Παρέες και παιχνίδια σε γειτονιές των 80s

[krhtikos]

Καλαθοσφαίρηση με πλαστικό μπουκάλι απο πορτοκολάδα στο διάλημα. Βουταρία με χαρτάκια απο ομάδα G , Πανίνι ποδοσφαιριστές , το υπέροχο άλμπουμ με τα ψάρια. Σούζες και πατίνι με σπασμένες καρέκλες στο διάδρομο του σχολείου. Εξέρευνηση του παρατημένου εργοστάσιου "ΑΤΛΑΣ" τσιμέντα , κοντά στο σιδηροδρομικό μουσείο στα Σεπόλια. Χτήπημα όλων των κουδουνιών σε πολυκατοικίες και τρέξιμο. Τσουκνιδοπόλεμος σε άχτιστα οικοπεδάκια. Διαγωνισμός ύψους κούνιας με ανάλογες μεγαλοπρεπής σαβούρδες. Πέρασμα σαλίγκαρου ίσια και ανάποδα. Επιδρομή σε άλλες γείτονιες με "φατούρο". Αυγά , νερομπομπές και αμπούλες βρώμας στον σπαστικό της γειτονιάς που μας φώναζε για την φασαρία. Σκαρφάλωμα σε μουριές και στομαχόπονος απο τα πολλά μούρα. Ασβεστοπόλεμος σε οικοδομές. Ομαδικό "ΜΟΣ" , ένας κάτω και όλοι προσγείωση πάνω του πλακέ.

Μετά βγήκαν σιγά σιγά τα πρώτα Spectrum και άρχισε να αραιώνει ο δρόμος απο παιδιά. Και να γεμίζει με αυτοκίνητα.

 

[krios]

Θρυλικέ( ) Κριέ, στο "μπαμ-ξεμπάμ" νομίζω ότι όταν οι παίκτες πήγαιναν να πιαστούν από αυτόν που τους κυνήγαγε, αναφωνούσαν "μπαμ" και έμεναν στη θέση τους. Έπρεπε τότε να τους "απελευθερώσει" κάποιος συμπαίκτης, αγγίζοντας τους, και τότε με την ιαχή "ξεμπάμ" άρχιζαν να ξανατρέχουν. Στόχος ήταν όλα τα "θηράματα" να μείνουν σε κατάσταση "μπαμ"

Eυχαριστώ Omenforever (ήταν η σειρά μου να υποκλιθώ )

 

[krios]

Ένα δύο τρία...έτοιμη η φωτογραφία!

Παιχνίδι όπου αυτός που τα ''φύλαγε'' έλεγε την παραπάνω φράση και γυρνούσε απότομα. Τα παιδιά έπρεπε να σταθούν ακίνητα σε όποια στάση κι αν βρίσκονταν (συνήθως σε βλακώδη μιας και όλα μας τότε χαζομαρίτσες κάναμε ). Aν υπήρχε και η παραμικρή υποψία κίνησης ο παίχτης έχανε. Περίπου σαν τα στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα ήταν.

Ακολουθεί παράδειγμα στάσης - μπούρδας, σαχλαμάρας:

 

[Butterfly]

Φτου ξελευτερία για όλους!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ωραίο thread!!!!

Χαλασμένο τηλέφωνο πολύ κλασικό!!!!

Διάφορες παραλαγές κυνηγητού όπως: Μπανάνα-Ξεμπανάνα που για να μη σε πιάσουν έπρεπε να πεις ένα φρούτο εκτός από μπανάνα κ για να σε ελευθερώσουν σου έκαναν Ξεμπανάνα!

Σε μια φάση ήταν της μόδας κ το κυνηγητό "τσιγαροποτό"!!! Ημαρτον!! Ποιος το σκέφτηκε??? χαχαχα!!

Αμπάριζα, το θυμάστε?? Τι ακριβώς ήταν?

 

[Shakti]

Τα αγαπημένα μου ήταν τα μήλα, τα αγαλματάκια, το λάστιχο, και το ποδόσφαιρο. Και μέσες άκρες όλα τα παραπάνω που αναφέρατε.

Δεν θυμάμαι πως παιζόταν η αμπάριζα, θυμάται κανείς να μας το περιγράψει;

 

[Kambia]

Αμπάριζα (είδος κυνηγητού)

2 ομάδες που η κάθε μία είχε σαν βάση ένα οποιοδήποτε σταθερό σημείο (συνήθως κολόνα της ΔΕΗ) που το ονομάζαμε Αμπάριζα και διπλα η φυλακή (συνήθως στην φυλακή βάζαμε τον πιο αδύναμο παίκτη της ομάδας να κάνει τον δεσμοφύλακα για να μην τους ξελευθερώσουν ).

Ένας παίκτης από την πρώτη ομάδα άφηνε την αμπάριζά του και πήγαινε προς την μπάριζα της αντίπαλης ομάδας. Τότε ένας μόνο από την αντίπαλη ομάδα αναλάμβανε να τον κυνηγήσει. ΑΝ τον έπιανε τον έβαζε φυλακή. Αν ο παίκτης από την πρώτη ομάδα κατάφερνε να γυρίσει στην αμπάριζά του τότε αμέσως γύριζε και κυνηγούσε τον παίκτη που προηγουμένος τον κηνυγούσε.

Νικήτρια η ομάδα που έπιανε πρώτη όλους τους αντιπάλους ή η ομάδα που έκανε Αμπάριζα δλδ κατάφερνε να ακουμπήσει την αμπάριζα της αντίπαλης ομάδας χωρίς να γίνει τσακωτός

Έτσι παίζαμε εμείς την αμπάριζα. Δε γνωρίζω αν υπαρχουν παραλλαγές.

 

[Dionisispap]

Αμπάριζα!!!!

Συνήθως παίζαμε αγόρια κορίτσια και ήταν μία καλή δικαιολογία να "βάζουμε χέρι". #) #)

 

[thebest20]

Εκτός από κρυφτό,κυνηγητό,μήλα κλπ,όταν κατέβαινα στο χωριό παίζαμε και άλλα παιχνίδια στα οποία ο καθένας έπαιζε ένα ρόλο.Ένα τέτοιο παιχνίδι ήταν η Βασίλω,μια άτακτη μαθήτρια που όταν η δασκάλα καλούσε στο σχολείο τη μητέρα της,μεταμφιεζόταν η ίδια (όχι κανονική μεταμφίεση,υποτιθέμενη),και στο τέλος αποκαλυπτόταν και έπεφτε κυνηγητό.Και ένα άλλο παιχνίδι είχε ως ρόλους μια υπηρέτρια και τον κύριος του σπιτιού.Η υπηρέτρια έκανε όλο λάθη,και ενώ το σωστό ήταν πχ να ταχυδρομήσει το γράμμα και να βάλει το κοτόπουλο στο φούρνο,έκανε το αντίθετο (ή όταν έπρεπε να βάλει λάδι στη σαλάτα και βενζίνη στο αυτοκίνητο,έκανε πάλι το αντίθετο).Στο τέλος γινόταν κάτι παρόμοιο με τη Βασίλω,δηλαδή κυνηγητό.Άλλα παιχνίδια ήταν η μπερδεμένη κλωστή (όπου μπερδεύονταν 3-4 άτομα με τα χέρια τους,και ένα άτομο έπρεπε να τους ξεμπλέξει),σχοινάκι και λαστιχάκι τα κορίτσια.Τέλος στην Αθήνα,πολλά παιδιά διοργάνωναν συγκεντρώσεις,όπου έπαιζαν κουκλοθέατρο στα μπαλκόνια των σπιτιών τους,ή αν είχαν αυλή ακόμα καλύτερα.Στο τέλος συνήθως είχαν λαχνούς,με μικρά δωράκια,μικρά κουτάκια playmobil,φθηνές κούκλες,κασετίνες κλπ.

 

[WalkerYannis]

Μικρός, εκτός από ορισμένα από τα προαναφερόμενα, έπαιζα δηλητήριο και σκλαβάκια. Μη ρωτάτε, δε θυμάμαι πως παίζονταν. Στο χωρίο παίζαμε και "τόκο-τόκο".Πως παιζόταν; Έλεγε το άτομο που είχε κληρωθεί για κυνηγός "τόκο-τόκο χρώμα...". Τότε τρέχαμε όλοι να αγγίξουμε μια επιφάνεια με το χρώμαπου είχε αναφερθεί. Όποιος δεν προλάβαινε και "συναλλαμβανόταν" από τον κυνηγό, έπαιρνε τη θέση του.

 

[Shakti]

Ευχαριστώ καλή μου Κάμπια.

 

[WalkerYannis]

Χωρίς πλάκα και παίρνοντας αφορμή από μια ανάλογη προσπάθεια σε ένα άλλο γκρουπ στην οποία είχα παρεβρεθεί και μάλιστα πρέπει ήμουν ο νεότερος, τι θα λέγατε να διοργανώναμε μια συνάντηση σε κάποιο πάρκο για τέτοια παιχνίδια; Ευκαιρία να ξαναβρούμε λίγο τη φόρμα μας! Γιατί να πρέπει να είμαστε συνεχώς μπροστά από ένα μηχάνημα για να θυμώμαστε τα παλιά, νέοι άνθρωποι; Τη σήμερον ημέρα και οι 40άρηδες είναι νεαροί, μην κοιτάτε κάποιους εργοδότες που δεν τους προσλαμβάνουν. Όσοι δε διαθέτουν την απαιτούμενη φυσική κατάσταση ή φοβούνται τη λογοκρισία ή...το έτερον ήμισι, μπορούν απλά να αφεθούν σε κάποιου είδους πικ-νικ.

Αν νομίζετε ότι η πρόταση δεν είναι τελείως τρελή και βρεθούν αρκετοί που θα δηλώσουν θετικοί, μπορώ να αυτοοριστώ (συν)διοργανωτής και η συζήτηση να μεταφερθεί στο γκρουπ "Συναντήσεις"!

Όσοι-ες πιστοί-ές...

 

[Shakti]

Ωραιότατη πρόταση. Προσωπικά δεν έχω κανένα πρόβλημα να "παλιμπαιδίσω" όποια στιγμή το κανονίσετε. Το πολύ πολύ να μας βλέπει ο κόσμος και ή να νομίζει πως τρελαθήκαμε, ή να μπει και εκείνος στο παιχνίδι. Εγώ είμαι μέσα. :tongue:

Μαντηλάκι να παίξουμε!

 

[circleag]

Κοντα στην γειτονια μου στα 50 μετρα εχει ενα φροντιστηριο Αγγλικων για μικρα παιδακια

και καποιες μερες ακουω να παιζουν (κρυφτο) και να τρεχουν παιζοντας κλεφτες και αστυνομους.....

Στην αρχη νομιζα οτι δεν ακουγα καλα αλλα οταν βγηκα και ειδα τι παιχνιδια παιζουν χαμογελασα γιατι μου

ηρθαν στο μυαλο εκεινες οι εποχες....

Οποτε ακουω φωνες τωρα πια δεν χανω στιγμη να παω στο μπαλκονι και να δω που παιζουν....

Πιστευω οτι σε γειτονιες που εχουν αλλαξει λιγο και εχουν την κλασσικη ακομα εικονα της μικρης γειτονιας

μπορεις να δεις ακομα να παιζουν ετσι τα παιδια.

 

[imperium]

καποια παλια παιχνιδια υπαρχουν ακομα.πολυ ωραια παιχνιδια τοτε και τωρα μου φερνουν αναμνησεις

 

[pardalotzatziki]

Κρυφτο, κρυφτοτενεκε, κυνηγητο με τα ποδηλατα, τζαμί, 1-2-3 κοκκινο φως, Αγαλματακια ακουνητα μερα ή νυχτα?, μπιλιες, μονοπολυ(μονιμα στημενη σε μια αυλη το καλοκαιρι), μηλα, κρυφο τηλεφωνο, μπαλα, τεννις, ρακετες, βολλεϋ, φτιαχναμε τηλεφωνο με ποτηρακια και σπαγγο, πολεμο με νεροπιστολα(πολλες φορες με νερο απο την καταψυξη), μπουγελο.

Παιζαμε και κατι παρομοιο με το baseball αλλα με μπαλα ποδοσφαιρου, δεν θυμαμαι πως το λεγαμε....

Γραφω και ζαβολιες....

Δεναμε ενα πορτοφολακι με σπαγγο και καναμε πλακα στους περαστικους(το γελιο). Μια γιαγια που περνουσε με καποιον με παπακι του λεει σταματα και παει να το πιασει. Το τραβαμε μια, ξαναπροσπαθει.

Το τραβαμε δυο, ξαναπροσπαθει. Την τριτη φορα ειχε φτασει 2 μετρα απο τα ποδια μας και καθομασταν στο πεζοδρομιο! Τοτε το καταλαβε. Μας ειπε παλιοπαιδα και εφυγε. :tease:

Σε ενα στενακι δεναμε κλωστη περα-περα, απο καγκελο σε καγκελο. Καποιος περνουσε την τεντωνε και μολις εσπαγε εψαχνε να βρει τι εγινε... oints:

Το καλυτερο/χειροτερο...

Με αλουμινοχαρτο καναμε ενα τελειο αντιγραφο απο τα παλια μεγαλα εικοσαρικα. Κοβαμε το κατω μερος οποτε ειχαμε ενα καινουριο, γυαλιστερο και κουφιο εικοσαρικο

Ριχναμε μια βαρβατη ροχαλα και το κολλουσαμε στην ασφαλτο. Οποιος ατυχος το επιανε, τσαλακωνε το αλουμινοχαρτο και γεμιζε το χερι του με......you get the picture!

Edit: Δυναμιτακια-αμπουλες-καπνογονα-στρακαστρουκες στην ημερησια διαταξη....

Μα τι καλα παιδακια... :frypan:

 

[Σώτος Σώτος]

Πιστευω οτι σε γειτονιες που εχουν αλλαξει λιγο και εχουν την κλασσικη ακομα εικονα της μικρης γειτονιας

μπορεις να δεις ακομα να παιζουν ετσι τα παιδια.

Δυστυχώς στη γειτονιά που μένω εδώ και 15 χρόνια πλέον δεν βλέπεις καθόλου παιδιά, τα μόνα είναι τα δικά μου που παίζουν στο μπαλκόνι...

Ενώ θυμάμαι μέχρι πριν 8-10 χρόνια έβλεπα παιδιά δημοτικού να παίζουν, αργότερα μόνο εφήβους πότε πότε και τώρα πιά κανένας...

Μόνο θλίψη μου φέρνει αυτό, πάλι καλά που υπάρχουν και τα διαλλείματα στο σχολείο για να παίζουν λίγο τα παιδιά σε εξωτερικό χώρο (εκτός από τις παιδικές χαρές που τα πηγαίνουμε εμείς).

 

[johnny19818]

Σε αυτό το θέμα μπορώ να πω ότι στάθηκα τυχερός.Μεγάλωσα σε επαρχιακή κωμόπολη και μάλιστα σε περιοχή έξω από πολυκατοικίες κλπ σε σπίτι που γύρω γύρω είχε χωράφια, γρασίδι, χώματα κτλ. Έτσι πέραν από τα κλασσικά που αναφέρθηκαν όπως μήλα, κρυφτό κ.α. παίζαμε ποδόσφαιρο σε χωράφι-αυτοσχέδιο γήπεδο και μάλιστα ματς μεταξύ γειτονιών. Στο ίδιο γήπεδο φτιάχναμε αυτοσχέδιες ράμπες και κάναμε άλματα με τα BMX όπως επίσης και σε λοφίσκους. Ακόμη ειδικές διαδρομές μέσα σε κατσάβραχα με τα ΒΜΧ. Περιττό να πω τι γόνατα και τι άγκωνες είχαμε μετά από σαβούρδες. Θυμάμαι να παίζουμε μπίλιες στο χώμα. Είχαμε βρει μια τεραστια ρόδα από αυτοκίνητο, την ανεβάζαμε σε μια ανηφόρα και κάτω έστεκε κάποιος. Αφήναμε να κυλήσει η ρόδα και αυτός που ήταν κάτω έπρεπε να περάσει κάτω από τα πόδια του. Είχαμε φτιάξει δέντρα-σπίτια και είχαμε μαζέψει σαβούρα από τα γύρω για έπιπλα και σκεύη. Συγκεκριμένα είχαμε βρει κάθισμα από λεωφορείο που μας ήρθε κουτί. Εκεί στο "σπίτι" αυτό Τετάρτη Δημοτικού είχα πιει και τον πρώτο μου φραππέ κρυφά από τους μεγάλους! Σε δέντρο είχαμε καρφώσει ζάντα ποδηλάτου (χωρίς τις ακτίνες φυσικά) και την είχαμε κάνει μπασκέτα. Εκεί να δεις σουτ και καρφώματα. Ο πατέρας ενός από τους γείτονες μας είχε φτιάξει και τραπέζι για πινγκ πονγκ από ξύλο. Μέχρι και σε ταράτσα εγκατελημένου χαμόσπιτου ανεβαίναμε και παίζαμε χόκεϋ με ξύλα και άδεια γκαζάκια. Στην ίδια ταράτσα περνούσαμε ώρες τα γειτονάκια, συζητώντας για διάφορα μέχρι που μας έπαιρνε το βράδυ! Που είναι τώρα όλα αυτά? Στο καλό θα με πάρουν τα ζουμιά...

Υ.Γ. Αν και έχω φύγει από τη γειτονιά αυτή 6 χρόνια και σπανίως την επισκέπτομαι, δεν έχω δει κανένα παιδάκι (ενώ υπάρχουν) να παίζει. Άσε που πλέον δεν υπάρχουν πολλά από τα προαναφερθέντα γήπεδα, λόφοι κλπ γιατί έγιναν σπίτια και ανοίχτηκε δρόμος.

 

[BETTY BOOP]

Επιστροφή στη δεκαετία του 80 και του90...

Τα κλασικά παιχνίδια κρυφτό και κυνηγητό.

Παιχνίδια με μπάλα όπως τα μήλα


Αλάτι ψιλό, αλάτι χοντρό...σε κύκλο καθισμένα τα παιδιά

Βασιλιά, βασιλιά, με τα 12 σπαθιά, τι ώρα είναι;


Αγαλματάκια ακούνητα...

-Περνά περνά η μέλισσα


-ο Τρελόγιαννος: ένα παιδί υποδυόταν τον Τρελόγιαννο, ένα αγόρι που έκανε συνέχεια σκανταλιές, παιχνίδι δικής μας έμπνευσης...

-Τρελλή υπηρέτρια: ένα κορίτσι υποδυόταν την τρελή υπηρέτρια του σπιτιού και ένα άλλο ήταν η κυρία της που της ανέθετε διάφορες δουλειές όπως να σκουπίσει και να σφουγγαρίσει το σπίτι με γυαλιστικό, να βάλει λάδι στο φαγητό και να το μαγειρέψει, να ταίσει το μωρό, να βάλει βενζίνη στο αυτοκίνητο και αυτή σφουγγάριζε το σπίτι με λάδι, έβαζε γυαλιστικό για το πάτωμα στο φαγητό αντί για λάδι, έβαζε γάλα στο αυτοκίνητο και τάιζε βενζίνη το μωρό, τα έκανε λάθος...φέρνοντας την κυρία στα πρόθυρα νευρικής κρίσης...

-Ωραίες μπριζόλες: Τα παιδιά μαζεύονταν σε κύκλο και τραγουδούσαν...ξεφωνίζοντας ''Ωραίες μπριζόλες, Λάρισα, Λάρισα και περιβολάρισα απ' το Βιριβό'', ένα άλλο παιδί γυρίζε γύρω από τον κύκλο τραγουδώντας ''Είπαμε για λεμόνια απ'το Βιρι-Βιριβό, ΄σ' αγαπώ, σε λατρεύω και την αλεπού ζητώ, και ας έρθει από δω''...ακολουθούσε ένα όνομα παιδιού, το παιδί του οποίου ακουγόταν το όνομα έβγαινε από τον κύκλο και ήταν μαζί με το παιδί που τραγουδούσε σόλο...ώσπου έφευγαν όλα τα παιδιά.

-Καλλιστεία: για τα κοριτσάκια που μάζευαν τα μπλουζάκια μέχρι το στήθος και περπατούσαμε...λεβέντικα σαν πέρδικες μπροστά από κριτική επιτροπή, που ψήφιζε τέλος την καλύτερη παρουσίαση (!)

-Γάμος: με ζευγάρι κορίτσι-αγόρι ή κορίτσι-κορίτσι με τα λόγια ''Παντρεύονται οι δούλοι του Θεού Φραντζέσκα και Αλέξης'', ονόματα δικής μας εμπνεύσεως!

 

[mmaker]

Βώλους δεν έπαιζε κανείς?

Εκτός απ όλα τα γνωστά μας παιχνίδια,θυμάμαι να παίρνουμε τα στρογγυλά καπάκια απ τους τενεκέδες φέτας και να το κάνουμε τιμόνι και να τρέχουμε σαν παλαβά στην γειτονιά...

Επίσης βρίσκαμε λάστιχα(κυρίως ποδηλάτου ή μηχανής) και ένα κατάλληλο ξύλο,και μ αυτό χτυπούσαμε και "οδηγούσαμε" το λάστιχο,προσέχοντας να μην πέσει το λάστιχο...

Τα καλοκαίρια στο χωριό,εκτός από το παιχνίδι στην φύση και τα καθημερινά ματωμένα γόνατα και αγκώνες,

παίζαμε ένα πολύ επικίνδυνο παιχνίδι...

Είχαμε βρει μια σκάφη(ναι αυτή που έπλενε η προγιαγιά μας) και σχίζαμε το πίσω μέρος όπου περνούσαμε και καρφώναμε ένα κομμάτι ξύλο(όπως τα πηδάλια στις βάρκες)

Μέσα βάζαμε κανα αφρολέξ για να μην πονάει ο ποπός μας,και μπροστά καρφώναμε πάλι μια σανίδα στο χείλος της σκάφης για να κοντράρουν τα πόδια.

Μετά πηγαίναμε στην διπλανή πλαγιά,και ...ο θεός βοηθός...Μιλάμε για πολύ άσχημο άθλημα...

Ένα άλλο παιχνίδι που γουστάραμε τρελλά,είναι να μαζεύουμε ότι σάπιο ζαρζαβατικό/λαχανικό είχε μείνει απ τα μανάβικα,και να κάνουμε κυριολεκτικά επιδρομές στο Γκύζη/Πεδίον Αρεως.Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα μικρό παράθυρο κουζίνας που είχαμε βάλει για στόχο.Στην πρώτη βολή έσκασε δίπλα και την ώρα που έριχνα εγώ την ντομάτα,ξεπρόβαλε το κεφάλι της νοικοκυράς να δει τι παίζει... μετα εννοείται ότι γίναμε καπνός κλαίγοντας ταυτόχρονα απ τα γέλια...

Τηλεφωνικές πλάκες.Εντάξει δεν είναι παιχνίδι και κυρίως στις γειτονιές...Αλλά μαζευόμασταν πολλά παιδιά και το γελοίο ήταν να προσπαθείς να κρατηθείς σοβαρός με τους υπόλοιπους κάφρους δίπλα σου...

Οι ατάκες πολλές,όπως "απ τον ΟΤΕ είμαστε,μπορείτε να μετρήσετε μισό λεπτό πόσα μέτρα καλώδιο έχετε? -Μισό λεπτό....λοιπόν είναι κοντά στα 5 μέτρα. -Ευχαριστούμε πολύ,βάλτε το στον .... σας!!!!"

Η το γνωστό..."Γεια σας τον Γιάννη θα ήθελα. -Δεν υπάρχει κανένας Γιάννης εδώ. Μετά επανάληψη μέχρι να αρχίσει να ουρλιάζει ο άνθρωπος στην άλλη πλευρά,μέχρις ότου ξαναπαίρναμε και λέγαμε. Ο Γιάννης είμαι με ζήτησε κανείς?

Θυμάμαι χαρακτηριστικά στο Γυμνάσιο που όταν εμείς πηγαίναμε,τα παιδιά του Λυκείου γυρνούσαν...

Βάζαμε λοιπόν ρεφενέ όλοι μαζί και έπεφτε στοίχημα ποιος θα χούφτωνε την τάδε κοπέλα...

Μια συγκεκριμένη μέρα είχε μαζευτεί ένα χιλιάρικο,για χούφτωμα όμως "μπρος πίσω" ταυτόχρονα...Ακόμη πονάει εκείνο το μπουκέτο που με κέρασε η τύπισσα...

 

[terres]

Εμείς μικροί παίζαμε πόλεμο με ψεύτικα πιστόλια και όταν ρίχναμε σε αντίπαλο έλεγε » ωχ με έφαγες!» έπιανε το στήθος και έπεφτε κάτω κάνοντας τον νεκρό! Μετα κάποιος άλλος που τον πυροβολούσαν έλεγε «αχ με φάγανε και εμένα!» και παρτον και αυτόν κάτω τεζα! Τελικά νικαγε η ομάδα που φαγωνονταν οι λιγότεροι. Τώρα όμως τα παιχνίδια είναι μέσω υπολογιστή ή κινητού και η εμπειρία είναι μέσω μιας οθόνης. Μου φαίνεται πιο ανιαρό και λιγότερο διασκεδαστικό. Ίσως και λίγο ψυχοφθόρο…