Παλιές φωτογραφίες της Ελλάδας.

[Gordon]

Φωτογραφία της περιοχής της Ροτόντας από τα μέσα της δεκαετίας του 1960. Φαίνονται και τα τελευταία σπίτια με κεραμίδια, ενώ σχεδόν όλες οι πολυκατοικίες της περιοχής είναι καινούργιες. Τότε χτιζόταν όλο το κέντρο της Θεσσαλονίκης και πολλές οικοδομές του μεσοπολέμου γκρεμίστηκαν κυρίως τότε και με τον σεισμό του 1978. Γι'αυτό η Θεσσαλονίκη έχει λίγα κτήρια του μεσοπολέμου.

Επάνω δεξιά στη φωτογραφία εκτείνεται ο χώρος του ΑΠΘ, με το τετράγωνο συντριβάνι της πλατείας Χημείου. Τα κυπαρίσσια επάνω αριστερά είναι το νεκροταφείο της Ευαγγελίστριας και πίσω εκτείνονται οι Σαράντα Εκκλησιές. Ενώ ανάμεσα στα κυπαρίσσια και τη Ροτόντα διακρίνεται το Κεντρικό Νοσοκομείο (σημερινό Γεννηματάς)

 

[Gordon]

Το ΑΠΘ στις αρχές του 1970.

Το ψηλό κτήριο είναι το Πολυτεχνείο και πίσω του, το μικρό κυλινδρικό, είναι το Αστεροσκοπείο. Στο βάθος φαίνεται η Μέση Πόλη, με τα τείχη, η Άνω Πόλη και η Ακρόπολη ή Επταπύργιο.

Στο κάτω μέρος της φωτογραφίας φαίνεται η γειτονιά της Αγίας Φωτεινής. Δεν την ήξερα. Πρέπει να είναι σήμερα ο χώρος του Πανεπιστημίου Μακεδονία και της Λέσχης του ΑΠΘ, ενώ δεν υφίσταται ούτε η Νέα Εγνατία που περνάει σήμερα μπροστά από το Πολυτεχνείο (το κτήριο με την "Αράχνη" και σήμερα βεβηλωμένο, αλλά ας μην επεκταθώ)

 

[NIOBH]

Ο πύργος του ΟΤΕ κατά την ανέγερσή του. Δεν μπόρεσα να καταλάβω πότε χτίστηκε. Το πιο πιθανόν μέσα στη δεκαετία του 1960. Στο βάθος διακρίνεται κι ο Λευκός Πύργος. Αν η φωτό ήταν πιο φαρδιά, στα δεξιά θα φαινόταν το κτήριο της ΧΑΝΘ.

Το 1970, απ'ότι αναφέρει η κατασκευαστική του εταιρεία στο site της.

 

[laura ingalls]

Πολύ άπλα η Θεσσαλονίκη μεχρι το 70 πως τα καταφέρανε και έπηξε έτσι; Κρίμα είχε τα περιθώρια να γίνει μια πόλη με πολλούς κοινόχρηστους χώρους, χώρια που η υγρασία της ευνοούσε και τις πλατείες με γκαζόν.

 

[Gordon]

laura ingalls έχεις ΑΠΟΛΥΤΟ δίκιο και μου δίνεις πάσα να θίξω ένα πολύ παρεξηγημένο θέμα:
Μετά την πυρκαγιά του 1917 που έκαψε μεγάλο μέρος του κέντρου, δόθηκε στο Δήμο η τέλεια ευκαιρία να σχεδιαστεί μια πόλη με φαρδιές λεωφόρους, πάρκα, πλατείες και λοιπά. Το μόνο που κατάφερε να γίνει είναι η Αριστοτέλους, γιατί δυστυχώς επικράτησαν τα μικροσκοπικά συμφέροντα μερικών κολλημένων που αδυνατούσαν να δουν πέρα από τη μύτη τους.

Αν το κέντρο φαίνεται πήχτρα, φαντάσου τι γίνεται στην νότια Θεσσαλονίκη (αυτή που λανθασμένα αποκαλείται ανατολική). Μόνο τέσσερις νορμάλ δρόμοι υπάρχουν: Καραμανλή, Παπαναστασίου (περίπου), Βασ.Όλγας και Μεγ.Αλεξάνδρου. Και μερικοί κάθετοι: 25ης Μαρτίου, Μπότσαρη. ΟΛΟΙ οι υπόλοιποι είναι πνιγηρά σοκάκια.

Δεν φταίνε οι πολυκατοικίες, φταίει η έλλειψη σχεδίου, τα μικροσυμφέροντα και η αδυναμία των Ελλήνων να δούμε μακριά και πέρα από τη μύτη μας.

(Πολυκατοικίες υπάρχουν σε όλον τον πλανήτη, για να ρίξουμε μια ματιά στη Γκραν Βία της Μαδρίτης, την Αμπενίδα Διαγονάλ της Βαρκελώνης, τη Αβενί Ντε Σανζ Ελιζέ_είπαμε το γαλλικό μου έκτακτο, του Παρισιού, γιατί δεν προκαλούν αποπληξία; Γιατί δεν θα μπορούσαν όλοι οι δρόμοι του Φαλήρου, της Αναλήψεως και της Μαρτίου να είναι έτσι; Με αχανή πεζοδρόμια, τέσσερις λωρίδες ανά κατεύθυνση και φαρδιά νησίδα στη μέση; Ξέφυγα, ξέρω, αλλά ήθελα να πω τον πόνο μου)

 

[laura ingalls]

Ναι Lego είναι όπως τα λες. Το πιο παράλογο στην αστική δόμηση είναι η ανυπαρξία πρασιάς έστω υποτυπώδους μπροστά από πολυκατοικίες, ενώ επιτρέψαν τα υπεριψωμένα ισόγεια με μπαλκόνι με αποτέλεσμα άνθρωπος με ύψος 1,60 να κουτουλάει στα μπαλκόνια και να τραυματίζει το κεφάλι του αφού και τα πεζοδρόμια είναι τόσο στενά που μόνο η Κομανέτσι που ήταν άριστη στη δοκό μπορεί να περάσει. Τα στενάκια υπήρχαν και το 30 και το 40 και το 50 σίγουρα, αλλά υπήρχαν μονοκατοικίες με μαντρότοιχους και αυλές, όχι εξαώροφες και πενταώροφες πολυκατοικίες με τα μπαλκόνια τους σύριζα στον δρόμο. Εν πάσει περιπτώσει ούτε και κείνα τα στενάκια ήταν σωστά απλά τα βλέπουμε σε φωτογραφίες και ταινίες και τα νοσταλγούμε με τις μονοκατοικίες έτσι ασπρισμένες, νοικοκυρεμένες με τα λουλούδια τους.

 

[Gordon]

Επανέρχομαι με Έδεσσα. Μια πόλη που έχω στην καρδιά μου, με ιδιαίτερες αναμνήσεις από τα καλοκαίρια της παιδικής μου ηλικίας. Ήταν "το χωριό μου".

Είναι γνωστή ως η πόλη των νερών και η προηγούμενη ονομασία της ήταν Βοδενά, από το σλαβικό /вода_βόντα/ που σημαίνει νερό (η βότκα παίζει να έχει την ίδια ρίζα). Διασχίζεται από τον ποταμό Εδεσσαίο ο οποίος μέσα στην πόλη διακλαδίζεται σε αμέτρητα ποτάμια, ποταμάκια και ρυάκια με αποτέλεσμα από παντού να ακούγεται ήχος νερού. Όλο αυτό το νερό καταλήγει στον γκρεμό στην άκρη του οποίου είναι χτισμένη η πόλη, σχηματίζοντας καταρράχτες με δύο απ'αυτούς τους πιο γνωστούς μέσα στο ομώνυμο πάρκο, το οποίο έφτιαξαν οι Γερμανοί, ξηλώνοντας το νεκροταφείο που προϋπήρχε και κάνοντας εύκολη την πρόσβαση στους καταρράχτες. Μέσα σ'αυτό το πάρκο το νερό σχηματίζει "πισίνες" πριν το καταπιεί το χάος. Δεν θυμάμαι να επιτρεπόταν ποτέ οι βούτες και το κολύμπι σ'αυτές, σε αντίθεση με τις φωτό από τη δεκαετία του 1960.

 

[Eagle 1]

......Το πιο παράλογο στην αστική δόμηση......... αφού και τα πεζοδρόμια είναι τόσο στενά που μόνο η Κομανέτσι που ήταν άριστη στη δοκό μπορεί να περάσει.....

Πάρα πολύ σωστά! Και μάλιστα στη μέση του στενού πεζοδρομίου ξεφυτρώνει και η τσιμεντένια κολώνα της ΔΕΗ φράζοντάς το τελείως. Άντε μετά η μητέρα με το καροτσάκι του μωρού να το κατεβάσει στο δρόμο, με τα αυτοκίνητα να περνάνε ξυστά. Τραγικά λάθη δόμησης που κάνουν τη ζωή των ανθρώπων δύσκολη.....

 

[Gordon]

Επομένως δεν φταίει η αντιπαροχή, φταίει η έλλειψη αστικού σχεδίου.

 

[laura ingalls]

Πάρα πολύ σωστά! Και μάλιστα στη μέση του στενού πεζοδρομίου ξεφυτρώνει και η τσιμεντένια κολώνα της ΔΕΗ φράζοντάς το τελείως. Άντε μετά η μητέρα με το καροτσάκι του μωρού να το κατεβάσει στο δρόμο, με τα αυτοκίνητα να περνάνε ξυστά. Τραγικά λάθη δόμησης που κάνουν τη ζωή των ανθρώπων δύσκολη.....

Ε ναι αναγκαστικά σε ορισμένους δρομους περπατάμε όχι στα πεζοδρόμια αλλά στο οδόστρωμα μαζί με τα αυτοκίνητα σα να να είμαστε στην Καμπούλ.

 

[laura ingalls]

Επανέρχομαι με το ρέμα του Ποδονίφτη (φονικό ρέμα) στον Περισσό. Οπαδοί της ΑΕΚ στη δεκαετία του 60; αρχές του 70; έχουν αποβιβαστεί από τον σταθμό του Περισσού και κατεβαινουν τη ρεματιά για να πάνε στο γήπεδο της ΑΕΚ το παλιό.




Μου κάνει εντύπωση που δεν είχε κτιστεί ακόμα ο δρόμος γέφυρα Αλ. Παπαναστασίου. Πριν τα.αντιπλημμυρικά έργα ήταν γέφυρα πάνω από τον Ποδονίφτη τώρα το ρεμα έγινε αθλητικό πάρκο.

 

[RIO]

Κατερίνη δεκαετία '60

 

[laura ingalls]

Ωραία αλλά μελαγχολική φωτογραφία Rio. Τι ουρανός!
Το τρενο φεύγει στις οκτώ ταξίδι για την Κατερίνη...Νοέμβρης δε θα μείνει...
Μου φαίνεται οτι είναι και Νοέμβρης.

 

[Gordon]

Έδεσσας συνέχεια
Κάρτα της δεκαετίας του 1970. Επάνω αριστερά και κάτω δεξιά, φωτογραφία από τα Ανθεστήρια της Έδεσσας. Ενώ πάνω δεξιά είναι οι Μικροί Καταρράκτες και κάτω αριστερά το πάρκο της Μεραρχίας.

Τα Ανθεστήρια δεν τα είδα ποτέ από κοντά. Γίνονται την άνοιξη και γω πήγαινα Αύγουστο.

Το πάρκο των Μικρών Καταρρακτών στη φωτογραφία φαίνεται γυμνό, ενώ στη δεκαετία του 1980 και 1990 που πήγαινα στην Έδεσσα, ήταν πνιγμένο στο πράσινο. Με πολύ κόσμο τα βράδια, ψητό καλαμπόκι (μπλιαξ), καφετέριες, εστιατόρια και όλο το σκηνικό καλοκαιρινής επαρχίας στην ενδοχώρα.

Το Πάρκο της Μεραρχίας βρίσκεται κοντά στην είσοδο της πόλης, στο φρύδι, πάνω από το Ξενία της Έδεσσας, το οποίο την εποχή που πήγαινα ήταν κι αυτό εγκαταλελειμμένο.

 

[Gordon]

Οδός Αθανασίου Φράγκου στο Βαρόσι της Έδεσσας. Ο φωτογράφος είναι περίπου στη θέση του σημερινού ξενοδοχείου Βαρόσι Τέσσερις Εποχές, που πήρε τη θέση ενός σπιτιού για το οποίο δεν θα επεκταθώ γιατί μου φέρνει κόμπο στο λαιμό και δάκρυα στα μάτια Στα αριστερά ο φούρνος του κυρ-Γιάννη Νουσηκύρου... Που σήμερα είναι το πάρκινγκ του χοτελιού. Δεν μπορώ να καταλάβω πότε βγήκε η φωτογραφία καθ'οτι στην εποχή μου ούτε ο φούρνος υπήρχε και τα σπίτια είχαν υποστεί αλλαγές. Οπότε σίγουρα πριν τη δεκαετία του 1980

Το Βαρόσι σε προηγούμενες δεκαετίες ήταν πολύ αρχοντικό μέρος ενώ σήμερα μοιάζει ερειπωμένο. Πολλά σπίτια καταρρέουν, άλλα έχουν γκρεμιστεί, καθώς οι ιδιοκτήτες αδυνατούν να τα συντηρήσουν. Και άλλα έχουν γίνει ξενοδοχεία. Όλα τα σπίτια, όπως και αυτό που μου προκαλεί πόνο, που ήταν στην άκρη του γκρεμού έχουν και γ...μώ τις θέες στο Λόγγο.

 

[Uskoke]

@laura ingalls : παλιά που πολλοί τραβούσαν α/μ φώτο, με τη χρήση διάφορων φίλτρων, ειδικά για α/μ φώτο, μπορούσες να πετύχεις διάφορα εφέ, πχ σκοτεινό δραματικό ουρανό, με τη χρήση πορτοκαλί ή κόκκινου φίλτρου, και για γενική χρήση στην α/μ φώτο ένα ελαφρό κίτρινο, το αντίστοιχο του skylight στην έγχρωμη. τώρα αυτά ανήκουν στο παρελθόν βέβαια και τέτοια φίλτρα μπορεί να υπάρχουν NOS σε παλιά φωτογραφεία.

 

[Gordon]

Το Ρολόι της Έδεσσας
Πλατεία Ελευθερίας. Ο δρόμος που φεύγει στο βάθος και δεξιά είναι η Μοναστηρίου και στα αριστερά η οδός Εγνατία, που οδηγεί στην έξοδο για Θεσσαλονίκη. Στο φόντο ο πύργος του ρολογιού τα καμπανητά του οποίου ακούγονταν σε μεγάλη ακτίνα και φαινόταν το ίδιο από μεγάλη απόσταση (πριν την εποχή των πολλών πολυκατοικιών)

 

[laura ingalls]

Lego καταλαβαίνω τον πόνο σου, πρόκειται για το σπίτι της γιαγιάς προφανώς. Αυτό το ξενοδοχείο είναι πολύ γνωστό και έχω ακούσει από κάποιον σε παρέα ότι είναι πολύ μεγάλο και παραδοσιακό. Έχουν ανασκευάσει παλιά σπίτια και τα έχουν μετατρέψει σε ένα ξενοδοχείο; Η Έδεσσα είναι πολύ όμορφη πόλη, δεν έχω μείνει ήμουν περαστική αλλά μου άφησε πολύ καλή εντύπωση.

 

[RIO]

1973

 

[elephadas]

Περιμένω από τους Σέρλοκ Πουαρώ του "Πού γυρίστηκαν οι ταινίες" να μας βρουν οδό και αριθμό του κτηρίου που βλέπουμε μέσα από τα τζάμια. Είναι και εύκολο, μια που είναι κατά μήκος του Ηλεκτρικού (εκτός αν είναι τραίνο του ΟΣΕ οπότε δυσκολεύει λίγο)