Πιστεύατε στον Άγιο Βασίλη μικροί;

[foutix]

Σχετικά με το θέμα συμφωνώ με τον christo και να συμπληρώσω ότι χοντρά χοντρά πριν το 90 η μεγάλη γιορτή ήταν η πρωτοχρονιά στην Ελλάδα. Τα χριστούγεννα είχαν κυρίως θρησκευτικό περιεχόμενο και περιορίζονταν σε οικογενειακά τσιμπούσια. Δεν έπαιζαν πολλά δώρα παρά μόνο ότι περνάμε οι ίδιοι από τα πρώτα κάλαντα με κάποια μικρή τσόντα από γονείς. Τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές εμπειρίες από οικογενειακό, συγγενικό, φιλικό περιβάλλον και συμμαθητές. Και επειδή δεν είχε τύχει κάτι διαφορετικό, ενώ θα εμφανίζονταν στατιστικά αν υπήρχε άλλο ισχυρό ενδεχόμενο, συμπεραίνω

ότι είχε σχετικά καθολικό χαρακτήρα.

Κλείνω τα περί στατιστικής και έρχομαι στο θέμα. Πρωτοχρονιά λοιπόν. Η 31 Δεκέμβρη ήταν μέρα του δρόμου. Κέντρο για τα τελευταία δώρα, τις μικρές γκουρμεδιες για την πρώτη μέρα του χρόνου και φυσικά βασιλόπιτα από του βάρσου στην κηφισα . Με τα δώρα τώρα ποτέ δεν με απασχολούσε ποιος τα έφερνε. Και όταν άκουγα για άη Βασίλη από τα υπόλοιπα παιδιά πάντα αναρωτιόμουν πως ήταν δυνατό ταυτόχρονα να μας εξυπηρετούσε όλους. Βέβαια δεν εξωτερίκευα τις σκέψεις μου γιατί δεν μπορούσα να τις στηρίξω.

Τώρα βέβαια εντελώς πρακτικά, για ένα παιδί συμφέρει να πάρει το δώρο χριστούγεννα, να το χαρεί και μετά την πρωτοχρονιά να μπει σιγά σιγά σε ρυθμούς σχολείου. Οι αμερικανοί έχουν μόνο δώρα Χριστουγέννων. Εδώ να πρωτοχρονιά να και χριστούγεννα.

 

[Yasmin]

Πίστευα μέχρι 6 χρονών μετά ο πατέρας μου, μου αποκάλυψε την μεγάλη αλήθεια!! Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οτι το πήρα πολύ νορμάλ και δεν με ένοιαξε καθόλου.

 

[BOY GEORGE]

Ναι,πιστευαμε (εγω και ο αδερφος μου) και αυτό οφειλετι στους γονεις μας,οι οποιοι κάθε Πρωτοχρονιά φροντιζαν με κάθε τροπο και τρικ,να μας παρουσιαζουν τα δωρα του ...Αη Βασιλη κι εμεις να μενουμε με ανοιχτο το στομα για το...θαυμα.


Είναι το πιο ωραιο ''ψεμα'' και τους ευχαριστω γι αυτό.

 

[perlastar]

Απαντάω λίγο εκτός εποχής, αλλά δεν περιάζει! Από αυτά που διαβάζω, ζηλεύω αυτούς που οι γονείς τους φρόντιζαν έτσι ώστε να πιστεύουν στην ύπαρξη του Άγιου Βασίλη, το βρίσκω πολύ γλυκό δείγμα ενδιαφέροντος για την τρυφερή παιδική ηλικία. Και συμφωνώ με αυτά που ειπώθηκαν, ότι είναι εντελώς αντιπαιδαγωγικό να γκρεμίζεις τον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο ενός παιδιού διαψεύδοντάς του απότομα αυτό που πιστεύει. Εμένα οι γονείς μου μου είχαν πει από την αρχή ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Εγώ όμως, βλέποντας άλλα παιδιά να πιστεύουν και επηρεασμένη κι από τόσες χριστουγεννιάτικες ταινίες άρχισα να σκέφτομαι μπας και υπάρχει στ'αλήθεια και είπα να διαπιστώσω η ίδια την ύπαρξή του. Είχα μία ωραία γιορτινή κάλτσα, από αυτές που βάζουν τα δώρα και παραμονή Χριστουγέννων την κρέμασα, για να δω αν θα της βάλει μέσα δώρο ο Άγιος Βασίλης, όπως είχα ακούσει να γίνεται. Ξύπνησα ανήμερα Χριστουγέννων με μία λαχτάρα και περιέργεια και έτρεξα να δω την κάλτσα, η οποία φυσικά ήταν...άδεια Έτσι κατάλαβα ότι όντως δεν υπήρχε ο Άγιος και την επόμενη χρονιά στο σχολείο, όταν η δασκάλα μας έκανε την κλασική ερώτηση, "Τι θέλετε να σας φέρει ο Άγιος Βασίλης για τις γιορτές;" εγώ απογοητευμένη είπα "τίποτα".

 

[Steppenwolf]

Πριν το Δημοτικό πίστευα στον άι Βασίλη. Η μητέρα μου άνοιγε την εξώπορτα του διαμερίσματος κι έσβηνε τα φώτα για να μπει ο άι Βασίλης στο σπίτι και ν' αφήσει τα δώρα κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο στη γωνία του σαλονιού, δίπλα στην μπαλκονόπορτα. Πρέπει να ήμουν 3½ χρονών.

Την επόμενη χρονιά ήμουν αποφασισμένος να δω τον ίδιο τον άι Βασίλη με τα μάτια μου, δεν μου έφταναν τα δώρα του. Του έστησα λοιπόν καρτέρι. Η μητέρα μου μου εξήγησε ότι από τη θέση που περιμένω θα με δει και θα φύγει. Δεν θυμάμαι πια λεπτομέρειες, αλλά μου έθεσε τέτοιους περιορισμούς που πάλι δεν κατάφερα να τον δω, καθώς εκείνη έσβηνε τα φώτα κι έτρεχε στο σαλόνι ν' αφήσει κάτω από το δέντρο τα δώρα που είχε κρύψει πίσω απ' την κουρτίνα της μπαλκονόπορτας.

Πρέπει να ήταν την επόμενη ή μεθεπόμενη χρονιά, που έμαθα την αλήθεια. Ή μας την είπαν στο σχολείο και γύρισα κλαμένος ή την άκουσα σε παιδική ραδιοφωνική εκπομπή.

Θυμάμαι μια αμερικανική ταινία, όπου ένα δικαστήριο καλείται ν' αποφασίσει αν υπάρχει ο άι Βασίλης και με την ετυμηγορία του δεν χαλάει χατίρι σ' ένα παιδάκι.

Σε άλλη πολυκατοικία πια, ο μικρός γιος μιας οικογένειας πίστευε στον άι Βασίλη σε αρκετά προχωρημένη ηλικία. Ούτε οι γονείς του ούτε η συνομήλική μου αδελφή του του έλεγαν την αλήθεια.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1990 το «Βήμα» είχε ρωτήσει πολλά παιδιά για τον άι Βασίλη. Ενός παιδιού από την Αλβανία του είχε εξηγήσει ο πατέρας του ότι εκείνη τη χρονιά δυστυχώς δεν θα ερχόταν ο άι Βασίλης, διότι αντίθετα με το σπίτι στην Αλβανία, το νέο στην Ελλάδα δεν διέθετε τζάκι και καπνοδόχο. (Κοινώς δεν υπήρχε φράγκο για δώρο). Ένα τσιγγανάκι είχε πλάσει ολόκληρη ιστορία για τον άι Βασίλη, πώς τα πίνει με το φιλαράκι του τον θεό, πώς συζητάνε μεταξύ τους για τις γκόμενές τους, πού βρίσκει τα παιχνίδια κλπ. Αντιθέτως ένα τυπικό Ελληνάκι τυπικής, βαρετής μικροαστικής οικογένειας, που έπληττε μέσα στους 4 τοίχους τυπικού διαμερίσματος είχε απαντήσει κάτι σαν «Αυτή τη χρονιά ο άι Βασίλης θα μου φέρει το πλέι μομπίλ το σούπερμαν το τηλεκατευθυνόμενο και το διαστημικό μπιστόλι».

 

[maroussi mz]

Μέχρι και το νηπιαγωγείο πίστευα κανονικά στον Άγιο Βασίλη. Την εποχή εκείνη, όπως πολύ σωστά ειπώθηκε, η μεγάλη γιορτή ήταν η Πρωτοχρονιά. Τότε μαθαίναμε ότι ερχόταν ο Άγιος Βασίλης, και τότε, τουλάχιστον στη δική μου οικογένεια, αντάλλασαν και οι ενήλικες δώρα μεταξύ τους. Προκειμένου λοιπόν να πιστέψουμε τόσο εγώ με την αδερφή μου, όσο και τα ξαδέρφια μου στην ύπαρξη του, έκαναν οι μεγάλοι το εξής: Μερικά δευτερόλεπτα πριν αλλάξει ο χρόνος κι ενώ κοιτάζαμε όλοι την τηλεόραση για να δούμε το πότε ακριβώς θα γίνει η αλλαγή, πήγαινε κρυφά ένας θείος μου στον πίνακα του ηλεκτρικού. Τη στιγμή της αλλαγής κατέβαζε το γενικό για μερικά δευτερόλεπτα κι έκανε θόρυβο. Και καλά ότι ερχόταν εκείνη την ώρα ο Άγιος Βασίλης κι άφηνε τα δώρα σβήνοντας μας τα φώτα για να μην τον δούμε. Κι επειδή ήταν πολύ γρήγορος, αυτό του έπαιρνε μόνο λίγα δευτερόλεπτα.. Το όλο σκηνικό ήταν πολύ πειστικό για ένα παιδί προσχολικής ηλικίας, οπότε το είχα θεωρήσει δεδομένο ότι ο Άγιος υπάρχει.

Όταν μπήκα στα έξι και ξεκίνησα το σχολείο, άρχισα να έχω κάποιες αμφιβολίες. Δε θυμάμαι το γιατί. Ίσως να είχα ακούσει κάτι από συμμαθητές μου ή κάποιον άλλο. Θυμάμαι λοιπόν ότι είχα ρωτήσει τους γονείς μου για ποιό λόγο ο Άγιος έρχεται πάντα στο σπίτι της θείας μου που πηγαίναμε κάθε χρονιά για την αλλαγή του χρόνου και δεν ερχόταν κάποια στιγμή και στο δικό μας σπίτι. Μου είπαν ότι δε μπορούν να είναι σίγουροι, αλλά μάλλον πίστευε ότι το ίδιο μου κάνει να πάρω το δώρο μου στο σπίτι της θείας κι από τη στιγμή που ζήτησα κάτι διαφορετικό, ίσως εκείνη τη χρονιά κάτι να άλλαζε.

Την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς νωρίς το απόγευμα, οι γονείς μου μας είπαν πως θα ήταν μια πολύ ωραία ιδέα να πηγαίναμε μια βόλτα στην παιδική χαρά, αλλά η μητέρα μου θα έμενε σπίτι γιατί είχε πολλές ετοιμασίες να κάνει για το τραπέζι που θα κάναμε στους συγγενείς την επόμενη μέρα. Όντως πήγαμε με τον πατέρα μου και στο γυρισμό μπαίνοντας πρώτος στο σπίτι βρήκα τη μητέρα μου στην κουζίνα να μαγειρεύει και το φως στο σαλόνι ανοικτό. Πήγα κι είδα δυο πακέτα με γιορτινό περιτύλιγμα βαλμένα πάνω στον καναπέ. Γύρισα στην κουζίνα και ρώτησα τη μητέρα μου τι είναι αυτά τα πακέτα πάνω στον καναπέ. Η απάντηση ήταν φυσικά πως δεν είχε ιδέα για ποια πακέτα της μίλαγα. Και κάπως έτσι πίστεψα στον Άγιο Βασίλη για μια ακόμη χρονιά.

Την επόμενη ήμουν πια σχεδόν σίγουρος ότι δεν υπήρχε. Σιγουρεύτηκα απόλυτα όταν φτάνοντας σχετικά νωρίς στο σπίτι της θείας, τα δώρα δεν είχαν μπει ακόμη στην κρυψώνα τους και τα είδα μπροστά μου πριν την υποτιθέμενη άφιξη του αγίου.

 

[Λεωνιδας σουλης]

ουτε που θυμαμαι,πιστευω ομως τωρα

 

[domniki]

Ωραίο θέμα ο Άγιος Βασίλης! Όταν ήμουν μικρή, φυσικά και πίστευα στον Άγιο Βασίλη. Κάποια στιγμή, όταν ήμουν στο Δημοτικό έμαθα την αλήθεια. Δεν θυμάμαι πώς την έμαθα, αλλά απογοητεύτηκα πολύ. Ήταν τόσο ωραίο το να πιστεύεις... κάτι μαγικό και όμορφο!
Νομίζω ότι όλοι πιστεύαμε τότε στον Άγιο Βασίλη. Τώρα η μόδα είναι να λένε στα παιδιά ότι τα δώρα τα φέρνουν οι γονείς.

 

[Bambinella]

Τώρα η μόδα είναι να λένε στα παιδιά ότι τα δώρα τα φέρνουν οι γονείς.

Μια μοδα, που δεν ξερω αν ποτε θα περασει, και που στερει απο τα παιδια την αθωοτητα αυτης της ηλικιας.
Και οχι μονο στο θεμα του Αη - Βασιλη, αλλα και σε πολλα αλλα θεματα ακομη.

 

[telonio]

Θυμάμαι πολύ μικρός πρέπει να πίστευα αλλά όχι απόλυτα. Μια νύχτα είδα τον πατέρα μου που αφηνε το δώρο κάτω από το Χριστουγεννιάτικο δέντρο και εκεί κατάλαβα τι γινόταν στην πραγματικότητα. Δεν μου έκανε καμία εντύπωση πάντως. Απορώ που το θυμάμαι αυτή τη σκηνή χαρακτηριστικά ενώ ήμουν 5 με 6 ετών.

 

[TZELASO]

Δεν νομίζω ότι υπήρχε παιδί που να μην πίστευε στον Άι-Βασίλη, έστω και σε μια στιγμή της ζωής του. Όταν έμαθα ότι δεν υπάρχει, δεν απογοητεύτηκα, αλλά εξεπλάγην. Συζητούσα με τη μαμά μου τι θέλω για τα Χριστούγεννα και εκείνη μου είπε ότι ίσως ο Άι-Βασίλης με ακούσει και μου φέρει ένα πλυντήριο πιάτων που έπλενε με νερό και μια κάσκα κομμωτηρίου για παιδιά, που την είχα και μου είχε χαλάσει. Και ένα βράδυ, άνοιξα την ντουλάπα στην κρεβατοκάμαρα της μαμάς μου, γιατί κάτι έψαχνα και είδα τα κουτιά μέσα!!!!! Δεν θυμάμαι πόσο χρονών ήμουν αλλά απ' ό,τι φαίνεται, είχα το μυαλό να καταλάβω τι γίνεται.

Όσο για τη σημερινή μόδα, θα συμφωνήσω με την Bambi. Θυμάμαι, τα ανίψια του άντρα μου ήταν 5 και 3 χρονών. Ο άντρας μου λοιπόν, πήρε τα Χριστουγεννιάτικα δώρα που ήταν να τους δωθούν, τα έβαλε σε ένα σακούλι και σε συνεννόηση βέβαια με την αδελφή του ντύθηκε Άγιος Βασίλης, έβαλε και γενειάδα και χτύπησε την πόρτα του σπιτιού. Δεν μπορείτε να καταλάβετε πώς έκαναν τα παιδιά. Ήταν εκστασιασμένα. Ξετρελάθηκαν. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τη χαρά τους. Γιατί να το στερήσεις αυτό από ένα παιδί? Θα μάθει την αλήθεια μεγαλώνοντας. Τι πειράζει να ζήσει και ένα μικρό παραμυθάκι?

 

[Bambinella]

Γιατί να το στερήσεις αυτό από ένα παιδί? Θα μάθει την αλήθεια μεγαλώνοντας. Τι πειράζει να ζήσει και ένα μικρό παραμυθάκι?

Τα παιδια τρελαινονται για παραμυθια. Χαιρονται να τα ακουν, αλλα εαν κιολας τα ζησουν, τοτε αυτο φανταζει στα ματια τους σαν κατι μαγευτικο και ονειρεμενο.
Βιαζονται σημερα οι περισσοτεροι να μπασουν τα παιδια στον κοσμο τον μεγαλων. Βιαζονται να τους τα μαθουν ολα απο νωρις λες και συντρεχει επειγων λογος να ενημερωθουν τα παιδακια για τα παντα μια κι εξω. Δεν επεκτεινομαι αλλο γιατι ηδη εχω νευριασει.

 

[marysuz73]

@Bambinella συμφωνούμε απόλυτα πάνω σε αυτό το θέμα...

η δική μου εμπειρία ως παιδί ήταν μοναδική. επειδή με την αδερφή μου κοιμόμασταν σε "κομολί", κρεβάτια πτυσσόμενα που την ημέρα κλείνονταν σε έπιπλο, όταν τη νύχτα άνοιγαν για να κοιμηθούμε δημιουργούνταν δύο "κουτιά" σαν προσκέφαλο. Εκεί μέσα λοιπόν, τη νύχτα της παραμονής της Πρωτοχρονιάς, έμπαιναν τα δώρα μας από τον ΄Αγιο Βασίλη και τα βρίσκαμε το πρωινό της Πρωτοχρονιάς όταν ξυπνούσαμε!!

Μαγεία!! Ακόμα το θυμάμαι!! και ήμασταν και μεγαλούτσικες, προχωρημένο Δημοτικό. Αλλά όπως έχουμε πει άλλες εποχές, πιο αγνές...

 

[domniki]

Μια μοδα, που δεν ξερω αν ποτε θα περασει, και που στερει απο τα παιδια την αθωοτητα αυτης της ηλικιας.
Και οχι μονο στο θεμα του Αη - Βασιλη, αλλα και σε πολλα αλλα θεματα ακομη.

Πριν μερικά χρόνια, είχα φρικάρει με την "λύσσα" κάποιων γονιών να "πεθάνουν" τον Άγιο Βασίλη
Η δικιά μου λογική ήταν να αφήσουμε στα παιδιά λίγη από την αθωότητα και την μαγεία που φέρνουν τα Χριστούγεννα και η Πρωτοχρονιά. Δεν είναι θέμα "αλήθειας" ή "ψέματος". Λες και τελικά δεν θα καταλάβουν τα παιδιά την πραγματικότητα... με την ίδια λογική, ο θάνατος είναι η κατάληξη των πάντων και όλα είναι μάταια Ας τα οδηγήσουμε στην κατάθλιψη, για να μην τους πούμε ψέματα.

 

[RockaRolla]

Τω καιρώ εκείνω [μάλλον λείπουν κάτι σημαδάκια κάτω από το ω, και θέλουν διόρθωση οι τόνοι.... αλλά έστω...] όλα τα παιδιά πίστευαν στον Άη Βασίλη. Όλοι γράφαμε γράμμα και όλοι παίρναμε δώρο [εμείς μόνο από Άγιο Βασίλη και από νονούς, όχι από τους γονείς]. Και ελάχιστοι είχαμε τζάκια - καμινάδες κλπ, αλλά αυτό ποτέ δεν αποτέλεσε πρόβλημα. Απλά ερχόταν ο άγιος και άφηνε δώρα. Άγιος ήταν, δεν κολλούσε σε λεπτομέρειες.
Μέχρι την πρώτη δημοτικού....
Εκείνη τη χρονιά, όπως και τις προηγούμενες, γράψαμε γράμμα με τον αδερφό μου, ζητήσαμε συγκεκριμένα δώρα. Δεν τα αποκαλύψαμε στους γονείς μας. Ταχυδρομήσαμε το γράμμα. Και ένα βράδυ, σε κάποιο κυνηγητό - τσακωμό που είχαμε στο σαλόνι, κουνήσαμε τον μεγάλο καναπέ. Από πίσω είδαμε κουτιά με δώρα. Καταλάβαμε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Τρέξαμε στους γονείς και τους φανερώσαμε τί είχαμε δει. Κοιτάχτηκαν και μας έσκασαν την αλήθεια....
Είχαμε ξαφνιαστεί, αλλά δεν είμασταν νευριασμένοι, ούτε έπαιξε φάση "τόσα χρόνια μας λέγατε ψέμματα". Απλά το κατάπιαμε, και όταν είδαμε ότι τα δώρα ήταν όντως αυτά που είχαμε ζητήσει, μάλλον το θέμα έληξε. Δεν είχε και πολύ σημασία αν τα δώρα ήταν από κάποιον άλλο ή από τους γονείς μας...
Και κάπου στην 6η δημοτικού, έχουμε πάει επίσκεψη σε κάποιο φιλικό ζευγάρι που είχαν μια μοναχοκόρη. Μας έβγαλε - το θυμάμαι ακόμα - ένα σέτ με ντόμινο / τουβλάκια, που τα έστηνες στη σειρά, και μετά έριχνες το 1ο και ακολουθούσαν όλα. Ήταν το δώρο της εκείνη τη χρονιά από τον Άη Βασίλη. ΦΥΣΙΚΑ θεωρήσαμε χρέος μας να την πληροφορήσουμε ότι δεν υπήρχε άγιος και ότι τα δώρα πάντα τα φέρνουν οι γονείς...
Κλάματα, φωνές, τρέξιμο στους γονείς της... ένα δράμα... Ήταν από τις στιγμές που λένε "καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς"....
Πλέον, ως γονείς, φυσικά και συντηρούμε τον μύθο, αν και δεν είμαι και πολύ σίγουρος ότι η μικρή τα πολυπιστεύει. Νομίζω ότι όλα τα παιδιά κάτι έχουν ακούσει. Ή απο μεγαλύτερα παιδιά, ή από την τηλεόραση/ίντερνετ, ή κάτι που διάβασαν.... απλά δεν έχει και πολύ σημασία. Τα δώρα έρχονται, και όλοι είναι ευτυχισμένοι....

 

[BETTY BOOP]

Όπως όλα τα παιδάκια, πίστευα στην ύπαρξη του αγαπημένου άγιου των παιδιών, που κάθε χρόνο τις γιορτές έκανε χρυσές δουλειές. Ιδιαίτερα θυμάμαι ότι του έγραφα γράμμα (σε ποια διεύθυνση το έστελνα δεν θυμάμαι) όπου ζητούσα το δώρο μου. Φανταζόμουν να μπαίνει στο σπίτι με μαγικό τρόπο, αργά το βράδυ, από το μπαλκόνι, αφού τζάκι δεν είχαμε, αθόρυβα να αφήνει τα δώρα και να δοκιμάζει μελομακάρονα και κουραμπιέδες . Τελικά, όπως ήταν φυσικό, τα δώρα τα έβαζαν οι δικοί μου κάτω από το δέντρο, μερικά χρονάκια αργότερα (στην Ε' τάξη) τους έπιασα επί τω έργω!Παρίστανα την ανήξερη, δεν έδειξα την έκπληξή μου. Για να πω την αλήθεια, τότε έφυγε η μαγεία που ένιωθα...

Εσείς πιστεύατε στον Άγιο Βασίλη; Γράφατε γράμματα; Πώς ανακαλύψατε ότι δεν υπάρχει και πώς νιώσατε τότε;

Αμυδρά θυμάμαι στην ΣΤ τάξη, ένα μεσημέρι, περίμενα στο σχολείο το σχολικό για να επιστρέψω στο σπίτι μου. Μαζί μου ήταν και ένα αγοράκι, από την Α τάξη. Πλησίαζαν οι γιορτές των Χριστουγέννων και συζητούσαμε για τα δώρα μας. Το αγοράκι μου έλεγε τι δώρο ήθελε από τον Αγιο Βασίλη. Του απάντησα ότι δεν υπάρχει Αγιος Βασίλης και ότι οι γονείς φέρνουν τα δώρα και τα αφήνουν κρυφά κάτω από το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Με κοίταξε έκπληκτο το αγόρι αφου χάλασα τη μαγεία που ένιωθε ενώ δέχτηκα και παρατήρηση από μια υπάλληλο από το γραφείο της Διεύθυνσης του σχολείου, η οποία άκουσε την παιδική μας συζήτηση, να μην λέω τέτοια πράγματα σε μικρά παιδιά...Και σύμφωνα με το μέλος @RockaRolla μερικές φορές "καλύτερα να μασάς παρά να μιλάς".

@RockaRolla το παιχνίδι με ντόμινο/τουβλάκια ήταν αυτό

 

[ntsmrtz]

Τα παιδια τρελαινονται για παραμυθια. Χαιρονται να τα ακουν, αλλα εαν κιολας τα ζησουν, τοτε αυτο φανταζει στα ματια τους σαν κατι μαγευτικο και ονειρεμενο.
Βιαζονται σημερα οι περισσοτεροι να μπασουν τα παιδια στον κοσμο τον μεγαλων. Βιαζονται να τους τα μαθουν ολα απο νωρις λες και συντρεχει επειγων λογος να ενημερωθουν τα παιδακια για τα παντα μια κι εξω. Δεν επεκτεινομαι αλλο γιατι ηδη εχω νευριασει.

Ακριβώς έτσι! Δεν αλλάζω λέξη..
Τα παραπάνω είναι -υποκειμενικά-ο ορισμός της σωστής παιδαγωγικής σκέψης.

 

[Mycenae80]

Δεν πίστευα ποτέ στον 'Αγιο Βασίλη. Βασικά πιστεύω μόνο σε αυτά που μπορώ να δω.

 

[RockaRolla]

Δηλώνω πολύ χαρούμενος, διάβασα πολύ όμορφες και σωστές (βάσει και των δικών μου "πιστεύω") σκέψεις.
Οι από πάνω κυρίες του φόρουμ [sorry αν κάνω λάθος, αλλά διαβάζοντας τα nicknames σας, μου φέρνουν περισσότερο σε ΧΧ, παρά σε ΧΥ....] σκόραραν και με το παραπάνω.

 

[Bambinella]

Δηλώνω πολύ χαρούμενος, διάβασα πολύ όμορφες και σωστές (βάσει και των δικών μου "πιστεύω") σκέψεις.
Οι από πάνω κυρίες του φόρουμ [sorry αν κάνω λάθος, αλλά διαβάζοντας τα nicknames σας, μου φέρνουν περισσότερο σε ΧΧ, παρά σε ΧΥ....] σκόραραν και με το παραπάνω.

TZELASO, domniki, marysuz, BETTY BOOP και Bambinella ειμαστε ολες γυναικες.
Ο ntsmrtz αντρας.