Παλιές φωτογραφίες της Ελλάδας.

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας prisma
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Φωτογραφίες της Λάρισας μεταξύ 1883-1900.

Κάτοικοι της Λάρισας στη γέφυρα του Πηνειού, μετά την καταστροφική πλημμύρα που έπληξε την πόλη στις 23 Οκτωβρίου 1883, μόλις 2 χρόνια μετά την ενσωμάτωσή της στην Ελλάδα.
1669931357079.png

Η συνοικία "Ταμπάκικα", λίγες μέρες μετά την πλημμύρα.
1669931549058.png

Το τζαμί του Ομέρ-Μπέη, στα τέλη του 1890.
1669931733366.png

Αρχοντικό Σκαλιώρα, 1897.
1669931778437.png

Η γέφυρα του Πηνειού με το λόφο της Ακρόπολης της Λάρισας. Διακρίνεται ο Μητροπολιτικός Ναός του Αγίου Αχιλλείου, Πολιούχου της Λάρισας. Αρχές του 1900.
1669931886282.png

Ελληνικά στρατεύματα στη Λάρισα, κατά τον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897.
1669931407325.png
 
Ωχ οι καημένοι οι φιλαρμονικοί, μέσα στο λιοπύρι μ' αυτές τις στολές και το καπέλο θα έλυωναν. Οι χορωδοί την είχαν κάπως καλύτερα.
 
Ωχ οι καημένοι οι φιλαρμονικοί, μέσα στο λιοπύρι μ' αυτές τις στολές και το καπέλο θα έλυωναν. Οι χορωδοί την είχαν κάπως καλύτερα.
Αυτήν ακριβώς τη σκέψη έκανα και εγώ, φίλτατε elephada... Μπορώ να τους νιώσω κιόλας, διότι το έχω περάσει και εγώ αυτό...

Κηδεία πρώην Δημάρχου της πόλης, μέσα Ιουλίου με καύσωνα 39 βαθμούς... Έπρεπε να παραστεί και η Φιλαρμονική, εννοείται. Δεν μας επετράπη, όμως, να φορέσουμε τη θερινή στολή (κοντομάνικο πουκάμισο με διακριτικά, τσόχινο παντελόνι της χειμερινής στολής και πηλήκιο) αλλά έπρεπε να φορέσουμε τις... χειμερινές στολές ΜΕ γάντια (*) για λόγους... επισημότητας... Το κακό, όμως, ήταν ότι οι στολές είναι από χοντρή τσόχα χρώματος σκούρο μπλε, με το χιτώνιο της στολής να είναι "κλειστού τύπου", που κλείνει ως το λαιμό, δηλαδή... Και το να κάθεσαι στο λιοπύρι, μεταξύ 11:00 π.μ. με 14:00 μ.μ. (έπρεπε να συνοδεύσουμε τον νεκρό από το σπίτι του στη Μητρόπολη με πένθιμη πομπή, να κάτσουμε απ' έξω απ' την εκκλησία σε παράταξη ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ να περιμένουμε να γίνει η λειτουργία και μετά έπρεπε να συνοδεύσουμε με ΠΕΝΘΙΜΟ αργό βήμα το φέρετρο ως το νεκροταφείο, συνολική απόσταση περίπου 2.5 χιλιόμετρα από την εκκλησία) με τόσο βαρύ ρουχισμό δεν είναι και το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε.

Όμως, με τη σύμφωνη γνώμη του μαέστρου, από μέσα από το χιτώνιο δεν φορούσαμε το πουκάμισο και τη γραβάτα της στολής, αλλά ό,τι ήθελε ο καθένας. Αν τα φορούσαμε και αυτά, θα σκάγαμε σίγουρα. Θυμάμαι ότι είχα φορέσει μια αμάνικη λεπτή φανέλα από μέσα, αλλά και πάλι, έγινα μουσκίδι στο ιδρώτα... Οι μεγαλύτεροι ηλικιακά (από 60 και πάνω) που ήταν κάπως πιο... "επαναστάτες" δεν φορούσαν τίποτα από μέσα :D Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν κύριο, γύρω στα 65, που έπαιζε ευφώνιο, να έρχεται στο κτήριο της Φιλαρμονικής γυμνός από πάνω :D Το χιτώνιο το κρατούσε ανά χείρας :D Αλλά και πάλι, στην υπηρεσία, με τόσο φύσημα, έβγαλε τη μπέμπελη. Μόλις, δε, τελειώσαμε την υπηρεσία, στάζαμε όλοι από πάνω ως κάτω... Αυτήν η πανδύσκολη υπηρεσία ήταν και η αφορμή να γίνει θέμα στο δημοτικό συμβούλιο η εμφάνιση της Φιλαρμονικής σε ανάλογες μελλοντικές περιστάσεις. Έτσι πλέον, φοράμε τις θερινές στολές.


Ευτυχώς...

(*) Βάσει του καταστατικού, τις χειμερινές στολές τις φοράμε το διάστημα 1 Οκτωβρίου - 30 Απριλίου ενώ τις θερινές 1 Μαΐου - 30 Σεπτεμβρίου. Σε ειδικές, όμως, υπηρεσίες, όπως η παραπάνω, τις χειμερινές τις φοράμε και μετά τις 1 Μαΐου, δυστυχώς...

Υ.Γ.: Μου φαίνεται, τελικά, ότι το επάγγελμα του μουσικού πρέπει να καταταχθεί στα βαρέα και ανθυγιεινά :D :D
 
Τελευταία επεξεργασία:
την κινηματογραφική μηχανή τι τη θέλει; (ή είναι κάνα αρχαϊκό μαγνητόφωνο;)
Αυτήν ακριβώς τη σκέψη έκανα και εγώ, φίλτατε elephada... Μπορώ να τους νιώσω κιόλας, διότι το έχω περάσει και εγώ αυτό...

Κηδεία πρώην Δημάρχου της πόλης, μέσα Ιουλίου με καύσωνα 39 βαθμούς... Έπρεπε να παραστεί και η Φιλαρμονική, εννοείται. Δεν μας επετράπη, όμως, να φορέσουμε τη θερινή στολή (κοντομάνικο πουκάμισο με διακριτικά, τσόχινο παντελόνι της χειμερινής στολής και πηλήκιο) αλλά έπρεπε να φορέσουμε τις... χειμερινές στολές ΜΕ γάντια (*) για λόγους... επισημότητας... Το κακό, όμως, ήταν ότι οι στολές είναι από χοντρή τσόχα χρώματος σκούρο μπλε, με το χιτώνιο της στολής να είναι "κλειστού τύπου", που κλείνει ως το λαιμό, δηλαδή... Και το να κάθεσαι στο λιοπύρι, μεταξύ 11:00 π.μ. με 14:00 μ.μ. (έπρεπε να συνοδεύσουμε τον νεκρό από το σπίτι του στη Μητρόπολη με πένθιμη πομπή, να κάτσουμε απ' έξω απ' την εκκλησία σε παράταξη ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΟ να περιμένουμε να γίνει η λειτουργία και μετά έπρεπε να συνοδεύσουμε με ΠΕΝΘΙΜΟ αργό βήμα το φέρετρο ως το νεκροταφείο, συνολική απόσταση περίπου 2.5 χιλιόμετρα από την εκκλησία) με τόσο βαρύ ρουχισμό δεν είναι και το καλύτερο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε.

Όμως, με τη σύμφωνη γνώμη του μαέστρου, από μέσα από το χιτώνιο δεν φορούσαμε το πουκάμισο και τη γραβάτα της στολής, αλλά ό,τι ήθελε ο καθένας. Αν τα φορούσαμε και αυτά, θα σκάγαμε σίγουρα. Θυμάμαι ότι είχα φορέσει μια αμάνικη λεπτή φανέλα από μέσα, αλλά και πάλι, έγινα μουσκίδι στο ιδρώτα... Οι μεγαλύτεροι ηλικιακά (από 60 και πάνω) που ήταν κάπως πιο... "επαναστάτες" δεν φορούσαν τίποτα από μέσα :D Θυμάμαι χαρακτηριστικά έναν κύριο, γύρω στα 65, που έπαιζε ευφώνιο, να έρχεται στο κτήριο της Φιλαρμονικής γυμνός από πάνω :D Το χιτώνιο το κρατούσε ανά χείρας :D Αλλά και πάλι, στην υπηρεσία, με τόσο φύσημα, έβγαλε τη μπέμπελη. Μόλις, δε, τελειώσαμε την υπηρεσία, στάζαμε όλοι από πάνω ως κάτω... Αυτήν η πανδύσκολη υπηρεσία ήταν και η αφορμή να γίνει θέμα στο δημοτικό συμβούλιο η εμφάνιση της Φιλαρμονικής σε ανάλογες μελλοντικές περιστάσεις. Έτσι πλέον, φοράμε τις θερινές στολές.


Ευτυχώς...

(*) Βάσει του καταστατικού, τις χειμερινές στολές τις φοράμε το διάστημα 1 Οκτωβρίου - 30 Απριλίου ενώ τις θερινές 1 Μαΐου - 30 Σεπτεμβρίου. Σε ειδικές, όμως, υπηρεσίες, όπως η παραπάνω, τις χειμερινές τις φοράμε και μετά τις 1 Μαΐου, δυστυχώς...

Υ.Γ.: Μου φαίνεται, τελικά, ότι το επάγγελμα του μουσικού πρέπει να καταταχθεί στα βαρέα και ανθυγιεινά :D :D
και δεν έβαλες μέσα και τον κόπο να κουβαλάς το αντίστοιχο κλαπατσίμπανο που κουβαλάτε οι κρουστοί (ξέρω από την αδερφή μου). φαντάζομαι και τα άλλα όργανα δεν είναι λιγότερο κουραστικά, ειδικά τα μεγάλα χάλκινα.
 
και δεν έβαλες μέσα και τον κόπο να κουβαλάς το αντίστοιχο κλαπατσίμπανο που κουβαλάτε οι κρουστοί (ξέρω από την αδερφή μου).
Κοίτα, θεωρητικά εγώ ήμουν σε καλή μοίρα γιατί τότε έπαιζα τύμπανο. Το αρνητικό ήταν η ζώνη του... Δερμάτινη, χρώματος καφέ που τα μέρη του σώματος που κάλυπτε τα ίδρωνε σε τριπλάσιο βαθμό απ' ό,τι ίδρωναν τα υπόλοιπα μέρη του σώματος :D Ακόμα και σήμερα έχουμε τέτοιες ζώνες, αλλά το καλοκαίρι φοράμε τα σαμάρια για λόγους... θερμοκρασίας :)

Φυσικά, ο πατέρας μου που είχε τη γκραν κάσα, όργανο βάρους 9 κιλών, μαρτύρησε... Ε, αργότερα έπαιζε μόνο κύμβαλα :D:D:D


φαντάζομαι και τα άλλα όργανα δεν είναι λιγότερο κουραστικά, ειδικά τα μεγάλα χάλκινα.
Εννοείται! Το θέμα δεν ήταν όργανα, όμως, αλλά οι πάνχοντρες στολές που τις φορούσαμε υπό συνθήκες καύσωνα, ενώ είναι σχεδιασμένες να φοριούνται σε συνθήκες κρύου, βροχής, χαλαζιού ακόμα και χιονιού...
Για όλους ήταν δύσκολη εκείνη τη μέρα, αλλά οι χάλκινοι πνευστοί που κυριολεκτικά μαρτύρησαν ήταν οι 2 τουμπίστες μας (ο ένας κοντά στα 60) και οι 2 που έπαιζαν σουζάφωνο... Ειδικά ο ένας με το σουζάφωνο ήταν κοντά 70 χρονών, αλλά παρά την ηλικία του συνέχιζε να έρχεται στη Φιλαρμονική!!! Λίγα χρόνια μετά, λόγω προβλημάτων υγείας (το έτσουζε κάπως...) αποχώρησε από τη Φιλαρμονική, όντας ο μακροβιότερος μουσικός!

Εν κατακλείδι: ΜΑΡΤΥΡΙΟ!!!
 
Τελευταία επεξεργασία:
Η Φιλαρμονική Εταιρεία Κερκύρας (γνωστή και ως "Παλαιά") στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1896. Αρχιμουσικός ο Ιταλός Ezzio Sassoli ο οποίος βρίσκεται στο κέντρο της φωτογραφίας.
1391783_542020539214250_909071257_n.jpg
 
Πίσω
Μπλουζα