Πόσο αθώα ήταν τα παραμύθια μας;

Ένα ενδιαφέρον άρθρο για τις πραγματικές ιστορίες που ενέπνευσαν κάποια κλασικά παραμύθια, που δείχνει πάλι αυτό που έχουμε πει σ'αυτό το θέμα, ότι τα παραμύθια όταν πρωτοβγήκαν μόνο για παιδιά δεν ήταν. Το άρθρο δεν ενδείκνυται για όσους θέλουν να θυμούνται τα παραμύθια όπως τα ξέρουν, χωρίς να ξενερώσουν :p

http://www.diakonima.gr/2014/11/23/%CE%BF%CE%B9-%CE%B1%CE%BB%CE%B7%CE%B8%CE%B9%CE%BD%CE%AD%CF%82-%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%81%CE%AF%CE%B5%CF%82-%CF%80%CE%AF%CF%83%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B1-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B1%CE%BC/

Ποιός θα το φανταζόταν ότι η μάγισσα του Χάνσελ και Γκρέτελ ήταν το θύμα της ιστορίας, κι ότι η Ραπουνζέλ εμπνεύστηκε από την Αγία Βαρβάρα; :)
 
IMG_20200616_155813.jpgIMG_20200616_155835.jpgIMG_20200616_155858.jpgIMG_20200616_155919.jpgIMG_20200616_155940.jpg
Ξυλοφόρτωμα μέχρι θανάτου στο λύκο από τα ζώα του δάσους κ στη συνέχεια τραγούδι κ χορός για να γιορτάσουν την επιτυχία τους. Αυτό ήταν άλλο ένα παιδαγωγικό παραμύθι όπως λέει το οπισθόφυλλο.
 

Συνημμένα

  • IMG_20200616_160000.jpg
    IMG_20200616_160000.jpg
    181,4 KB · Προβολές: 2
Τι παραμύθια.... Την ελληνική μυθολογία να διαβάσει κανείς. Από καννιβαλισμους μέχρι αιμομιξιες και κτηνοβασιες.
Βέβαια όταν βγήκε η γνωστή ταινία Τροία με τον Μπραντ Πιτ, δεν άφηναν τα παιδάκια να την δουν.
 
Όλες οι μυθολογίες - τουλάχιστον αυτές των οποίων ξέρω ιστορίες - τα έχουν αυτά. Η μυθολογία είναι σοβαρή υπόθεση, δεν είναι για παιδιά. (Άλλο αν μόνο στην 3η Δημοτικού κάναμε, με τις ιστορίες φυσικά κατακρεουργημένες.) Καταδιασκεδάζουμε ας πούμε με τις μπερμπαντιές του Δία, αλλά πίσω τους κρύβονταν τελετές γονιμότητας για να σιγουρέψουν την ευφορία της γης κάθε χρόνο.
 
IMG_20200618_131739.jpgIMG_20200618_131841.jpgIMG_20200618_131818.jpg
Ο μύθος του Ιρλανδού ψεύτη με τον αποκεφαλισμό του (στη φαντασία του) από το βιβλίο "Παραμυθιά απ' όλο τον κόσμο"
 
Τελευταία επεξεργασία:
Τελικά μας έχει απασχολήσει τους περισσότερους η ηθική των παραραμυθιών. Φυσικά και δημιουργούνται προβλήματα όταν στη σημερινή εποχή ολοένα και περισσότεροι άνθρωποι ξαναφτιάχνουν τη ζωή τους μετά από ένα διαζύγιο ενώ υπάρχουν παιδιά. Μητριές λοιπόν υπάρχουν στη σημερινή εποχή πολλές που είναι θαυμάσιες με τα παιδιά των συζύγων τους και οι περισσότερες τα αγαπούν και τους προσφέρουν. Πόσο συχνά όμως χρησιμοποιούν οι ίδιες τον όρο μητριά για τον εαυτό τους; Κακά τα ψεματα η λέξη κουβαλά ένα φορτίο και γι αυτό κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ευθύνονται τα παραμύθια. Η λέξη πατριός δεν κουβαλά το ίδιο μεγάλο φορτίο.
 
Ήθελα από καιρό να αναφέρω κάτι, είναι λίγο άσχετο γιατί δεν αφορά το περιεχόμενο αλλά την εικονογράφηση. Είχαμε σαν παιδιά, τα παραμύθια του Άντερσεν. Βιβλίο με χοντρό εξώφυλλο και πολλές εικόνες, σκίτσα. Στις πιο πολλές εικόνες έδειχνε δέντρα. Σε κάθε δέντρο κρεμόνταν 2-3 σκελετοί. Πλήρους μεγέθους και ίσως ψηλότερους από τους ανθρώπους του σκίτσου. Όσο φρικαλέο και αν ακούγεται, ηταν αλήθεια, εννοώ δεν το φαντάστηκα. Σε ερώτηση προς τους δικούς μου, μου είπαν ότι είναι λάθος της εκτύπωσης. Φυσικά δεν το πίστεψα. Ποτέ δεν κατάλαβα γιατι εγινε αυτό. Το θυμάται κανένας άλλος;
 
Όταν ήμουν μικρή και μου διάβαζαν παραμύθια, δεν μου φαίνονταν τρομακτικά.
Δεν τρόμαζα από τον κακό λύκο που έτρωγε την Κοκκινοσκουφίτσα.

Όταν ξαναδιάβασα τα ίδια παραμύθια, ούσα ενήλικη, τότε κατάλαβα πόσο τρομακτικά ή διαστροφικά ήταν. Στο παιδικό μυαλό, το φιλί που δίνει ο πρίγκιπας στην Ωραία Κοιμωμένη δεν φαντάζει περίεργο, ούτε τρομακτικό. Αν όμως σκεφτώ ότι το παραμύθι περιγράφει έναν ζωντανό άντρα που ερωτεύτηκε μια κοιμισμένη-νεκρή γυναίκα, τότε τρομάζω. Σοκάρομαι όταν ξαναδιαβάζω την ιστορία του Χάνσελ και της Γκρέτελ, που περιγράφει την εγκατάλειψη των παιδιών στο δάσος, για να γλιτώσουν οι γονείς τους από την υποχρέωση να τα τρέφουν.

Μικρή δεν τρόμαζα από κανένα παραμύθι. Ήξερα ότι στο τέλος όλα θα πάνε καλά. Ο κακός λύκος θα τιμωρηθεί, η Χιονάτη θα σωθεί, ο Πρίγκιπας θα βρει την Σταχτοπούτα, το Ασχημόπαπο θα γίνει κύκνος και τα 7 κατσικάκια θα ξαναβρούν την μαμά τους. Όχι, δεν φοβόμουν. Ο κόσμος ήταν όπως έπρεπε να είναι: οι κακοί τιμωρούνταν και το καλό νικούσε πάντα. Αυτό ήταν που είχε την μεγαλύτερη σημασία.
 
Ναι αλλά το κοριτσάκι με τα σπίρτα πέθανε στο τέλος (αυτό το παραμύθι το μισούσα παιδιόθεν). Ο μονοπόδαρος μολυβένιος στρατιώτης έλυωσε και ναι μεν ενώθηκαν με την μπαλαρίνα στο θάνατο σαν τον Μιμίκο με τη Μαίρη, αλλά να το βράσω αυτό το χάπι έντ. Γενικά πολλά παραμύθια που δεν έχουν έναν προφανή κακό σαν τον λύκο ή τη μητριά της Χιονάτης δεν τελειώνουν καλά.
 
Ναι αλλά το κοριτσάκι με τα σπίρτα πέθανε στο τέλος (αυτό το παραμύθι το μισούσα παιδιόθεν). Ο μονοπόδαρος μολυβένιος στρατιώτης έλυωσε και ναι μεν ενώθηκαν με την μπαλαρίνα στο θάνατο σαν τον Μιμίκο με τη Μαίρη, αλλά να το βράσω αυτό το χάπι έντ. Γενικά πολλά παραμύθια που δεν έχουν έναν προφανή κακό σαν τον λύκο ή τη μητριά της Χιονάτης δεν τελειώνουν καλά.

Κυρίως, παραμύθια του Άντερσεν ήταν αυτά με το δυσάρεστο τέλος (Το κοριτσάκι με τα σπίρτα, Η μικρή γοργόνα). Αλλά ήταν λίγα. Επίσης δεν με φόβιζαν. Απλά, ήταν θλιβερά.

Σε όλα τα παραμύθια που υπάρχει "κακός", στο τέλος τιμωρείται και ο "καλός" νικάει.
 
Πάντως αν κανένα παιδί θέλει να μάθει για τον Αντερσεν και τι έγραφε στο ημερολογιο του, οι γονείς ας κρατήσουν το στόμα τους κλειστό....
 
Τελευταία επεξεργασία:
  • Like
Reactions: PT8
Πίσω
Μπλουζα