Εγω επεσα πανω σε ενα παλαιο Ελληνικο splatter ονοματι "Ραντεβου στη Συγγρου" το οποιο αποτελει μια μετεξελιξη του "Δειπνου Ηλιθιων" αλλα σαφως με διαφορετικο προσανατολισμο.
Πολλες οι ωμες σκηνες (αν και οι εικονες με το κρεας εδειχναν οτι ειχε ψηθει), πολλοι μονολογοι ή και διαλογοι χωρις αισθηση λογικης (κατι απο Reservoir Dogs) και πολυ συνομωσιολογια ειναι τα χαρακτηριστηκα του film.
Η παραγωγη εγχωρια και αρκετα οικολογικη θα ελεγα, κραταει ενα επιπεδο στην ταινια αν και τα πλανα δεν ηταν πολυ σταθερα - ισως εφταιγε και η περιρρεουσα αλκοολικη ατμοσφαιρα που ηθελε να περασει ο σκηνοθετης.
Το εισιτηριο σχετικα τσουχτερο - αλλα μας γλυκαναν μετα την προβολη με (ωραιοτατους) λουκουμαδες, καιρο ειχα να φαω τοσο καλους, τα συγχαρητηρια μου στον Θεατρωνη.
Αντε και του χρονου σπιτια μας.