Πως καταφέρατε να κόψετε το WoW

[divined]

Ο τίτλος τα λέει όλα. Παίζω WoW για 1 & 1/2 χρόνο. Έχω κάνει άλλη μία προσπάθεια να το κόψω αλλά το συνέχισα. Με ρουφάει σαν μαύρη τρύπα αυτό το παιχνίδι.

Schedules για να κάνουμε raids. Έχω τύχει να είμαι έξω και να κοιτάω το ρολόι για να γυρίσω σπίτι να προλάβω το raid με το guild. Ώρες ολόκληρες για να βγάλεις ένα boss. 10-15 λεπτά μετά για να γίνει setup πάλι το Party μετά απο κάθε wipe. Καθημερινά heroics για να πάρεις emblems που χρειάζονται για gear. Έχω διαπιστώσει ότι με αγχώνει αυτό το game. Αλλά συγχρόνως σε τραβάει. Φαντάζομαι ότι όλο και εδώ μέσα θα υπάρχει κάποιος άλλος σαν εμένα. Πως καταφέρατε και το κόψατε τελικά; Συνέβη κάτι μοιραίο και είπατε δεν ξαναμπαίνω ή το πήρατε απόφαση και μία μέρα δεν ξανακάνατε Login?

 

[asemnos]

Χεχε.. Λοιπόν.. WoW δεν έπαιξα ποτέ αλλά έπαιζα 2 χρόνια Archlord (pvp oriented game) και 7-8 μήνες Warhammer. Στο Archlord είχαμε guild με ελληνική βάση, ήμουν officer (πάρα πολλες αρμοδιότητες) και η guild ήταν top class - μέσα στις 3 καλύτερες στο παιχνίδι. Χρόνο είχα άπλετο μιας και ήμουν φοιτητής και το παιχνίδι, αν εξαιρέσεις τα αρκετά bug και κάποια ακόμα αρνητικά στοιχεία, ήταν φοβερό, full στο pvp, ganging κλπ. Με την παρέα απο το guild ήμασταν πολύ δεμένοι και γενικά το απολαμβάναμε τρελά.

Μια νυκτί συζητάγαμε στο Ventrilo και έπεσε ιδέα να το αφήσουμε το παιχνίδι και να πάμε στο νεο -τότε- Warhammer. Με τα πολλά, το 70% των Ελλήνων πήγαμε εκεί. Φτιάξαμε κι εκεί guild, έγινα sub-leader, με τα πολλά καταφέραμε να φτάσουμε πρώτοι στον server μας.

Ας πάμε όμως στο ζουμί, γιατί σταμάτησα.. Κάποια είχαν αρχίσει και ξενέρωναν με το παιχνίδι (κακό end game και άλλα), μαζί τους κι εγώ. Παρ' όλα αυτά είχα διάθεση να συνεχίσω και το έκανα. Μέχρι που μου γύρισε το μάτι ανάποδα, γιατί επι 3 χρόνια αυτά τα 2 MMO είχαν γίνει 2η ζωή μου, έχοντας παραμελήσει κυρίως τον εαυτό μου, μετά την κόπελα μου κλπ. Έτσι, δεν ανανέωσα ποτέ ξανά τη συνδρομή. ΝΑΙ, ήταν σκληρό, ήθελα τη δόση μου αλλά κρατιόμουν μέχρι που μου πέρασε.

Είμαι "καθαρός" 1 χρόνο και 3 μήνες. Μου λείπει τρελά η παρέα απο τη guild μέχρι και τώρα. Πρόσφατα δοκιμασα ενα άλλο MMO (Rappelz) για 2 μέρες, μέχρι που έφαγε uninstall.

Αν λοιπόν έχεις "παρέα" στο guild που είσαι θα σου είναι δύσκολο (ακούγεται υπερβολικό σε όσους δεν έχουν ξαναπαίξει MMO games αλλά έτσι είναι παιδιά), αν πάλι όχι, είναι πολύ πολύ ευκολότερο. Απλά πάρ'το απόφαση, κάν'το uninstall και σταμάτα να παίζεις πριν λήξει η μηνιάτικη συνδρομή. Πολύ καλή εναλλακτική είναι το γυμναστήριο

p.s. Sorry το ξέρω οτι ήταν κουραστικό όλο αυτό.

 

[kuv]

Oλως τυχαίως έγραφα ένα κείμενο σχετικό προχτές (ξέρετε που), αν και δεν κάνει, θα παραθέσω εδώ ένα μικρό απόσπασμα για τον φίλο, ελπίζοντας να τον βάλω σε σκέψεις...

Πριν από 3-4 χρόνια, στην ακμή του ʽκαψίματοςʼ μου με το WoW, πέρασα μια πολύ περίεργη περίοδο. Από τη μια περνούσα ωραία και ευχαριστιόμουν το game με τις διάφορες πτυχές του (την αίσθηση του επιτεύγματος, της online παρέας, του gameplay), αλλά ένιωθα κι ένα… βάρος. Την εποχή του ανελέητου raiding με 40 άτομα να βρίσκονται κάθε μέρα στις 18:00 ακριβώς, είχα δύο δουλειές: την δουλειά γραφείου από τις 9 ως τις 17:00 και την δουλειά του WoW, από τις 18:00 μέχρι… όσο τραβήξει. Οσοι ξέρετε τι εστί hardcore MMO raiding, ξέρετε τι εμπεριέχεται σε αυτή τη διαδικασία. Για τους υπόλοιπους να αναφέρω περιληπτικά ότι μιλάμε για αρκετές ώρες όπου δεν μπορείς να κάνεις διάλειμμα, πρέπει να είσαι 100% απορροφημένος στο παιχνίδι καθώς συνεργάζεσαι με άλλα 39 άτομα, ενώ μεταξύ δαχτύλων, ματιών και εγκεφάλου πηγαινοέρχονται αστραπιαία υπολογισμοί και πατήματα πλήκτρων. Στο τέλος, μετά από ξενύχτια και υπερπροσπάθειες, 40 συμπολεμιστές ίσως σταθούν πάνω στο πτώμα του τεράστιου boss, ποζάροντας για την αναμνηστική φωτό, ενώ κάποιοι τυχεροί θα κερδίσουν κι ένα λάφυρο. Και μετά από 5-6 ώρες ξυπνάς για να πας στην ʽκανονικήʼ δουλειά. Μια μέρα χρησιμοποίησα την τρομακτική εντολή του /played, που σε ενημερώνει για το πόσες ώρες έχεις παίξει με τον χαρακτήρα σου. Το νούμερο ήταν άνετα τετραψήφιο.

Σκέφτηκα τι θα μπορούσα να είχα κάνει στο ίδιο χρόνο: να είχα μάθει τέλεια μια γλώσσα ίσως και δύο, να είχα πάρει μερικά νταν στο Αικίντο, να βγάλω δίπλωμα. Αν είχα αφιερώσει τις μισές ώρες κάθε ημέρα θα είχα μάθει εκπληκτική κιθάρα και θα ήμουν ροκ σταρ τώρα. Θα έβαζα 10 στις 10 από τις ελεύθερες αν πήγαινα για μπάσκετ αντί για Molten Core. Στην τελική, θα μπορούσα να είχα μάθει κάτι που θα φανεί χρήσιμο όταν πέσουν οι βόμβες ή οι επιδημίες (ή απλά οι απολύσεις), και φτάσουμε να ζούμε σε post-apocalyptic setting τύπου Fallout, όπου θα σκοτωνόμαστε για έναν τενεκέ λάδι ή ένα κουτί μπαταρίες. Να μάθω κηπουρική και να καλλιεργώ ντομάτες, να κυνηγώ θηράματα ή να μάθω ψαροντούφεκο… έστω να μάθω πώς να φτιάχνω αντίδοτο από την ουρά ενός rad scorpion, κάτι τέλος πάντων. Τι θα απογίνω στις ερημιές, πώς θα επιβιώσω; Θα με λυπηθούν οι ληστές και οι μεταλλαγμένοι επειδή κάποτε είχα ρίξει με το guild μου τον Neltharion;

Λίγους μήνες αργότερα έπαψα τις υπερβολές του WoW raiding και… την «δεύτερη δουλειά» και αποφάσισα πολύ απλά ότι η λύση είναι το μέτρο (κάτι που μερικές φορές ακόμα παλεύω να αρμονίσω). Δεν μπορώ να διανοηθώ να μην παίζω games, είναι το χόμπι μου εδώ και 26 χρόνια, η τρέλα μου. Αλλά χρειάζεται ένα μέτρο.

 

[pooky(1)]

Όπως είπα και σε ένα άλλο thread, δοκίμασα το wow και δεν με τράβηξε.

Αυτό το "προγραμματισμένο" από το guild για raids και οι "κανόνες" μου τη σπάνε αφάνταστα.

Δεν θα επεκταθώ πολύ. Εδώ έχω αποκηρύξει την υπαλληλική εργασιακή σχέση εδώ και μια δεκαετία (και βάλε) γιατί μου την έσπαγε το "9 και πέντε είναι. 9 πιάνουμε δουλειά" και το σπάσιμο των "αυγών" που επακολουθούσε, άσε τα "θα κάνεις ότι σου λέει ο (άχρηστος - γλύφτης) προϊστάνος, ακούς;;;; " στο gaming που είναι το οξυγόνο που αναπνέω θα τα εφάρμοζα;

Είμαι εξαιρετικά αντικοινωνικό άτομο (το έχω πει και αλλού ακόμα και στο DIRT-II βγάζω τους ηλίθιους θεατές γιατί μου τη σπάει η ύπαρξή τους) σιγά μην ανεχόμουν να παίζω με κανόνες που έθετε η κάθε "ομάδα".

Ούτε που θα δοκιμάσω ξανά στο μέλλον κάτι τέτοιο, δεν είναι για μένα αυτό το είδος gaming, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι. Το gaming πρέπει να προκαλεί ευχαρίστηση και δεν γίνεται να είναι καταναγκαστικό έργο.

Πάω να ξεκινήσω το Crysis στο νέο μου SLI setup.

 

[ntsmrtz]

... Έχω διαπιστώσει ότι με αγχώνει αυτό το game. Αλλά συγχρόνως σε τραβάει. Φαντάζομαι ότι όλο και εδώ μέσα θα υπάρχει κάποιος άλλος σαν εμένα. Πως καταφέρατε και το κόψατε τελικά; Συνέβη κάτι μοιραίο και είπατε δεν ξαναμπαίνω ή το πήρατε απόφαση και μία μέρα δεν ξανακάνατε Login?

είναι πιο πολύ ψυχολογικό. η συνεχής αυτή ενασχόληση αποτελεί μία μορφή τεχνητής αγχομείωσης (όπως κ το τσιγάρο)

για αυτό το λόγο επανέρχεσαι και επανέρχεσαι, για να πετύχεις τον στόχο σου στο gaming που προσωρινά -και μόνο- θα σου μειώσει το άγχος σου.

τα mmo εδώ και 3 χρόνια (και το τσιγάρο τα τελευταία 5) τα έκοψα αμέσως χωρίς να ξανακυλήσω.

προυπόθεση βέβαια είναι "να τα έχεις βρει" με τον εαυτό σου.

και για να προλάβω κάποιους... δεν είμαι offtopic!

 

[joe]

Eχω καποια φιλαρακια απο ελαφρως μεχρι χοντρα κολλημενα και μαλιστα μου ειχαν δωσει promo cd για να το δοκιμασω μιας και ειμαι αρκετα ανακατεμενος με fantasy πραγματα. Δεν το εκανα ποτε και χαιρομαι ιδιαιτερα γιατι ξερω πως θα κολλαγα ασχημα.

Μου αρεσουν τα παιχνιδια, αλλα αισθανομαι απαισια οταν ξαφνικα συνειδητοποιω πως πχ ολη την Κυριακη δεν εκανα τιποτα αλλο, εχασα παντελως την αισθηση του χρονου και θα μπορουσα να εχω παει απο βολτα μεχρι να κανω κατι δημιουργικο.

 

[Imgema]

Αρχισα να παίζω WoW το 2004 και κόλλησα άσχημα με το παιχνίδι. Στην αρχή δεν ειμουν σε μεγάλο Guild αλλα 1 χρόνο αργότερα καταφέραμε και φτιαξαμε ενα αρκετά καλό ωστε να μπορουμε να παιζουμε στο Molten Core. Εκεινη την εποχή μολις είχε ξεκινήσει το Blackwing lair. Χρειαζόταν καποιο πρόγραμμα και οργάνωση, αλλά δεν υπήρχαν 15000+ dungeons που υπάρχουν τωρα οπότε ήταν κάπως πιο χαλαρά τα πράγματα.

Μερικους μήνες αργότερα καταφέραμε να ρίξουμε τον Ragnaros και ειμουν πολύ περηφανος αφού απο τότε που αρχισα να παιζω "ονειρευόμουν" αυτή την στιγμή. Μετά καταφέραμε να τελιωσουμε και το blackwing lair και πολύ αργότερα φτάσαμε μέχρι ένα σημείο στο Ahn Quiraz και προχωρήσαμε ελάχιστα στο Naxxramas. Κάναμε μικρά βήματα κάθε φορά και οι "υποχρεώσεις" δεν ήταν τοσες πολλές αν και με τον καιρό αυξάνονταν. Σημασία ειχε οτι περνουσα καλά και οι αρκετες ώρες που ξόδευα περνούσαν ευχάρηστα, απέκτησα φίλους, γέλασα, σπάστικα και τελος πάντον δεν το μετάνιωσα που ασχολήθηκα.

Οταν βγήκε το πρώτο expansion ξενέρωσα γιατί ενιωσα οτι ξεκινουσα απο την αρχή. Ολα τα items που μαζευα 2 ολόκληρα χρόνια έχασαν την αξία τους αφού ενα απλό mob στις νεες περιοχες μπορούσε να ρίξει items ποιοτητας tier1, οποτε δεν υπήρχε λογος να πάς σε κανενα dungeon εκτος των καινουριων. Ηταν λες και οτι κάναμε τόσο καιρό πήγε τσάμπα. Χαλασαν και τα 40αρια raids τα οποια μου άρεσαν πολύ γιατί μου έδιναν την αισθηση ότι γίνεται πραγματικός πόλεμος. Οπότε εκει σταμάτησα και να παιζω, δεν πρόλαβα ουτε καν να φτάσω level 70. Εφτιαξα και έναν private server για να τον βάζω που και που και να νοσταλγώ τις περιπέτειες μου αν και ειναι λιγο μελαγχολία ο private γιατί εισαι μονος σου. Υστερα από τοσο καιρο, το να πηγαινεις Ironforge και να ειναι τελειως άδειο, ε, είναι κάπως.

Ύστερα από αρκετά χρόνια έτυχε και είδα το WoW στην σημερινή του μορφή. Οπως ειπα και πριν δεν μετανιωσα που επαιξα όσο έπαιξα, αλλά σίγουρα έκανα καλά που σταμάτησα την σωστή στιγμή.

 

[divined]

Είμαι σε guild και έχω κάποια παρέα εκεί μέσα. Αλλά έχουν αυξηθεί οι υποχρεώσεις πλέον και αυτό το 2nd life που λες τείνει να υποσκελίσει το 1st life. Κάθε φορά που κάθομαι στο pc σκέφτομαι να ανοίξω το WoW. Και μετά το άλλο. Η ευθύνη που έχεις απέναντι στο guild. Να είσαι στην ώρα σου. Να παίζεις καλά πάντα, γιατί ειδάλλως έρχεται το wipe.

Μάλλον αυτό θα κάνω. Θα μπω μιά μέρα και θα πώ στα παιδιά, τέρμα! Μετά θα καταπιαστώ με κάτι άλλο και ίσως με καμιά παλιά κονσόλα που έχει πιάσει σκόνη.

Αν ξαναπιάσω MMO θα είναι με το νέο star wars. Εκεί λέει θα μπορείς να παίξεις και με AI group.

 

[mike]

Ευτυχως δεν εχω παιξει ποτε online παιχνιδια, και δεν θελω να παιξω.

Προτιμω να παιξω ενα golden axe, θα περασω καλα για 1 ωρα, και δεν

θα εχω "αναγκη" να ξαναπαιξω.

 

[Dimitrios]

Ο τίτλος τα λέει όλα. Παίζω WoW για 1 & 1/2 χρόνο. Έχω κάνει άλλη μία προσπάθεια να το κόψω αλλά το συνέχισα. Με ρουφάει σαν μαύρη τρύπα αυτό το παιχνίδι.

(Δεν το λέω ειρωνικά ούτε για να σου τη "σπάσω")

Νομίζω μια σχέση είναι ό,τι καλύτερο για να ξεκολλήσει κάποιος απο το πολύωρο κάθισμα μπροστά σε μια οθόνη. Άν και δεν έχω παίξει ποτέ μου on line games, εν τούτοις έχει τύχει να παίζω το αγαπημενο μου RPG και να κλείνω 10ωρα μη μπορώντας πραγματικά να σηκωθώ λές και κάποιος με είχε "δέσει" στην καρέκλα.

Εκεί που (άποψή μου) θα είσαι έξω για καφέ και δεν θα βλέπεις την ώρα να εξερευνήσεις έναν επιπλέον κόσμο ή να ανεβάσεις τα atribute σου, καλύτερα να περιμένεις (γενικά μιλάω) πότε θα βρεθείς με το αίσθημα.

Ευτυχως δεν εχω παιξει ποτε online παιχνιδια, και δεν θελω να παιξω.Προτιμω να παιξω ενα golden axe, θα περασω καλα για 1 ωρα, και δεν

θα εχω "αναγκη" να ξαναπαιξω.

+1

 

[pooky(1)]

Dimitrios gaming και σχέση δεν αναιρεί το ένα το άλλο.

Αν ήταν ποτέ δυνατό να είχα παντρευτεί μια τύπισσα που θα με κοίταγε μειονεκτικά για το χόμπι μου, κάτι τέτοιο δεν θα έπαιζε ποτέ, θα την είχα διαολοστείλει από τη πρώτη στιγμή.

Αυτό είναι γνώμη αποκλειστικά δική μου. Πόσες φορές δεν είχα ακούσει στο παρελθόν "θα βρεις κάποια και θα σε κάνει ότι θέλει" , "παίξε τώρα, όταν τα φτιάξεις με κάποια θα τα ξεχάσεις όλα" .

Αν μπορούσα να δεχτώ την "εξουσία" κάποιων πάνω μου, σαν μέλος σε κάποιο guild, ίσως και να κόλλαγα αμετανόητα με το WOW και το κάθε MMORG. Βέβαια, επαναλαμβάνω, δεν θα μπορούσα ποτέ να δεχτώ σαν gaming τη συνεχή επιτήρηση από κάποιο "αρχηγό" των επιδόσεών μου σε κάποιο videogame.

Joe, τα έχουμε πει και άλλοτε, οι γνώμες μας διαφέρουν. Τη Κυριακή θέλω να λιώνω με τα παιχνίδια, δεν θεωρώ καθόλου χάσιμο χρόνου το gaming. Όσο για τη "δημιουργική" απασχόληση που θα μπορούσε να υποκαταστήσει το gaming ή την "εναλλακτική" δραστηριότητα, δεν περιμένω την κάθε Κυριακή να φτάσει για να επιδοθώ σε κάτι τέτοιο, δόξα τω Θεώ, όλες οι μέρες ανήκουν σε μένα, ούτε σε guilds, ούτε σε "εργοδότες".

Τα παραπάνω εκφράζουν αποκλειστικά τη δική μου γνώμη και (όντως ακραία) στάση ζωής. Δεν περιμένω από κανέναν να καταλάβει.

 

[Wally]

Δεν εχω ασχοληθει με MMO παιχνιδια αλλα παντα με απετρεπε (εκτος των αλλων) η παρακατω σκεψη:

"Ποσα παιχνιδια δεν θα παιξω αν κατσω και λιωσω σε ενα MMO?"

Φαντασου τωρα να εχεις στο χερι το Reach ή το Shenmue3 (ευσεβης ποθος...) ετοιμος να τα πρωτοπαιξεις και να σου γκρινιαζουν στο chat οι "συμπολεμιστες" να πατε να σκοτωσετε το δρακο...βρε ουστ

 

[Haros]

Έπαιζα wow από το 2005 έως λίγο πριν βγεί το wrath of the bitch king. 2-2.5 χρόνια δηλαδή.

Το έκοψα ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ, παρ'ολο που είχα ντυμένους 70άριδες, ΠΟΛΛΕΣ ώρες παιξίματος και γενικά ΠΟΛΥ ενασχόληση με το παιχνίδι.

Έπαιζα λοιπόν αρένα (νομίζω season 3 ήταν; Δεν θυμάμαι) στο hype των druids ως healers και τον rogues ως "one man team". Έτσι κατά τη διάρκεια μιας αρένας όταν κατάφερε ένας druid να νικήσει τρέχοντας κλασικά γύρω γύρω σε travel form και ενώ κρυβόταν πίσω από κολόνες (όσοι έπαιζαν και παίζουν μάλλον ξέρουν τι εννοώ) τσατίστηκα κατέβασα μερικά καντήλια, είπα και μερικά άπρεπα για την blizzard και κατέληξε η υβρεοπομπή μου με τις λέξεις: "τελείωσε το κόβω".

Πραγματικά δεν σκέφτηκα ούτε τα 2.5 χρόνια στην πλάτη μου, ούτε τίποτα. Τον εκνευρισμό των βίωνα 1-2 season απλά εκείνη τη στιγμή ξεχείλισε το ποτήρι...

Από τότε δεν έχω ξαναπαίξει.

Πρόσφατα πούλησα και τους χαρακτήρες μου και έβγαλα και κάνα ψιλό ώστε να πάρω μερικά παιχνίδια για το xbox μου

 

[pooky(1)]

Γεια σου Haros!!!!!

Άλλο αυτό με τους χαρακτήρες:

"Πωλείται βάρβαρος lvl 90 με maul καρακρακτάου, γκαρίζει, σπέρνει, θερίζει, ξεκοιλιάζει, ψήνει. Το αποσμητικό δίδεται ξεχωριστά, αλλά του ρίχνει το level και την αυτοπεποίθηση.

Τιμή ευκαιρίας: 1100 ευρώ".

Ουστ δεν πλερώνω λέμε!!!!!!!!!!!!!!

 

[aseim]

Εγώ έπαιζα 1μιση χρόνο περίπου. Είχα κάτι αρμοδιότητες στη guild και καλά και γενικά είχε φάση το game. Ακόμα πιστεύω ότι είναι από τα καλύτερα που παίζουν. Με πήγαινε πολύ πίσω επαγγελματικά όμως και ήξερα ότι έκανε κακό και στην υγεία μου (η δουλεια μου έχει σχέση με PC, οπότε έπρεπε να ήμουν πολλές ώρες σε μια καρέκλα). Σε γενικές γραμμές το θεώρησα 'χαμένο χρόνο' και επίσης κατάλαβα ότι όλο το game έχει χτιστεί γύρω από το 'addiction'. Βέβαια το να διασκεδάζεις με ένα game δεν είναι χαμένος χρόνος αν παίξεις πχ 1-2 ώρες, αλλά αν έχεις κωλύματα του στυλ, αφού το κάνω να το κάνω καλά (που εκ των πραγμάτων για το συγκεκριμένο game σημαίνει περισσότερος χρόνος), τότε είσαι χαμένος. Έκανα μια προσπάθεια και το σταμάτησα όταν έληξε σε κάποια φάση η συνδρομή και δεν απέδωσε. Μετά αφού το ξαναξεκίνησα και λέω ότι πρέπει να το κόψω, λέω τέλος. Χαρίζω όλα τα items από εδώ και από εκεί, ότι δεν μπορούσα να πουλήσω το έδωσα σε shops και τα λεφτά τα χάρισα, ότι δεν μπορούσα να δώσω σε shops το κατέστρεψα (μιλάμε για arena items και τέτοια...), και delete οι χαρακτήρες. Τέλος μετά, ταφόπλακα...

 

[nicksofar]

απλά μου τελείωσε η κάρτα

 

[Haros]

Πάντως pooky(1) σχετικά με αυτό που λες για guilds / πίεση κτλ. Εν μέρη ισχύει... Ειδικά άμα είσαι πιο χύμα τύπος παίζει να σου κακοφανεί έτσι και δεν ξέρεις καλά ούτε τα μισά άτομα του guild σου.

Σκέψου όμως ένα guild όπου είσαι εσύ, ο Wally, ο Saulot άλλοι 5-6 από εδώ μέσα και leader o Paspartoo...

Αυτό που θέλω να πώ είναι ότι τον μεγαλύτερο ρόλο τον παίζει η παρέα. Εγώ τα 2-2.5 χρόνια που έπαιζα, έπαιζα με κολλήτούς - αλλά και φίλους που τους ήξερα, βγαίναμε για καφέ κτλ. Κάναμε δλδ παρέα έτσι κι αλλιώς και απλά βρισκόμασταν και Online και παίζαμε. Το guild ήταν "δικό μας" χωρίς αρχηγηλίκια κτλ. και είχαν κολλήσει και 2-3 ξένοι που πιθανότατα για να είχαν μείνει τόσο καιρό μαζί μας περνούσαν καλά

Το παν είναι η παρέα και αυτό είναι το 50% για το αν θα κολλήσεις με ένα παιχνίδι online.

 

[asemnos]

+1 για το Χάρο. Η παρέα σε τέτοια παιχνίδια παίζει πάρα πολύ σημαντικό ρόλο. Και αυτός ήταν ο κύριος λόγος που απόλαυσα τόσο πολύ τα MMO. Πιθανό αν είχα ξανά τον ελεύθερο χρόνο και την ίδια παρέα να ξεκινούσα πάλι, αυτή τη φορά βέβαια έχοντας μέτρο.

 

[divined]

Πιθανό αν είχα ξανά τον ελεύθερο χρόνο και την ίδια παρέα να ξεκινούσα πάλι, αυτή τη φορά βέβαια έχοντας μέτρο.

Δύσκολα όμως βάζεις μέτρο σε τέτοια παιχνίδια. Καθώς προχωράς ζητάει όλο και περισσότερα από εσένα.

 

[asemnos]

Ισχύει, και το ξέρω απο πρώτο χέρι.. :/ /emoticons/unsure@2x.png 2x" width="20" height="20" />