Οριακά ρετρό: το μουντιάλ του 1994, όχι για τους αγώνες, αλλά για το merchandising και την εθνική υστερία. Ήμουν 4 ετών, ουδεμία σχέση με ποδόσφαιρο, αλλά με ένα μεγαλύτερο αδερφό σε έκσταση για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο μουντιάλ.
Μια και δυό, ξεκίνησαν με τη μάνα μου, αφού την είχε ζαλίσει, και πήγαν στα σχετικά περίπτερα που είχαν στηθεί σε διάφορες περιοχές, και πουλούσαν τα σχετικά συμπαρομαρτούντα για τη συμμετοχή της εθνικής, και τελικά την έπεισε και μας πήρε από μια μπλούζα με την μασκότ την Πηνελόπη στον καθένα. Περιττό να πω ότι έλιωσαν πάνω μας αυτές οι μπλούζες, καθώς ήταν οι αγαπημένες μας, κι όταν του αδερφού μου δεν του έκανε η δική του, τις φόραγα και τις δύο εγώ.
Μαζί με τη σχετική μπλούζα, ο αδερφός μου είχε παθιαστεί με ένα βιβλιαράκι που έδιναν μαζί οι κασέτες ήχου TDK στην ειδική πολυσυσκευασία (πρέπει να του το είχε δώσει μια ξαδέρφη μου, που κατανάλωνε αρκετές κασέτες), και το οποίο ήταν χοντρό μεν, αλλά μικρό σε μέγεθος, και περιείχε ένα κάρο πληροφορίες για κάθε χώρα και ομάδα που συμμετείχε, το πρόγραμμα των αγώνων και σχετικά στοιχεία για το μουντιάλ, μαζί με ένα πλήθος διαφημίσεων της TDK. Μακάρι να βρεθεί καμιά φωτό του βιβλίου... Αυτό το βιβλίο δεν το άφηνε απ' τα χέρια του, και όλο το καλοκαίρι το ξεφύλλιζε κάθε μεσημέρι, που δεν πέφταμε για ύπνο.
Παράλληλα, θυμάμαι το σχετικό ύμνο "Γειά σου Ελλάδα" με το Γιάννη Πάριο, και πόσο είχα απογοητευτεί όταν μου πε ο αδερφός μου ότι υπήρχε σε κασέτα, αλλά η μάνα μας δεν μας το πήρε...
Από αγώνες, ελάχιστες έως καθόλου εικόνες. Θυμάμαι, όμως, ότι η Ελλάδα είχε, επιεικώς, ξεφτυλιστεί...
