Ποιο ήταν το αγαπημένο σας γλυκό ζαχαροπλαστείου;

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας katerinak
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Λοιπον μια πατεντα που εχω δοκιμασει στο μελομακαρονο και τ απογειωνει.
Περνουμε 4 καλα σιροπιασμενα και τα βαζουμε σε πιατο γλυκου. Απο πανω μπουμπουνιζουμε 3 μπαλες παγωτο καιμακι, λιγο βυσινο συροπι, προαιρετικα μυγδαλοφουντουκια τριμενα. Τα καταβρωχθιζουμε με κουταλι σουπας
 
Τελευταία επεξεργασία:
Bambinella είπε:
Kαι τα δυο ωραια ειναι, αλλα στους κουραμπιεδες εχω περισσοτερη προτιμηση.
Ειδικα αμα βρω (που δε βρισκω) κουραμπιεδες φτιαγμενους με φρεσκο βουτυρο, τοτε η γευση τους με απογειωνει.
Την εποχη που ημουν παιδι και μεχρι την εφηβεια τα πιο πολλα ζαχαροπλαστεια εφτιαχναν τα γλυκα τους με βουτυρο γαλακτος.
Σημερα μας εχει φαει το ηλιελαιο με αποτελεσμα η ποιοτητα να εχει πεσει κατακορυφα.
Κριμα ομως, γιατι αν ημουν ζαχαροπλαστης θα εβαζα παντα εστω λιγο φρεσκο βουτυρο σε ολα μου τα γλυκα. Ειναι η λεπτομερεια που κανει τη διαφορα. Λιγη εξυπναδα χρειαζεται.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...

Όσα ζαχαροπλαστεία φτιάχνουν καλό γαλακτομπούρεκο, με αιγοπρόβειο βούτυρο, θα φτιάχνουν και καλούς κουραμπιέδες. Δοκίμασε από το «Κοσμικόν». Από όσο ξέρω βρίσκεται και στις πλατφόρμες διανομών…
 
Μια και λέμε για ρετρό γλυκά θυμάται κανείς τις ''πεταλούδες'';; Έτσι τις λεγανε αυτές τις παστούλες που ήταν στρογγυλές με βάση σαν του κωκ ,λευκή κρέμα ζαχαροπλαστικής με 2 μισά μπισκότα σαν φτερά απο πάνω και κάτι άλλα διακοσμητικά + ζάχαρη άχνη... Κι απο αγαπημένα γλυκά τι να πω;; Τα πάντα όλα αγαπημένα και τα μελομακάρονα και οι κουραμπίεδες και οι δίπλες ...Οι φωτό με τα γλυκά σας όμως με έστειλαν ....Άρχισα ανασκαφές στα ντουλάπια, , βρήκα μια παλιά ξερή βανίλια υποβρύχιο και παλεύω τώρα να βγάλω μια κουταλιά...:oops:
 
Μία μέρα έλειψα η καημένη από το θρεντ και έχει πάρει φωτιά. Poll κανονικό δε βλέπω να υπάρχει αλλά όλοι καταθέτουν την προτίμησή τους.
Άντε λοιπόν να πω κι εγώ. Κουραμπιές! και τότε και τώρα και για πάντα! Καθώς δεν είμαι τρελή γλυκατζού, τα σιρόπια ποτέ δε με ενθουσίασαν. Επίσης και για κανελογαρύφαλλα μέσα σε μπισκότο (γιατί τέτοιο είναι το μελομακάρονο) επίσης δεν τρελαίνομαι. Κι ας είμαστε ειλικρινείς. Το μελομακάρονο, όπως και να το φτιάξεις, κουτσά στραβά θα το πετύχεις, ειδικά άμα βουτηχτεί και σε σιρόπι. Ενώ ο κουραμπιές θέλει τέχνη, υπομονή και βούτυρο ποιοτικό. Άμα το βούτυρο δεν είναι λιωμένο (και δεν εννοώ την πλάκα-βούτυρο στο χαρτί λιωμένο στο κατσαρόλι, εννοώ το βούτυρο το διάφανο στο γυάλινο βάζο, που δεν έχει ίχνος γάλακτος μέσα γιατί έχει ξαφριστεί και απαλαχτεί από την καζεΐνη, αυτό το βούτυρο που οι Γάλλοι λένε beurre clarifié και κοστίζει σχεδόν τριπλάσια τιμή από την πλάκα), να χτυπηθεί για πολλήηηη ώρα στο μίξερ και να γίνει σύννεφο, άμα δεν έχει αλυσίβα όπως τον παλιό καλό καιρό για να γίνει τραγανός, άμα τα μυγδαλάκια δεν είναι ωραία καβουρδισμένα και κομμένα σε σωστό μέγεθος κι όχι να σκοντάφτει το δόντι σε αγκωνάρια κι άμα δεν μπει χέρι στη ζύμη να δώσει την κατάλληλη θερμοκρασία, τότε δεν είναι κουραμπιές αλλά ένα τυπικό μπισκότο βουτύρου με άχνη που το φτιάχνει ο καθένας. Δεν κάνω λοιπόν σύγκριση μεταξύ των δύο. Θα μου πεις, υπάρχουν κι οι κουραμπιέδες λαδιού που φτιάχνουν στην Πελοπόννησο. Κι αυτοί μ' αρέσουν, γιατί είναι τοπική παραλλαγή αλλά οι άλλοι είναι ένα ποίημα. Το καλό με την πατρίδα μου είναι ότι κουραμπιέδες φτιάχνουμε όλο το χρόνο, εκτός της μεγάλης Σαρακοστής. Μα Χριστούγεννα είναι, μα ονομαστική εορτή, μα γάμος, τον κουραμπιέ τον φτιάχνουμε για να γλυκαίνεται ο κόσμος.
Κι εννοείται ότι δεν θα φτιάξω από τώρα. Γύρω στις 22 Δεκεμβρίου θα πιάσω τη συνταγή της θείας και φιλοδοξώ να ευωδιάσω όλη την πολυκατοικία.
Όπως είπα σε προηγούμενο ποστ, κι οι δίπλες μου αρέσουν πολύ αλλά είναι της Πρωτοχρονιάς. Το ίδιο πρωτοχρονιάτικος είναι και ο μπακλαβάς για τη Στερεά Ελλάδα. Ωραίο έθιμο κι αυτό, ικανοποιεί και τους γλυκατζήδες που έχουν αδυναμία στα σιροπιαστά και, όπως και οι δίπλες, φτιάχνεται για να έρθουν πολλά τα καλά του νέου χρόνου, όπως πολλά είναι και τα φύλλα του μπακλαβά. (ωχ, με τόση περιγραφή που έχω κάνει χρειάζομαι ένα λίτρο νερό για να συνέλθω από το λίγωμα).

@Chris27 Η πατέντα σου τα σπάει αλλά τα μέλη του φόρουμ που λατρεύουν τα γλυκά δεν τα λυπάσαι; :p

ΥΓ. Για όσους είναι λάτρεις του κουραμπιέ, υπόσχομαι στην επόμενη συνάντηση του φόρουμ να φέρω σπιτικούς από Αγρίνιο.
 
Bajar είπε:
Το μελομακάρονο, όπως και να το φτιάξεις, κουτσά στραβά θα το πετύχεις, ειδικά άμα βουτηχτεί και σε σιρόπι.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Πόσο έξω πέφτεις! Δεν έχεις δοκιμάσει το αποτέλεσμα της πρώτης (και μοναδικής) απόπειράς μου να φτιάξω μελομακάρονα. Η οποία έγινε 10ετία 80 ή 90, άρα είναι ρετρομανιακών προδιαγραφών. Όλα ξεκίνησαν όπως έπρεπε. Μητρική συνταγή, με αλυσίβα (έπρεπε να βρω γνωστό με κατάλληλο τζάκι να ξέρω τι ξύλα έκαιγε), όλα καλά. Αλλά τα μελομακάρονα μου προέκυψαν υδρόφοβα. Τα έριξα στο σιρόπι κι εκείνα έκαναν σαν τα παιδάκια που πάνε να τα βάλουν στη θάλασσα οι γονείς τους κι εκείνα χτυπιούνται λες και τα σφάζουνε. Βρε αμάν ρουφήχτε λίγο σιροπάκι, έτσι για το χατήρι μου, εγώ που σας έφτιαξα? Αμετακίνητα αυτά. Τα άφησα ώρα να μουλιάσουν, τα έβρασα, και τι δεν τους έκανα, εκείνα είχαν μουλαρώσει. Τελικά είδα κι αποείδα και τα έφαγα ξερά σαν παξιμάδια Κρήτης.

Αν beurre clarifié είναι αυτό που λένε στο USAνιστάν "clarified butter", δεν είναι πολύ δύσκολο να φτιάξεις. Θέλει ώρα και προσπάθεια και πετιέται κάμποσο πράμα, αλλά γίνεται. Έχω φτιάξει μια φορά για μπακλαβά που ήταν ειδική παραγγελία από φίλη μου και ήταν ασύγκριτα καλύτερος από αυτούς που είχα φτιάξει με ακαθάριστο βούτυρο.

Εδώ για κακή μου τύχη υπάρχει ένα diner που το έχουν Ελληνοαμερικανοί, εκ Σπάρτης καταγόμενοι, και η γηραιά σύζυγος του γηραιού ιδιοκτήτη (ο οποίος πέθανε πρόσφατα) έφτιαχνε κα-τα-πλη-κτι-κούς κουραμπιέδες. Είχαμε μια συνάδελφο που είχε τη μανία να διοργανώνει πάρτυ για τα γενέθλια των μελών του εργαστηρίου και για τα δικά μου είχε παραγγείλει αντί για τούρτα ένα ταψί μπακλαβά από την κυρία, και για δώρο μου πήρε ένα κουτί κουραμπιέδες, ειδική παραγγελία για μένα (με ξέρανε, χώρια που κάποιοι κουμπάροι τους που τους επισκέπτονταν μια φορά που ήμουν εκεί βγήκαν από το ίδιο χωριό με τη γιαγιά μου). Και ήταν απίστευτα καλοί για εμπορικούς κουραμπιέδες. Αλλά ουσιαστικά δεν ήταν εμπορικοί, μια Σπαρτιάτισσα νοικοκυρά τους έφτιαξε σε λογικούς αριθμούς, οπότε ήταν κυριολεκτικά homemade. Μου θυμίζουν της μάνας μου :) . Έχω αρκετή δύναμη θέλησης να μην αγοράζω τέτοια πράματα, αλλά όταν τα έχω διαθέσιμα πώς να κρατηθώ? Ευτυχώς η συνάδελφος πήρε σύνταξη.

Αλλά με όλες τις γλυκοσυζητήσεις εδώ μέσα δεν κρατήθηκα κι έφτιαξα χαλβά την περασμένη εβδομάδα (βοήθησε και το ότι βρήκα χοντρό σιμιγδάλι Μέλισσα σε ένα τοπικό "Ευρωπαϊκό" μπακάλικο). Η λογική ήταν ότι μου αρέσει ο χαλβάς (φυσικά μου αρέσει, ζάχαρη έχει) αλλά δεν με ξετρελλαίνει ιδιαίτερα κι έτσι θα έτρωγα λίγο και όχι συχνά. Κράτησε μία βδομάδα, σήμερα έφαγα τα τελευταία ίχνη.

Τελικά το thread χρειάζεται προειδοποίηση στην είσοδο, "Προσοχή η ανάγνωσις του παρόντος είναι επικίνδυνος δια την υγιείαν του αναγνώστου".
 
Έλεος βρε παιδιά, λυπηθείτε τους ξενητεμένους που δεν έχουν πρόσβαση στα υλικά και τα γλυκά που τόσο γαργαλιστικά περιγράφετε!!!!! Περιγράψτε τα απλούστερα. Λιγώθηκα ο φουκαράς και τρέχω τώρα νυχτιάτικα να φάω 5-6 Lebkuchen (ένα παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο γερμανικό γλυκό, ξερό είναι, καλό μεν, αλλά όχι κουραμπιές). Ευτυχώς από δαύτα έχουμε μπόλικα.

Λοιπόν, ψηφίζω σαν πρώτη επιλογή κουραμπιέ (άαααααχ οι υπέροχοι της μάνας, όπως τους περιγράφει η Bajar),
αλλά και όλα τα άλλα (μελομακάρονα, δίπλες, μπακλαβά) τα τρώω (αλλά που να τα βρω) ευχαρίστως!

Η μητέρα μου έκανε για πρωτοχρονιά μπακλαβά, αλλά από ένα σημείο και μετά τα παιδιά επιμέναμε στο καταίφι και άλλαξε η παράδοση του σπιτιού. Ο πατέρας μου ως πελοποννήσιος ήθελε δίπλες, αλλά στη Μακεδονία ήταν άγνωστες.
................................
Μετά από όλα αυτά, ο κύβος ερρίφθη. Το αποφάσισα! Την Τρίτη θα πάω 60 χλμ. μακρυά στο ελληνικό μαγαζί και θα πάρω κουραμπιέδες Νέας Καρβάλης και μελομακάρονα (ούτε που ξέρω τους παραγωγούς). Έτσι για να ξεγελάσω το ένστικτο και να θυμηθώ. Σε τι φυτίλια με βάλατε.......
 
Αν είχα ελληνικό μαγαζί 60 χιλιόμετρα μακρυα θα ήμουν κάθε βδομάδα εκεί. Το πλησιέστερο είναι πάνω από 3 ώρες και απαιτεί οδήγηση μέσα στη Νέα Υόρκη - πόλη. Οπότε count your blessings :)
 
Τα κοντινά ζαχαροπλαστεία μας θα κάνουν χρυσές δουλειές και θα φταίει αυτό το θέμα!

Επίσης ήρθα να υπερασπιστώ την τιμή του μελομακάρονου από τις βολές της @Bajar ! Madame, σας καλώ σε μονομαχία και το όπλο που διαλέγω είναι μελομακάρονο από συνταγή της Βέφας από τα 90ς. Δύο φορές είχαμε φτιάξει (2 διαφορετικές συνταγές που είχε παρουσιάσει). Την μία δεν έπαιρνε καθόλου σιρόπι και ήταν για πετροβόλημα, την άλλη ήταν σαν λάσπη. Διάλεξε λοιπόν!

Το σωστό το μελομακάρονο θέλει τέχνη! Πρέπει να είναι σκληρό απ'έξω και μαλακό από μέσα, σαν πολύτιμο σεντούκι που σε κάθε δαγκιά σου αποκαλύπτει τον κεχριμπαρένιο, αρωματικό θησαυρό του!
 
QueenofHearts είπε:
Τα κοντινά ζαχαροπλαστεία μας θα κάνουν χρυσές δουλειές και θα φταίει αυτό το θέμα!

Επίσης ήρθα να υπερασπιστώ την τιμή του μελομακάρονου από τις βολές της @Bajar ! Madame, σας καλώ σε μονομαχία και το όπλο που διαλέγω είναι μελομακάρονο από συνταγή της Βέφας από τα 90ς. Δύο φορές είχαμε φτιάξει (2 διαφορετικές συνταγές που είχε παρουσιάσει). Την μία δεν έπαιρνε καθόλου σιρόπι και ήταν για πετροβόλημα, την άλλη ήταν σαν λάσπη. Διάλεξε λοιπόν!

Το σωστό το μελομακάρονο θέλει τέχνη! Πρέπει να είναι σκληρό απ'έξω και μαλακό από μέσα, σαν πολύτιμο σεντούκι που σε κάθε δαγκιά σου αποκαλύπτει τον κεχριμπαρένιο, αρωματικό θησαυρό του!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Αν κατάλαβα καλά θα υπερασπιστείς το μελομακάρονο με ένα μελομακάρονο -πέτρα; :p

Πάντως Queen, αν αποφασίσεις ποτέ να γράψεις σε γαστρονομικό blog να ξέρεις ότι θα είμαι από τους πρώτους που θα σε ακολουθήσουν. Περιγράφεις το έδεσμα καλύτερα κι από κριτικό τέχνης που εκθειάζει έργο του Ρέμπραντ.
 
Bajar είπε:
Αν κατάλαβα καλά θα υπερασπιστείς το μελομακάρονο με ένα μελομακάρονο -πέτρα; :p

Πάντως Queen, αν αποφασίσεις ποτέ να γράψεις σε γαστρονομικό blog να ξέρεις ότι θα είμαι από τους πρώτους που θα σε ακολουθήσουν. Περιγράφεις το έδεσμα καλύτερα κι από κριτικό τέχνης που εκθειάζει έργο του Ρέμπραντ.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Όχι, μπορείς να επιλέξεις και το λασπομελομακάρονο. Είναι ένας εμπειρικός τρόπος για να νιώσεις πόσο δεν είναι εύκολα στην παρασκευή τους.

Δεν έχω τέτοιο σκοπό, υπηρέτησα τη θητεία μου στο -σχεδόν ρετρό πια- είδος των blog αλλού! Το πετυχημένο μελομακάρονο είναι ένας γαστριμαργικός Ρέμπραντ, του αξίζει κάθε ενθουσιασμός!
 
Στην μονομαχία κουραμπιές vs μελομακάρονο, ψηφίζω ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΟ! Δεν μπορώ να συγκρίνω ένα σιροπιαστό με ένα μπισκότο πασπαλισμένο με άχνη! Είμαι γλυκατζού μέχρι εκεί που πάει! Όσο πιο πολύ σιρόπι, τόσο το καλύτερο :) Επίσης δεν μ'αρέσουν τα ετοιματζίδικα μελομακάρονα, γιατί υπερβάλουν στην κανέλα που σκεπάζει όλες τις γεύσεις και τσιγκουνεύονται στο σιρόπι! Εγώ θέλω τόση κανέλα όση να μην επισκιάζει τα άλλα υλικά και μπόλικο σιρόπι!!!

Ομοίως θέλω όλα τα σιροπιαστά με πολύ σιρόπι! Τι είναι αυτές οι τσιγκουνιές με τα ξερά σιροπιαστά!

Αντί να σας πω ποια γλυκά μου αρέσουν, θα σας πω ποια δεν μου αρέσουν, γιατί είναι πολύ πιο εύκολο. Δεν μ'αρέσει το γαλακτομπούρεκο, ο κουραμπιές και τα κρεμοειδή (κρεμ καραμελέ, κρεμ μπρουλέ, κτλ).

Μ' αρέσουν ΟΛΑ τα υπόλοιπα!!! Πάστες (σοκολατένιες και λευκές), τάρτες, προφιτερόλ (όλων των χρωμάτων και σχεδίων), κέικ, μπισκότα, σιροπιαστά, κρουασάν, ντόνατς και γλυκά του κουταλιού.... αχ, τα γλυκά είναι η αδυναμία μου!

Θυμάμαι την Μπέσυ Αργυράκη που είχε δηλώσει σε μια συνέντευξή της ότι έκανε βελονισμό για να μην της αρέσουν τα γλυκά!!!!!! Αχ, Μπέσυ μου, σε νιώθω!!!!!
 
Τι λες; κάνει και τέτοια δουλειά ο βελονισμός; Καλά αν πάω για βελονισμό εγώ να ξεπεράσω τα προβλήματά μου... μια για το τσιγάρο, μια για το γόνατο και μια για τα γλυκά με βλέπω να πίνω δύο ποτήρια νερό και να στραγγίζουν στο πάτωμα.
 
laura ingalls είπε:
Τι λες; κάνει και τέτοια δουλειά ο βελονισμός; Καλά αν πάω για βελονισμό εγώ να ξεπεράσω τα προβλήματά μου... μια για το τσιγάρο, μια για το γόνατο και μια για τα γλυκά με βλέπω να πίνω δύο ποτήρια νερό και να στραγγίζουν στο πάτωμα.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Δεν ξέρω αν πέτυχε ο βελονισμός για τον λόγο που ανέφερε η Μπέσυ! Έτσι όπως το έλεγε πάντως, μου φάνηκε ότι δεν πέτυχε... είχε έναν καημό στον τόνο της φωνής της .... αχ, αυτά τα γλυκά!
 
- Δεν μου λες αυτό εδώ τι είναι;

- Τουλούμπα.

- Όταν έρθει αυτός ο Λούμπας, πες του να μου αφήσει και κανένα.
 
QueenofHearts είπε:
Τα κοντινά ζαχαροπλαστεία μας θα κάνουν χρυσές δουλειές και θα φταίει αυτό το θέμα!

Επίσης ήρθα να υπερασπιστώ την τιμή του μελομακάρονου από τις βολές της @Bajar ! Madame, σας καλώ σε μονομαχία και το όπλο που διαλέγω είναι μελομακάρονο από συνταγή της Βέφας από τα 90ς. Δύο φορές είχαμε φτιάξει (2 διαφορετικές συνταγές που είχε παρουσιάσει). Την μία δεν έπαιρνε καθόλου σιρόπι και ήταν για πετροβόλημα, την άλλη ήταν σαν λάσπη. Διάλεξε λοιπόν!

Το σωστό το μελομακάρονο θέλει τέχνη! Πρέπει να είναι σκληρό απ'έξω και μαλακό από μέσα, σαν πολύτιμο σεντούκι που σε κάθε δαγκιά σου αποκαλύπτει τον κεχριμπαρένιο, αρωματικό θησαυρό του!
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Το Madame προφανώς αναφέρεται στην ρήση του σερβιτόρου προς την @Bajar στην εν Αθήναις ρετροσυνάντηση της 8ης Οκτωβρίου 2022...:biglaugh::biglaugh::biglaugh:
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα