Ποια σειρά σας απογοήτευσε?

Το Κάποιος να τη φυλάει (1994) στο ΣΚΑΙ. Δεν είχα ποτέ υψηλές προσδοκίες για την Ντενίση, αλλά απογοητεύτηκα που μια ηθοποιός σαν την Τζένη Ρουσσέα δέχτηκε να παίξει σε αυτήν τη σαχλή αντιγραφή του "Σωματοφύλακα".

Πραγματικά, απίστευτα κακόγουστη σειρά.
 
'Εχουν παιχτεί πάρα πολλές πολύ κακές σειρές από τις οποίες όμως δε θυμάμαι να είχα κάποια ιδιαίτερη απαίτηση πριν βγουν στον αέρα. Αυτή που θυμάμαι περισσότερο, η οποία έχει αναφερθεί και σε παλιότερα posts και πραγματικά δε βλεπόταν, ήταν το Κυρία Αρσενία σε αγαπώ.

Η σειρά όμως που με απογοήτευσε πολύ ενώ την περίμενα πως και πως ήταν τα Καλά Ξεμπερδέματα. Ήταν η πρώτη σειρά που έγραψε κι έπαιξε η Δήμητρα Παπαδοπούλου, μετά τους Απαράδεκτους, είχε ένα εξαιρετικό καστ και θυμάμαι ότι είχε διαφημιστεί πολύ τότε, αλλά δυστυχώς δε δικαίωσε ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες μου. Οι ηθοποιοί έκαναν ότι μπορούσαν, αλλά όταν δεν υπάρχει σενάριο της προκοπής.. Ήταν λες και με το τέλος των Απαράδεκτων τελείωσε και η έμπνευση της Παπαδοπούλου.

Ευτυχώς αργότερα μας έδωσε το εκπληκτικο Σε αγαπώ με αγαπάς όπως και πολλά ωραία θεατρικα.
 
Μια ελληνικη σειρα που με απογοητευσε παρα πολυ ηταν το τυχη βουνο στον αντ1 (2006), θελω να ζητησω συγγνωμη αν ξεπερνω τα ορια του φορουμ που ειναι μεχρι το 1995 αλλα πρεπει να πω την σειρα που με απογοητευσε. το πρωτο επεισοδιο ηταν παρα πολυ ωραιο αλλα μετα το δευτερο επεισοδιο ειχε συνεχεια τσακωμους, σκηνες και ατακες οι οποιες εσπαγαν τα νευρα ακομα και του πιο ηρεμου ανθρωπου, και δεν βλεποτανε με τιποτα
 
Παρά πολλές ελληνικές και δη κωμικές σειρές που έγιναν και hits στην εποχή τους .
 
τα ορια του φορουμ που ειναι μεχρι το 1995
Το όριο του φόρουμ πλέον είναι μέχρι το 2000 :)

Στο θέμα μας: Αν κάτι που δεν μου αρέσει στις σειρές είναι οι πολύ αργοί ρυθμοί. Δεν με χαλάει το αν το σενάριο είναι "υπερβολικό" και οι ερμηνείες "τραβηγμένες απ' τα μαλλιά", αλλά ο αργός ρυθμός με εκνευρίζει και με κουράζει!!
Το "Νυχτερινό Δελτίο", λοιπόν, που προβλήθηκε στην ΕΤ-1 το 1998-1999, με τον Μηνά Χατζησάββα, τον Χρήστο Βαλαβανίδη, τη Σοφία Σεϊρλή κ.ά. σε σκηνοθεσία του Πάνου Κοκκινόπουλου είναι μια σειρά που με εκνευρίζει. Όχι ότι δεν είναι καλή σαν μεταφορά του ομώνυμου μυθιστορήματος του Πέτρου Μάρκαρη, αλλά οι πολύυυυυυ αργοί ρυθμοί, με τις πολλές άνευρες σκηνές, τα μακρόσυρτα πλάνα και την εκνευριστική και βαρετή μουσική, με έκαναν να μην θέλω να την ξαναδώ. Και είναι κρίμα πραγματικά, διότι οι ηθοποιοί ταίριαξαν απόλυτα με τους ρόλους τους και όταν διαβάζω Μάρκαρη, φαντάζομαι τους χαρακτήρες ως τους ηθοποιούς...
 
'Εχουν παιχτεί πάρα πολλές πολύ κακές σειρές από τις οποίες όμως δε θυμάμαι να είχα κάποια ιδιαίτερη απαίτηση πριν βγουν στον αέρα. Αυτή που θυμάμαι περισσότερο, η οποία έχει αναφερθεί και σε παλιότερα posts και πραγματικά δε βλεπόταν, ήταν το Κυρία Αρσενία σε αγαπώ.

Η σειρά όμως που με απογοήτευσε πολύ ενώ την περίμενα πως και πως ήταν τα Καλά Ξεμπερδέματα. Ήταν η πρώτη σειρά που έγραψε κι έπαιξε η Δήμητρα Παπαδοπούλου, μετά τους Απαράδεκτους, είχε ένα εξαιρετικό καστ και θυμάμαι ότι είχε διαφημιστεί πολύ τότε, αλλά δυστυχώς δε δικαίωσε ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες μου. Οι ηθοποιοί έκαναν ότι μπορούσαν, αλλά όταν δεν υπάρχει σενάριο της προκοπής.. Ήταν λες και με το τέλος των Απαράδεκτων τελείωσε και η έμπνευση της Παπαδοπούλου.

Ευτυχώς αργότερα μας έδωσε το εκπληκτικο Σε αγαπώ με αγαπάς όπως και πολλά ωραία θεατρικα.
Απαίσια σειρά όντως το "καλά ξεμπερδεματα" .Δεν άντεξα να δω ένα δεκάλεπτο,πολύ πρόχειρο έως κακό σενάριο, χάλια μουσική τίτλων αρχής,καμία χημεία ανάμεσα στους ηθοποιούς
 
Το Αριστοτέλης ο Άριστος , με τον Γιάννη Μπέζο. Το περίμενα πως και πως και φανταζόμουν πως θα ήταν όπως το της Ελλάδος τα παιδιά ή έστω το εκείνες και εγώ. Όμως ήταν μια προχειροδουλειά με ανύπαρκτο σενάριο και καθόλου γέλιο...
 
Το "Πάτρα-Βενετία" του ALPHA. Είχα κάτσει να το δω, γιατί έπαιζαν η Άννα Παναγιωτοπούλου με την Νένα Μεντή. Μαζί τους ήταν ο Κοσμάς Ζαχάρωφ και ο Κλέων Γρηγοριάδης, αλλά το αποτέλεσμα ήταν πολύ βαρετό, άνευρο και για κωμική σειρά, δεν είχα γελάσει καθόλου. Οπότε το είχα παρατήσει.
 
Με απογοήτευσαν:

-ο δευτερος κυκλος της κωμικής σειρας "Της Ελλάδος τα παιδιά" (1994-1995), μου φαινόταν τόσο "ξένη" η σειρά χωρις την κυρία Μπουμπού (Χρυσουλα Διαβάτη)
-ο δεύτερος κυκλος της κωμικής σειρας "Ο Πέτρος και τα κορίτσια του" (1995-1996), το σεναριο "έμπασε νερα"...
 
Ψάχνοντας για πάλαι ποτέ επιτυχημένα σίριαλ της Ελληνικής τηλεόρασης όπου έμαθα πολλά εδώ στο φόρουμ καθώς επίσης και από μαρτυρίες των γονιών μου, μου φάνηκε ιδιαίτερα ενδιαφέρον από τον τίτλο και μόνο, το "Χάι Ροκ". Φανταζομουν μια σειρά με νεανικό προσανατολισμό, κρίνοντας από το Ροκ στον τίτλο αλλά, αυτό που τελικά αντίκρισαν τα αμυγδαλωτα μου μάτια, καμιά σχέση δεν είχε με αυτό που ήλπιζα. Διάλογοι αργόσυρτοι, η όλη ατμόσφαιρα να μυρίζει μιζέρια από παντού, με απογοήτευσε κάργα. Σε ζαπινγκ το είχα πετύχει, ούτε μια ολόκληρη σκηνή άντεξα να δω και άλλαξα κατευθείαν κανάλι...
 
Σχεδόν όλες οι ελληνικές σειρές 1990-σήμερα είναι χάλια με κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις της κρατικής τηλεόρασης. Ειδικά τη δεκαετία 1990-2000 επικράτησε η φόρμουλα στυλ ΧΑΙ ΡΟΚ, ΛΟΒ ΣΟΡΥ με διαλόγους μεταξύ ηλιθίων και ερμηνείες που κανονικά θα έπρεπε να πληρώνουν τον τηλεθεατή για να αντέξει το μαρτύριο. Την περίοδο 2000-2010 επικράτησε η αισθητική της βλαχογκλαμουριάς (βλ. Βότκα Πορτοκάλι, Για μια γυναίκα και ένα αυτοκίνητο) και μια πλειάδα κάκιστων σειρών ταλαιπώρησε τα ματάκια μας.
 
Επίσης η σειρά που με απογοήτευσε ήταν ο Μεγάλος Θυμός του Κουτσομύτη. Είχε καλο καστ βέβαια αλλά ήταν βασανιστικά αργή και ίσως ότι πιο ανυπόφορα καταθλιπτικό έχω δει σε ελληνική σειρά .
 
Μικρός έβλεπα το Ρετιρέ (ακόμα το βλέπω) και στεναχωρέθηκα όταν τελείωσε. Εντάξει, δεν πρόκειτε περί αριστουργήματος αλλά... ακολούθησαν οι Μικρομεσαίοι. Κι αυτό συνεχίζω να το βλέπω παρότι ντρέπομαι που το λέω. Φτύστε με, πετάξτε μου ντομάτες, πατάτες... Περί πατάτας πρόκειται.

Ο τρίτος χρόνος στις Τρεις Χάριτες ήταν επίσης απογοητευτικός. Πολλά επεισόδια, λίγα όμως που θυμάμαι.
 
Μικρός έβλεπα το Ρετιρέ.......Φτύστε με, πετάξτε μου ντομάτες, πατάτες...
Ουτε ντοματες, ουτε πατατες. Βλεπε ο,τι σε ευχαριστει και σε κανει να νιωθεις ομορφα.
Δεν εχεις να δωσεις λογο σε κανεναν.
 
Αν σε κάποιες ελληνικές σειρές υπερβαίνω τα όρια του φόρουμ με συγχωρείτε ζητώ συγγνώμη άλλα έπρεπε να πω τις σειρές που με απογοήτευσαν
Χωρίς να θέλω να φανώ κακός, το 90% του post σου αποτελείται από σειρές (υπερ)πέραν του 2000... Οπότε είναι off-topic...
 
Αφαιρέθηκε η δημοσίευση που ήταν εκτός κανονισμών.
 
μια σειρά που περίμενα να δώ πως και πως,αλλά με απογοήτευσε (χωρίς όμως να είναι κακή σειρά απλά έχοντας στο μυαλό μου την ατμόσφαιρα της καταπληκτικής σειράς ''Ο επισκέπτης της ομίχλης'' λίγα χρόνια πιο πρίν) ήταν το "Μάτι του φιδιού" που έδειξε ο Σκαι την χρονιά 1994-95 (το οποίο συνέχισε με άλλο τίτλο το 1998). Κι αυτό γιατί στα τηλεπεριοδικά για τις επερχόμενες σειρές εκείνης της χρονιάς,έγραφαν απ' τους δημιουργούς του ''Επισκέπτη της ομίχλης'' και "Σκιές πάνω απ' την πόλη", που ουσιαστικά μόνο ο σκηνοθέτης Αντώνης Τέμπος ήταν ο μόνος απ' τους συντελεστές. Είδα 1-2 επεισόδια,αν και τώρα όπως διαβάζω την υπόθεση πρέπει να είχε πολύ ενδιαφέρον σαν σειρά. "Σκοτεινές δυνάμεις" νομίζω το είπαν μετά.
Επίσης απογοήτευση ήταν και η σειρά "στον αστερισμό της γραβάτας" με τον Μπονάτσο, όπως και τα "στραβά κι ανάποδα" του Δαλιανίδη με τον Παπαδόπουλο (σε στύλ Ρετιρέ).
*το trivia τώρα που θυμήθηκα τα "στραβά και ανάποδα" και το ενώνει με την φετινή τηλεοπτική σεζόν: ότι Σπύρος Παπαδόπουλος και Ζωή Ρηγοπούλου που έπαιζαν μαζί σε εκείνη την σειρά,29 χρόνια μετά φέτος παίζουν σε μια αμιγώς πολύ καλύτερη το "Κάνε ότι κοιμάσαι" και σε κόντρα ρόλους.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Μπορεί να φανεί λίγο εριστική η τοποθέτηση μου αλλά, θα τολμήσω να την κάνω και ο Θεός βοηθός.

Με μεγάλη λαχτάρα και με βάση σχόλια που είχα διαβάσει στο φόρουμ, είχα την ανυπομονησία να παρακολουθήσω δύο σίριαλ τα οποία κατατάσσονται στα κορυφαία του είδους και στις κορυφαίες στιγμές της Ελληνικής τηλεόρασης και αναφέρομαι στα "Τμήμα Ηθών" & "Ανατομία Ενός Εγκλήματος".

Εφόσον μιλάμε για έργα που κατατάσσονται στα Αστυνομικά, η αλήθεια είναι ότι περίμενα παραπάνω δράση και κινητικότητα ενώ αυτό που έχω δει και στα δύο αυτά σίριαλ, είναι μακρόσυρτα πλάνα και αργούς ρυθμούς. Βέβαια, στην "Ανατομία", είχε ενδιαφέρον το ότι στην πρώτη σεζόν, το ενδιαφέρον ελκυονταν και από την ωμή βία που απεικονιζόταν σε πολλά επεισόδια, η οποία σε όσα επεισόδια της δεύτερης σεζόν έχω παρακολουθήσει μέχρι στιγμής, έχει σχεδόν εκλείψει, βέβαια, είχα διαβάσει στο φόρουμ ότι μετά από έντονες διαμαρτυρίες την τότε εποχή, άλλαξε λίγο το σκηνικό.

Επίσης, κάτι άλλο που παρατήρησα σε αυτά τα σίριαλ, είναι ότι ναι μεν είναι αυτοτελείς ιστορίες αλλά, από ένα σημείο και έπειτα, δεν θα έλεγα ότι έχουν και πολλές ανατροπές στην πλοκή τους, θαρρώ ότι από ένα σημείο και έπειτα, είναι αρκετά τυποποιημένα τα επεισόδια, δηλαδή εξ'αρχής, ξέρεις περίπου τι θα παρακολουθήσεις, είναι εμφανές ότι είναι από την ίδια πρέσα όλα βγαλμένα.

Ίσως βέβαια τα κριτήρια μου να είναι λάθος καθώς, ίσως τα κρίνω με βάση τα δεδομένα του σήμερα ενώ μιλάμε για προϊόντα μιας άλλης εποχής, σαφώς και πολλά πράγματα έχουν εξελιχθεί έκτοτε και για εκείνη την εποχή, να ήταν κάτι πραγματικά το καινούριο και πρωτοποριακό και να το αδικώ με το πρίσμα του καιρού μας αλλά ναι, η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας ότι πρόκειται για δύο από τα κορυφαία σίριαλ, η αλήθεια είναι ότι είχα απαιτήσεις οι οποίες εκπληρώθηκαν μεν αλλά, όχι πλήρως....
 
Μπορουμε να σχολιαζουμε και καινουργιες σειρες; Επιτρεπεται κατι τετοιο στο retromaniax;

Θυμαμαι οτι με ειχε απογοητευσει η σειρα, Κυρια Αρσενια σ' αγαπω. Πραγματικα ο,τι χειροτερο ειχα παρακολουθησει μεχρι εκεινη τη στιγμη. Δεν ξερω πως την εποχη εκεινη βγηκε ενα σηριαλ τοσο εξω απο τα τοτε δεδομενα. Το ευχαριστο ειναι οτι η σειρα αυτη σταματησε προτου ολοκληρωσει τον κυκλο της.
Όντως απ' τις πιο μέτριες σειρές που αν και μικρός την θυμάμαι.
 
Μπορεί να φανεί λίγο εριστική η τοποθέτηση μου αλλά, θα τολμήσω να την κάνω και ο Θεός βοηθός.

Με μεγάλη λαχτάρα και με βάση σχόλια που είχα διαβάσει στο φόρουμ, είχα την ανυπομονησία να παρακολουθήσω δύο σίριαλ τα οποία κατατάσσονται στα κορυφαία του είδους και στις κορυφαίες στιγμές της Ελληνικής τηλεόρασης και αναφέρομαι στα "Τμήμα Ηθών" & "Ανατομία Ενός Εγκλήματος".

Εφόσον μιλάμε για έργα που κατατάσσονται στα Αστυνομικά, η αλήθεια είναι ότι περίμενα παραπάνω δράση και κινητικότητα ενώ αυτό που έχω δει και στα δύο αυτά σίριαλ, είναι μακρόσυρτα πλάνα και αργούς ρυθμούς. Βέβαια, στην "Ανατομία", είχε ενδιαφέρον το ότι στην πρώτη σεζόν, το ενδιαφέρον ελκυονταν και από την ωμή βία που απεικονιζόταν σε πολλά επεισόδια, η οποία σε όσα επεισόδια της δεύτερης σεζόν έχω παρακολουθήσει μέχρι στιγμής, έχει σχεδόν εκλείψει, βέβαια, είχα διαβάσει στο φόρουμ ότι μετά από έντονες διαμαρτυρίες την τότε εποχή, άλλαξε λίγο το σκηνικό.

Επίσης, κάτι άλλο που παρατήρησα σε αυτά τα σίριαλ, είναι ότι ναι μεν είναι αυτοτελείς ιστορίες αλλά, από ένα σημείο και έπειτα, δεν θα έλεγα ότι έχουν και πολλές ανατροπές στην πλοκή τους, θαρρώ ότι από ένα σημείο και έπειτα, είναι αρκετά τυποποιημένα τα επεισόδια, δηλαδή εξ'αρχής, ξέρεις περίπου τι θα παρακολουθήσεις, είναι εμφανές ότι είναι από την ίδια πρέσα όλα βγαλμένα.

Ίσως βέβαια τα κριτήρια μου να είναι λάθος καθώς, ίσως τα κρίνω με βάση τα δεδομένα του σήμερα ενώ μιλάμε για προϊόντα μιας άλλης εποχής, σαφώς και πολλά πράγματα έχουν εξελιχθεί έκτοτε και για εκείνη την εποχή, να ήταν κάτι πραγματικά το καινούριο και πρωτοποριακό και να το αδικώ με το πρίσμα του καιρού μας αλλά ναι, η αλήθεια είναι ότι διαβάζοντας ότι πρόκειται για δύο από τα κορυφαία σίριαλ, η αλήθεια είναι ότι είχα απαιτήσεις οι οποίες εκπληρώθηκαν μεν αλλά, όχι πλήρως....
Και ειδικά όταν έχουμε πια μέτρο σύγκρισης σημερινές εκπληκτικές αστυνομικές σειρές (τόσο στο σενάριο, όσο και στην παραγωγή) όπως ο "Σιωπηλός Δρόμος" ή το "Έτερος Εγώ", πραγματικά οι σειρές εκείνες φαίνονται πολύ "τετριμμένες"
 
Πίσω
Μπλουζα