολιτικός της κλάδος.



Μετά της πρώτες φωτογραφικές Moskva, αντίγραφά των προπολεμικών Zeiss Ikonta, η ΚΜΖ προχώρησε και στη κατασκευή των Zorki, επάνω στις οποίες στηρίχτηκε τελικά και η κατασκευή των πρώτων SLR Zenit. Δλδ ακόμη και οι Zenit συνδέονται με τη Leica.

Της εποχές της παντοκρατορίας της, η ΚΜΖ δεν ήταν άλλο ένα εργοστάσιο, αλλά μια γιγάντια εταιρία με πολλές εξειδικευμένες κατασκευές για τον στρατό, τα διαστημικά προγράμματα κτλ. κτλ. Όμως στο τέλος φυσικά και δεν μπορούσε σε καμιά περίπτωση να σταθεί απέναντι στο εισαγόμενο ανταγωνισμό, και ακολούθησε την μοίρα των περισσότερων πρώην σοβιετικών επιχειρήσεων.





Τώρα πάλι αν από κάποιους αυτό μπορεί να θεωρηθεί εξέλιξη, κανένας δεν τους σταματά από το να αποκτήσουν σήμερα μια Zeint-o-Leica, ένα από τα συλλεκτικά κατασκευάσματα της ψηφιακής εποχής...



A! να και μια Quarz στον κινηματογράφο στη ταινία του Κισλόφσκι Amator ή αλλιώς Camera Buff.

 

[Uskoke]

αυτή τη μηχανή μου χάρισε προχτές η νονά μου (είναι Γερμανίδα αυτή με δίδαξε γερμανικά) είναι Canon όπως βλέπετε και είναι σε άριστη κατάσταση. μόνο το τσαντάκι (Etui στα γερμανικά) είναι λίγο χάλια. Σκέφτομαι με την επόμενη παραγγελία από Γερμανία να της βάλω φιλμ και να τραβήξω! https://www.macodirect.de/film/schmalfilm-super-8-bis-35mm/ https://www.macodirect.de/film/farbdiafilm/kodak-ektachrome-100d-super8-film?c=16
όπως βλέπετε υπάρχει αντιστρεπτό φιλμ για Super 8 όπως και αρνητικό. Το αρνητικό μου είναι άχρηστο γιατί θέλει μοντάζ και εξοπλισμό για να γίνει η θετική κόπια, ενώ το Ektachrome κάνει άμεσα για προβολή. Βέβαια είναι πανάκριβο αλλά θα δούμε.

 

[Uskoke]

εδώ βλέπουμε την επαφή της μπαταρίας η οποία είχε οξειδωθεί, την συνέφερα με λίγο τρίψιμο με την πέτρα με το ντρεμελάκι....

εδώ μπαίνει η κασέτα με το φιλμ, η λειτουργία είναι πολύ απλή, απλώς βάζεις 2 μπαταρίες ΑΑ αλκαλικές, όλα δουλέυουν, από το ηλεκτρικό ζουμ μέχρι την αυτοφωτογράφιση, αυτό το τσουνί που γυρνάει το φιλμ στην αρχή γυρνούσε αργά προφανώς γιατί είχαν πήξει τα λάδια ή ότι έχει τέλος πάντων, ο φωτοφράκτης δείχνει να δουλεύει καλά....μετά από λίγα λεπτά το τσουνί γυρνούσε πιο γρήγορα....


και μπόρεσα και συνέφερα και το τσαντάκι αφού το πέρασα δύο φορές με απλό βερνίκι μαύρο παπουτσιών.....