Starbuck
RetroMaNiaC
- Joined
- 28 Σεπ 2007
- Μηνύματα
- 680
- Αντιδράσεις
- 44
Λοιπόν, ανοίγω εδώ ένα ιδιαίτερα πονεμένο θέμα!
Πρώτος εγώ θα ομολογήσω πως από την παιδική μου ηλικία δεν έχουν μείνει και πολλά πράγματα. Τα κόμιξ μου, τα επιτραπέζιά μου, εκείνα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια χειρός (μπιπ-μπιπ-μπιπ) και τόσα άλλα σημαντικότητα για τον κόσμο μου πράγματα πολύ απλά χαθήκανε για πάντα!
Η κύρια αιτία είναι οι οικογενειακές μετακομίσεις. Μια άλλη αιτία είναι το χέρι της κατά τα άλλα πολυαγαπημένης μάννας που, όπως φαίνεται, της διέφευγε η κοσμική αξία αυτών που τόσο αβασάνιστα πετούσε στα σκουπίδια.
Η ιστορία αρχίζει πριν καν γεννηθώ. Όντας έμβρυο μέσ' στην κοιλιά της μητέρας (1972) ο πατέρας μου δούλευε στον Τερζόπουλο και έφερνε στο σπίτι Μίκυ Μάους. Αυτά λοιπόν κατέληγαν απευθείας στα σκουπίδια διότι "τώρα, τέτοια θα διαβάζει το παιδί;" (Γιατί μητέρα;!) :icon_cry:
Όταν έχω μια τέτοια συζήτηση με φίλους για τα παλιά κόμιξ κτλ. πολύ συχνά διαπιστώνω πως όλοι έχουν το κοινό βίωμα, η μάννα, εν αγνοία τους, να εξαφανίζει τους λατρεμένους θησαυρούς τους!
Δεν μπορώ να κατανοήσω τι ωθεί τις αγαπημένες μας μαννάδες σε μια τόσο βάρβαρη πράξη. Η αγάπη τους για ένα συγυρισμένο σπίτι όπου η "σαβούρα" απλά παίρνει δρόμο; Το σίγουρο είναι πως καθώς φαίνεται, πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβαν την αξία που είχαν για εμάς αυτά τα απλά πράγματα και πως πετώντας τα έδωσαν ένα χτύπημα που θα πονάει για χρόνια.
Κι όσο για εμάς; Πράγματι πώς να συνέλθεις από κάτι τέτοιο; Ταρακουνάς το κεφάλι, δίνεις χαστούκια στον εαυτό σου να συνέλθει. Ξοδεύεις μετά ένα σωρό χρήματα στο Μοναστηράκι κι εδώ κι εκεί ψάχνοντας να βρεις αυτά που τόσο απάνθρωπα σου στέρησαν. Κι ίσως κάποιοι να καταρρέουν στο ανάκλινδρο του ψυχίατρου κι άλλοι να καταπίνουν χούφτες τα χάπια για να κοιμηθούν ή να πεθάνουν..
Λέω λοιπόν πως ίσως θα νοιώσουμε λίγο καλύτερα αν δοκιμάσουμε την Ομαδοθεραπεία! Ρίξτε το λοιπόν στην ομάδα κι ομολογήστε εδώ μπροστά σ' όλους: ΠΟΙΟΣ ΣΤΑ ΠΕΤΑΞΕ;!
Δημήτρης
Πρώτος εγώ θα ομολογήσω πως από την παιδική μου ηλικία δεν έχουν μείνει και πολλά πράγματα. Τα κόμιξ μου, τα επιτραπέζιά μου, εκείνα τα ηλεκτρονικά παιχνίδια χειρός (μπιπ-μπιπ-μπιπ) και τόσα άλλα σημαντικότητα για τον κόσμο μου πράγματα πολύ απλά χαθήκανε για πάντα!
Η κύρια αιτία είναι οι οικογενειακές μετακομίσεις. Μια άλλη αιτία είναι το χέρι της κατά τα άλλα πολυαγαπημένης μάννας που, όπως φαίνεται, της διέφευγε η κοσμική αξία αυτών που τόσο αβασάνιστα πετούσε στα σκουπίδια.
Η ιστορία αρχίζει πριν καν γεννηθώ. Όντας έμβρυο μέσ' στην κοιλιά της μητέρας (1972) ο πατέρας μου δούλευε στον Τερζόπουλο και έφερνε στο σπίτι Μίκυ Μάους. Αυτά λοιπόν κατέληγαν απευθείας στα σκουπίδια διότι "τώρα, τέτοια θα διαβάζει το παιδί;" (Γιατί μητέρα;!) :icon_cry:
Όταν έχω μια τέτοια συζήτηση με φίλους για τα παλιά κόμιξ κτλ. πολύ συχνά διαπιστώνω πως όλοι έχουν το κοινό βίωμα, η μάννα, εν αγνοία τους, να εξαφανίζει τους λατρεμένους θησαυρούς τους!
Δεν μπορώ να κατανοήσω τι ωθεί τις αγαπημένες μας μαννάδες σε μια τόσο βάρβαρη πράξη. Η αγάπη τους για ένα συγυρισμένο σπίτι όπου η "σαβούρα" απλά παίρνει δρόμο; Το σίγουρο είναι πως καθώς φαίνεται, πραγματικά ποτέ δεν κατάλαβαν την αξία που είχαν για εμάς αυτά τα απλά πράγματα και πως πετώντας τα έδωσαν ένα χτύπημα που θα πονάει για χρόνια.
Κι όσο για εμάς; Πράγματι πώς να συνέλθεις από κάτι τέτοιο; Ταρακουνάς το κεφάλι, δίνεις χαστούκια στον εαυτό σου να συνέλθει. Ξοδεύεις μετά ένα σωρό χρήματα στο Μοναστηράκι κι εδώ κι εκεί ψάχνοντας να βρεις αυτά που τόσο απάνθρωπα σου στέρησαν. Κι ίσως κάποιοι να καταρρέουν στο ανάκλινδρο του ψυχίατρου κι άλλοι να καταπίνουν χούφτες τα χάπια για να κοιμηθούν ή να πεθάνουν..
Λέω λοιπόν πως ίσως θα νοιώσουμε λίγο καλύτερα αν δοκιμάσουμε την Ομαδοθεραπεία! Ρίξτε το λοιπόν στην ομάδα κι ομολογήστε εδώ μπροστά σ' όλους: ΠΟΙΟΣ ΣΤΑ ΠΕΤΑΞΕ;!
Δημήτρης
