Ξεκίνησα να διαβάζω ξανά το "1ο Μέρος" του thread και έπεσα αμέσως πάνω σε ένα μικρό μπλέξιμο. Δεν θυμάμαι αν σε επόμενα post λύθηκε, όμως είναι ευκαιρία να συνοψίσω λίγο την ιστορία γύρω από το ίδιο σημείο που ενώνει τρεις ταινίες. Αναφέρομαι στο σημείο γύρω από την Παλιά Βουλή (της οδού Σταδίου).
Ταινία 1η. Μια Ζωή Την Έχουμε (1958). Σκηνοθεσία Γιώργος Τζαβέλλας.
Ο Κλεό (Δημήτρης Χόρν), έχοντας πλέον βάλει στο χέρι τα 1.101.101,10 μένει στο πολυτελές ξενοδοχείο Athenee Palace (Κολοκοτρώνη 1 & Σταδίου). Εδώ μερικά ενδεικτικά πλάνα. Η ταινία έχει και εσωτερικά πλάνα από τα σαλόνια του ξενοδοχείου με τις μεγάλες μαρμάρινες σκάλες.
Κι εδώ το κλασσικό "ταξίδι στο χρόνο" με το Athenee Palace, τον Δημήτρη Χόρν και την Υβόν Σανσόν να έρχονται στην οδό Κολοκοτρώνη του σήμερα.
Το ξενοδοχείο οικοδομήθηκε, στην αρχική του μορφή, το 1907. Λειτούργησε αρχικά με την επωνυμία "Γεώργιος", σύντομα όμως μετονομάστηκε σε "Ίλιον Παλλάς" (μαρτυρείται μεταξύ των ετών 1912-1926) και αργότερα σε "Σπλέντιτ" (μαρτυρείται το 1933). Μπροστά στην είσοδο του ξενοδοχείου και στη μέση της οδού Κολοκοτρώνη ήταν η αρχική θέση του αγάλματος του Κολοκοτρώνη. Η μεταφορά του αγάλματος στην τωρινή του θέση έγινε στις 9 Φεβρουαρίου του 1954
Μετά τον πόλεμο (1950), πραγματοποιήθηκε προσθήκη δύο ορόφων και ριζική εξωτερική και εσωτερική ανακαίνιση του υπάρχοντος μεγάρου (διατηρήθηκε μόνον ο φέρων οργανισμός), από τον αρχιτέκτονα Εμμανουήλ Βουρέκα (1905-1992). Λέγεται ότι είναι το πρώτο κτήριο στην Ελλάδα με οπλισμένο σκυρόδεμα.
Περισσότερα για την ιστορία του κτηρίου υπάρχουν εδώ. Δεν κατάφερα να βρω πότε σταμάτησε να λειτουργεί και μετατράπηκε σε κτήριο γραφείων. Σίγουρα όμως λειτουργούσε το 1972.
Ταινία 2η. Η Ρένα Είναι Οφσάϊντ (1972). Σκηνοθεσία Αλέκος Σακελλάριος.
Ο Χούλιο Μπάλμας (Νίκος Γαλανός) μένει στο Athenee Palace (νομίζω χωρίς να κατονομάζεται) στο οποίο καλείται η Άμεσος Δράση και λίγο αργότερα βγαίνει η Ρένα με τον κόσμο και τους δημοσιογράφους να την πολιορκούν. Τα εσωτερικά είναι studio ενώ υπάρχουν και τα εξωτερικά πλάνα της άφιξης της αστυνομίας και της "εξόδου" της Ρένας Βλαχοπούλου.
Προσέξτε στο βάθος, στην οδό Κολοκοτρώνη, ένα κατάστημα με την πινακίδα AFROLIT.
Ταινία 3η. Η Δε Γυνή Να Φοβήται Τον Άνδρα (1965). Σκηνοθεσία Γιώργος Τζαβέλλας.
Επτά χρόνια μετά το Μια Ζωή Την Έχουμε, ο Γιώργος Τζαβέλλας βάζει πάλι τον ήρωά του σε ένα ξενοδοχείο που βλέπει το ίδιο σημείο. Μόνο που αυτή τη φορά ο Αντωνάκης (Γιώργος Κωνσταντίνου) μένει σε ένα ανύπαρκτο ξενοδοχείο. Τα εσωτερικά του δωματίου είναι στούντιο. Αυτό που βλέπουμε ως δήθεν θέα από το παράθυρο του ξενοδοχείου παραπέμπει ότι έχει τραβηχτεί 99,9% από κάποιο παράθυρο του κτηρίου στη Σταδίου 10 (πάνω από τη στοά Μιχαήλ και Λεμού).
Αυτό ποτέ δεν ήταν ξενοδοχείο & καμία σχέση με το Εσπέρια (Σταδίου 22) από το οποίο το χωρίζουν ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο που καταλαμβάνει το κτήριο της Τράπεζας της Ελλάδος συν ένα ακόμα κτήριο γραφείων (Σταδίου 12).
Στο ισόγειο του κτηρίου της Κολοκοτρώνη 3-5 και Βουλής (με την επιγραφή ΦΑΦΦ στην κορυφή) διακρίνεται η επιγραφή AFROLIT. Την οποία είδαμε 7 χρόνια αργότερα στη θέση της στα πλάνα του "Η Ρένα Είναι Οφσάϊντ". Κι αν αναρωτιέστε τι σημαίνει το ΦΑΦΦ, πρόκειται για διαφήμιση των ραπτομηχανών PFAFF (που προφανώς αποδόθηκε στα Ελληνικά κατά το Σήμενς, Φίλιπς, Σεβρολέτ κλπ). Κυκλοφορούν ακόμα και σήμερα.
Νομίζω ότι πλέον είναι σχετικά καθαρό το ζήτημα με τη χωροταξία της περιοχής. Εάν υπάρχει και 4η ταινία θα χαρώ να κάνω κατάλληλο edit στο Post.