@Daredevil: +1 για την εκμάθηση αγγλικών από νωρίς! Τα πρώτα μαθήματα αγγλικών τα έκανα όταν ήμουν στον παιδικό σταθμό, δηλαδή μέχρι προνήπιο, κι αυτά ήταν μαθήματα πολύ βασικά. Θυμάμαι μόνο την έννοια του "sit down"-"stand up", γιατί είχα παρακολουθήσει ελάχιστα μαθήματα, επειδή αυτά γίνονταν μεσημέρι, κι εμένα με έβαζαν για ύπνο τα μεσημέρια
Οπότε, κανονικά μαθήματα αγγλικών ξεκίνησα στη 2α δημοτικού, σε φροντιστήριο της γειτονιάς. Παρότι ο αδερφός μου τα είχε ξεκινήσει στην 3η δημοτικού, επειδή ήμουν καλός μαθητής και ήθελα να μάθω αγγλικά, η μάνα μου με έγραψε από τη 2α. Όταν ξεκίνησαν οι κανονικές τάξεις των αγγλικών, άλλαξα φροντιστήριο. Τα αγγλικά στο σχολικό πρόγραμμα μπήκαν στην 4η δημοτικού, με τα βιβλία Fun Way.
Όταν πήγα έκτη δημοτικού ξεκίνησα δεύτερη ξένη γλώσσα, για να είμαι έτοιμος για το γυμνάσιο, όπου από πρώτη γυμνασίου υπήρχε υποχρεωτική δεύτερη ξένη γλώσσα. Μεταξύ γαλλικών και γερμανικών, διάλεξα τα γερμανικά.
Στην τρίτη γυμνασίου έδωσα για Lower, αλλά επειδή έκανα βλακεία και έδωσα μόνο του Cambridge, δεν το πήρα (αναθεματισμένο Listening..., τσάμπα τα υπόλοιπα Α και Β), και αναγκάστηκα να δώσω Michigan τον Δεκέμβρη της πρώτης λυκείου. Το πήρα και μετά σταμάτησα τα αγγλικά λόγω πανελληνίων. Το πρώτο πτυχίο των γερμανικών, το Zertifikat, το έδωσα στην πρώτη λυκείου, και μου πήρε 5 χρόνια προετοιμασία... Το δεύτερο πτυχίο προσπάθησα να το δώσω στη δευτέρα λυκείου, αλλά επειδή τότε το Mittelstufe ήταν επιπέδου B2/C1 μαζί, δε μπορούσα να το δώσω με προετοιμασία μόνο μιας χρονιάς, οπότε παράτησα και τα γερμανικά...
Συνέχισα με τα αγγλικά όταν μπήκα στο πανεπιστήμιο και σε δύο χρόνια πήρα το Proficiency, και το Cambridge και το Michigan. Στο τρίτο έτος της σχολής συνέχισα τα γερμανικά και κατάφερα να πάρω το B2.
Η πορεία μου στις ξένες γλώσσες είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. πέρασα από πολλες κατηγορίες καθηγητών και στις δύο γλώσσες: ξένους καθηγητές με περγαμηνές, ξένους καθηγητές κουφέτα, Ελληνάρες χωρίς προφορά και γνώσεις, Έλληνες του εξωτερικού, Έλληνες με εξαιρετικές γνώσεις και πάθος για τη γλώσσα. Είδα αρκετά διαφορετικά βιβλία ξένων γλωσσών, άλλα να θες να τα κάψεις και άλλα να μη θες να τελειώσουν (ειδικά εκείνα τα Open Doors της Oxford που είχαμε για την 3η κανονική... είχαν και πραγματικά τραγούδια μέσα!). Σημασία έχει ότι δεν έχω την αίσθηση ότι τη γλώσσα την έμαθα από κάπου συγκεκριμένα, εαν μπορείτε να καταλάβετε την αίσθηση αυτή. Δεν είμαι ο τύπος της παπαγαλίας, αλλά περισσότερο ο τύπος που μαθαίνει από συνήθεια ή μέσα από τριβή. Οπότε και είχα αρκετές δυσκολίες και στις δύο γλώσσες. Στα αγγλικά δε μπορούσα να μάθω γραμματική, αλλά το λεξιλόγιο μπορούσα να το μάθω μέσα από τραγούδια και ταινίες. Στα γερμανικά, πάλι, δε μπορώ να μάθω το λεξιλόγιο, ενώ τη σύνταξη μπορώ να την καταλάβω (τη γραμματική, πάλι, την ξεχνάω συνέχεια).
Εν τέλει, τα αγγλικά τα έχω μάθει σε βαθμό να μπορώ να τα χρησιμοποιήσω, τουλάχιστον σε επίπεδο ανάγνωσης και κατανόησης, και τα χρησιμοποιώ λόγω σπουδών και εργασιών. Να τα μιλήσω... θα τα μιλήσω, αλλά κουτσά στραβά, άνευ προφοράς, την οποία παρότι έκανα προσπάθεια να τη μάθω, τελικά και εγκατέλειψα.
Τα γερμανικά, όμως, είναι μεγάλο απωθημένο. Μετά από τόσα χρόνια μαθημάτων, μετά από δύο πτυχία (πρακτικά έχω το lower των γερμανικών) και να μη μπορώ να τα μιλήσω;;; Δεν τα χρησιμοποιώ κάθε μέρα και παρότι λέω να καθίσω να δω τπτ γερμανικό στο διαδίκτυο, με αποθαρρύνει που δε θυμάμαι ακόμα και στοιχειώδη γερμανικά... Ξεχνιούνται εύκολα και παροτι μπορω να κατανοήσω καποια βασικά όταν διαβάσω κάτι, η πανωλεθρία έρχεται στα προφορικά, παρότι μου έχουν πει ότι έχω μια στοιχειώδη/αξιοπρεπή προφορά γερμανικών. Πού θα πάνε;;; Θα τα μάθω! όχι για να διδάξω, αλλά τουλάχιστον για να τα χρησιμοποιώ.
