Όμως οι ράγες υπήρξαν και για πολλά χρόνια μετά το τέλος των τραμ. Και τα δύο μέσα πάντως συνυπήρξαν από το 1953 που ξεκίνησαν τα τρόλεϋ μέχρι το 1960 που αποσύρθηκαν εντελώς τα τραμ (με εξαίρεση αυτό του Περάματος). Οι πρώτες σιδηροτροχιές που ξηλώθηκαν ήταν της γραμμής Πατησίων-Κυψέλης -Αμπελοκήπων και ήταν και η πρώτη γραμμή τρόλεϋ που λειτούργησε το 1953. Τα έχουμε αναφέρει ξανά σε άλλα ποστ, φωτογραφία δεν θυμάμαι να έχουμε αναρτήσει.ένας τρόπος να βρούμε πότε (στο περίπου δηλ. πριν ξηλωθούν τα τραμ ή μετά) τραβήχτηκε μια φωτογραφία είναι να δούμε τα σύρματα: διπλά σύρματα σημαίνει τρόλεϊ, μονά τραμ (και ράγες στην άσφαλτο, φυσικά).
Πόσο παλίο δηλαδή...για δώσε ένα χρονολογικό στίγμα...Το παλιό πάρκο του Αγρινιου με τον καφέ του . Είδατε ομορφια
Δεκαετία 90 ' γιατί έτσι το θυμάμαι και γω. Σίγουρα όχι 80' ! Τώρα δεν υπάρχει τίποτα ούτε ο κήπος ούτε το καφέ.Πόσο παλίο δηλαδή...για δώσε ένα χρονολογικό στίγμα...
Με την άδεια της Αριάδνης θα σου δώσω κι εγώ ένα -δυο στοιχεία μια που το συγκεκριμένο πάρκο το γνωρίζω απ' έξω κι ανακατωτά από μωρό παιδί. Η φωτογραφία πιθανόν είναι από τη δεκαετία του 90 το πάρκο όμως υπάρχει από το 1919. Οι αδελφοί Παπαστράτου (ποιοι άλλοι; ) αγόρασαν μια έκταση 55 περίπου στρεμμάτων που τότε ανήκε στην οικογένεια του λογοτέχνη-ποιητή Κωνσταντίνου Χατζόπουλου και τη διαμόρφωσαν σε πάρκο και χώρους αναψυχής για τους κατοίκους της πόλης του Αγρινίου. Το αναψυκτήριο που φαίνεται στη φωτογραφία υπάρχει ακόμη σαν χώρος αλλά δεν λειτουργεί πια. Μέσα στο χώρο του πάρκου υπάρχει ακόμη ένα μικρό ανοικτό θέατρο, το εκκλησάκι της Μεταμόρφωσης του Σωτήρος και δυο πηγές με (ελπίζω ακόμη) τρεχούμενο νερό. Για εμάς που πηγαίναμε στο διπλανό γυμνάσιο το οποίο ανήκε στον ευρύτερο χώρο του πάρκου, τα πυκνά του δέντρα και τα μονοπάτια του ήταν ιδανικά τόσο για τους λεγόμενους "περιπάτους" που αποφάσιζαν οι καθηγητές μια φορά το μήνα, όσο βέβαια και για τρέξιμο την ώρα της γυμναστικής και φυσικά και για σκασιαρχείο (ειδικά για το τελευταίο βόλευε πολύ ) .Πόσο παλίο δηλαδή...για δώσε ένα χρονολογικό στίγμα...
Ναι καλέ, την είχα ξεχάσει τη λιμνούλα. Όνειρο!Το θεατράκι ήταν υπέροχο θυμάμαι είδα κάποιες παραστάσεις εκεί , ήταν αέρινο! Εκεί είδα και Αμλετ για πρώτη φορά. Κοίτα να δεις και φέτος είναι έτος του Κωνσταντινου Χατζοπουλου και θα γινόντουσαν πολλές εκδηλώσεις( θεατρικά δρώμενα , εκθέσεις κτλ.) αν δεν υπήρχε ο κορονοιος. Μπαχαρ μου μπράβο που τα γράφεις τόσο ολοκληρωμένα και δινεις στα παιδιά να τα καταλάβουν. Υπήρχε λιμνούλα με πάπια το θυμάμαι!
Κοίτα το θεατράκι πια εγκατελλειμενο. Αχ και τα γέρικα δέντρα . Βεβαίως έχει και σπάνια φυτά να τα λέμε και αυτά που πρέπει να διατηρηθούν και με την ανάπλαση αν γινειΝαι καλέ, την είχα ξεχάσει τη λιμνούλα. Όνειρο!