Πότε αρχίσαμε αγγλικά ή δεύτερη γλώσσα.

[αριαδνη]

Λοιπόν άρχισα αγγλικά στην τριτη δημοτικού και πήγα φροντηστήριο γιατι το ίδιο έκαναν όλοι οι συμμαθητές( με τους οποίους πήγαινα και στο σχολείο ) μα και όλοι έλεγαν πως τότε περίπου στα 8 με 9 γίνεται καλυτερα η εκμάθηση μιας νέας γλώσσας, αφού πρωτα μάθει το παιδί να διαβάζει καλά ελληνικά ! Στην εποχή μου τα γαλλικά ερχότανε σαν δεύτερη γλώσσα στην πέμπτη δημοτικού περίπου, λίγοι ήταν αυτοί που επέλεγαν ως δεύτερη γλώσσα τα γερμανικά. Σήμερα πια τα παιδάκια πάνε από την δευτέρα δημοτικού την πρωτη γλώσσα ενω δεν λείπουν και παιδιά που πια πάνε τρεις γλώσσες , γερμανικά, γαλλικά ή και ιταλικά, είμαστε πολύγλωσσος λαός. Όταν πήγαινα εγω μόνο πιο ευκατάστατα παιδιά άρχιζαν και δεύτερη γλώσσα άλλά όλοι ευκατάστατοι και μη αρχίζαμε αγγλικά. Οι δικές σας εμπειρίες!

 

[johnny19818]

Άρχισα αγγλικά στη Β' Δημοτικού με κάποιους δισταγμούς λόγω του μικρού της ηλικίας. Τελικά έφτασα για να πάρω το lower μέχρι και την 3η γυμνασίου. Γερμανικά έκανα 3 χρόνια όλο το γυμνάσιο.

 

[αριαδνη]

Στο δικό μου το γυμνάσιο είχαμε μόνο αγγλικά, σε άλλα γυμνάσια είχαν μόνο γαλλικά. Lower οι περισσότεροι δίναμε στην β΄λυκείου και λίγοι απο εκεί και πέρα συνέχιζαν, σήμερα είναι πολύ περισσότεροι αυτοί που συνεχίζουν.

 

[DrSouza]

Αγγλικά στην τρίτη Δημοτικού και Γαλλικά στην πρώτη Γυμνασίου. Γερμανικά ξεκίνησα μεγάλη, 23 χρονών ήμουν.

Με τα Γαλλικά είχα θέμα, δε τα χώνευα με τίποτα. Με το ζόρι με έστειλε η μάνα μου, για να έχω καλό βαθμό στο σχολείο. Τελείωσα το Γυμνάσιο, πήγα Λύκειο κι εκεί δεν κάναμε Γαλλικά. Ε, ωραία λέω γλύτωσα! Αμ δε! Γιατί μου λέει η μαμά " Έλα βρε μια χρονιά έμεινε ακόμη για να πάρεις το πτυχίο!" Κι έτσι τα έφαγα στη μάπα για ακόμη μια χρονιά .

 

[Nemo]

Επισημα αγγλικα 4η δημοτικου ( με πλανο ωστε να δωσω εξετασεις για lower στην 3η γυμνασιου/πριν το λυκειο, οπως κι εγινε).

(ανεπισημα ειχα κανει μερικα-λιγα εισαγωγικα μαθηματα με μια θεια μου η οποια ηταν τοτε φοιτητρια της Αγγλικης φιλολογιας στην δευτερα δημοτικου )

Γερμανικα μετα το λυκειο .

 

[alkis21]

Α' Δημοτικού Αγγλικά, Δ' Δημοτικού Γαλλικά. Α, και μια και μιλάμε για γλώσσες ΣΤ' Δημοτικού έγραψα το πρώτο μου πρόγραμμα σε Basic.

 

[elephadas]

Από μικροί στα βάσανα, βλέπω.

Αγγλικά άρχισα στην Τετάρτη Δημοτικού (1966-67), αλλά ήταν ένα χρόνο νωρίτερα από το κανονικό. Πήγαινα στον Όμηρο, που τότε λεγόταν Ελληνοαμερικανικό Επιμορφωτικό Ινστιτούτο, αλλά για κάποιο λόγο που ποτέ δεν κατάλαβα υποχρεώθηκε να το αλλάξει σε κάτι λιγότερο επίσημο. Η στάνταρ διάρκεια ήταν 8 χρόνια ξεκινώντας από Ε' Δημοτικού. Πρώτη μικρή και Δευτέρα μικρή αντιστοιχούσαν στα 2 τελευταία χρόνια του δημοτικού και στο γυμνάσιο αρχίζαμε την Πρώτη μεγάλη ή σκέτα Πρώτη, που περιλάμβανε πια σοβαρή διδασκαλία με γραμματική, ιδιωματισμούς κλπ. Οι περισσότεροι αρκούνταν στα μαθήματα, λίγοι έδιναν και εξετάσεις για Lower και ακόμη λιγότεροι για Proficiency (τόσο λίγοι που αν έπαιρνες Proficiency είχες αυτόματα και το δικαίωμα να διδάσκεις Αγγλικά σε πόλεις κάτω των 10000 κατοίκων - κάπου πρέπει να βρίσκεται ακόμη η σχετική άδεια που έβγαλα μετά, όχι ότι δίδαξα αγγλικά ποτέ, αλλά είπα βγάλ' την να βρίσκεται). Διέκοψα στην Ε' Γυμνασίου οπότε ανέβηκα Αθήνα για τις 2 τελευταίες τάξεις και φροντιστήριο, διότι δεν περίσσευαν ώρες και για Αγγλικά, και ξαναπήγα για να τελειώσω στο Α' Έτος του Πολυτεχνείου.

Η ξένη γλώσσα στο Γυμνασιο / Λύκειο ήταν υπερβολική πολυτέλεια τότε. Πολλά σχολεία δεν είχαν (για Δημοτικά δεν το συζητάω, ήταν ανήκουστο). Στην Α' Γυμνασίου είχαμε μια Γαλλίδα (Ελληνίδα ήτανε, αλλά ενώ οι καθηγήτριες ήταν "η φυσικού" "η οικοκυρικού" αυτή δεν ήταν "η Γαλλικού" αλλά "η Γαλλίδα"). Η δεσποινίς Σ μας έλεγε ουβρέ λα πορτ κι εμείς πηγαίναμε κι ανοίγαμε την πόρτα και μετά μας έλεγε φερμέ λα πορτ και την κλείναμε, και μας έμαθε να λέμε ζε μ' απέλ ελεφαντάς, αλλά παντρεύτηκε και παραιτήθηκε και μείναμε χωρίς ξένη γλώσσα. Σε κανα-δυό χρόνια φέρανε μια πρωτοδιόριστη Γαλλίδα που συνέχισε το έργο της Σ. αλλά δεν άντεξε πάνω από χρόνο και παραιτήθηκε κι αυτή. Μείναμε άγλωσσοι από κει και μετά.

 

[αριαδνη]

Υπήρχαν και φροντηστηρια που είχαν Αγγλο η Αγγλιδα για να κάνει τα προφορικά, ήταν ίσως και η πιο χαλαρή ώρα ή κασετα ήταν το πιο δύσκολο κομμάτι!

 

[Thor]

Και εγώ ξεκίνησα τα Αγγλικά στην τετάρτη δημοτικού, γύρω στο 1986-7 και εμείς είχαμε juniors A & B.

Δεν μου άρεσαν καθόλου ούτε η γλώσσα αλλά ούτε και η ατμόσφαιρα του φροντιστηρίου (κυρίως δεν μου άρεσε ο Καραγκιόζης που το είχε και ήταν αντιπαθέστατος) και ζορίστηκα να τα τελειώσω, χωρίς καν να καταφέρω να πάρω το λόουερ που το πήρα τελικά φοιτητής.

Είχαμε και εμείς για "καθηγητές" κάτι ναυάγια Άγγλους (Βρετανούς σωστότερα) που δεν ξέρω πώς και γιατί είχαν ξεμείνει (και από πού τους μάζευε το αφεντικό) και παρίσταναν τους καθηγητές. Φαντάζομαι ότι θα ήταν πιο φτηνοί από τους ιθαγενείς και οι γονείς θα ψάρωναν με τον Ευρωπαίο καθηγητή που θα μάθει στα παιδιά να μιλάνε σωστά. Με δεδομένο όμως ότι ήταν από οπουδήποτε (ακόμα και από Σκωτία), εντελώς ανίκανοι να διδάξουν οτιδήποτε (αμφιβάλλω αν είχαν τελειώσει και λύκειο - ή το αντίστοιχό του στη Θούλη) και δεν κρατούσαν πάνω από μια σεζόν, ουσιαστικά ήταν απλά βιτρίνα. Ένα φροντιστήριο υπήρχε στο χωριό (και πάλι καλά) οπότε αλλαγή χωρίς να υποχρεωθώ να ταξιδεύω 20 χιλιόμετρα για το μάθημα δεν ήταν δυνατή. Γενικά οι αναμνήσεις μου από το εν λόγω φροντιστήριο είναι οι χειρότερες της μαθητικής μου καριέρας.Ουσιαστικά τα αγγλικά άρχισαν να με ενδιαφέρουν μετά που άρχισα να ακούω μέταλ και ήθελα να καταλαβαίνω τους στοίχους.

Αρχές της δεκαετίας του 1990 ο ιδιοκτήτης έκανε μια απόπειρα για φέρει και Ιταλικά (η Ιταλία τότε ήταν μια δημοφιλής χώρα προορισμού για παιδιά που δεν πέτυχαν στις Πανελλήνιες αλλά ήθελαν να σπουδάσουν) η οποία ανοργάνωτη όπως ήταν και άκαιρη (τα μαθήματα ξεκίνησαν τη θερινή σεζόν και δεν συνεχίστηκαν το χειμώνα) οδηγήθηκε σε αποτυχία (δεν πρέπει να εμφανιστήκαν πάνω από 2 μαθητές). Εγώ θα προτιμούσα τότε να εγκαταλείψω τα Αγγλικά (στην τρίτη τάξη) και να ξεκινήσω Ιταλικά (ή οτιδήποτε άλλο εκτός από αγγλικά, αλλά τα Ιταλικά ήταν η μόνη εναλλακτική) αλλά οι χορηγοί επέμεναν να τελειώσω πρώτα τα αγγλικά πριν συνεχίσω με άλλη γλώσσα.

Μετά που τελείωσα το Πανεπιστήμιο και θέλοντας να μάθω μια ξένη γλώσσα επιπλέον ήμουν μεταξύ Ιταλικών και Ισπανικών που τα θεωρούσα ευκολότερα. Τελικά με βόλεψαν καλύτερα το ωράρια των Ισπανικών (τελικά δεν ήταν γραφτό να μάθω Ιταλικά). Από τη μια λόγω του ότι ότι συμπαθώ τους Ισπανούς περισσότερο από ότι τους Άγγλους, από την άλλη το γεγονός ότι τα επέλεξα επειδή τα ήθελα εγώ και όχι γιατί θα μου "χρησιμεύσουν στη ζωή μου" τα αγάπησα και τα αγαπώ πολύ περισσότερο από τα Αγγλικά.

 

[atanasio]

Ξεκίνησα αγγλικά και γαλλικά στην τετάρτη δημοτικού. Στο γυμνάσιο κάναμε έξι χρόνια γαλλικά και είχαμε καλές καθηγήτριες.

 

[αριαδνη]

elephadas , και σημερα νομίζω πως με προφισιενσι παιρνεις επάρκεια να διδάξεις

 

[stayros]

Ξεκινησα μαθηματα αγγλικων στην 3η δημοτικου σε φροντιστηριο.

Οταν πηγα Γυμνασιο υπηρχε και μαθημα Γαλλικων το οποιο ποτε

δεν συμπαθησα... ...παρολα αυτα εμαθα και απο αυτα καποιες φρασεις.

Καταφερα να φτασω μεχρι και 3η κανονικη στα Αγγλικα και καπου εκει τα σταματησα οταν εμεινα στην Β' Γυμνασιου...

Για καποια χρονια δεν μιλουσα ουτε εγραφα καθολου αγγλικα,με αποτελεσμα να τα ξεχασω.

Ευτυχως με την βοηθεια των κομιξ (κυριως ξενογλωσσων) τα ξαναφρεσκαρισα σε αρκετα καλο βαθμο.

Ενταξει,δεν λεω οτι ειναι και μητρικη μου γλωσσα αλλα κατι κουτσοκαταφερνω.

Αληθεια? Μιας που το ανεφερα...Θυμαται κανεις πως πηγαιναν οι ταξεις στα φροντιστηρια Αγγλικων?:what:

 

[αριαδνη]

α' και β' junior, όπως λέει και ο Θορ ( μπορει να υπήρχε και η pro-elementary, δεν θυμάμαι)και μετά πηγαινε με τα πτυχία, elementary, basic κτλ..Σταυρο και η πρωτη κανονικη κατι μου λεει, πρεπει να λεγοτανε και ετσι , μετα πήγαιναν αναλογα με τα πτυχία. Καποιος άλλος μπορει να θυμάται καλύτερα

 

[retrofan]

Σε γαλλικό σχολείο που ήμουν, εννοείται πως τα γαλλικά ήταν η πρώτη γλώσσα. Την ξεκίνησα πρώτη δημοτικού και την συνέχισα μέχρι δευτέρα λυκείου. Στην τρίτη λυκείου οι Πανελλήνιες ήταν υπεράνω όλων και μας απήλλασσαν από κάθε εξτρά υποχρέωση. Διαφορετικά ... Μιάμιση ώρα παραπάνω, μετά από το κανονικό πρόγραμμα του σχολείου, κάθε μέρα, καθόμασταν και κάναμε μάθημα γαλλικών Να πω ότι δεν βαριόμασταν φρικτά; Ιδίως κάτι καλοκαιρινούς μήνες που ο ήλιος βάραγε τα μεσημέρια, πεινούσες, νύσταζες και κοιτούσες με μάταιη ελπίδα το ρολόι σου; Ψέμματα θα πω

Βλέποντάς το βέβαια από την απόσταση που φέρνει ο χρόνος, θα πω πως αυτό το καθημερινό σε βάθος χρόνων, μου επέτρεψε να έχω μια φυσική γνώση της γλώσσας, σε σημείο που, μητρική δεν την λες, αλλά όταν βρέθηκα να σπουδάζω στο Παρίσι, δεν είχα κανένα πρόβλημα προσαρμογής και κατανόησης. Μέχρι και η προφορά μου ήταν καλή Όσο καλή βέβαια γίνεται η προφορά ανθρώπου στα γαλλικά. Το ότι κι εγώ ήμουν ξένη, έκανε μπαμ από χιλιόμετρα.

Ακόμα θυμάμαι το πρώτο μου βιβλίο γαλλικών στην πρώτη δημοτικού. Το Bonjour Line με ένα κοριτσάκι που έμοιαζε στην Ντόρα, την μικρή εξερευνήτρια. Θυμάμαι και την πρώτη μου δασκάλα, Γαλλίδα, που την λέγανε Ροζελίν αλλά την φωνάζαμε "μαντάμ" Και της έμεινε. Η μαντάμ εδώ, η μαντάμ εκεί, η μαντάμ είπε, η μαντάμ έκανε. Με τον γιο της βρεθήκαμε συμμαθητές στο γυμνάσιο αλλά, ακόμα και τώρα, αν τον πετύχω στον δρόμο, η αυθόρμητη αντίδραση είναι να τον ρωτήσω "Τι κάνει η μαντάμ;" και τελευταία στιγμή δαγκώνομαι και το γυρνάω στο "Τι κάνει η μητέρα σου;"

Τα αγγλικά μπήκανε στο πρόγραμμα πολύ αργότερα, στο γυμνάσιο. Ήταν βλέπετε έγνοια του σχολείου και της μητέρας μου να μην μπερδευτούν νωρίς οι δυο γλώσσες μέσα μας και χαλάσει η προφορά μας Σωστό, λάθος, παρατήρησα ότι συμμαθητές μου στο γυμνάσιο που είχαν ξεκινήσει τα γαλλικά μετά τα αγγλικά, δεν κατάφεραν ποτέ να ξεφύγουν από την αγγλική λογική εκφοράς του λόγου με την έμφαση στα οδοντικά σύμφωνα (τ, δ, θ, ντ). Σαφώς ριγμένα τα αγγλικά σε σχέση με τα γαλλικά στην αρχή λοιπόν αλλά κινηματογράφος, τηλεόραση, βιβλία, ανέλαβαν στην συνέχεια και κάλυψαν το κενό.

Όταν στο πανεπιστήμιο μπήκε η σκέψη για τρίτη γλώσσα, η λογική επιλογή, λόγω επιστήμης, ήταν τα γερμανικά. Είχα όμως άρνηση. Ξεκίνησα ισπανικά για την πλάκα μου. Την αγάπησα πολύ αυτή την γλώσσα αλλά δυστυχώς δεν κατάφερα ποτέ να την φέρω στο επίπεδο των άλλων δύο. Σήμερα καταλαβαίνω τα πάντα, μιλάω καλούτσικα (συνεννοούμαι αλλά με αρκετά λάθη) και φοβάμαι πως, αν επιχειρούσα να γράψω, το αποτέλεσμα θα ήταν αισχρό. Σε περιόδους που παρακολουθούσα ισπανόφωνες σαπουνόπερες το πράγμα βελτιωνόταν αισθητά και μετά πάλι παρακμή

Είπαμε, ξένη γλώσσα είναι το πιο εύκολο πράγμα να μάθεις και το πιο εύκολο πράγμα να ξεχάσεις.

 

[elephadas]

elephadas , και σημερα νομίζω πως με προφισιενσι παιρνεις επάρκεια να διδάξεις

!! Σοβαρά? Είναι σαν να λένε ότι μόλις πάρεις δίπλωμα οδήγησης μπορείς ν' ανοίξεις σχολή οδηγών.

Ε, κι εγώ στην Αθήνα διδασκόμουνα από μια ελαφρώς καραβοτσακισμένη Εγγλέζα που όμως λόγω του ότι ήταν στα κεντρικά του Ομήρου στην Ακαδημίας υποθέτω είχε κάποια σχέση με διδασκαλία, δεν θα παίρνανε για εκεί μια τελείως άσχετη με μόνο προσόν το ότι είχε γεννηθεί στο σωστό νησί. Αλλά η Ελληνίδα καθηγήτρια με την οποία είχα ξεκινήσει στην επαρχία ήταν από τους τύπους της πόλης και καλή δασκάλα. Και ήξερε καλά Αγγλικά. Από ένα σημείο και μετά είχαν απαγορευτεί τα ελληνικά στην τάξη και όποιος ξεχνιόταν και μιλούσε ελληνικά του έβαζε πρόστιμο, ένα ολόκληρο πενηνταράκι... στο τέλος της χρονιάς όλα τα πρόστιμα που είχαν μαζευτεί πλήρωναν (προφανώς και με γενναίο τσοντάρισμα από το φροντιστήριο) για σχολική γιορτούλα. Έχω καλές αναμνήσεις από εκεί. Το μόνο πρόβλημα ήταν ότι δεν επέμενε πολύ στην προφορά. Εκείνη είχε καλή, αλλά για κάποιο λόγο μεταξύ μας έπεφτε πολλή καζούρα σ' όποιον προσπαθούσε να μιλήσει με προφορά. Τοπική συνήθεια ήταν, διότι θυμάμαι ήρθε κάποιος από γειτονική πόλη και στην αρχή μιλούσε με (κακή μεν, αλλά) προφορά. Τον πήραμε στο ψιλό και το αποτέλεσμα ήταν σε λίγο καιρό να μιλάει σαν εμάς, προφέροντας τις λέξεις σαν να ήταν ελληνικές. Και δεδομένου ότι ήρθα Αμερική ξέροντας ήδη πολύ καλά Αγγλικά (αλλά με ελληνική προφορά) δεν κατάφερα ποτέ να την αποβάλω και μετά από 30 χρόνια μου φαίνεται ότι μιλάω ακόμη όπως όταν κατέβηκα από το αεροπλάνο.

Στα Γαλλικά στο Γυμνάσιο δεν συνέβαινε το ίδιο, δεν κορόιδευαν όποιον προσπαθούσε να μιμηθεί την προφορά της Γαλλίδας, κι έτσι είχα μάθει να μιλάω με κλειστό και ανοιχτό e και τέτοια.

Ερώτηση: Στη δική σας γενιά μαθαίνατε τουλάχιστον σύγχρονα Αγγλικά/Αμερικανικά ή ρετρό όπως στην εποχή μου? Διότι εμείς μαθαίναμε τελείως παλιομοδίτικα... ήρθα στην Αμερική ξέροντας ότι όταν συναντάς κάποιον γνωστό σφίγγετε τα χέρια και ο πρώτος λέει "HOW do you do" και ο δεύτερος "How do you DO" και όταν χωρίσετε λέτε "Good bye" και μόλις άκουσα εκείνα τα αμερικάνικα "Hi" και "See ya" αναρωτιόμουνα τι λένε. Ακόμη και τώρα μπερδεύομαι με τη διαφορά "Nice to meet you" και "Nice meeting you" αλλά δεν με πολυπειράζει γιατί μπερδεύονται και οι ιθαγενείς

 

[perlastar]

elephadas , και σημερα νομίζω πως με προφισιενσι παιρνεις επάρκεια να διδάξεις

Ναι, με proficiency βγάζεις πρώτα επάρκεια, με την οποία είναι δύσκολο να σε πάρουν κάπου να διδάξεις, και μετά την επάρκεια κάνεις αίτηση για άδεια διδασκαλίας Αγγλικών, με την οποία μπορείς να διδάξεις, αλλά πάλι δυσκολεύεσαι να βρεις δουλειά σε φροντιστήριο γιατί προτιμούνται περισσότερο οι πτυχιούχοι Αγγλικής Φιλολογίας. Έτσι ήταν τουλάχιστον μέχρι πριν λίγα χρόνια.

Εγώ άρχισα τα Αγγλικά στην Δ δημοτικού σε σχολείο και φροντιστήριο ταυτόχρονα. Πάντα μου άρεσαν πολύ και τα ολοκλήρωσα μέχρι το proficiency. Στο Γυμνάσιο διδαχτήκαμε και Γαλλικά, καθώς και στην Α Λυκείου, αλλά όχι πιό μετά. Ο τρόπος που σου μαθαίνουν τις γλώσσες στο σχολείο βέβαια ξέρετε ποιός είναι και από Γαλλικά δεν μου έμεινε τίποτα να θυμάμαι εκτός από μία-δύο βασικές φράσεις. Στο Πανεπιστήμιο έκαναν δωρεάν μαθήματα ξένων γλωσσών και επειδή μου άρεσαν πολύ επέλεξα τα Ιταλικά, αλλά τα έκανα μόνο έναν χρόνο. Μετά δυσκόλεψαν οι σπουδές και βαριόμουν να τρέχω στο Πανεπιστήμιο και για Ιταλικά, οπότε τα άφησα.

 

[billy]

Εγγλέζικα στο σχολείο που πήγαινα μας ξεκίνησαν στην Α' Δημοτικού (ήμουν απο τους χειρότερους της τάξης, διότι όλα τα άλλα παιδάκια είχαν ξεκινήσει ταυτόχρονα και φροντιστήριο, και η δασκάλα "επιτάχυνε" για να συμβαδίζει με τους ρυθμούς της πλειοψηφίας). Τα πρώτα χρόνια, το μάθημα για εμένα ήταν αυτό που λέμε "αγγαρεία", διότι δεν μπορούσα να καταλάβω για ποιό λόγο θα έπρεπε σώνει και καλά να μάθω μία ξένη γλώσσα.

Aργότερα, συνέβησαν δύο πράγματα: 1ον: Αντιλήφθηκα ότι τα εγγλέζικα μπορούσαν να με βοηθήσουν στον τομέα των home-μικροϋπολογιστών (με τον οποίο είχα αρχίσει να παθιάζομαι), και 2ον: Στο γυμνάσιο πλέον μπορούσε κάποιος να "κοπεί" στα μαθήματα -συμπεριλαμβανομένων και των αγγλικών- πράγμα που, εκτός των άλλων, θεωρείτο και "ξεφτίλα".

Eτσι άρχισα να δίνω την πρέπουσα σημασία, για να φτάσω σε ένα άνω του μετρίου επίπεδο (και βέβαια, ξεκίνησα και εγώ φροντιστήριο, όπως και όλα τα παιδιά στην τάξη). Παρ' όλα αυτά (όπως έχει αναφερθεί και στο thread της ρετρο-παράπλευρης απόκτησης γνώσης), τις γνώσεις μου στα αγγλικά τις αποδίδω μόνο σε ένα ποσοστό στα φροντιστήρια και τα σχολεία. Ενα μεγάλο μέρος "προήλθε" απο τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τα games, καθώς και απο τα διάφορα εγγλέζικα περιοδικά & manuals (παιχνιδιών κυρίως).

 

[D@redevil]

Προφανός θα σας "κουφάνω" όλους τώρα, αλλά είμαι μάλλον η μόνη που ξεκίνησε αγγλικά στα ....νήπια!

Ναι, μιλάω σοβαρά!

Όντας σε ιδιωτικό σχολείο, μας ξεκινούσαν τα αγγλικά παράλληλα με τα ελληνικά. Έτσι, στο τέλος του νηπιαγωγείου ήξερα άνετα όλη την αλφαβήτα, τους αριθμούς τα πρόσωπα και το βοηθητικό ρήμα be καθώς και μικρές λεξούλες τύπου kite, dog, cat, mouse κλπ!

Δεύτερη ξένη γλώσσα τα γερμανικά. Ξεκίνησα τρίτη δημοτικού από επιλογή και όχι λόγω σχολείου. Απλά, στο συγκεκριμένο σχολείο είχα αυτή τη δυνατότητα!

Πολύ αργότερα, έκανα μια προσπάθεια με τα Ιταλικά, καθώς λόγω των Λατινικών (Γ' Δέσμη! ) είχα πολύ καλή αντίληψη της γλώσσας. Δυστυχώς, με φάγαν τα πισιά και κάτι πιστοποιήσεις MS, CCNA κλπ κι έτσι τ' άφησα. Μικρό απωθημένο τα Ιταλικά, διότι είναι γλώσσα που καταλαβαίνω και, είτε λόγω καταγωγής, είτε λόγω Λατινικών - θα μπορούσα να την έχω τελειώσει!....

Oh well! Ποτέ δεν είναι αργά!

 

[Dr. SLUMP]

Εγώ έχω μια περίεργη αρχική σχέση με τις γλώσσες. Από τότε που άρχισα να μιλάω μέχρι περίπου 4μισι χρονών, μιλούσα σχεδόν μόνο Αγγλικά λόγω του πατέρα μου (Βρετανός) και των Φιλιππινέζων που με προσέχανε.

Μετά από τότε, ο πατέρας μου χώρισε και περνούσε στην Ελλάδα μόνο μερικούς μήνες το χρόνο, ενώ η μητέρα μου σταμάτησε να εργάζεται τόσο και επίσης με πρόσεχε κυρίως η γιαγιά μου, οπότε γύρισα σε 100% Ελληνικά.

Όλα τα χρόνια μέχρι περίπου την τρίτη δημοτικού, γνώριζα μόνο ομιλία αλλά όχι γραφή στα Αγγλικά. Τότε πήγα σε ένα φροντιστήριο (διότι τα Αγγλικά του δημοτικού ήταν ανέκδοτο - "WE ARE A FAMILY" θυμάσαι mk193; ), όπου και έκατσα μια χρονιά ώστε να μάθω γραφή.

Έπειτα στο γυμνάσιο και λύκειο, πήγα σε αγγλόφωνα σχολεία (με μερικές χρονιές εξαίρεση) με αποτέλεσμα να θεωρώ τον εαυτό μου δίγλωσσο ...αν και συχνά-πυκνά τυχαίνουν φορές που ξέρω μια λέξη στη μία γλώσσα αλλά κολλάω στο να βρω την αντίστοιχη της άλλης. Ίσως να είναι κατάλοιπο της κατάστασης...

 

[stayros]

Δυστυχώς, με φάγαν τα πισιά...

Ευτυχως να λες...

Γιατι τωρα παιζεις τα πισια στα δαχτυλα και αμα λαχει

δινεις και τα φωτα σου σε κανενα χριστιανο!