Πως τα adventures θα ξαναγίνουν δημοφιλή;
- Έναρξη μίζας Leon
- Ημερομηνία έναρξης
Optimus
RetroActive
- Joined
- 9 Δεκ 2006
- Μηνύματα
- 484
- Αντιδράσεις
- 204
Αυτό που έχω παρατηρήσει είναι πως τα παλιότερα adventures έχουν περισσότερα αντικείμενα και δράση από μεταγενέστερα, δηλαδή θυμάμαι που έμπαινα στο zak mckragen στην κουζίνα του σπιτιού και είχε ένα κάρο πράγματα να πάρω. Βλέπω πολλά μεταγενέστερα adventures, ακόμα και τα σύγχρονα που ακολουθούν το παλιό 2d στυλάκι και είσαι σε έναν χώρο και δεν μπορείς να αγγίξεις τίποτα. Νομίζω πως προσπαθούν να τα κάνουν πιο απλοϊκά πολύ απλά για να γίνουν πιο εύκολα στον casual gamer.
Το άλλο στοιχείο που προσωπικά με κάνει να ευχαριστιέμαι τη στιγμή που ολοκληρώνω ένα adventure (όποτε παίζω σπάνια) είναι η ατμόσφαιρα και το σεναριακό υπόβαθρο. Μου αρέσουν περισσότερο σοβαρά και ενδιαφέροντα σενάρια παρά χιουμοριστικά (π.χ. είμαι περισσότερο fun των fate of the atlantis και dig παρά του monkey island). Αυτό είναι θέμα προσωπικού γούστου. Αλλά αυτά τα βαθιά σενάρια και την ατμόσφαιρα μπόρεσαν να μου τα δώσουν και σε ελάχιστες περιπτώσεις κάποια action games (π.χ. ειδικά το Max Payne ή τα Half Life). Στα adventures δεν μου είχε αρέσει που βάζανε κάποτε και action parts (τα οποία στα adventures τα κάνανε πρόχειρα και καθόλου σωστά αντιθέτως με αυτά που βρίσκεις σε άλλα genres). Αντιθέτως σε ένα FPS ή RPG άλλο genre τα στοιχεία adventures και ειδικά ένα βαθύτερο story το ανεβάζει. Μήπως λοιπόν περάσανε τα καλά adventure στοιχεία σε άλλα genres;
Myst δεν χώνεψα. Του Sokal μου είχαν αρέσει, ίσως γιατί είχαν αυτήν την ατμόσφαιρα, το συναίσθημα, τις τοποθεσίες και ας έλειπε το πολύ interactivity. Όπως μου είχε αρέσει και το Longest Journey το 1 εκείνη την εποχή. Χώνεψα παλιά adventures της lucasarts και ίσως και μερικά άλλα (τελευταία βρήκα κάποια καλά χομπίστικα φτιαγμένα με το AGS που με κόλλησαν λόγο σεναρίου/ατμόσφαιρας ενώ μερικά είχαν και τρελούς γρίφους), sierra δεν έτυχε να παίξω σοβαρά, ενώ από εκεί και έπετα έκοψα. Τότε άρχισαν να βγαίνουν Interactive Movies και βαρετοί Myst Clones που δεν τα χώνεψα ποτέ, αλλά αργότερα η αναβίωση με το στυλάκι 3d χαρακτήρες/όμορφα 2d backgrounds που είδαμε ξανά με τα Syberia/Longest Journey ήταν υποσχόμενο και το είδα θετικά (ίσως αν επαναφέρανε και την πλούσια interactivity να κερδίζαν περισσότερο..) ενώ ονειρεύομαι adventures του στυλ Under a Killing Moon, με σύγχρονη 3d engine ατμοσφαιρική, πολύ διάλογο/interactivity καθαρόαιμο adventure χωρίς να γίνεται fps. Από την άλλη fps να πάρουν πολλά στοιχεία adventure, does it for me. Είχα παίξει κάποτε μια πίστα doom με το Zdoom engine που είσουν χαμένος σε ένα τεράστιο νησί αλλά είχε εξτρά inventory, έπερνες journals με το story, εξερευνούσες πολύ ωραία τοπία, ήταν καταπληκτικό.
Όταν έχεις ένα 2d adventure περιορισμένο που δεν μπορείς να κάνεις click παντού, έχεις χαζά αντικείμενα που θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις αλλά πρέπει να κάνεις μόνο μια action, η δράση είναι εντελώς linear, φαίνεται σαν να ακολουθείς τα βήματα μιας interactive movie, ίσως είναι βαρετό για πολλούς gamers. Ειδικότερα με τους τεράστιους ανοιχτούς κόσμους τύπου grand theft auto και oblivion και world of warcraft που έχουμε σήμερα. Αν σε αυτούς τους κόσμους προσθέτουν και διάφορα interactivity στοιχεία, που όρεξη ο άλλος να παίζει adventure;
Από την άλλη τα adventure αν έχουν ένα βαθύ σενάριο και έχουν ένα μαγευτικό στοιχείο αντί να σε κουράζουν με καθημερινά καταθλυπτικά FPS, ίσως αυτό να είναι ένα προβάδισμα. Έχω παίξει και έχω τερματίσει τρελά FPS ακόμα και αυτά που έχουν ένα story και λίγο γρίφο αλλά όταν τα τελίωνα ένοιωθα " So what?" ενώ όταν τελίωνα adventures και έφτανα στο finale της ιστορίας ένοιωθα ωραία συναισθήματα, είχα ζήσει σε ένα μαγευτικό κόσμο, γνώρισα τους χαρακτήρες του τα τοπία του. Αυτό λοιπόν το παθαίνω ακόμα και σήμερα όταν σπάνια τελειώνω ένα συγκεκριμένο adventure και ας έχουν τα συνηθισμένα games πιο μεγάλους κόσμους και δράση.
Το άλλο στοιχείο που προσωπικά με κάνει να ευχαριστιέμαι τη στιγμή που ολοκληρώνω ένα adventure (όποτε παίζω σπάνια) είναι η ατμόσφαιρα και το σεναριακό υπόβαθρο. Μου αρέσουν περισσότερο σοβαρά και ενδιαφέροντα σενάρια παρά χιουμοριστικά (π.χ. είμαι περισσότερο fun των fate of the atlantis και dig παρά του monkey island). Αυτό είναι θέμα προσωπικού γούστου. Αλλά αυτά τα βαθιά σενάρια και την ατμόσφαιρα μπόρεσαν να μου τα δώσουν και σε ελάχιστες περιπτώσεις κάποια action games (π.χ. ειδικά το Max Payne ή τα Half Life). Στα adventures δεν μου είχε αρέσει που βάζανε κάποτε και action parts (τα οποία στα adventures τα κάνανε πρόχειρα και καθόλου σωστά αντιθέτως με αυτά που βρίσκεις σε άλλα genres). Αντιθέτως σε ένα FPS ή RPG άλλο genre τα στοιχεία adventures και ειδικά ένα βαθύτερο story το ανεβάζει. Μήπως λοιπόν περάσανε τα καλά adventure στοιχεία σε άλλα genres;
Myst δεν χώνεψα. Του Sokal μου είχαν αρέσει, ίσως γιατί είχαν αυτήν την ατμόσφαιρα, το συναίσθημα, τις τοποθεσίες και ας έλειπε το πολύ interactivity. Όπως μου είχε αρέσει και το Longest Journey το 1 εκείνη την εποχή. Χώνεψα παλιά adventures της lucasarts και ίσως και μερικά άλλα (τελευταία βρήκα κάποια καλά χομπίστικα φτιαγμένα με το AGS που με κόλλησαν λόγο σεναρίου/ατμόσφαιρας ενώ μερικά είχαν και τρελούς γρίφους), sierra δεν έτυχε να παίξω σοβαρά, ενώ από εκεί και έπετα έκοψα. Τότε άρχισαν να βγαίνουν Interactive Movies και βαρετοί Myst Clones που δεν τα χώνεψα ποτέ, αλλά αργότερα η αναβίωση με το στυλάκι 3d χαρακτήρες/όμορφα 2d backgrounds που είδαμε ξανά με τα Syberia/Longest Journey ήταν υποσχόμενο και το είδα θετικά (ίσως αν επαναφέρανε και την πλούσια interactivity να κερδίζαν περισσότερο..) ενώ ονειρεύομαι adventures του στυλ Under a Killing Moon, με σύγχρονη 3d engine ατμοσφαιρική, πολύ διάλογο/interactivity καθαρόαιμο adventure χωρίς να γίνεται fps. Από την άλλη fps να πάρουν πολλά στοιχεία adventure, does it for me. Είχα παίξει κάποτε μια πίστα doom με το Zdoom engine που είσουν χαμένος σε ένα τεράστιο νησί αλλά είχε εξτρά inventory, έπερνες journals με το story, εξερευνούσες πολύ ωραία τοπία, ήταν καταπληκτικό.
Όταν έχεις ένα 2d adventure περιορισμένο που δεν μπορείς να κάνεις click παντού, έχεις χαζά αντικείμενα που θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις αλλά πρέπει να κάνεις μόνο μια action, η δράση είναι εντελώς linear, φαίνεται σαν να ακολουθείς τα βήματα μιας interactive movie, ίσως είναι βαρετό για πολλούς gamers. Ειδικότερα με τους τεράστιους ανοιχτούς κόσμους τύπου grand theft auto και oblivion και world of warcraft που έχουμε σήμερα. Αν σε αυτούς τους κόσμους προσθέτουν και διάφορα interactivity στοιχεία, που όρεξη ο άλλος να παίζει adventure;
Από την άλλη τα adventure αν έχουν ένα βαθύ σενάριο και έχουν ένα μαγευτικό στοιχείο αντί να σε κουράζουν με καθημερινά καταθλυπτικά FPS, ίσως αυτό να είναι ένα προβάδισμα. Έχω παίξει και έχω τερματίσει τρελά FPS ακόμα και αυτά που έχουν ένα story και λίγο γρίφο αλλά όταν τα τελίωνα ένοιωθα " So what?" ενώ όταν τελίωνα adventures και έφτανα στο finale της ιστορίας ένοιωθα ωραία συναισθήματα, είχα ζήσει σε ένα μαγευτικό κόσμο, γνώρισα τους χαρακτήρες του τα τοπία του. Αυτό λοιπόν το παθαίνω ακόμα και σήμερα όταν σπάνια τελειώνω ένα συγκεκριμένο adventure και ας έχουν τα συνηθισμένα games πιο μεγάλους κόσμους και δράση.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
manos426f
The King of Retro®
- Joined
- 9 Οκτ 2006
- Μηνύματα
- 5.388
- Αντιδράσεις
- 166
Σας είχα πει ότι ο Αντρέας-Παρασκευάς Τσουρινάκης ήθελε να παρέμβει στην κουβέντα μας αυτή.Η πρώτη του παρέμβαση λοιπόν μου ήρθε προ ολίγου και σας τη μεταφέρω,φυσικά αυτούσια...
Μας γράφει λοιπόν ο Αντρέα-Παρασκευάς:
"Οκ, κατ΄ αρχήν συγνώμη για την σημαντική καθυστέρηση, απλά έχω μπλέξει περισσότερο από όσο αρχικά πίστευα, και οι απαντήσεις που θέλω να καταθέσω, απαιτούν ηρεμία που αυτή την στιγμή δεν την έχω ...
Εν συνεχεία να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον Βασίλη Κωσταντίνου και στο λαμπρό, για μένα, άρθρο που έγραψε (ΕΔΩ ΛΟΝΔΙΝΟ), μετά από τόσα χρόνια. Πραγματικά από τα ωραιότερα για μένα άρθρα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Το ζήλεψα ...
Να καλωσορίσω και όλους εσάς, όσο και αν αρκετούς πιθανότατα να τους στεναχωρήσω.
Σε κάθε περίπτωση ...
Ο Leon αναδημοσίευσε μερικά αποσπάσματα από μία σειρά άρθρων που γράφω στο PC Master Gold. Παραθέτοντας τα, σχολιάζει και μερικά από αυτά.
Στην πρώτη αυτή επικοινωνία μας θέλω να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα για τον εαυτό μου, να σταθώ σε μερικά από τα σημεία που σχολιάζονται, αλλά και να θέσω μερικά γενικότερα ερωτήματα για όσους ενδιαφέρεται. Και μετά, εν ηρεμία, μια και εφέτος μάλλον τελικά δεν θα φύγω ταξίδι, θα απαντήσω και στα υπόλοιπα.
1. Δεν πιστεύω στην συζήτηση μέσω forums. Δεν με έπεισε ποτέ και δεν νομίζω να με πείσει και στο μέλλον. Μακάρι να κάνω λάθος. Στις συζητήσεις αυτές, που είναι απρόσωπες (δηλαδή δεν βλέπεις τον συνομιλητή σου), ο καθένας γράφει "ότι θέλει", πολλές δε φορές μετά μετανιώνει για τα γραφτά του και τους χαρακτηρισμούς που έχει δώσει, που οι περισσότεροι έχουν γίνει εν θερμώ. Στις άμεσες τετ-α-τετ συζητήσεις τα πράγμα τα είναι πολύ πιο "υγιή", χωρίς αυτό να σημαίνει πως και εκεί δεν δημιουργούνται ανάλογα προβλήματα. Για μένα το κυριότερο πρόβλημα είναι πως ελάχιστοι θέλουν πραγματικά να ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΝ, και ακόμη πιο ελάχιστοι παραδέχονται δημόσια λάθη τους ή και ζητούν συγνώμη. Η όποια αποχή μου από τα forums έχει να κάνει κυρίως με όλα αυτά. Πιστέψτε με, δεν έχω μάθει να "σνομπάρω" κανένα, σέβομαι όλους τους συνομιλητές μου (ακόμη και αυτούς που με βρίζουν), απλά θέλω οι συζητήσεις να γίνονται κατά πρόσωπο, με άπλα χρόνου και πραγματική διάθεση για συζήτηση. Να ανοίγονται θέματα, τα οποία όμως πρέπει και να κλείνουν! Με συμφωνία η διαφωνία. Και μόνο ο χρόνος θα δείξει ποιοί είχαν δίκιο ή άδικο και που. Αλλιώς δεν έχουν κανένα νόημα.
2. Οσον αφορά εμένα σε πιο "προσωπικά" στοιχεία, επειδή πολύ μιλούν για μένα, χωρίς στην πραγματικότητα να με ξέρουν: Δεν είμαι και δεν δηλώνω πουθενά, "καθαρόαιμος" adventurer. Πιστεύω πως κάθε χρήστη, τον στιγματίζουν ανεξίτηλα τα πρώτα παιγνίδια με τα οποία έρχεται σε επαφή με τους υπολογιστές. Συνήθως αν ρωτήσεις κάποιον ποια παιγνίδια του αρέσουν θα απαντήσει με αυτά που σχεδόν πρωτό-έπαιξε.
Εμένα λοιπόν ήταν μία σειρά παιγνιδιών: Hobbit (1982 - το πρώτο adventure που έπαιξα, χρειάστηκα περί τα δύο χρόνια για να το τελειώσω), Twin Kingdom Valley (1983 - το δεύτερο adventure που έπαιξα και το δεύτερο που τελείωσα τελείως μόνος μου), Colossal Adventure (1983), Lords of Time (1983 - το πρώτο adventure που τελείωσα τελείως μόνος μου), Adventure Quest (1983), Dungeon Adventure (1983), Snowball (1983), αλλά και τα Manic Miner (1983 - για να το τελειώσω χωρίς cheats χρειάστηκα περίπου 7 μήνες συνεχούς παιγνιδιού), Jet set Willy (1984) με τα οποία πέρασε ατελείωτες ώρες και δέθηκα για πάντα μαζί τους. Ακολούθησαν μία πολύ μεγάλη σειρά από text adventures. Ομως πάνω απ' όλα λάτρεψα τα arcade adventures της εποχής εκείνης: Knight Lore (1984 - βρήκα και δημοσίευσα σε ξένο περιοδικό την περίφημη random σχέση όλων των αντικειμένων - δωματίων), και μετά τα Alien 8 (1985), Fairlight (1986), Head Over Hills (1987) και πολλά άλλα. Ολα αυτά στον Spectrum. Αργότερα, κάπου ανάμεσα στα 1986-8, ακολούθησε στον Atari ST το King's Quest II: Romancing the Throne και η νέα γενιά παιγνιδιών της Sierra, της Lucafilms και άλλων.
Με αυτά θέλω να ξεκαθαρίσω τα εξής: Πάνω απ' όλα είμαι κυριολεκτικά λάτρης των arcade adventures εκείνης της εποχής (Κnight Lore κλπ). Μετά αγαπώ πάρα - πάρα πολύ τα text και graphic - text adventures εκείνης της εποχής, όσο και αν κυρίως λόγω πληθώρας τίτλων ήταν σχεδόν η μόνιμη ενασχόληση και ψυχαγωγία μου, στον συγκεκριμένο τομέα πάντοτε. Από την σημερινή εποχή, που τις ξεχωρίζω με απόλυτη σαφήνεια, αγαπώ πολύ τα σημερινά "adventures", εξίσου όμως με αυτά - ίσως και λίγο περισσότερο - τα party turn based CRPGs, και μετά έρχονται τα υπόλοιπα CRPGs και πολλά από τα λεγόμενα Casual Games.
2. Κάθε μελετητής τις ιστορία των πολιτισμών γνωρίζει πως τα μεγαλύτερα δημιουργήματα τους, γίνονται κατά βάση στην μέση της περιόδου της ακμής τους, ή και λίγο μετά. Ποτέ όμως στην αρχή. Ετσι, τηρουμένων των αναλογιών, και στον χώρο των παιγνιδιών, προσπαθώ να "ταξινομήσω το κάθε είδος, όχι με το πότε καταγράφηκε το πρώτο παιγνίδι, αλλά με το ποιά ήταν η μεστή τους περίοδος, δηλαδή αυτή που το χαρακτηρίζει. Μεγαλώσαμε γενιές ολόκληρες θεωρώντας πως σαν πρώτο text adventure θεωρείται το Adventure του William Crowther το 1976 (η έκδοση του Don Woods το έκανε πασίγνωστο). Οι ιστορικοί όμως τώρα πια ανατρέχουν σαν το πρώτο του είδους στο Hunt the Wumpus του Gregory Yob το 1972. Αυτά όμως είναι για τους ιστορικούς. Εμας μας ενδιαφέρει πως για τα text adventures η πιο μεστή περίοδος ήταν τα χρόνια 1978-1988. Χαρακτηριστικά αναφέρω τις εταιρίες: Adventure International (1978-1985, Infocom (1979-1989), Level 9 (1983-1989), Magnetic Scrolls (1985-1990) κλπ. Οι όποιες αναφορές μου σαν είδος απευθύνονται κυρίως σε αυτή την χρονολογική περίοδο. Αντίστοιχα η μεστή περίοδος των CRPGs είναι τα χρόνια 1985-1999. Ενδεικτικά αναφέρω Ultima 4 (1985), Bard's Tale (1985), Phantasie 2 (1986)Wizardry 4 (1986) Might & Magic: Book I (1986), Dungeon Master (1988 ), Pool of Radiance (1988 ), με σταθμό την κυκλοφορία του Ultima Underworld 1 το 1992, το πρώτο πραγματικά εμπορικό 3D game στην ιστορία του χώρου. Το γιατί ξεχωρίζω το είδος αυτός από το 2000 και μετά, είναι μεγάλη συζήτηση που δεν ενδιαφέρει το συγκεκριμένο topic.
Από τα παραπάνω ελπίζω να γίνεται καθαρό, πως υπάρχει ένα θέμα timeline στις όποιες συζητήσεις μας. Η παρέμβαση, κυρίως του Leon, έδειξε πως αυτό είναι ένα σημαντικό κενό - έλειψη στο άρθρο μου που αναφέρει και στην όποια επιχειρηματολογία. Θα το αναφέρω στο μεθεπόμενο άρθρο μου (το επόμενο έχει ήδη δοθεί), γιατί πραγματικά είναι σημαντική παράλειψη. Με την έννοια αυτή να ξεκαθαρίσω τα εξής:
Α. Οταν μιλάω για το γεγονός πως τα adventures καταγράφηκαν απέναντι στα άλλα είδη παιγνιδιών για τους τέσσερεις μηχανισμούς τους, σαφώς αναφέρομαι στα χρόνια 1978-1985. Στα χρόνια αυτά δεν υπήρχαν strategy games με την σημερινή τους μορφή, και δεν εννοώ φυσικά παιγνίδια σκακιού ή άλλα (μετά το 1982 εμφανίστηκαν τα πρώτα wargames που ποτέ όμως στην Ελλάδα δεν στάθηκαν σαν είδος), ενώ τα CRPGs είχαν μόλις κάνει ουσιαστικά την εμφάνιση τους (παρότι η εμπορική καταγραφή του είδους ξεκινά από το 1979, οι πρώτοι σχετικά σημαντικοί τίτλοι καταγράφονται από το 1981-2 και μετά).
Β. Και η δεύτερη αναφορά, αφορά ακριβώς την ίδια εποχή. Τα υπόλοιπα παιγνίδια της εποχής εκείνης (με εξαίρεση τα arcade adventures που είχαν συγκεκριμένο και ορατό τέλος) διακρινόντουσαν κυρίως για το ότι έπρεπε να προχωρήσεις όσο πιο πολύ μπορούσες, να κάνεις κάθε φορά ένα νέο high score. Τίποτε άλλο. Για μία ακόμη φορά τονίζω πως Strategy games δεν υπήρχαν, ενώ τότε εμφανιζόντουσαν τα πρώτα CRPGs (εδώ όμως ο Leon έχει δίκιο, μια και τα CRPGs από την πρώτη στιγμή είχαν save ρουτίνα, αυτό είναι παράλειψη στο άρθρο μου, αν και δεν νομίζω πως αλλοιώνεται το βασικό του νόημα).
Γ. Επιμένω πως η μεγάλη ανατροπή σημειώνεται στα χρόνια 1985-1989. Τότε εμφανίζονται τα "ψευδό" 3D adventures της Sierra και της Lucafilms, που με το δικό της inteface η κάθε μία, αλλάζει δυναμικά τα δεδομένα του είδους και το στυλ των παιγνιδιών που αυτά καθιερώνουν. Σε αυτό όμως θα σταθώ σε άλλη παρέμβαση.
3. Ειδικά για τον Αλκη. Τον σέβομαι πάρα πολύ. Δεν ξέρω πόσο καλά με γνωρίζει αυτός, εγώ πάντως ελάχιστα, παρά τις απανωτές ερωτήσεις που του κάνω όποτε έχουμε βρεθεί. Επί της ουσίας συζήτηση σε βάθος δεν έχουμε κάνει, τουλάχιστον όχι ακόμη, τουλάχιστον έτσι όπως θα ήθελα εγώ. Τον σέβομαι και σαν άνθρωπο και σαν δημιουργό και σαν gamer. Σαν άνθρωπο κυρίως γιατί στις συναντήσεις δείχνει ιδιαίτερα σοβαρός και κατασταλαγμένος. Σαν δημιουργό, γιατί ακριβώς είναι από τους ελάχιστους στην χώρα μας που έκανε το όνειρο του, το πάθος του, πραγματικότητα. Εφτιαξε ένα πάρα πολύ καλό free game (Other Worlds) και ένα αρκετά καλό εμπορικό τίτλο (Diamonds in the Rough). Περιμένουμε το επόμενο. Και σαν gamer, όχι τόσο λόγω της ενασχόληση του με τα adventure games, αλλά επειδή ΑΠΛΑ έχει βγει παγκόσμιος πρωταθλητής στο Kick Off 2 το 2001, 2ος το 2002 (το 2007 & 2008 το πήρε ο Σπύρος Παράσχης παλιός συντάκτης του PCMaster), ενώ o Αλκης κέρδισε και το πρώτο πανελλήνιο Πρωτάθλημα που έγινε το 2008.
Από κει και πέρα όμως με λυπούν οι χαρακτηρισμοί "Πρώτον την απάτη που ακούει στο όνομα Myst και δεύτερον τις μπούρδες (sorry κι όλας αν υπάρχουν fans του εδώ μέσα) του Sokal". Οχι για κανένα άλλο λόγο, γιατί σαν δημιουργός που είναι ο ίδιος θα έπρεπε, κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη να εκφράζεται πιο προσεκτικά.
Επί της ουσίας των παρεμβάσεων του Αλκη, που προκαταβολικά τονίζω πως σε κάποια συμφωνώ, αλλά σε πολλά άλλα διαφωνώ, θα τα πούμε στην επόμενη παρέμβαση μου ...
Η συγκεκριμένη παρέμβαση ήδη έχει τραβήξει πολύ. Θα τα ξαναπούμε σε 3-4 μέρες πάλι. Μέχρι τότε νάστε καλά και να περνάτε καλά με ότι και αν ασχολείστε ... Και καλό μας καλοκαίρι ...
Αντρέας - Παρασκευάς Τσουρινάκης
---------
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο κώδικας του πρωτότυπου παιγνιδιού ADVENTURE είχε χαθεί για χρόνια, με αποτέλεσμα ο καθένας να γράφει ότι θέλει για το παιγνίδι αυτό. Ομως το 2005, κατόρθωσαν μετά από επισταμένες έρευνες και αναζητήσεις να εντοπίσουν και να κάνουν recover ένα backup του account που είχε σαν φοιτητής ο Don Woods στο SAI, το περιβόητο Artificial Intelligence Lab του Stanford. Στα ανακτημένα (recovered) αρχεία, με ημερομηνία Μάρτιος του 1977, βρήκαν ένα με το in-game message που έγραφε: "WELCOME TO ADVENTURE!!", επιβεβαιώνοντας περίτρανα πως το πρωτότυπο ήταν τελικά όντως ένα παιγνίδι με puzzles. Λίγο αργότερα, σε άλλα αρχεία βρήκαν και ολόκληρο τον κώδικα του πρωτότυπου παιγνιδιού.
Ο κώδικας του πρώτου αυτού παιγνιδιού βρίσκεται στην διεύθυνση http://jerz.setonhill.edu/if/crowther/ , ενώ ένα εξαιρετικό άρθρο σχετικά με την ανακάλυψη αυτή, αλλά και το γενικότερο θέμα, μπορείτε να διαβάσετε στην διεύθυνση http://www.digitalhumanities.org/dhq/vol/001/2/000009.html"
Eγώ αν και πολύ θα ήθελα να σχολιάσω-απαντήσω στα παραπάνω,ομολογώ ότι σε πολλά σημεία δεν μου το επιτρέπουν οι γνώσεις μου,μια και τουλάχιστον με text adventures δεν είχα/έχω εμπειρία.Συμφωνώ όμως στο παρακάτω σημείο
Για το πρώτο σημείο περί της συζήτησης σε forums,όπως και για ένα-δύο άλλα σημεία,θα ήθελα να γράψω δύο λόγια,αλλά ο χρόνος τώρα δε μου το επιτρέπει,οπότε για να μη σας στερήσω τη χαρά της ανάγνωσης της πρώτης αυτής παρεμβάσεως του Αντρέα-Παρασκευά,την δημοσιεύω τώρα και φυσικά επιφυλάσσομαι να επανέλθω σύντομα...
Μας γράφει λοιπόν ο Αντρέα-Παρασκευάς:
"Οκ, κατ΄ αρχήν συγνώμη για την σημαντική καθυστέρηση, απλά έχω μπλέξει περισσότερο από όσο αρχικά πίστευα, και οι απαντήσεις που θέλω να καταθέσω, απαιτούν ηρεμία που αυτή την στιγμή δεν την έχω ...
Εν συνεχεία να δώσω τα θερμά μου συγχαρητήρια στον Βασίλη Κωσταντίνου και στο λαμπρό, για μένα, άρθρο που έγραψε (ΕΔΩ ΛΟΝΔΙΝΟ), μετά από τόσα χρόνια. Πραγματικά από τα ωραιότερα για μένα άρθρα που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια. Το ζήλεψα ...
Να καλωσορίσω και όλους εσάς, όσο και αν αρκετούς πιθανότατα να τους στεναχωρήσω.
Σε κάθε περίπτωση ...
Ο Leon αναδημοσίευσε μερικά αποσπάσματα από μία σειρά άρθρων που γράφω στο PC Master Gold. Παραθέτοντας τα, σχολιάζει και μερικά από αυτά.
Στην πρώτη αυτή επικοινωνία μας θέλω να ξεκαθαρίσω μερικά πράγματα για τον εαυτό μου, να σταθώ σε μερικά από τα σημεία που σχολιάζονται, αλλά και να θέσω μερικά γενικότερα ερωτήματα για όσους ενδιαφέρεται. Και μετά, εν ηρεμία, μια και εφέτος μάλλον τελικά δεν θα φύγω ταξίδι, θα απαντήσω και στα υπόλοιπα.
1. Δεν πιστεύω στην συζήτηση μέσω forums. Δεν με έπεισε ποτέ και δεν νομίζω να με πείσει και στο μέλλον. Μακάρι να κάνω λάθος. Στις συζητήσεις αυτές, που είναι απρόσωπες (δηλαδή δεν βλέπεις τον συνομιλητή σου), ο καθένας γράφει "ότι θέλει", πολλές δε φορές μετά μετανιώνει για τα γραφτά του και τους χαρακτηρισμούς που έχει δώσει, που οι περισσότεροι έχουν γίνει εν θερμώ. Στις άμεσες τετ-α-τετ συζητήσεις τα πράγμα τα είναι πολύ πιο "υγιή", χωρίς αυτό να σημαίνει πως και εκεί δεν δημιουργούνται ανάλογα προβλήματα. Για μένα το κυριότερο πρόβλημα είναι πως ελάχιστοι θέλουν πραγματικά να ΣΥΖΗΤΗΣΟΥΝ, και ακόμη πιο ελάχιστοι παραδέχονται δημόσια λάθη τους ή και ζητούν συγνώμη. Η όποια αποχή μου από τα forums έχει να κάνει κυρίως με όλα αυτά. Πιστέψτε με, δεν έχω μάθει να "σνομπάρω" κανένα, σέβομαι όλους τους συνομιλητές μου (ακόμη και αυτούς που με βρίζουν), απλά θέλω οι συζητήσεις να γίνονται κατά πρόσωπο, με άπλα χρόνου και πραγματική διάθεση για συζήτηση. Να ανοίγονται θέματα, τα οποία όμως πρέπει και να κλείνουν! Με συμφωνία η διαφωνία. Και μόνο ο χρόνος θα δείξει ποιοί είχαν δίκιο ή άδικο και που. Αλλιώς δεν έχουν κανένα νόημα.
2. Οσον αφορά εμένα σε πιο "προσωπικά" στοιχεία, επειδή πολύ μιλούν για μένα, χωρίς στην πραγματικότητα να με ξέρουν: Δεν είμαι και δεν δηλώνω πουθενά, "καθαρόαιμος" adventurer. Πιστεύω πως κάθε χρήστη, τον στιγματίζουν ανεξίτηλα τα πρώτα παιγνίδια με τα οποία έρχεται σε επαφή με τους υπολογιστές. Συνήθως αν ρωτήσεις κάποιον ποια παιγνίδια του αρέσουν θα απαντήσει με αυτά που σχεδόν πρωτό-έπαιξε.
Εμένα λοιπόν ήταν μία σειρά παιγνιδιών: Hobbit (1982 - το πρώτο adventure που έπαιξα, χρειάστηκα περί τα δύο χρόνια για να το τελειώσω), Twin Kingdom Valley (1983 - το δεύτερο adventure που έπαιξα και το δεύτερο που τελείωσα τελείως μόνος μου), Colossal Adventure (1983), Lords of Time (1983 - το πρώτο adventure που τελείωσα τελείως μόνος μου), Adventure Quest (1983), Dungeon Adventure (1983), Snowball (1983), αλλά και τα Manic Miner (1983 - για να το τελειώσω χωρίς cheats χρειάστηκα περίπου 7 μήνες συνεχούς παιγνιδιού), Jet set Willy (1984) με τα οποία πέρασε ατελείωτες ώρες και δέθηκα για πάντα μαζί τους. Ακολούθησαν μία πολύ μεγάλη σειρά από text adventures. Ομως πάνω απ' όλα λάτρεψα τα arcade adventures της εποχής εκείνης: Knight Lore (1984 - βρήκα και δημοσίευσα σε ξένο περιοδικό την περίφημη random σχέση όλων των αντικειμένων - δωματίων), και μετά τα Alien 8 (1985), Fairlight (1986), Head Over Hills (1987) και πολλά άλλα. Ολα αυτά στον Spectrum. Αργότερα, κάπου ανάμεσα στα 1986-8, ακολούθησε στον Atari ST το King's Quest II: Romancing the Throne και η νέα γενιά παιγνιδιών της Sierra, της Lucafilms και άλλων.
Με αυτά θέλω να ξεκαθαρίσω τα εξής: Πάνω απ' όλα είμαι κυριολεκτικά λάτρης των arcade adventures εκείνης της εποχής (Κnight Lore κλπ). Μετά αγαπώ πάρα - πάρα πολύ τα text και graphic - text adventures εκείνης της εποχής, όσο και αν κυρίως λόγω πληθώρας τίτλων ήταν σχεδόν η μόνιμη ενασχόληση και ψυχαγωγία μου, στον συγκεκριμένο τομέα πάντοτε. Από την σημερινή εποχή, που τις ξεχωρίζω με απόλυτη σαφήνεια, αγαπώ πολύ τα σημερινά "adventures", εξίσου όμως με αυτά - ίσως και λίγο περισσότερο - τα party turn based CRPGs, και μετά έρχονται τα υπόλοιπα CRPGs και πολλά από τα λεγόμενα Casual Games.
2. Κάθε μελετητής τις ιστορία των πολιτισμών γνωρίζει πως τα μεγαλύτερα δημιουργήματα τους, γίνονται κατά βάση στην μέση της περιόδου της ακμής τους, ή και λίγο μετά. Ποτέ όμως στην αρχή. Ετσι, τηρουμένων των αναλογιών, και στον χώρο των παιγνιδιών, προσπαθώ να "ταξινομήσω το κάθε είδος, όχι με το πότε καταγράφηκε το πρώτο παιγνίδι, αλλά με το ποιά ήταν η μεστή τους περίοδος, δηλαδή αυτή που το χαρακτηρίζει. Μεγαλώσαμε γενιές ολόκληρες θεωρώντας πως σαν πρώτο text adventure θεωρείται το Adventure του William Crowther το 1976 (η έκδοση του Don Woods το έκανε πασίγνωστο). Οι ιστορικοί όμως τώρα πια ανατρέχουν σαν το πρώτο του είδους στο Hunt the Wumpus του Gregory Yob το 1972. Αυτά όμως είναι για τους ιστορικούς. Εμας μας ενδιαφέρει πως για τα text adventures η πιο μεστή περίοδος ήταν τα χρόνια 1978-1988. Χαρακτηριστικά αναφέρω τις εταιρίες: Adventure International (1978-1985, Infocom (1979-1989), Level 9 (1983-1989), Magnetic Scrolls (1985-1990) κλπ. Οι όποιες αναφορές μου σαν είδος απευθύνονται κυρίως σε αυτή την χρονολογική περίοδο. Αντίστοιχα η μεστή περίοδος των CRPGs είναι τα χρόνια 1985-1999. Ενδεικτικά αναφέρω Ultima 4 (1985), Bard's Tale (1985), Phantasie 2 (1986)Wizardry 4 (1986) Might & Magic: Book I (1986), Dungeon Master (1988 ), Pool of Radiance (1988 ), με σταθμό την κυκλοφορία του Ultima Underworld 1 το 1992, το πρώτο πραγματικά εμπορικό 3D game στην ιστορία του χώρου. Το γιατί ξεχωρίζω το είδος αυτός από το 2000 και μετά, είναι μεγάλη συζήτηση που δεν ενδιαφέρει το συγκεκριμένο topic.
Από τα παραπάνω ελπίζω να γίνεται καθαρό, πως υπάρχει ένα θέμα timeline στις όποιες συζητήσεις μας. Η παρέμβαση, κυρίως του Leon, έδειξε πως αυτό είναι ένα σημαντικό κενό - έλειψη στο άρθρο μου που αναφέρει και στην όποια επιχειρηματολογία. Θα το αναφέρω στο μεθεπόμενο άρθρο μου (το επόμενο έχει ήδη δοθεί), γιατί πραγματικά είναι σημαντική παράλειψη. Με την έννοια αυτή να ξεκαθαρίσω τα εξής:
Α. Οταν μιλάω για το γεγονός πως τα adventures καταγράφηκαν απέναντι στα άλλα είδη παιγνιδιών για τους τέσσερεις μηχανισμούς τους, σαφώς αναφέρομαι στα χρόνια 1978-1985. Στα χρόνια αυτά δεν υπήρχαν strategy games με την σημερινή τους μορφή, και δεν εννοώ φυσικά παιγνίδια σκακιού ή άλλα (μετά το 1982 εμφανίστηκαν τα πρώτα wargames που ποτέ όμως στην Ελλάδα δεν στάθηκαν σαν είδος), ενώ τα CRPGs είχαν μόλις κάνει ουσιαστικά την εμφάνιση τους (παρότι η εμπορική καταγραφή του είδους ξεκινά από το 1979, οι πρώτοι σχετικά σημαντικοί τίτλοι καταγράφονται από το 1981-2 και μετά).
Β. Και η δεύτερη αναφορά, αφορά ακριβώς την ίδια εποχή. Τα υπόλοιπα παιγνίδια της εποχής εκείνης (με εξαίρεση τα arcade adventures που είχαν συγκεκριμένο και ορατό τέλος) διακρινόντουσαν κυρίως για το ότι έπρεπε να προχωρήσεις όσο πιο πολύ μπορούσες, να κάνεις κάθε φορά ένα νέο high score. Τίποτε άλλο. Για μία ακόμη φορά τονίζω πως Strategy games δεν υπήρχαν, ενώ τότε εμφανιζόντουσαν τα πρώτα CRPGs (εδώ όμως ο Leon έχει δίκιο, μια και τα CRPGs από την πρώτη στιγμή είχαν save ρουτίνα, αυτό είναι παράλειψη στο άρθρο μου, αν και δεν νομίζω πως αλλοιώνεται το βασικό του νόημα).
Γ. Επιμένω πως η μεγάλη ανατροπή σημειώνεται στα χρόνια 1985-1989. Τότε εμφανίζονται τα "ψευδό" 3D adventures της Sierra και της Lucafilms, που με το δικό της inteface η κάθε μία, αλλάζει δυναμικά τα δεδομένα του είδους και το στυλ των παιγνιδιών που αυτά καθιερώνουν. Σε αυτό όμως θα σταθώ σε άλλη παρέμβαση.
3. Ειδικά για τον Αλκη. Τον σέβομαι πάρα πολύ. Δεν ξέρω πόσο καλά με γνωρίζει αυτός, εγώ πάντως ελάχιστα, παρά τις απανωτές ερωτήσεις που του κάνω όποτε έχουμε βρεθεί. Επί της ουσίας συζήτηση σε βάθος δεν έχουμε κάνει, τουλάχιστον όχι ακόμη, τουλάχιστον έτσι όπως θα ήθελα εγώ. Τον σέβομαι και σαν άνθρωπο και σαν δημιουργό και σαν gamer. Σαν άνθρωπο κυρίως γιατί στις συναντήσεις δείχνει ιδιαίτερα σοβαρός και κατασταλαγμένος. Σαν δημιουργό, γιατί ακριβώς είναι από τους ελάχιστους στην χώρα μας που έκανε το όνειρο του, το πάθος του, πραγματικότητα. Εφτιαξε ένα πάρα πολύ καλό free game (Other Worlds) και ένα αρκετά καλό εμπορικό τίτλο (Diamonds in the Rough). Περιμένουμε το επόμενο. Και σαν gamer, όχι τόσο λόγω της ενασχόληση του με τα adventure games, αλλά επειδή ΑΠΛΑ έχει βγει παγκόσμιος πρωταθλητής στο Kick Off 2 το 2001, 2ος το 2002 (το 2007 & 2008 το πήρε ο Σπύρος Παράσχης παλιός συντάκτης του PCMaster), ενώ o Αλκης κέρδισε και το πρώτο πανελλήνιο Πρωτάθλημα που έγινε το 2008.
Από κει και πέρα όμως με λυπούν οι χαρακτηρισμοί "Πρώτον την απάτη που ακούει στο όνομα Myst και δεύτερον τις μπούρδες (sorry κι όλας αν υπάρχουν fans του εδώ μέσα) του Sokal". Οχι για κανένα άλλο λόγο, γιατί σαν δημιουργός που είναι ο ίδιος θα έπρεπε, κατά την ταπεινή μου πάντα γνώμη να εκφράζεται πιο προσεκτικά.
Επί της ουσίας των παρεμβάσεων του Αλκη, που προκαταβολικά τονίζω πως σε κάποια συμφωνώ, αλλά σε πολλά άλλα διαφωνώ, θα τα πούμε στην επόμενη παρέμβαση μου ...
Η συγκεκριμένη παρέμβαση ήδη έχει τραβήξει πολύ. Θα τα ξαναπούμε σε 3-4 μέρες πάλι. Μέχρι τότε νάστε καλά και να περνάτε καλά με ότι και αν ασχολείστε ... Και καλό μας καλοκαίρι ...
Αντρέας - Παρασκευάς Τσουρινάκης
---------
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο κώδικας του πρωτότυπου παιγνιδιού ADVENTURE είχε χαθεί για χρόνια, με αποτέλεσμα ο καθένας να γράφει ότι θέλει για το παιγνίδι αυτό. Ομως το 2005, κατόρθωσαν μετά από επισταμένες έρευνες και αναζητήσεις να εντοπίσουν και να κάνουν recover ένα backup του account που είχε σαν φοιτητής ο Don Woods στο SAI, το περιβόητο Artificial Intelligence Lab του Stanford. Στα ανακτημένα (recovered) αρχεία, με ημερομηνία Μάρτιος του 1977, βρήκαν ένα με το in-game message που έγραφε: "WELCOME TO ADVENTURE!!", επιβεβαιώνοντας περίτρανα πως το πρωτότυπο ήταν τελικά όντως ένα παιγνίδι με puzzles. Λίγο αργότερα, σε άλλα αρχεία βρήκαν και ολόκληρο τον κώδικα του πρωτότυπου παιγνιδιού.
Ο κώδικας του πρώτου αυτού παιγνιδιού βρίσκεται στην διεύθυνση http://jerz.setonhill.edu/if/crowther/ , ενώ ένα εξαιρετικό άρθρο σχετικά με την ανακάλυψη αυτή, αλλά και το γενικότερο θέμα, μπορείτε να διαβάσετε στην διεύθυνση http://www.digitalhumanities.org/dhq/vol/001/2/000009.html"
Eγώ αν και πολύ θα ήθελα να σχολιάσω-απαντήσω στα παραπάνω,ομολογώ ότι σε πολλά σημεία δεν μου το επιτρέπουν οι γνώσεις μου,μια και τουλάχιστον με text adventures δεν είχα/έχω εμπειρία.Συμφωνώ όμως στο παρακάτω σημείο
καθότι το έχω διαπιστώσει κι εγώ με τον εαυτό μου,όχι απόλυτα,αλλά σ' ένα αρκετά μεγάλο βαθμό.Aντρέας-Παρασκευάς είπε:
Για το πρώτο σημείο περί της συζήτησης σε forums,όπως και για ένα-δύο άλλα σημεία,θα ήθελα να γράψω δύο λόγια,αλλά ο χρόνος τώρα δε μου το επιτρέπει,οπότε για να μη σας στερήσω τη χαρά της ανάγνωσης της πρώτης αυτής παρεμβάσεως του Αντρέα-Παρασκευά,την δημοσιεύω τώρα και φυσικά επιφυλάσσομαι να επανέλθω σύντομα...
pooky(1)
MultiDimensional RetroDivinitY
- Joined
- 14 Ιουν 2006
- Μηνύματα
- 9.122
- Αντιδράσεις
- 255
Ο Παρασκευάς μας ήταν απολαυστικότατος στο παραπάνω καταιγιστικό post.
Αφήνω περισσότερο "ειδήμονες" του χώρου να σχολιάσουν, αναφέροντας μόνο ότι τα arcade adventures της "Ultimate Play the game" όπως Knight Lore, Alien 8 και τα λοιπά, τα είχα παίξει μετά μανίας και μέχρι τελικής πτώσεως στον ZX-Specttrum.
Δυστυχώς, έπειτα από την Sierra και τη σειρά "So you wanna be a Hero" ειδικά το επικό τέταρτο παιχνίδι, η επαφή μου με τα adventures τελείωσε και παραμένει έτσι από τότε.
Αναμένω σχολιασμό του Μάνου!!!!!!!!!!!!!!
Αφήνω περισσότερο "ειδήμονες" του χώρου να σχολιάσουν, αναφέροντας μόνο ότι τα arcade adventures της "Ultimate Play the game" όπως Knight Lore, Alien 8 και τα λοιπά, τα είχα παίξει μετά μανίας και μέχρι τελικής πτώσεως στον ZX-Specttrum.
Δυστυχώς, έπειτα από την Sierra και τη σειρά "So you wanna be a Hero" ειδικά το επικό τέταρτο παιχνίδι, η επαφή μου με τα adventures τελείωσε και παραμένει έτσι από τότε.
Αναμένω σχολιασμό του Μάνου!!!!!!!!!!!!!!
billy
Retromaniax Co-Founder
- Joined
- 8 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 4.232
- Αντιδράσεις
- 267
Eνα μεγάλο ευχαριστώ απο εμένα για την τιμή που μας κάνει ο Αντρέας να συμμετέχει στην συζήτηση - έστω και "απο μακριά".
Χάρηκα ιδιαίτερα που διάβασα σχετικά με το Hobbit - ένα παιχνίδι το οποίο στην πρώτη επαφή μου μαζί του, δυστυχώς το απέρριψα μετά απο 5 - 10 λεπτά, όπως άλλωστε θα έκανε και ένα 99,9% των παιδιών ηλικίας 11 με 12 ετών με σχεδόν μηδενικές γνώσεις αγγλικών !!
Ασφαλώς θα περιμένω να διαβάσω και ό,τι άλλο έχει να συμπληρώσει ο Αντρέας πάνω σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στο άμεσο μέλλον !!
Χάρηκα ιδιαίτερα που διάβασα σχετικά με το Hobbit - ένα παιχνίδι το οποίο στην πρώτη επαφή μου μαζί του, δυστυχώς το απέρριψα μετά απο 5 - 10 λεπτά, όπως άλλωστε θα έκανε και ένα 99,9% των παιδιών ηλικίας 11 με 12 ετών με σχεδόν μηδενικές γνώσεις αγγλικών !!
Ασφαλώς θα περιμένω να διαβάσω και ό,τι άλλο έχει να συμπληρώσει ο Αντρέας πάνω σε αυτή την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση στο άμεσο μέλλον !!
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
alkis21
ΚickOff World Champ 2013
- Joined
- 16 Οκτ 2008
- Μηνύματα
- 2.603
- Αντιδράσεις
- 213
Δεν θέλω να πω πολλά, η συζήτηση ανήκει ολοκληρωτικά στον Ανδρέα. Μόνο τα εξής: Χαίρομαι πάρα πολύ που αποφάσισε να γράψει στο GRM. Συμφωνώ απολύτως με αυτό που γράφει για τα forum γενικότερα, όμως υπάρχουν και εξαιρέσεις και είμαι σίγουρος πως για να αποφασίσει να γράψει εδώ συγκεκριμένα και όχι κάπου αλλού, σημαίνει πως κάτι διαφορετικό διέκρινε στα μέλη του Retromaniax-όπως άλλωστε κι εγώ, γι' αυτό και είναι ουσιαστικά το μοναδικό Ελληνικό forum στο οποίο συμμετέχω.
Δέχομαι αδιαμαρτύρητα την παρατήρηση, αναγνωρίζοντας πως η παρορμητικότητα είναι το μεγαλύτερο ελάττωμά μου. Αντρέα σε παραπέμπω σε αυτό που γράφεις παρακάτω, πως συχνά στα forums συμβαίνει να λες πράγματα για τα οποία μετανιώνεις αργότερα...manos426f είπε:
Ανυπομονώ!
portarinos78
RetroActive
- Joined
- 23 Ιουλ 2006
- Μηνύματα
- 490
- Αντιδράσεις
- 22
Σημαντικη παρεμβαση απο καθε αποψη! Μακαρι οι επισκεψεις του κ. Τσουρινακη να ειναι πιο συχνες. Ποσο δικιο εχει βεβαια σε σχεση με την ακμη και τη παρακμη. Κατ'εμενα, η περιοδος ακμης των adventure games με γραφικο περιβαλλον και οχι text μονο πρεπει να ηταν στη χρονικη περιοδο 1985-1995 ; αλλα σε καμια περιπτωση δε θα επρεπε να αφοριζαμε και πιο φρεσκα πραγματα. Τα πιο προσφατα παιχνιδια του ειδους με τα οποια καταπιαστηκα ηταν τα Syberia και η αληθεια ειναι οτι εκτοτε λογω ελλειψης χρονου επαψα να ασχολουμαι αλλα μπορω να πω οτι με κρατησαν αρκετα λογω γραφικων αλλα και λογω του οτι οι γριφοι δεν ηταν απανθρωπα δυσκολοι. Αυτο βεβαια ειναι μια αλλη συζητηση βεβαια......
Αντρεα καλως ηρθες!!
Αντρεα καλως ηρθες!!
manos426f
The King of Retro®
- Joined
- 9 Οκτ 2006
- Μηνύματα
- 5.388
- Αντιδράσεις
- 166
Kάποτε,όντας πολύ μικρός ακόμη,γύρω στα 15-16 μου,πίστευα κι έλεγα ότι θα έγραψα στον Αντρέα-Παρασκευά και πιθανότατα εκείνος θα μου απαντούσε στο PC MASTER.Δεν το έκανα τότε τελικά,μάλλον κακώς.Έκτοτε αλλάξανε πολλά πράγματα στον τρόπο επικοινωνίας με το internet και να που τελικά έχω τη χαρά να συζητώ μαζί του εδώ,στο GRM.
Όπως προείπα όμως,οι γνώσεις μου δε με βοηθούν στο να έχω άποψη για το δεύτερο θέμα που έθεσε,το οποίο διάβασα με πολλή προσοχή φυσικά.Όμως έχουμε μέλη εδώ που είμαι βέβαιος ότι έχουν αρκετά να πουν γι' αυτό και πολύ θα ήθελα να δω τις απόψεις τους!
Το πρώτο σκέλος του θέματος αυτού,αφορά τις gaming προτιμήσεις του ίδιου του Αντρέα-Παρασκευά,οπότε κι εκεί θα έλεγα "δε μου πέφτει λόγος".
Στο Γ) θέμα του δεύτερου σκέλους,περί της Sierra και Lucasarts εποχής,εκεί πιστεύω ότι θα μπορώ να πω κάτι,οπότε και περιμένω την επόμενη τοποθέτησή του...
Ακόμη περαιτέρω,για το (τρίτο) θέμα με τον Άλκη,ούτε λόγος επό εμένα επίσης,άλλωστε απάντησε ο ίδιος ο Άλκης,που φυσικά ήταν και ο μόνος "αρμόδιος" να πράξει κάτι τέτοιο.Για το περιεχόμενο των παρεμβάσεών του,επίσης πιστεύω ότι θα μπορώ να πάρω κι εγώ μια ακόμη θέση μελλοντικά,ανάλογα με τα ερεθίσματα που θα μας δώσει κι ο Αντρέας-Παρασκευάς...
Καταλήγοντας λοιπόν,θα έλεγα ότι μόνο στο πρώτο θέμα,περί forums,μπορώ να μιλήσω,αλλά και πάλι καθαρά από τη θέση ενός "ανώνυμου" χρήστη,όχι δηλαδή γνωστού στο ευρύ κοινό,όπως ο Άλκης και ο Αντρέας-Παρασκευάς.
Αναγνωρίζω ότι για τους δυο τους,όπως και κάθε άλλο άνθρωπο που βρίσκεται στη θέση τους κι έχει μια αναγνωρισιμότητα,τα πράγματα είναι πιο δύσκολα,όσον αφορά τα forums.
Σαφώς αυτά είναι ο κατ' εξοχήν τόπος και τρόπος να πει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του,όπως τρόπον τινά κάνουμε και όλοι μας εδώ.Με μια διαφορά όμως.Forum από forum διαφέρει και εκεί είναι όλη η ουσία του πράγματος τελικά.Δε θα πω ότι το GRM είναι το καλύτερο ελληνικό forum,δε μπορώ να το ξέρω αυτό,αφού δε γνωρίζω όλα τα υπόλοιπα.Αυτό που μπορώ να πω όμως είναι ότι έχει ένα κλίμα που ευνοεί την αρμονική συζήτηση,την ήπια ανταλλαγή απόψεων και την ανάπτυξη του παραγωγικού και γόνιμου διαλόγου.
Κοινώς,απ' όσα forums έχω συμμετάσχει,είναι μάλλον ότι πιο κοντινό έχω ζήσει στο να υποκαταστήσει τον πραγματικό,ζωντανό διάλογο.Φυσικά πολλοί ξέρετε ότι αυτό δεν ήταν,δεν είναι και δε θα είναι ποτέ εύκολο να ισχύει,αν δε συνοδεύεται από ωριμότητα των μελών του...
Επειδή όμως το θέμα μας δεν είναι το GRM και δε θέλω φυσικά ούτε στο ελάχιστο να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι "εκμεταλλεύομαι" την τοποθέτηση του Αντρέα-Παρασκευά για να μιλήσω για το GRM,εν ολίγοις τελικά θα πω ότι κατά κανόνα έχει δίκιο σ' αρκετά από αυτά που λέει για τα forums.
Κι αυτό είναι αποτρεπτικός παράγοντας για πολλούς,ανασταλτικός για άλλους και ίσως αδιάφορος για κάποιους τρίτους.Σίγουρα όμως τελικά είναι επιτυχία για ένα forum το να καταφέρει -ή και να τύχει ακόμη- να μαζέψει ένα πυρήνα ατόμων που να μπορούν να συζητήσουν μεταξύ τους,σε σχεδόν καθημερινή βάση,όπως δε γίνεται να κάνουν από κοντά για πολλούς και διαφόρους λόγους,με κυριότερο την έλλειψη χρόνου,αλλά και τις αποστάσεις που μας χωρίζουν,μη το λησμονούμε κι αυτό.
Η επικοινωνία μέσω forums προσωπικά μου αρέσει.Φυσικά όχι όσο η ζωντανή,αποτελεί υποκατάστατό της άλλωστε,αλλά τελικά σε πολλές περιπτώσεις μάλλον αναγκαίο.Κι υπάρχει και το δικαίωμα,η δυνατότητα,επιλογής κάποιου μέσα από τα τόσα πολλά που υπάρχουν,και βέβαια αποχώρησης από αυτό,παύσης της συμμετοχής σε αυτό,όταν ο ίδιος ο χρήστης νιώσει ότι κάτι πλέον δεν τον εκφράζει.Κοινώς,έχει αρκετά κοινά σημεία η επικοινωνία αυτή με τη ζωντανή,όπως βέβαια και τεράστιες διαφορές,δε το λησμονώ ποτέ αυτό.Είναι τελικά,όπως προείπα,ένα καλό υποκατάστατο ζωντανής επικοινωνίας,αλλά και με κάποιες δικές του...δόσεις διευκόλυνσης αυτής...
(γράφω σήμερα εγώ,μου απαντάει αύριο ο άλλος,μένουμε 600 μίλια μακριά μεταξύ μας,κάποιος είναι πολύ ντροπαλός στην face to face επικοινωνία και χίλια δυο άλλα...)
Κλείνοντας,και φυσικά αναμένοντας το "second strike" του Aντρέα-Παρασκευά,θα πω ότι η σημείωση του έχει τρομακτικό ενδιαφέρον και θα ανατρέξω στα links που μας παρήχε.Φυσικά τον ευχαριστώ πολύ και για την ενημέρωση αυτή !
Όπως προείπα όμως,οι γνώσεις μου δε με βοηθούν στο να έχω άποψη για το δεύτερο θέμα που έθεσε,το οποίο διάβασα με πολλή προσοχή φυσικά.Όμως έχουμε μέλη εδώ που είμαι βέβαιος ότι έχουν αρκετά να πουν γι' αυτό και πολύ θα ήθελα να δω τις απόψεις τους!
Το πρώτο σκέλος του θέματος αυτού,αφορά τις gaming προτιμήσεις του ίδιου του Αντρέα-Παρασκευά,οπότε κι εκεί θα έλεγα "δε μου πέφτει λόγος".
Στο Γ) θέμα του δεύτερου σκέλους,περί της Sierra και Lucasarts εποχής,εκεί πιστεύω ότι θα μπορώ να πω κάτι,οπότε και περιμένω την επόμενη τοποθέτησή του...
Ακόμη περαιτέρω,για το (τρίτο) θέμα με τον Άλκη,ούτε λόγος επό εμένα επίσης,άλλωστε απάντησε ο ίδιος ο Άλκης,που φυσικά ήταν και ο μόνος "αρμόδιος" να πράξει κάτι τέτοιο.Για το περιεχόμενο των παρεμβάσεών του,επίσης πιστεύω ότι θα μπορώ να πάρω κι εγώ μια ακόμη θέση μελλοντικά,ανάλογα με τα ερεθίσματα που θα μας δώσει κι ο Αντρέας-Παρασκευάς...
Καταλήγοντας λοιπόν,θα έλεγα ότι μόνο στο πρώτο θέμα,περί forums,μπορώ να μιλήσω,αλλά και πάλι καθαρά από τη θέση ενός "ανώνυμου" χρήστη,όχι δηλαδή γνωστού στο ευρύ κοινό,όπως ο Άλκης και ο Αντρέας-Παρασκευάς.
Αναγνωρίζω ότι για τους δυο τους,όπως και κάθε άλλο άνθρωπο που βρίσκεται στη θέση τους κι έχει μια αναγνωρισιμότητα,τα πράγματα είναι πιο δύσκολα,όσον αφορά τα forums.
Σαφώς αυτά είναι ο κατ' εξοχήν τόπος και τρόπος να πει ο καθένας το μακρύ και το κοντό του,όπως τρόπον τινά κάνουμε και όλοι μας εδώ.Με μια διαφορά όμως.Forum από forum διαφέρει και εκεί είναι όλη η ουσία του πράγματος τελικά.Δε θα πω ότι το GRM είναι το καλύτερο ελληνικό forum,δε μπορώ να το ξέρω αυτό,αφού δε γνωρίζω όλα τα υπόλοιπα.Αυτό που μπορώ να πω όμως είναι ότι έχει ένα κλίμα που ευνοεί την αρμονική συζήτηση,την ήπια ανταλλαγή απόψεων και την ανάπτυξη του παραγωγικού και γόνιμου διαλόγου.
Κοινώς,απ' όσα forums έχω συμμετάσχει,είναι μάλλον ότι πιο κοντινό έχω ζήσει στο να υποκαταστήσει τον πραγματικό,ζωντανό διάλογο.Φυσικά πολλοί ξέρετε ότι αυτό δεν ήταν,δεν είναι και δε θα είναι ποτέ εύκολο να ισχύει,αν δε συνοδεύεται από ωριμότητα των μελών του...
Επειδή όμως το θέμα μας δεν είναι το GRM και δε θέλω φυσικά ούτε στο ελάχιστο να δημιουργηθεί η εντύπωση ότι "εκμεταλλεύομαι" την τοποθέτηση του Αντρέα-Παρασκευά για να μιλήσω για το GRM,εν ολίγοις τελικά θα πω ότι κατά κανόνα έχει δίκιο σ' αρκετά από αυτά που λέει για τα forums.
Κι αυτό είναι αποτρεπτικός παράγοντας για πολλούς,ανασταλτικός για άλλους και ίσως αδιάφορος για κάποιους τρίτους.Σίγουρα όμως τελικά είναι επιτυχία για ένα forum το να καταφέρει -ή και να τύχει ακόμη- να μαζέψει ένα πυρήνα ατόμων που να μπορούν να συζητήσουν μεταξύ τους,σε σχεδόν καθημερινή βάση,όπως δε γίνεται να κάνουν από κοντά για πολλούς και διαφόρους λόγους,με κυριότερο την έλλειψη χρόνου,αλλά και τις αποστάσεις που μας χωρίζουν,μη το λησμονούμε κι αυτό.
Η επικοινωνία μέσω forums προσωπικά μου αρέσει.Φυσικά όχι όσο η ζωντανή,αποτελεί υποκατάστατό της άλλωστε,αλλά τελικά σε πολλές περιπτώσεις μάλλον αναγκαίο.Κι υπάρχει και το δικαίωμα,η δυνατότητα,επιλογής κάποιου μέσα από τα τόσα πολλά που υπάρχουν,και βέβαια αποχώρησης από αυτό,παύσης της συμμετοχής σε αυτό,όταν ο ίδιος ο χρήστης νιώσει ότι κάτι πλέον δεν τον εκφράζει.Κοινώς,έχει αρκετά κοινά σημεία η επικοινωνία αυτή με τη ζωντανή,όπως βέβαια και τεράστιες διαφορές,δε το λησμονώ ποτέ αυτό.Είναι τελικά,όπως προείπα,ένα καλό υποκατάστατο ζωντανής επικοινωνίας,αλλά και με κάποιες δικές του...δόσεις διευκόλυνσης αυτής...
(γράφω σήμερα εγώ,μου απαντάει αύριο ο άλλος,μένουμε 600 μίλια μακριά μεταξύ μας,κάποιος είναι πολύ ντροπαλός στην face to face επικοινωνία και χίλια δυο άλλα...)
Κλείνοντας,και φυσικά αναμένοντας το "second strike" του Aντρέα-Παρασκευά,θα πω ότι η σημείωση του έχει τρομακτικό ενδιαφέρον και θα ανατρέξω στα links που μας παρήχε.Φυσικά τον ευχαριστώ πολύ και για την ενημέρωση αυτή !
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Wally
Retired Admin
- Joined
- 19 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 25.854
- Αντιδράσεις
- 4.542
Εγω θα παρακαμψω τα περι forum διοτι φοβαμαι μηπως στειλω την κουβεντα αλλου. Κατα βαση α η αποψη του κ Τσουρινακη δεν απεχει απο τη πραγματικοτητα αλλα...
Παντως θα ηταν μια ενδιαφερουσα συζητηση.
Αν και εγω επισης ξεκινησα με το αριστουργημα της Melbourne House η επαφη μου με τα adventure αργοτερα ηταν μετρια. Ασχοληθηκα μονο με τους κραγμενους τιτλους. Παντως μοιραζομαι την αγαπη του Ανδρεα Παρασκευα Τσουρινακη για τα arcade adventures ξεκινωντας απο τα εργα τεχνης της Ultimate (και οχι μονο).
Ελπιζω σε καποιο αλλο thread να μιλησουμε εκ βαθεων περι KnightLore, Alien8, FairLight και λοιπων αδαμαντων.
Τωρα οσο αφορα το παρον θεμα. Ενας απο τους τροπους να ζωντανεψει το adventure genre ειναι αυτο που συντελειται (εκουσιως ή οχι) αυτη τη στιγμη με το Monkey Island franchise.
Δηλαδη πατημα πανω σε μια δυνατη σειρα, διασκευη του πρωτοτυπου ωστε να γινει πιο ευπεπτο στους εν δυναμει νεους adventure-αδες, παραληλα την μαζικη και καλα διαφημισμενη κυκλοφορια "επεισοδιων" σε λογικες τιμες και την εκμεταλευση νεων πλατφορμων (πχ iphone).
Ηδη τα πρωτα στατιστικα απο Steam και XBOXLive δινουν απροσδοκητα νουμερα*...
Πιστευω οτι θα δωσει την απαιτουμενη "κλωτσια" ωστε να εχουμε εξελιξεις.
Αν θελουμε να το δουμε απο την μαυρη πλευρα, αν δεν εχουμε μια "αναγεννηση" τωρα, θα ειναι δυσκολο να δουμε κατι στο μελλον.
Προς Θεου δεν λεω οτι τα adventure πεθαναν, απλα δεν εχουν την εξελιξη αλλα και δεν τυγχανουν της μεταχειρισης που εχουν αλλα genres.
*Πρωτο σε πωλησεις στο Steam (μπροστα απο L4D, Aion, SF4, Grid κτλ!) για αυτη την εβδοαμαδα και με πανω απο 40000 χρηστες στα Live Leaderboards την πρωτη μερα!
Παντως θα ηταν μια ενδιαφερουσα συζητηση.
Αν και εγω επισης ξεκινησα με το αριστουργημα της Melbourne House η επαφη μου με τα adventure αργοτερα ηταν μετρια. Ασχοληθηκα μονο με τους κραγμενους τιτλους. Παντως μοιραζομαι την αγαπη του Ανδρεα Παρασκευα Τσουρινακη για τα arcade adventures ξεκινωντας απο τα εργα τεχνης της Ultimate (και οχι μονο).
Ελπιζω σε καποιο αλλο thread να μιλησουμε εκ βαθεων περι KnightLore, Alien8, FairLight και λοιπων αδαμαντων.
Τωρα οσο αφορα το παρον θεμα. Ενας απο τους τροπους να ζωντανεψει το adventure genre ειναι αυτο που συντελειται (εκουσιως ή οχι) αυτη τη στιγμη με το Monkey Island franchise.
Δηλαδη πατημα πανω σε μια δυνατη σειρα, διασκευη του πρωτοτυπου ωστε να γινει πιο ευπεπτο στους εν δυναμει νεους adventure-αδες, παραληλα την μαζικη και καλα διαφημισμενη κυκλοφορια "επεισοδιων" σε λογικες τιμες και την εκμεταλευση νεων πλατφορμων (πχ iphone).
Ηδη τα πρωτα στατιστικα απο Steam και XBOXLive δινουν απροσδοκητα νουμερα*...
Πιστευω οτι θα δωσει την απαιτουμενη "κλωτσια" ωστε να εχουμε εξελιξεις.
Αν θελουμε να το δουμε απο την μαυρη πλευρα, αν δεν εχουμε μια "αναγεννηση" τωρα, θα ειναι δυσκολο να δουμε κατι στο μελλον.
Προς Θεου δεν λεω οτι τα adventure πεθαναν, απλα δεν εχουν την εξελιξη αλλα και δεν τυγχανουν της μεταχειρισης που εχουν αλλα genres.
*Πρωτο σε πωλησεις στο Steam (μπροστα απο L4D, Aion, SF4, Grid κτλ!) για αυτη την εβδοαμαδα και με πανω απο 40000 χρηστες στα Live Leaderboards την πρωτη μερα!
- Joined
- 11 Ιαν 2008
- Μηνύματα
- 13.675
- Αντιδράσεις
- 1.435
Και ημουν ετοιμη να κανω την ερωτηση. Αν δλδ θα κυκλοφορησει retail εκδοση. ΑΣχετα αν το χτυπησα απο το Steam. Να μην το εχεις σε κουτακι να το βλεπεις????manos426f είπε:Βάλε κι όλους αυτούς τους χρήστες που ΔΕΝ αγοράζουν από Steam και περιμένουν την κυκλοφορία του παιχνιδιού σε retail έκδοση,κι ο αριθμός ανεβαίνει ακόμη περισσότερο...
Other_Reality
RetroNuts!
- Joined
- 23 Ιουν 2006
- Μηνύματα
- 2.045
- Αντιδράσεις
- 69
Εγώ πάντως , που επίσης δέν δηλώνω adventurάς, θέλω να πώ πώς με τα κείμενα του Ανδρέα στα Pixel -όπως φαντάζομαι και άλλοι πολλοί- μπήκα στον κόπο να δοκιμάσω τα adventures...Μέχρι τότε έπαιζα ότι βρισκόταν μπροστά μου γενικώς, και κυρίως arcade games, ή τα λεγόμενα και arcade adventures. Το εμπόδιο της γλώσσας κατάφερα να το ξεπεράσω νωρίς, και ένας απο τους λόγους που έμαθα αγγλικά, εκτός απο τις ταινίες, ήταν και τα adventures. Oπότε σε ένα χαοτικό συνειρμό, ο Ανδρέας με βοήθησε να μάθω καλύτερα αγγλικά !!!
Τα text adventures πάντα με μάγευαν, και θυμάμαι πιτσιρικάς να είμαι αγκαλιά με τα pixel είτε προσπαθώντας να τελειώσω κάποιο adventure, είτε να προσπαθώ να πληκτρολογήσω κάποιο listing για να παίξω το "παιχνίδι - δώρο" ...Θυμάμαι χαρακτηριστικά το Destiny the Dark Lord, ένα listing που παίρνωντας τα βασικά στοιχεία του, πάτησα πάνω του και έφτιαξα μερικά text adventures που μοίραζα σε φίλους, αρχικά στον Spectrum του πατέρα μου (κωδικός Syntax Error !!!) και πολύ αργότερα στην Amiga basic !!
Συμφωνώ στο ότι τα πρώτα μας παιχνίδια είναι και τα αγαπημένα μας. Η μαγεία που ζούσαμε παίζωντας αυτά τα games στους home computers της εποχής, είναι απερίγραπτη, και φαντάζομαι ότι σε αυτό το φόρουμ προσπαθούμε να ξαναζήσουμε μερικά απο αυτά τα μαγικά gaming sessions, είτε μιλώντας γι'αυτά, είτε ξαναπαίζωντάς τα. Το πρώτο μου adventure ήταν σίγουρα text, δέν μπορώ όμως να θυμηθώ ποιό, και ήταν στον Spectrum (είχε και εικόνα στην μέση...δέν μου έρχεται καθόλου όμως) . Στην Amiga πάντως, σε μικρό διάστημα είχα ξεκινήσει και έπαιζα το Larry (με το σπαστικό αρχικό κουίζ για να πιστοποιηθεί ότι είσαι ενήλικος, που φυσικά δέν ήμουν !!) , το Maniac Mansion, το Loom και το πρώτο μου original παιχνίδι (στην Amiga) ήταν adventure, το Indiana Jones and The Last Crusade, όπως και το δέυτερο που ήταν το Cruise for a Corpse. To περίεργο είναι πως στο "μεσοδιάστημα" απο τον Spectrum στην Amiga, και συγκεκριμένα στον Commodore 64 και στον Amstrad 1512 δέν θυμάμαι να έπαιξα κάποιο adventure...Ίσως το Police quest στον 1512 αλλά μετά σίγουρα το ξαναέπαιξα στην Amiga, μιάς και ήξερα καλύτερα αγγλικά.
Γενικά τα adventures μου άρεσαν ώς εναλλακτική του βιβλίου, ή της ταινίας...Πάντα με κέντριζε η ατμόσφαιρα και το σενάριο, και σπάνια απολάμβανα τους γρίφους, τις περισσότερες φορές με εκνέυριζαν και περίμενα να βγεί η λύση (αυτό άλλαξε με το Myst)! Γι'αυτό τον λόγο προτιμούσα να τα παίζω με κάποιον φίλο, ή και φίλους, όπου έπεφτε γέλιο με τις προτάσεις του κάθένα απο εμάς.
Ομολογουμένως όλο αυτο το vibe το έχω χάσει πλέον απο τα adventures, όμως βγαίνουν ακόμα και τώρα αξιόλογοι τίτλοι...Ισως δέν έχω πιά την υπομονή, ή δέν μαγεύομαι πιά τόσο εύκολα ...Σίγουρα το 3D δέν είναι η μόνη απάντηση, ίσως αυτό που μου λείπει είναι η πρωτότυπη ιστορία και η ατμόσφαιρα, και ενίοτε μου λείπει και το πρωτότυπο και καυστικό χιούμορ τον παλαιότερων τίτλων. Αυτό βέβαια είναι γενικότερο φαινόμενο της εποχής μας, που είναι λίγο πιό "στεγνή" σε όλα.
To Myst και το Riven τα θεωρώ μοναδικά, και συμφωνώ με τον Ανδρέα και τις απόψεις του για το Riven ειδικότερα. Η μαγεία του να σημειώνω σχέδια στο τετράδιο, σπάζωντας το κεφάλι μου για το πού θα μου χρησιμέψουν ήταν αξεπέραστη. Τα περί απρόσωπου και βαρετού, δέν ισχύουν σε καμμία περίπτωση, και όλο το concept ης σειράς ήταν μεγαλόπνευστο και πρωτότυπο. Διαφωνώ όμως με όσους λένε ότι το 3d χαλάει την εμπειρία και περιορίζει τον χώρο, καθώς και το Real Myst, αλλά και το Myst V, ήταν για μένα μοναδικές εμπειρίες, και θα ήθελα να δώ στο μέλλον αντίστοιχους τίτλους, με ζωντανούς ψυχεδελικούς κόσμους, σε μία όμορφη μηχανή γραφικών. Γιατί δηλαδή να έχουμε καλές κάρτες γραφικών μόνο για τα action και τα FPS ? H γιατί να φτιάνονται graphic engines μόνο για fast paced shooting ? Πιστέυω πως όλοι μας θα κολλάγαμε με ένα καλό adventure (ίσως και με free roaming) στημένο σε μιά μηχανή τύπου Crysis. Δέν θα εξιλεωνόταν ένας τίτλος όμως μόνο με αυτό, καθώς το σενάριο, ο σχεδιασμός και η ατμόσφαιρα εξακολουθούν να είναι τα βασικότερα.
Τα text adventures πάντα με μάγευαν, και θυμάμαι πιτσιρικάς να είμαι αγκαλιά με τα pixel είτε προσπαθώντας να τελειώσω κάποιο adventure, είτε να προσπαθώ να πληκτρολογήσω κάποιο listing για να παίξω το "παιχνίδι - δώρο" ...Θυμάμαι χαρακτηριστικά το Destiny the Dark Lord, ένα listing που παίρνωντας τα βασικά στοιχεία του, πάτησα πάνω του και έφτιαξα μερικά text adventures που μοίραζα σε φίλους, αρχικά στον Spectrum του πατέρα μου (κωδικός Syntax Error !!!) και πολύ αργότερα στην Amiga basic !!
Συμφωνώ στο ότι τα πρώτα μας παιχνίδια είναι και τα αγαπημένα μας. Η μαγεία που ζούσαμε παίζωντας αυτά τα games στους home computers της εποχής, είναι απερίγραπτη, και φαντάζομαι ότι σε αυτό το φόρουμ προσπαθούμε να ξαναζήσουμε μερικά απο αυτά τα μαγικά gaming sessions, είτε μιλώντας γι'αυτά, είτε ξαναπαίζωντάς τα. Το πρώτο μου adventure ήταν σίγουρα text, δέν μπορώ όμως να θυμηθώ ποιό, και ήταν στον Spectrum (είχε και εικόνα στην μέση...δέν μου έρχεται καθόλου όμως) . Στην Amiga πάντως, σε μικρό διάστημα είχα ξεκινήσει και έπαιζα το Larry (με το σπαστικό αρχικό κουίζ για να πιστοποιηθεί ότι είσαι ενήλικος, που φυσικά δέν ήμουν !!) , το Maniac Mansion, το Loom και το πρώτο μου original παιχνίδι (στην Amiga) ήταν adventure, το Indiana Jones and The Last Crusade, όπως και το δέυτερο που ήταν το Cruise for a Corpse. To περίεργο είναι πως στο "μεσοδιάστημα" απο τον Spectrum στην Amiga, και συγκεκριμένα στον Commodore 64 και στον Amstrad 1512 δέν θυμάμαι να έπαιξα κάποιο adventure...Ίσως το Police quest στον 1512 αλλά μετά σίγουρα το ξαναέπαιξα στην Amiga, μιάς και ήξερα καλύτερα αγγλικά.
Γενικά τα adventures μου άρεσαν ώς εναλλακτική του βιβλίου, ή της ταινίας...Πάντα με κέντριζε η ατμόσφαιρα και το σενάριο, και σπάνια απολάμβανα τους γρίφους, τις περισσότερες φορές με εκνέυριζαν και περίμενα να βγεί η λύση (αυτό άλλαξε με το Myst)! Γι'αυτό τον λόγο προτιμούσα να τα παίζω με κάποιον φίλο, ή και φίλους, όπου έπεφτε γέλιο με τις προτάσεις του κάθένα απο εμάς.
Ομολογουμένως όλο αυτο το vibe το έχω χάσει πλέον απο τα adventures, όμως βγαίνουν ακόμα και τώρα αξιόλογοι τίτλοι...Ισως δέν έχω πιά την υπομονή, ή δέν μαγεύομαι πιά τόσο εύκολα ...Σίγουρα το 3D δέν είναι η μόνη απάντηση, ίσως αυτό που μου λείπει είναι η πρωτότυπη ιστορία και η ατμόσφαιρα, και ενίοτε μου λείπει και το πρωτότυπο και καυστικό χιούμορ τον παλαιότερων τίτλων. Αυτό βέβαια είναι γενικότερο φαινόμενο της εποχής μας, που είναι λίγο πιό "στεγνή" σε όλα.
To Myst και το Riven τα θεωρώ μοναδικά, και συμφωνώ με τον Ανδρέα και τις απόψεις του για το Riven ειδικότερα. Η μαγεία του να σημειώνω σχέδια στο τετράδιο, σπάζωντας το κεφάλι μου για το πού θα μου χρησιμέψουν ήταν αξεπέραστη. Τα περί απρόσωπου και βαρετού, δέν ισχύουν σε καμμία περίπτωση, και όλο το concept ης σειράς ήταν μεγαλόπνευστο και πρωτότυπο. Διαφωνώ όμως με όσους λένε ότι το 3d χαλάει την εμπειρία και περιορίζει τον χώρο, καθώς και το Real Myst, αλλά και το Myst V, ήταν για μένα μοναδικές εμπειρίες, και θα ήθελα να δώ στο μέλλον αντίστοιχους τίτλους, με ζωντανούς ψυχεδελικούς κόσμους, σε μία όμορφη μηχανή γραφικών. Γιατί δηλαδή να έχουμε καλές κάρτες γραφικών μόνο για τα action και τα FPS ? H γιατί να φτιάνονται graphic engines μόνο για fast paced shooting ? Πιστέυω πως όλοι μας θα κολλάγαμε με ένα καλό adventure (ίσως και με free roaming) στημένο σε μιά μηχανή τύπου Crysis. Δέν θα εξιλεωνόταν ένας τίτλος όμως μόνο με αυτό, καθώς το σενάριο, ο σχεδιασμός και η ατμόσφαιρα εξακολουθούν να είναι τα βασικότερα.
Leon
RetroNuts!
- Joined
- 27 Σεπ 2008
- Μηνύματα
- 2.119
- Αντιδράσεις
- 1.054
Καταρχάς να ευχαριστήσω και εγώ με τη σειρά μου τον κ. Τσουρινάκη για την πολύ ενδιαφέρουσα παρέμβασή του και περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη.
Για το θέμα των fora (ή forums θα συμφωνήσω. Σπάνια βλέπουμε ορθή λειτουργία ενός forum, όπου ο γραπτός λόγος να δίνει τη δυνατότητα μιας πιο περιεκτικής συζήτησης αφού ο γραφών θα έχει επεξεργαστεί αρκετά αυτό που θέλει να πει πριν το αποτυπώσει γραπτά. Αντίθετα βλέπουμε ότι πίσω από την ανωνυμία κάποιοι γράφουν πράγματα και προσβάλλουν τους άλλους με τον χείριστο τρόπο, κάτι που δεν θα τολμούσαν να κάνουν ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο. Πάντως θεωρώ ότι το GRM αποτελεί εξαίρεση.
Α. Τώρα για το θέμα της ρουτίνας save και γενικά της λειτουργίας των adventure και των άλλων παιχνιδιών, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περαιτέρω. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβήτησα την εγκυρότητα των όσων γράφει ο κ. Τσουρινάκης (γιατί ξέρω από τα γραπτά του εδώ και 21 χρόνια, ότι πριν γράψει κάτι το έχει ψάξει).
Απλά μου δόθηκε η εντύπωση ότι διαχώρισε τα games στην αυγή του gaming (δεκαετία του '70) σε adventures και arcade, ενώ κουτσά-στραβά και σε πρώιμο στάδιο, πάνω-κάτω όλα σχεδόν το genres είχαν κάνει την εμφάνισή τους (βέβαια κάποια ήταν μόνο στα mainframes και μη προσιτά στους κοινούς θνητούς). Πάντως η βάση του επιχειρήματός του παραμένει σωστή και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες για το πότε ξεκίνησε τι και ποιος έκανε πρώτος κάτι. Σίγουρα όμως μια μικρή μερίδα "σκεπτόμενων" gamers της εποχής είχαν εναλλακτικές λύσεις, και δεν νομίζω ότι ισχύει το δίπολο ή arcade ή adventure. To σίγουρο είναι ότι σε αντίθεση με τα CRPGs και τα War games που ήταν μεταφορές από επιτραπέζια και τα simulators που ήταν μεταφορές από...την πραγματικότητα, τα adventures ήταν μοναδικά αφού δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο έξω από τους υπολογιστές.
Τώρα για τους χαρακτηρισμούς του Άλκη για το Myst και τα adventures του Sokal, αφού χρησιμοποίησα και εγώ παρόμοιους και ας μην είμαι δημιουργός adventures, θα διαφωνήσω με τον κ. Τσουρινάκη. Νομίζω ότι όλοι έχουν δικαίωμα γνώμης, όσο σκληροί και αν είναι οι χαρακτηρισμοί, και κυρίως ο χρήστης. Στην Αρχαία Ελλάδα αυτό που μέτραγε σε ένα δικαστήριο, σε αντίθεση με σήμερα που μιλούν οι ειδικοί, ήταν κατά πόσο ήταν ικανοποιημένος αυτός που το χρησιμοποιούσε. Αν μία σέλα δεν βόλευε κάποιον, δεν είχε σημασία αν οι κατασκευαστές σέλας έλεγαν ότι ήταν άριστα φτιαγμένη. Εγώ λοιπόν ως gamer, έχω την χείριστη γνώμη για τα προαναφερθέντα παιχνίδια και σε κατ' ιδίαν συζητήσεις χρησιμοποιώ πολύ βαρύτερες εκφράσεις που φυσικά δεν αρμόζουν στο συγκεκριμένο forum.
Για το θέμα των fora (ή forums
θα συμφωνήσω. Σπάνια βλέπουμε ορθή λειτουργία ενός forum, όπου ο γραπτός λόγος να δίνει τη δυνατότητα μιας πιο περιεκτικής συζήτησης αφού ο γραφών θα έχει επεξεργαστεί αρκετά αυτό που θέλει να πει πριν το αποτυπώσει γραπτά. Αντίθετα βλέπουμε ότι πίσω από την ανωνυμία κάποιοι γράφουν πράγματα και προσβάλλουν τους άλλους με τον χείριστο τρόπο, κάτι που δεν θα τολμούσαν να κάνουν ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο. Πάντως θεωρώ ότι το GRM αποτελεί εξαίρεση.Α. Τώρα για το θέμα της ρουτίνας save και γενικά της λειτουργίας των adventure και των άλλων παιχνιδιών, νομίζω ότι δεν χρειάζεται να επεκταθούμε περαιτέρω. Σε καμία περίπτωση δεν αμφισβήτησα την εγκυρότητα των όσων γράφει ο κ. Τσουρινάκης (γιατί ξέρω από τα γραπτά του εδώ και 21 χρόνια, ότι πριν γράψει κάτι το έχει ψάξει).
Απλά μου δόθηκε η εντύπωση ότι διαχώρισε τα games στην αυγή του gaming (δεκαετία του '70) σε adventures και arcade, ενώ κουτσά-στραβά και σε πρώιμο στάδιο, πάνω-κάτω όλα σχεδόν το genres είχαν κάνει την εμφάνισή τους (βέβαια κάποια ήταν μόνο στα mainframes και μη προσιτά στους κοινούς θνητούς). Πάντως η βάση του επιχειρήματός του παραμένει σωστή και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομέρειες για το πότε ξεκίνησε τι και ποιος έκανε πρώτος κάτι. Σίγουρα όμως μια μικρή μερίδα "σκεπτόμενων" gamers της εποχής είχαν εναλλακτικές λύσεις, και δεν νομίζω ότι ισχύει το δίπολο ή arcade ή adventure. To σίγουρο είναι ότι σε αντίθεση με τα CRPGs και τα War games που ήταν μεταφορές από επιτραπέζια και τα simulators που ήταν μεταφορές από...την πραγματικότητα, τα adventures ήταν μοναδικά αφού δεν υπήρχε κάτι αντίστοιχο έξω από τους υπολογιστές.
Τώρα για τους χαρακτηρισμούς του Άλκη για το Myst και τα adventures του Sokal, αφού χρησιμοποίησα και εγώ παρόμοιους και ας μην είμαι δημιουργός adventures, θα διαφωνήσω με τον κ. Τσουρινάκη. Νομίζω ότι όλοι έχουν δικαίωμα γνώμης, όσο σκληροί και αν είναι οι χαρακτηρισμοί, και κυρίως ο χρήστης. Στην Αρχαία Ελλάδα αυτό που μέτραγε σε ένα δικαστήριο, σε αντίθεση με σήμερα που μιλούν οι ειδικοί, ήταν κατά πόσο ήταν ικανοποιημένος αυτός που το χρησιμοποιούσε. Αν μία σέλα δεν βόλευε κάποιον, δεν είχε σημασία αν οι κατασκευαστές σέλας έλεγαν ότι ήταν άριστα φτιαγμένη. Εγώ λοιπόν ως gamer, έχω την χείριστη γνώμη για τα προαναφερθέντα παιχνίδια και σε κατ' ιδίαν συζητήσεις χρησιμοποιώ πολύ βαρύτερες εκφράσεις που φυσικά δεν αρμόζουν στο συγκεκριμένο forum.
Nemo
RetroMuseum GateKeepeR
- Joined
- 9 Ιαν 2006
- Μηνύματα
- 4.694
- Αντιδράσεις
- 1.431
αρκετα off topic mode on
Ξεφυλλιζοντας το Pcmaster Ιουνιου 09 και συγκεκριμμενα το Review DrakenSang(ξανα)επεσε το ματι μου ,σε μια αναφορα του Κ.Τσουρινακη σε εξεχων μελος της Κοινοτητας του GRM και μια και δεν το επισημανε κανεις ως τωρα ....
Ξεφυλλιζοντας το Pcmaster Ιουνιου 09 και συγκεκριμμενα το Review DrakenSang(ξανα)επεσε το ματι μου ,σε μια αναφορα του Κ.Τσουρινακη σε εξεχων μελος της Κοινοτητας του GRM και μια και δεν το επισημανε κανεις ως τωρα ....
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
και ομως υπηρχαν διαφορες τοσο στα συστηματα, οσο και στους παικτεςLeon είπε:
The action RPG is a genre that could thrive first and foremost in Japan, where influences of personal computer games often resulted in new interpretations on game consoles, thus benefiting a healthy melange of genre traditions. Mixtures like that were initially fewer in the West, due to the consoles and arcade games being marked mindless quick entertainment by an elitist home computer crowd for real deal hardcore simulations and RPGs, which were the domain of computers with lots of memory (for the time) to store all those stats. Yet early on there were a few attempts to adapt what was originally inherited from tabletop war games to a more responsive and involving model, and with the slow demise of slow-paced turn-based gameplay eventually ARPGs would catch on as a main stream genre also among Western developers.
.............................................................................................................................
Btw, interesting quote from Computer Gaming World #76 (November 1990), by Roe R. Adams III, author of Wizardry IV: "When The Legend of Zelda burst upon the scene in fall of 1988, it hit like a nova. Although it still had many action-adventure features, it was definitely a CRPG."
http://blog.hardcoregaming101.net/2011/05/brief-history-of-western-action-rpgs.html
nasospakos
RetroActive
- Joined
- 7 Δεκ 2011
- Μηνύματα
- 209
- Αντιδράσεις
- 31
προσωπικά αγαπημένα τα "Conquests of Camelot", τo "Colonel's Bequest", το 'Larry I', το πρώτο "Monkey Island" & το "Indiana Jones & The Last Crusade". Τέτοια ατμόσφαιρα & gameplay δεν ξαναδημιουργούνται σε adventure. Eπίσης ο Κος Τσουρινάκης έγραψε για ακόμη μια φορά!