Παλιές φωτογραφίες της Ελλάδας.

1664450351637.png
"Αυτός είναι ο "άσσος" της Αίγινας, ένα Hino BT20-61 που έφτιαξε ο μπαρμπά Γιώργος Μιχαλόπουλος, ο "Ερμής", στο παλιό αμαξοποιείο του Ταγκαλάκη το 1971.
Κυκλοφόρησε με αρχικό αριθμό κυκλοφορίας 414.628.
Εδώ, σε δρομολόγιο προς Μαραθώνα, Αιγινίτισσα, Πέρδικα. Κλασσική εικόνα της παραλίας στις αρχές της δεκαετίας του '80 και φυσικά το ζαχαροπλαστείο - έμβλημα, το "Αιάκειον", το οποίο έχει το καλύτερο καϊμάκι της Στερεάς Ελλάδας."
πηγή
 
Μπα? Το πρώτο χιόνι της ζωής μου που θυμάμαι είναι αρκετά χρόνια αργότερα, ενώ το 64 ήμαστε Άρτα άρα το έζησα. Και ναι μεν θυμάμαι κυρίως πράγματα που έκανα συχνά και μου είχαν εντυπωθεί, αλλά επίσης και μοναδικά γεγονότα που μου έκαναν εντύπωση. Μια φορά ας πούμε ήρθε ο Γεώργιος Παπανδρέου στην Άρτα και μας πήγαν με το σχολείο να ακούσουμε τον λόγο του, άρα ήταν πρωθυπουργός, άρα ήμουν Α' ή Β' Δημοτικού. Και δεν θυμάμαι αν βαρέθηκα και φύγαμε με έναν φίλο μου ή απλώς όταν τελείωσε η ομιλία φύγαμε από μόνοι μας διότι είχαμε διαλυθει (πήγαμε όλο το σχολείο μαζί, σαν σε εκδρομή), αλλά επειδή ήταν κάπου πολύ μακρυά (για τα χρόνια μου) από το σπίτι μου χάθηκα και δεν ήξερα πώς να γυρίσω. Τελικά βρέθηκα σε γνωστό μέρος και γύρισα σπίτι. Αυτό συνέβη μία φορά αλλά το θυμάμαι. Το χιόνι δηλαδή δεν μου φάνηκε εντυπωσιακό?
 
Αναγκάστηκα να διανυκτερεύσω το 2008 στο συγκεκριμένο ξενοδοχείο και ήταν σαν να ταξίδευες στον χρόνο! Τα κρεβάτια, οι ντουλάπες, τα φωτιστικά , όλα ειχαν βγει από την δεκαετία του 70! Νόμιζες πως εμπαινες σε πλατό παλιάς Ελληνικής ταινίας!
Είχα ακούσει πως ήταν η τελευταια χρονιά και θα το έκαναν ανακαίνιση .
 
  • Like
Reactions: PT8
φαντάζομαι ότι με την κατασκευή συνθετικών σπόγγων έχει σταματήσει η αλιεία σπόγγων; αυτά πάνω δεξιά στο κατάρτι είναι για το μάτι;
 
φαντάζομαι ότι με την κατασκευή συνθετικών σπόγγων έχει σταματήσει η αλιεία σπόγγων; αυτά πάνω δεξιά στο κατάρτι είναι για το μάτι;
Καθόλου δεν έχει σταματήσει, τουλάχιστον για τους σφουγγαράδες της Καλύμνου. Απλώς έχει μειωθεί αρκετά η ποσότητα που αλιεύεται. Σε αυτό συνέβαλαν δυο τρία γεγονότα κατά τη διάρκεια του προηγούμενου αιώνα. Κατ' αρχήν οι Έλληνες σφουγγαράδες (αρχικά Συμιακοί οι οποίοι ήταν και οι πρώτοι που ασχολήθηκαν με την σπογγαλιεία στα μέσα του 19ου αι. και στη συνέχεια Καλύμνιοι που ήταν και οι περισσότεροι αλλά και Χαλκίτες, Λεριοί, Καστελλοριζιοί, Λημνιοί) αλίευαν μόνο στον ελληνικό βυθό και στη λεκάνη της Μεσογείου, ποτέ έξω από αυτήν. Τα μεσογειακά σφουγγάρια ήταν ανέκαθεν αρίστης ποιότητας, τα δε ελληνικά από τα πιο φίνα. Όμως κατά τη διάρκεια του πολέμου, ειδικά το 1943-1944 που οι Γερμανοί κατέλαβαν τα Δωδεκάνησα, πολλοί από τους δύτες έφυγαν για τη Μέση Ανατολή και κάποιοι για την Αμερική, οπότε η σπογγαλιεία βρέθηκε σε πτώση. Όταν τα χρόνια μετά τον πόλεμο άρχισε πάλι να ανθίζει, η Λιβύη και η Αίγυπτος, απ' όπου αλιεύονταν και οι μεγαλύτερες ποσότητες μεσογειακών σπόγγων, απαγόρευσαν τη σπογγαλιεία στα χωρικά τους ύδατα, οπότε οι σφουγγαράδες περιορίστηκαν στην υπόλοιπη Μεσόγειο και την Ελλάδα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να πέσει η "συγκομιδή" στο μισό. Το τρίτο και πιο βαρύ πλήγμα ήταν το καλοκαίρι του 1986 όταν έπεσε αρρώστια στα σφουγγάρια της Μεσογείου (ας μην ξεχνάμε ότι πρόκειται για ζωντανούς οργανισμούς του βυθού) και καταστράφηκαν σε τέτοιο βαθμό που χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να ανακάμψουν πάλι οι "αποικίες" τους. Στο μεταξύ τα συνθετικά σφουγγάρια του εμπορίου άρχισαν να κερδίζουν έδαφος και τώρα πια η σπογγαλιεία είναι αρκετά περιορισμένη (παρ' όλο που τα μέσα κατάδυσης είναι πλέον απόλυτα ασφαλή σε σχέση με παλιότερες εποχές) ενώ το ίδιο το σφουγγάρι, τουλάχιστον της Μεσογείου και το ελληνικό θεωρούνται είδη πολυτελείας .
Συγγνώμη αν βγήκα εκτός θέματος αλλά είναι ένα αντικείμενο που γνωρίζω καλά και είπα να δώσω τα φώτα μου.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Πίσω
Μπλουζα