Το Pixel την εποχή εκείνη ζήταγε ονοματεπώνυμο, πλήρωνες για την αγγελία αλλά τίποτε από αυτό δεν είχε σημασία γιατί έπρεπε να βάλεις τηλέφωνο επικοινωνίας στην αγγελία.
Αν ήθελαν να σε τσιμπήσουν θα μπορούσαν να το είχαν κάνει άνετα, τίποτε δεν τους κόλλαγε. Αλλά μιλάμε για την Ελλάδα, μια χώρα που τότε και σήμερα είχε άπειρα προβλήματα, δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθεί κανείς μαζί σου αν αντέγραφες σωρηδόν. Τώρα ένα - δύο μεμονωμένα περιστατικά δεν είχαν σημασία, βιτρίνες και εξορκισμοί για 15χρονα που έγραφαν για τους συμμαθητές τους στα σχολεία.
Εϊχα συμμαθητές που έγραφαν για τον CPC 6128, μάλιστα ο πειρατής που το Pixel είχε παρουσιάσει σώνει και καλά είναι Χολαργιώτης. Ο Κώστας ήταν καλό παιδί αλλά δεν μάσαγε πουθενά, θυμάμαι κυκλοφορούσε με πανάκριβη μηχανή και δεν τον ενδιέφερε τίποτε για μαθήματα και τα λοιπά. Δεν ξέρω το που κατέληξε, αν σήμερα κολυμπάει στα πλούτη ή έχει φύγει από τίποτε ντρόγκες, αλλά τότε που εγώ δεν είχα να φάω τυρόπιτα αυτός κυκλοφορούσε τις καλύτερες τύπισσες που δεν τόλμαγες καν να τους μιλήσεις.
Πριν το απαίσιο 1992 είχα και ένα παράδειγμα άλλου πειρατή που έγραφε αποκλειστικά για PC σε ότι τύπο δισκέτας του ζήταγες. Ο φίλος αυτός αφενός στάθηκε η αφορμή να φύγω από την Amiga και να πάρω pc μια και μου έγραφε ότι ήθελα χωρίς πληρωμή, αφετέρου να σκεφτώ πολύ σοβαρά να ακολουθήσω τα χνάρια του μια και έβγαζε πάνω από 500.000 το μήνα στο χαλαρό, γιατί δεν υπήρχε και τόσο μεγάλη κίνηση για pc. Οι "συνάδελφοί" του Amigάδες κολυμπούσαν στο χρήμα. Κυριολεκτικά και μεταφορικά.
Στο τέλος του 1994, στην Δάφνη, κοντά στο μαγαζί του Vag σήμερα, πήγαινα τα tapes μου (από tape streamer) σε ένα τύπο που δεν θυμάμαι καν πως τον λέγανε για να τα περνάει σε cd. Θυμάμαι ήταν στην οδό Γυμναστηρίου. Έπαιρνε 15.000 δραχμές για κάθε cd που σου έγραφε και φυσικά κράταγε όλο το υλικό για την πάρτη του το οποίο και μοσχοπουλούσε σε άλλους. Το κάθε tape είχε χωρητικότητα 128 mega και σου πέρναγε μέχρι 4 στο cd σώνει και καλά για ασφάλεια και να μην είναι πυκνογραμμένο. Τρίχες κατσαρές. Αν ήθελες cd παιχνίδι αντιγραμμένο κόστιζε 6.000 δραχμές. Θυμάμαι που κοιτούσα το cd recorder του μαγεμένος τότε.
Δυστυχώς για μένα δεν ακολούθησα τα χνάρια του κολλητού μου. Θα είχα αφήσει το στρατιωτικό για καμιά 5ετία αργότερα, θα είχα βγάλει περιουσία, αλλά έπρεπε να είμαι απίκο στο σκυλάδικο κάθε βράδυ μια και λεφτά για έξτρα υπάλληλο δεν υπήρχαν. Oh well...... !!!!!!!!!!
)
