Πιστεύατε στον Άγιο Βασίλη μικροί;

[foutix]

Σχετικά με το θέμα συμφωνώ με τον christo και να συμπληρώσω ότι χοντρά χοντρά πριν το 90 η μεγάλη γιορτή ήταν η πρωτοχρονιά στην Ελλάδα. Τα χριστούγεννα είχαν κυρίως θρησκευτικό περιεχόμενο και περιορίζονταν σε οικογενειακά τσιμπούσια. Δεν έπαιζαν πολλά δώρα παρά μόνο ότι περνάμε οι ίδιοι από τα πρώτα κάλαντα με κάποια μικρή τσόντα από γονείς. Τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές εμπειρίες από οικογενειακό, συγγενικό, φιλικό περιβάλλον και συμμαθητές. Και επειδή δεν είχε τύχει κάτι διαφορετικό, ενώ θα εμφανίζονταν στατιστικά αν υπήρχε άλλο ισχυρό ενδεχόμενο, συμπεραίνω

ότι είχε σχετικά καθολικό χαρακτήρα.

Κλείνω τα περί στατιστικής και έρχομαι στο θέμα. Πρωτοχρονιά λοιπόν. Η 31 Δεκέμβρη ήταν μέρα του δρόμου. Κέντρο για τα τελευταία δώρα, τις μικρές γκουρμεδιες για την πρώτη μέρα του χρόνου και φυσικά βασιλόπιτα από του βάρσου στην κηφισα . Με τα δώρα τώρα ποτέ δεν με απασχολούσε ποιος τα έφερνε. Και όταν άκουγα για άη Βασίλη από τα υπόλοιπα παιδιά πάντα αναρωτιόμουν πως ήταν δυνατό ταυτόχρονα να μας εξυπηρετούσε όλους. Βέβαια δεν εξωτερίκευα τις σκέψεις μου γιατί δεν μπορούσα να τις στηρίξω.

Τώρα βέβαια εντελώς πρακτικά, για ένα παιδί συμφέρει να πάρει το δώρο χριστούγεννα, να το χαρεί και μετά την πρωτοχρονιά να μπει σιγά σιγά σε ρυθμούς σχολείου. Οι αμερικανοί έχουν μόνο δώρα Χριστουγέννων. Εδώ να πρωτοχρονιά να και χριστούγεννα.

 

[Yasmin]

Πίστευα μέχρι 6 χρονών μετά ο πατέρας μου, μου αποκάλυψε την μεγάλη αλήθεια!! Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι οτι το πήρα πολύ νορμάλ και δεν με ένοιαξε καθόλου.

 

[BOY GEORGE]

Ναι,πιστευαμε (εγω και ο αδερφος μου) και αυτό οφειλετι στους γονεις μας,οι οποιοι κάθε Πρωτοχρονιά φροντιζαν με κάθε τροπο και τρικ,να μας παρουσιαζουν τα δωρα του ...Αη Βασιλη κι εμεις να μενουμε με ανοιχτο το στομα για το...θαυμα.


Είναι το πιο ωραιο ''ψεμα'' και τους ευχαριστω γι αυτό.

 

[perlastar]

Απαντάω λίγο εκτός εποχής, αλλά δεν περιάζει! Από αυτά που διαβάζω, ζηλεύω αυτούς που οι γονείς τους φρόντιζαν έτσι ώστε να πιστεύουν στην ύπαρξη του Άγιου Βασίλη, το βρίσκω πολύ γλυκό δείγμα ενδιαφέροντος για την τρυφερή παιδική ηλικία. Και συμφωνώ με αυτά που ειπώθηκαν, ότι είναι εντελώς αντιπαιδαγωγικό να γκρεμίζεις τον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο ενός παιδιού διαψεύδοντάς του απότομα αυτό που πιστεύει. Εμένα οι γονείς μου μου είχαν πει από την αρχή ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης. Εγώ όμως, βλέποντας άλλα παιδιά να πιστεύουν και επηρεασμένη κι από τόσες χριστουγεννιάτικες ταινίες άρχισα να σκέφτομαι μπας και υπάρχει στ'αλήθεια και είπα να διαπιστώσω η ίδια την ύπαρξή του. Είχα μία ωραία γιορτινή κάλτσα, από αυτές που βάζουν τα δώρα και παραμονή Χριστουγέννων την κρέμασα, για να δω αν θα της βάλει μέσα δώρο ο Άγιος Βασίλης, όπως είχα ακούσει να γίνεται. Ξύπνησα ανήμερα Χριστουγέννων με μία λαχτάρα και περιέργεια και έτρεξα να δω την κάλτσα, η οποία φυσικά ήταν...άδεια Έτσι κατάλαβα ότι όντως δεν υπήρχε ο Άγιος και την επόμενη χρονιά στο σχολείο, όταν η δασκάλα μας έκανε την κλασική ερώτηση, "Τι θέλετε να σας φέρει ο Άγιος Βασίλης για τις γιορτές;" εγώ απογοητευμένη είπα "τίποτα".