Προς υπεράσπιση των video games!

[D@redevil]

Προβολή συνημμένου 45588

Έζησα να το "ακούσω" και αυτό -κυριολεκτικά!....

Πόσες φορές δεν είχατε ακούσει τους γονείς / συγγενείς / φίλους να σχολιάζουν με την εξής φράση: "Σταμάτα να παίζεις βιντεο-παιχνίδια! Θ' αποβλακωθείς στο τέλος!"...

Προσωπικά, δε μπορώ να μετρήσω τις φορές που άκουσα την παραπάνω ατάκα (ειδικά για την κατακλείδα: "Θ' αποβλακωθείς στο τέλος"). Μάταια προσπαθούσα τότε να εξηγήσω ότι αναπτύσσω αντανακλαστικά (μου το είχε πει ένας παιδικός μου φίλος - αθεράπευτος gamer! Για ένα διάστημα, ήταν πειστική ατάκα!), ότι "εξασκούσα τα αγγλικά μου" (που επίσης ήταν αλήθεια, γιατί υπήρχαν διάλογοι που τους διάβαζα αγκαλιά με το λεξικό! Πού τότε internet να ψάξεις! ), ότι "έλυνα γρίφους και ακόνιζα το μυαλό μου" (καλά, εδώ δεν ήταν πειστικά τα 2 πιο πάνω, σιγά μη γινόταν αυτό, αλλά το "έριχνα" στο τραπέζι!)...

Λοιπόν, 16 χρόνια αργότερα, επιτέλους, διάβασα ένα το άρθρο που έπρεπε να κυκλοφορήσει πολλά χρόνια πριν (για να μπορούσα ν' απολαύσω gaming χωρίς γκρίνια!)...

Παρουσιάζει λοιπόν την υπεράσπιση των video games χρησιμοποιώντας 4 points που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα & στο άρθρο αναπτύσσονται διμερώς (points & counterpoints):

-Η τρέχουσα έρευνα δεν είναι καταληκτική ως προς το ποια παιχνίδια βελτιώνουν τη γνωστική ικανότητα & ως προς το τι πραγματικά σημαίνει "εξυπνότερος".

-Γνωστική ικανότητα vs γνωστικής λειτουργίας: Ναι μεν δε γίνεστε εξυπνότεροι, αλλά μαθαίνετε κάτι.

-Υπάρχουν ψυχολογικά, σωματικά & θεραπευτικά οφέλη από το gaming.

-Τα video games τελικά μπορούν να σας κάνουν εξυπνότερους, για συγκεκριμένο "τύπο" εξυπνάδας.

Κοντολογίς, η κατάληξη είναι και το τελευταίο point: ότι μπορείς να γίνεις εξυπνότερος και μπορείς ν' αποκτήσεις δεξιότητες και γνώσεις, ανάλογα φυσικά με τον τύπο του παιχνιδιού που θα επιλέξετε!

Όλο το άρθρο μπορείτε να το δείτε εδώ!

 

[Metalcandyman]

Και γω οπως και συ Μαριανα ακουγα απο τους δεικους μου οταν ημουνα πιτσιρικας ολα αυτα και συμφωνω απολυτα με το αρθρο.Ειναι δεδομενο οτι βελτιωνη καποιες δεξιοτητες του παικτη και γενικα τον τροπο σκεψεις του.Φυσικα με τα αναλογα παιχνιδια.Για μενα ενα απο αυτα τα παιχνιδια ειναι το pacman που εχω φαει τα νιατα μου(που λεει ο λογος)με το συγκεκριμενο παιχνιδι.

 

[D@redevil]

Δε νομίζω ότι υπήρχε παιδί της γενιάς μας, που να μην άκουγε το συγκεκριμένο κήρυγμα!

Είτε θα ήταν για την αποβλάκωση, είτε για την ακτινοβολία από τα μόνιτορς (άλλο ρετρό-σκάλωμα!)... Γενικά η ημιμάθεια που υπήρχε τότε, ευνοούσε τέτοιες συμπεριφορές...

Ευτυχώς, τα πράγματα είναι πλέον εντελώς διαφορετικά!

 

[alkis21]

Πόσες φορές δεν είχατε ακούσει τους γονείς / συγγενείς / φίλους να σχολιάζουν με την εξής φράση: "Σταμάτα να παίζεις βιντεο-παιχνίδια! Θ' αποβλακωθείς στο τέλος!"...

Μία ενδιαφέρουσα απόκριση στο παραπάνω στην οποία καταφεύγω συχνά είναι το να ρωτάω τους επικριτές πως ακριβώς περνούν εκείνοι τον ελεύθερο χρόνο τους.

Τη μέρα που θα με επικρίνει κάποιος που έχει για χόμπι την έρευνα πάνω σε ανίατες ασθένειες ή απασχολείται τα βράδια του χτίζοντας καταυλισμούς για ορφανά στη Σομαλία, θα σκύψω ταπεινά το κεφάλι και θα παραδεχτώ ότι αυτό που κάνω είναι ανούσιο. Όσο όμως αυτοί που λένε την παραπάνω ατάκα περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους με τα παρακάτω:

• Παρακολουθώντας Τούρκικα σήριαλ
  
• Ρουφώντας τις εξελίξεις στο κάθε "So you think you can sing and cook with talent"
  
• Ποστάροντας βιντεάκια και θεωρίες συνωμοσίας στο Facebook
  

κτλ., ε τότε θα μου επιτρέψετε να θεωρώ πως η δική μου "αποβλάκωση" είναι απείρως πιο εποικοδομητική από τη δική τους.

 

[Rakeesh]

Χμμμ... Δεν ξερω ποσο διαφορετικα ειναι, γιατι σημερα, 10-20 χρονια αργοτερα, ο εθισμος με τα video games εχει παρει διαστασεις κοινωνικου προβληματος.

Οσο για μενα, απο μικρο μου αρεσανε τα adventures και γενικως ο,τι ειχε σεναριο. Βιβλια δε διαβαζα (μονο κομικς) αλλα πλεον μπορω να πω οτι καποια παιχνιδια εχουν το ιδιο οφελος με το διαβασμα ή την παρακολουθηση ταινιας.

Arcades επαιζα, οπως ολοι, αλλα δεν ηταν τα αγαπημενα μου. Παροτι εχω φαει ωρες σε τετοια παιχνιδια, για καποιο λογο ποτε δεν καταφερα να αναπτυξω τα απαραιτητα αντανακλαστικα για να τους παρω το κολάι και να προχωρησω σε ενα σεβαστο σημειο. Πραγματικα δεν ξερω ποσο ελευθερο χρονο ειχαν τα αλλα παιδια και γινονταν τοσο καλοι ωστε να τερματισουν πχ Μαριο και Σονικ.

 

[D@redevil]

Πλέον, όπως είπε και ο Rakeesh, το gaming όντως εξελίσσεται σε κοινωνικό πρόβλημα (υπό συνθήκες πάντα) και προσωπικά δηλώνω ότι, αν μου αρέσει ένα παιχνίδι, δεν ξεκουνιέμαι από το pc / κονσόλα, αν δεν το τερματίσω.

Κι επειδή γνωρίζω τον απόλυτο εθισμό μου, προσπαθώ να παίζω σχετικά μικρά και αυτοτελή παιχνίδια... Ένα χαρακτηριστικό το παράδειγμα του κολλήματος που τρώω: Είχα ξεκινήσει μια Κυριακή κατά τις 11 το πρωί να παίζω το "The Longest Journey". Λοιπόν, δεν κουνήθηκα ούτε για φαγητό, ούτε για ύπνο, ούτε για νερό που λέει ο λόγος! Τη Δευτέρα στις 7 το πρωί το άφησα για να πάω στη δουλειά και στις 18:00 το απόγευμα ήμουν πάλι στο pc μέχρι τις 12:30 - 01:00 ξημερώματα Τρίτης που το τελείωσα!.

Οπότε, δε μπορώ ν' αρνηθώ ότι σαν κι εμένα, ενδεχομένως να υπάρχουν άνθρωποι με μεγαλύτερο πρόβλημα (και πάλι εγώ, θεωρούμαι καλή περίπτωση! Πρέπει να μου αρέσει ΠΟΛΥ ένα παιχνίδι για να καώ έτσι! Κι αυτό ευτυχώς, δε γίνεται σ' όλα!).

Από την άλλη, και τη θέση του Άλκη συμμερίζομαι... Οκ, παίζω videogames, και λοιπόν? Εν έτει 2012, μάλλον θεωρούμαι η πιο "mild" περίπτωση συγκριτικά με αυτά που περιέγραψε στο ποστ του! Τουλάχιστον, ούτε λιώνω στα τούρκικα, ούτε βλέπω αυτά τα so-called talent shows & όσο για το facebook, ας μη μιλήσω....

Εν έτει όμως, 1990 - 1995, ήμουν δακτυλοδεικτούμενη σα video gamer (ένα πράγμα, σαν geek!) Με έσωζε λίγο το ότι ήμουν κορίτσι και ο κόσμος "βραχυκύκλωνε" (δε μπορούσε να με κατατάξει αμιγώς στα nerds! )

 

[Metalcandyman]

Χμμμ... Δεν ξερω ποσο διαφορετικα ειναι, γιατι σημερα, 10-20 χρονια αργοτερα, ο εθισμος με τα video games εχει παρει διαστασεις κοινωνικου προβληματος.
Οσο για μενα, απο μικρο μου αρεσανε τα adventures και γενικως ο,τι ειχε σεναριο. Βιβλια δε διαβαζα (μονο κομικς) αλλα πλεον μπορω να πω οτι καποια παιχνιδια εχουν το ιδιο οφελος με το διαβασμα ή την παρακολουθηση ταινιας.

Arcades επαιζα, οπως ολοι, αλλα δεν ηταν τα αγαπημενα μου. Παροτι εχω φαει ωρες σε τετοια παιχνιδια, για καποιο λογο ποτε δεν καταφερα να αναπτυξω τα απαραιτητα αντανακλαστικα για να τους παρω το κολάι και να προχωρησω σε ενα σεβαστο σημειο. Πραγματικα δεν ξερω ποσο ελευθερο χρονο ειχαν τα αλλα παιδια και γινονταν τοσο καλοι ωστε να τερματισουν πχ Μαριο και Σονικ.

Το να τερματισεις τα Super mario η sonic ειναι κατι το πολυ απλο.Τα Arcades ηταν ο ορισμος της λεξης δεξιοτεχνια.wonder boy 1,karnov,xain d sleena,wonder boy 3,και δεκαδες για να μην πω εκατονταδες αλλα.

 

[pooky(1)]

Μια από τα ίδια και εδώ με το γνωστό κύρηγμα από γονείς και γνωστούς. Αυτό που με χάλαγε περισσότερο είναι το "τράβα έξω να παίξεις μπάλα" όπως έχω αναφέρει και παλιότερα, ευτυχώς όχι από τους γονείς μου αλλά από άτομα συγκενικά που έχω να τους μιλήσω από τότε.

28 συναπτά έτη gaming, αισίως, με το τελευταίο χρόνο να έχω διαθέσει περισσότερες ώρες από ποτέ στο άθλημα, από τότε που "πέταξα" τα τρισκατάρατα pcs από τη ζωή μου και πήγα στις κονσόλες, και όχι απλά δεν το μετανοιώνω, χαίρομαι που στα 43 μου έχω ένα χόμπυ που με γεμίζει χαρά, μου αδειάζει το μυαλό από οποιοδήποτε πρόβλημα και με κάνει να παραμένω ένα μεγάλο παιδί.

Τώρα οι επικριτές, ακόμα και σήμερα, υπάρχουν, αλλά ούτε που με ενδιαφέρει, ούτε που νοιάζομαι. Να πάνε να ζητωκραυγάσουν για την ομαδάρα τους, να πάνε να βάλουν ζάντες στα κάρα τους, να πάνε να κεράσουν τσιγάρα και ποτά την/τον οποιοδήποτε in τύπο/τύπισσα (έχω πήξει από δαύτους στη δουλειά που έκανα τόσα χρόνια) να ασχοληθούν με το έγκυρο δελτίο ειδήσεων του star, να πάνε διακοπές τον Αύγουστο και, γενικά, να πάνε στον αγύριστο και ακόμα παραπέρα.

 

[Rakeesh]

Τη μέρα που θα με επικρίνει κάποιος που έχει για χόμπι την έρευνα πάνω σε ανίατες ασθένειες ή απασχολείται τα βράδια του χτίζοντας καταυλισμούς για ορφανά στη Σομαλία, θα σκύψω ταπεινά το κεφάλι και θα παραδεχτώ ότι αυτό που κάνω είναι ανούσιο.

Μαζι σου. Μακαρι να ειχα κι εγω τη θεληση και το κουραγιο για να εχω πιο ουσιωδη και ωφελιμα χομπυ

Κατα τα αλλα οπως εχει πει και ο Mikeius σε ενα αρθρο του, ολοι ειμαστε geeks. Το να ξερω απ'έξω μια πίστα του Turrican ή το να μπορω να σου απαριθμίσω όλα τα ονόματα των βασιλιάδων της Γκόντορ, είναι το ίδιο με το να ξέρεις πόσα κυβικά έχει η Ducatti ή το να ξέρεις ποιές χρονολογίες πήρε πρωτάθλημα ο ΠΑΟ. Δυστυχώς όμως ο κοινωνικός ρατσισμός καθιστά τα πρώτα είδη geekαρίας μη αποδεκτά, ενω τα άλλα ναι

 

[Wally]

1982 and still going strong

Οι πολεμιοι στρεφονται κυριως στο θεμα videogames-παιδι.

Το videοgaming ως οντοτητα δεν μπορει να βλαψει. Ειναι καθετος σε αυτο.

Το προβλημα εγκειται σε τι πλαισια γινεται η ενασχοληση με αυτο, σε τι ηλικια, με τι επιβλεψη και τι λοιπες πολυτελειες για χομπι ειναι διαθεσιμες.

Εμεις ως πιτσιρικαδες μπορει να λιωναμε τα αταρια, τα μπλιμπλικια και λοιπα αλλα ειχαμε παραληλα και την πολυτελεια (πλεον) της αλανας. Οπως και αν ειχε δηλαδη, ειχαμε μια ισορροπημενη κατανομη του χρονου αναμεσα σε ενασχολησεις. Παραληλα ειχαμε πιο ελαφρο σχολικο φορτο. Ζουσαμε περισοτερο αυτο που θεωρουμε "στερεοτυπο παιδικης ηλικιας".

Τα σημερινα παιδια μπορει να εμφανισουν ροπες αποκλειστικης πορωσης με τα ηλεκτρονικα παιχνιδια (λογω εγκληματικοτητας, ελλειψης ανοιχτων χωρων κτλ) τα οποια να τα οδηγησουν σε αντικοινωνικες συμπεριφορες. Δεν θελω να ακουστω σαν μπαρμπας. Ειναι υπερ τα πιτσιρικια να ασχολουνται με υπολογιστες και παιχνιδια απλα οι μεγαλυτεροι πρεπει να τρωμε το αγγουρι και να φροντιζουμε διαρκως να μην γινει αυτη η ασχολια μονοδρομος διασκεδασης.

Για τους μεγαλυτερους δεν ανησυχω...εχουμε αντισωματα, εχουμε σκοτωσει εκατομυρια εξωγηινους, εχουμε σωσει χιλιαδες φορες τον πλανητη, γλυτωσαμε εκατονταδες πριγκιπισσες...δεν μασαμε τιποτα (καποιοι αγοραζαν το 1986 νεο υπολογιστη και επαιζαν παιχνιδια στα 160*200 - ονοματα δεν λεμε).

Για να παραφρασω τα λογια του Lemmy:

Video games dont kill and I'm the proof

ΥΓ: Με την ευκαιρια θα ηθελα να μνημονευσω την εξαιρετικη open source προσπαθεια Gcompris που αποτελει ενα εξαιρετικο μειγμα παιχνιδιου και μαθησης

 

[Metalcandyman]

γλυτωσαμε εκατονταδες πριγκιπισσες...

Aχααααααα!!!Κρυφο NINTENDO φαν wally,φανερωθηκες επιτελους

 

[Wally]

Ομιλω γενικα

 

[Metalcandyman]

Ομιλω γενικα

καλα τωρα

 

[Dr. SLUMP]

Εμένα πάντως φοβόντουσαν για την όρασή μου, λες και έχει διαφορά από το να βλέπεις κάτι άλλο στην τηλεόραση ή στον υπολογιστή.

 

[Ajax87]

και εγω μια απο τα ιδια αν και μικροτερος απο τους περισσοτερους εδω (υποθετω ) ειχα το γνωστο κηρυγμα οταν επαιζα video games μικρος (απο το 92 και μετα ...) "θα παθεις επιληψια " ή "θα παθουν τα ματια σου" ηταν το συνηθες που ακουγα απο την μανα μου!!! Βεβαια ομως δεν ημουν ολη μερα μεσα στο σπιτι επαιζα και μπαλα και τα αλλα παιχνιδια που παιζαμε μικροι.. Αυτο που γινεται τωρα ομως με τα online games και κυριως τα γνωστα MMORG (Lineage,WoW,Aion κτλ κτλ) που παιζουν τα περισσοτερα παιδια ειναι τραγικο γιατι περνεις το παιχνιδι ως την ζωη σου.. και εκει ξεφευγει το πραμα..Περασα και εγω απο αυτο το σταδιο για καποιο καιρο , ευτυχως δεν ασχολουμαι πια και ξαναγυρισα στο ωραιο gaming που ολοι ξερουμε και παιζω οταν εχω ελευθερο χρονο. Αυτα απο μενα , η αποψη μου ειναι .

 

[asemnos]

Ευτυχώς απο γονείς δεν είχα ποτέ το παραμικρό πρόβλημα. Όσο άνετα έκλεινα 8ωρα έξω στις αλάνες, τόσο άνετα έκλεινα και 8ωρα στο Sonic και το Strider. Ίσως να βοήθησε το νεαρό της ηλικίας των γονιών μου, καθώς ήταν και οι ίδιοι "gamers"! Όσο αφορά την κοινωνική διάσταση και χαρακτήρα που έχει πάρει το θέμα, κατα το μεγαλύτερο μέρος πιστεύω ευθύνονται τα online games. Έχω περάσει και απο αυτό το στάδιο για κάποια χρόνια κι έτσι μπορώ να πω οτι όντως μπορεί να γίνει "αρρώστια". Πόσο μάλλον να βλέπεις 10χρονα παιδάκια να λιώνουν με τις ώρες στα internet cafe στο WoW ή το Lineage. Τουλάχιστον αποκρουστικό, για μένα.

 

[Ajax87]

asemnos ακριβως την ιδια αποψη εχουμε! και καναμε σχεδον ταυτοχρονα τα ποστ

 

[asemnos]

Χεχε ναι το είδα κι εγώ!

 

[pooky(1)]

Ευτυχώς απο γονείς δεν είχα ποτέ το παραμικρό πρόβλημα. Όσο άνετα έκλεινα 8ωρα έξω στις αλάνες, τόσο άνετα έκλεινα και 8ωρα στο Sonic και το Strider. Ίσως να βοήθησε το νεαρό της ηλικίας των γονιών μου, καθώς ήταν και οι ίδιοι "gamers"! Όσο αφορά την κοινωνική διάσταση και χαρακτήρα που έχει πάρει το θέμα, κατα το μεγαλύτερο μέρος πιστεύω ευθύνονται τα online games. Έχω περάσει και απο αυτό το στάδιο για κάποια χρόνια κι έτσι μπορώ να πω οτι όντως μπορεί να γίνει "αρρώστια". Πόσο μάλλον να βλέπεις 10χρονα παιδάκια να λιώνουν με τις ώρες στα internet cafe στο WoW ή το Lineage. Τουλάχιστον αποκρουστικό, για μένα.

Πέρασα ξυστά και είδα κατάφατσα το διάολο. Είναι απίστευτη η πόρωση που σου υπόσχεται η όλη φάση. Αλλά ευτυχώς με ξενέρωσε απίστευτα ο "clan master" που ήταν εξαιρετικά φορτικός σε βαθμό αηδίας. Ευτυχώς που πάντα πάω ανάποδα όταν άλλοι θέλουν να μου επιβάλουν τι, πως και πότε θα κάνω κάτι και τα παράτησα εξαιρετικά γρήγορα. Αυτή τη στιγμή δεν με ενδιαφέρει ούτε gold live συνδρομή να βάλω στο 360, αν και την έχω δώρο από παιχνίδι και κάθεται.

Πως το λέμε παραφραστικά; "Ευτυχώς που ξενέρωσα" .

Δυστυχώς έχω ακούσει επικριτικά λόγια για παιχνιδάρες σαν το Skyrim επειδή δεν παίζουν on-line. Τι να πει κανείς..........

 

[Metalcandyman]

Εχω τερματισει οτι RPG υπαρχει σε κονσολα και οταν λεω κονσολα βαζω μεσα και Emulators για snes,megadrive κτλ .RPG που ειναι για PC απλα δεν μπορω να τα παιξω δεν γουσταρω να παιζω με ποντικι και πληκτρολογιο και δεν με νοιαζουν τα υπεροχα γραφικα τους.Προτιμω να τερματισω αλλες 6 φορες το Earthbound.Lineage,wow κτλ ομως τα απεχθανομαι μεχρι αηδιας και αυτυχως που γιαυτο τον λογο ποτε μου δεν κολησα μαυτα.