Ρετροτρομακτικές ιστορίες και καταστάσεις που βιώσαμε

[Metalcandyman]

Πιστευω οτι δεν υπαρχει ανθρωπος που καποια στιγμη της ζωης του οταν ηταν πιτσιρικας η λιγο πιο μεγαλος που να μην εζησε καποιο τρομακτικο περιστατικο ητε μονος ητε με παρεα που να τον εκανε να κοψει λασπη σε κλασματα του δευτερολεπτου.Κατι που να μην μπορει να το εξηγηση μεχρι και σημερα,κατι που να το διηγηθηκε μετα απο χρονια και να μη τον πιστεψε κανενας,κατι που ακομα και σημερα παραμενει ανεξηγητο και περναει καποιες φορες απο το μυαλο σας.

Εδω ημαστε λοιπον στο Tales from the crypt του Retromaniax με οδηγο τον metalcandyman να ακουσουμε της δεικες σας προσωπικες ρετροτρομακτικες ιστοριες.και οπως ειπα δεικα μας βιωματα οχι ιστοριες που εχουμε ακουσει.

Ξεκιναω πρωτος εγω λοιπον.

Στην πισω αυλη του σπιτιου μου σχεδον κολητα ειχαμε ενα γειτονα που ηταν 95 χρονων πολυ μεγαλος δηλαδη και ειχε την ιδια ηλικεια με την γιαγια μου.Ο ανθρωπος αυτος εμενε μονος τα παιδια του μενανε στη θεσσαλονικη και γενικα ηταν μεγαλη μορφη.Ο λογος που μπορουσε να μενει μονος του ηταν επειδη παρα τα χρονια του ηταν μια χαρα στην υγεια του και ουτε στο κρεβατι ηταν μια χαρα περπατουσε και γενικα εκτος απο μια εγχειρηση καρδιας πριν πολλα χρονια που ειχε κανει ηταν σε πολυ καλη κατασταση.

Ο κυρ θανος λοιπος ετσι τον λεγαμε ερχοταν καθημερινα και εκανε μουχαμπετι με την γιαγια μου.Ηταν χαρακτηριστικο το περπατημα του ο τροπος που ανοιγε την πορτα της αυλης και καθε φορα που ερχοταν με το που ανηγε την πορτα του κατω οροφου που ηταν η γιαγια μου και ημουνα και γω εκει με εδεινε μαστιχες η ενα σακουλακι δρακουλινια.Σαν ιεροτελεστια γεινοταν αυτο καθε μερα.Μια μερα λοιπον ειχαμε την πισω πορτα ανοιχτη να κανει ρευμα για δροσια και γω επαιζα game boy.Μολις σηκωνω το κεφαλι μου μια στιγμη βλεπω τον παππου κατεβενε τα σκαλοπατακια.Του λεω σιγα ρε κυρ θανο με τρομαξες πανε μεσα η γιαγια μου κοιταη τηλεοραση.Πριν τελειωσω την φραση μου με φωναξε η μανα μου να παω στην αποθηκη και να της παω δυο μπουκαλια απο την σαλτσα που κανουμε γιατι κατι ηθελε να μαγηρεψει.

Εκει λοιπον που επερνα τα μπουκαλια ακουω φασαρια και φωνες και την κορη του κυρ θανου κλαμενη να εχει ερθει στην μανα μου και να της λεει τρεξε ο πατερας μου.Ρωταω και γω τι εγειναι και με λεει οτι ο κυρ θανος πεθανε εκει που εβλεπε τηλεοραση.Της απανταω και γω ποτε εβλεπε τηλεοραση αφου πριν ουτε 5 λεπτα ηρθε εδω σε μας.Φυσικα με κοιταξαν παραξενα και πηγαν στον παππου που ειχε οντως πεθανει.Aπο τοτε μεχρι σημερα πολλες φορες περναει Αυτο το σκηνικο απο το μυαλο μου γιατι πραγματικα τον ειδα τον κυρ θανο να ερχετε σπιτι μου και του μιλησα κιολας.Παραμενει μυστηριο αυτο το γεγονος στο μυαλο μου μεχρι και σημερα 16 χρονια μετα.

Στην τριτη λυκειου μαζι με εναν φιλο μου ειχαμε βαλει ενα στοιχημα με καποιους αλλους οτι αν κατσουν στο νεκροταφειο απο της 12 μεχρι της 3 οχι μπροστα στην πορτα αλλα μεσα,βαθεια στο τελος του νεκροταφειου διπλα στο κοιμητηριο Θα κερδισουν κατι αναταλακτικα που ειχα απο της διαφορες επισκευες που εκανα στην παπια.Κατι πιστονια,κυλινδροπιστονα,βαλβιδες,δισκακια,ψαληδια και πολλα αλλα και αμα χασουν θα πληρωσουν την αξια αυτων τον ανταλακτικων.Εκλεισε λοιπον το στοιχημα και γω συνενοουμαι με τον φιλο μου και πηγαινουμε απο νωρις και κριβουμαι στο κοιμητηριο δυο καπες μαυρες με κουκουλα και δυο μεγαλα δρεπανια που ειχαμε σπιτι ωστε να τους κανουμε να σαλταρουν απο την τρομαρα.

Τελικα στης 12 πηγαινουμε στο νεκροταφειο και μεχρι να περασουν αυτοι απο ολους τους ταφους και να πανε στο τελος του νεκροταφειου εμεις τρεχοντας απο το διπλανο χωραφι φτασαμε πρωτοι πηδαμε το ντουβαρακι και κρυβομαστε στο κοιμητηριο.περιμενουμε να περασει περιπου μια ωρα ωστε να αρχισουν να ανεβενουν λιγο οι παλμοι τους γιατι οπως και να το κανουμε μπορει να μη φοβοταν καποιος αλλα ωσο να ναι τετοια ωρα στο νεκροταφειο ολο και καπως νοιωθης.φοραμε της καπες περνουμε και τα δρεπανια και κανουμε επιτηδες λιγο θορυβο ωστε να πλησιασουν το κοιμητηριο να δουν τι ειναι αυτος ο θορυβος.Με το που πλησιαζουν στο κοιμητηριο βγαινουμε μεις σιγα σιγα με τα δρεπανια σηκωμενα.Μιλαμε οι κραυγες και τα ουρλιαχτα τους πρεπει να ακουστηκαν μεχρι την αλλη ακρη της γης και τα ποδια τους στα αυτια εφτασαν απο το τρεξιμο.

Μολις εφυγαν εμεις μπορει να γελουσαμε και μιση ωρα.Μολις ηρεμησαμε απο το γελιο ειχαμε και μια εξαδα μπυρες μαζι και ανοιγουμε και πεινουμε και συζηταμε τι θα παρουμε με τα λεφτα απο το στοιχημα.Τα μονο φως που ειχε στο νεκροταφειο ηταν απο τα καντιλια των ταφων και μιλαμε καντιλια κλειστα ωστε να μη σβηνουν.Εκεινο το βραδυ του ιουλιου λοιπον ειχε ενα δροσερο αερακι πειναμε και της μπυρες κερδισαμε και το στοιχημα και γενικα ολα ηταν ζαχαρη.

Κατα της 3 ακουω εναν θορυβο απροσδηορηστο μεσα απο το νεκροταφειο και δεν δεινω σημασια.Μετα απο λιγο των ξανακουω και λεω στο φιλο μου ρε μ.........α ακους τιποτα;και με απανταει οχι τι να ακουσω.Πρωτου τελειωση την φραση του λες και περασε κανενας ανεμοστροβηλος σβηνουν με την μια ολα τα καντιλια του νεκροταφειου.Τι εγειναι ρε του λεω και εχουμε αρχισει και η δυο να ημαστε στα προθυρα του φοβου.του λεω την κανουμε τωρα και μολις περπαταμε απο το βαθος του νεκροταφειου προς την πορτα της εξοδου ακουω εναν δυνατο θορυβο και ηταν ο ηχος. Της πορτας που εκλεινε.Εκει που φτασαμε στο αποκορυφωμα ομως ηταν οταν πισω απο κατι δεντρα στο πιο σκοτεινο σημειο του νεκροταφειου ειδαμε εναν τυπο να μας κοιταη με ενα τοσο στεγνωμενο προσωπο με διαλειμενα μαυρα ρουχα και λες και ελαμπε ηταν το Προσωπο του και να μας δηχνει με το δαχτυλο.

Μιλαμε πηδηξαμε το ντουβαρι,παραπατησε ο φιλος μου στραμπουληξε το ποδι του εγω εσκισα το μπρατσο μου απο ενα καρφι σκηστηκε και η μπλουζα μου και γενικα ειχαμε φτασει στο σπιτι μου λες και ειχαμε διακτηνηστει.Φυσικα ξαναεκανα πλακες στο νεκροταφειο αλλα πολυ καιρο μετα απο κεινη την μερα που την θυμαμαι σαν χθες και δεν μπορω να εξηγησω τιποτα απο ωσα εγειναν και με τα καντιλια και με την πορτα και με τον τυπο που δεν μπορουσε να παει στο μερος που ηταν χωρις να τον δουμε να περναει απο μπροστα μας εκει που καθομασταν.

Το 2005 η κοπελα που ειχα σχεση ειχε τρελα με την ορειβασια και γενικα με ολα αυτα και μεχρι και στο εξωτερικο πηγαινε για ορειβασια κτλ.Εγω δεν ειμαι λατρης αλλα γενικα με τραβολογουσε σε τετοια πραγματα στης διακοπες αλλα και οταν ειχαμε ευκαιρια.Στο χωριο μου εχουμε ενα μερος πανω στο βουνο που ειναι εξαιρετικο για κατασκηνωση Ακομα και για ορειβασια και γενικα ειναι καταληλο για ανθρωπους με τετοια ενδιαφεροντα.Φυσικα δεν ειναι τουριστικο αξιοθεατο αλλα το ξερουμε το μερος η ντοπιοι.Για να πας ομως εκει πανω πρεπει να ξερεις πολυ καλα το μερος γιατι ειναι σαν λαβυρινθος και εχει και πολλες παγιδες οπως χαραδρες κτλ.Διπλα ακριβως σαυτο το μερος υπαρχει ενα αλλο που λεγεται η κοιλαδα των πεθαμενων.Εκει καποτε ειχαν σφαχτει εκατονταδες ατομα απο τους τουρκους.

Η κοπελα μου με ειχε πρηξει να παμε εκει να κατασκηνωσουμε το βραδυ και να επιστρεψουμε την αλλη μερα και ασχετα που δεν ηθελα τελικα της εκανα το χατηρι.Πηγαμε λοιπον καναμε οτι καναμε κατα την διαρκεια της μερας και ολα καλα.οταν ειχε σουρουπωσει και ανεβεναμε σε κεινο το μερος για να κατασκηνωσουμε σηνανταμε δυο ατομα στο δρομο και μας λενε οτι εχουν χαθει και να τους πω πως να πανε στο χωριο.Τους εδωσα οδηγιες και φυγαμε.Μιση ωρα μετα ενω στηναμε την σκηνη ακουσα σηρηνες και με παραξενεψε και μακρια στην πλαγια ειδα ενα τζιπ της πυροσβεστικης και ενα της αστυνομιας.Περνω εναν φιλο μου που δουλευει στην πυροσβεστικη να τον ρωτησω τι εγειναι και με λεει οτι ψαχνουν δυο ατομα που ανεβηκαν να κατασκηνωσουν και λειπουν σχεδον δυο μερες και δεν μπορουν να τους βρουν.

Του λεω και γω οτι καθως ανεβεναμε συναντησαμε δυο ατομα που με ρωτησαν που ειναι το χωριο γιατι χαθηκαν και με λεει κλεισε να ενημερωσω τους ανωτερους.τελικα μετα απο μιαμιση ωρα με περνει τηλεφωνο και με λεει ρε φιλε πως ηταν αυτα τα ατομα και γω τους περιεγραψα.Με λεει αποκλειεται φιλε να ηταν ετσι.Γιατι τον ρωταω εγω και με απανταει οτι αυτους τους δυο που χαθηκαν και τους περιεγραψα τους βρηκαν 5 χιλιομετρα απο κει που ημασταν εμεις σκοτωμενους ειχαν πεσει σε μια χαραδρα που δεν την ειδαν γιατι ειχε μπροστα θαμνους.Μηναμε παγωτο εγω και η κοπελα μου και του λεω του φιλου οτι μπορει να εκανα λαθος και κλεινουμε την συζητηση.Φυσικα κανενα λαθος δεν εκανα πραγματικα οπως τους περιεγραψα ηταν και το εξακρυβωσα απο της φωτογραφιεσ τους που ειχε η τοπικη εφημεριδα.Γυρναω και λεω στην κοπελα μου τα μαζευουμε και την κανουμε δεν καθομαι εγω εδω σημερα και τελικα φυγαμε.Πραγματικα οταν πηγαινω σε κεινα τα μερια εκει πανω παντα σκεφτομαι αυτο το περιστατικο και αυτους δυο που ειδα.

Το ξερω οτι ακουγονται καπως ολα αυτα αλλα πραγματικα δεν ανοιξα το θεμα για .....Το ανοιξα για πραγματα που οντως εζησα και να πειτε και σεις τυχον τετοιες εμπειριες σας.

Με ετυχαν και καποια αλλα περιστατικα αλλα βαρεθηκα να γραφω γιαυτο θα τα αναφερω Πιο μετα στη συνεχεια του θεματος.

Εσεις εχετε καποιοα παρομοια ρετροτρομακτικη ιστορια να μηραστητε μαζι μας;

 

[telonio]

Ρετρό σκηνικό επίσκεψη σε σπήλαιο στη Μάνη. Συγκεκριμένα στο σπήλαιο Βατσινίδη. Εγώ και ένας φίλος μου μπαίνουμε μέσα στο σπήλαιο για να το δούμε, να τραβήξουμε φωτογραφίες. Ιστορικές αναφορές το θέλουν να είναι κρυσφήγετο Ελλήνων από τους τούρκους. Έβγαλα κανα δυό φωτογραφίες (χάλια μαύρα από την αντανάκλαση του ήλιου στο νερό) και είπαμε να φύγουμε. Η είσοδος είναι ελαφρώς κατηφορική. Ανεβαίνωντας λοιπόν, θυμάμαι που βγαίνει μπροστά μου ο φίλος μου. Ακριβώς στην είσοδο του σπηλαίου απλώνω το χέρι μου να πιάσω έναν βράχο για να κρατηθώ και το χέρι μου ακουμπάει τον διπλανό βράχο και ακριβώς εκείνη τη στιγμή, ακούω ψιθιριστά αλλά καθαρά το όνομά μου πίσω μου, μέσα από το σπήλαιο. Σταματώ, γυρίζω και κοιτώ το σκοτάδι πίσω μου. Δεν ένιωθα τρόμο και ήμουν απόλυτα σίγουρος πως δεν υπήρχε άνθρωπος μέσα στο σπήλαιο. Κοντοστάθηκα για λίγο και μετά συνέχισα την άνοδο προς το αυτοκίνητο. Δεν είπα τίποτα γιατί πίστεψα πως απλά άκουσα έναν ήχο που μου φάνηκε σαν το όνομά μου. Δεν έχω δα και κανένα περίεργο όνομα.

Δυο τρία χρόνια μετά, και ενώ πηγαίναμε με τον συγκεκριμένο φίλο μου με το αμάξι, πως τα φέρνει η συζήτηση του αναφέρω το γεγονός. Του λέω μάλλον ήταν ο ήχος από το μπλουζάκι ήταν που σύρθηκε στον βράχο. Μου λέει έκπληκτος πως ήταν καλοκαίρι και φορούσαμε και οι δύο κοντά μπλουζάκια οπότε δεν μπορεί να ήταν ήχος από την κοντομάνικη μπλούζα επάνω στον βράχο.

Μάλλον είμαι λίγο περήφανος στα αυτιά αλλιώς δεν εξηγήτε. Γενικά δεν ακούω φωνές και δεν μιλάω στον 6128 και στην amiga μου. Μάλλον άκουσα έναν θόρυβο λάθος και μου φάνηκε πως άκουσα το όνομά μου. Ναί ξέρω, δεν έπρεπε να είχα συνδέσει την amiga 500 με το στερεοφωνικό τόσα χρόνια.

Κατά τα άλλα φοβερό μέρος για κολύμπι το καλοκαίρι αφού το φως του ήλιου μπαίνει μέσα στο σπήλαιο και του δημιουργεί μια αλλόκοτη αλλά πανέμορφη εικόνα. Ξεχάστε αυτά που έγραψα παραπάνω ,το προτείνω ανεπιφύλακτα για μπάνιο!

Με ετυχαν και καποια αλλα περιστατικα αλλα βαρεθηκα να γραφω γιαυτο θα τα αναφερω Πιο μετα στη συνεχεια του θεματος.

more..more...

 

[pooky(1)]

Ωραίο thread. Προσωπικά δεν έχω καμία εμπειρία. Μάλλον γιατί δεν πιστεύω πουθενά και σε τίποτε.

 

[RIO]

Με ετυχαν και καποια αλλα περιστατικα αλλα βαρεθηκα να γραφω γιαυτο θα τα αναφερω Πιο μετα στη συνεχεια του θεματος.

Mην το κόβεις ρε μεταλ, πάνω στο καλύτερο. Πες και άλλες ιστορίες...

 

[Imgema]

Η δική μου ιστορία δεν είναι τρομακτική, είναι όμως ανεξήγητη οπότε ίσως να ταιριάζει με το topic.

Παλιά λοιπόν είχαμε μία τεράστια αυλή η οποία περιτριγύριζε το σπίτι. Το πίσω μέρος του σπιτιού ήταν πολύ κοντά στο όριο του οικοπέδου με αποτέλεσμα να υπάρχει ένας διάδρομος μεταξύ του τοίχου και του φράχτη από συρματόπλεγμα (το κλασσικό σκουριασμένο). Το πίσω οικόπεδο που συνόρευε ήταν γεμάτο πεύκα και θάμνους. Όταν ήμουν μικρός συνήθιζα να κόβω βόλτες γύρω από το σπίτι γιατί μου άρεσε πολύ αυτός ο διάδρομος, με το σπίτι στην μία μεριά και το οικόπεδο με τα δέντρα στην άλλη.

Μια μέρα λοιπόν, καθώς έκανα την βολτούλα μου, η ουροδόχος κύστη μου άρχισε να διαμαρτύρεται, οπότε σταμάτησα να την αδειάσω εκεί, στον διάδρομο, σημαδεύοντας το δίπλα οικόπεδο. Καθώς λοιπόν έκανα τα τσισάκια μου σαν καλό παιδάκι χωρίς να ενοχλώ κανέναν, εκτός από κάτι μυρμήγκια που έτυχε να είναι στο πεδίο βολής μου είπα να ρίξω μία ματιά στον ουρανό.

Με το που κοιτάω ψηλά, το μάτι μου πέφτει σε ένα ιπτάμενο αντικείμενο αγνώστου ταυτότητος το οποίο ξεπρόβαλε πάνω από ένα σύννεφο. Το παρατήρησα για 4-5 δευτερόλεπτα και μετά κρύφτηκε πάνω από ένα άλλο διπλανό σύννεφο. Είχε ένα παράξενο σχήμα μακρόστενο και έμοιαζε σαν να κοιτούσα το κάτω μέρος μίας γαλέρας. Είχε και ένα αλλόκοτο χρώμα, κάτι σαν πολύ έντονο καφέ ανοιχτό, πολύ έντονο όμως σαν να ήταν cartoon. Το μέγεθός του θυμάμαι ότι μου φάνηκε μεγάλο γιατί μπορούσα να το διακρίνω πεντακάθαρα ενώ πετούσε πάνω από τα σύννεφα με σχετικά μεγάλη ταχύτητα. Το πιο περίεργο σε όλη την υπόθεση ήταν ότι όταν κρύφτηκε πάνω από το δεύτερο σύννεφο, δεν ξεπρόβαλε ποτέ από την άλλη μεριά. Ο ουρανός ήταν καθαρός και τα σύννεφα ήταν λίγα. Το δεύτερο σύννεφο (στο οποίο κρύφτηκε) δεν ήταν μεγάλο και ακολουθώντας την πορεία του αντικειμένου υπολόγιζα να έβγαινε από την άλλη μεριά σε λίγα δευτερόλεπτα. Αλλά έκατσα εκεί κάνα 10 λεπτο περιμένοντας και τίποτα.

Τώρα τι πράγμα να ήταν αυτό, ακόμα δεν έχω σκεφτεί μία λογική εξήγηση. Εκτός ίσως ότι τα μάτια μου έκαναν πουλάκια και γαλέρες εκείνη την ώρα.

 

[Dr. SLUMP]

Να γίνω party pooper και να εξηγήσω τι συμβαίνει στην περίπτωση 1 & 3 του metalcandyman;

 

[Metalcandyman]

Να γίνω party pooper και να εξηγήσω τι συμβαίνει στην περίπτωση 1 & 3 του metalcandyman;

φυσικα φιλε.καθε πιθανη εξηγηση ητε με δοσεις χιουμορ ητε πιο σοβαρη ειναι καλοδεχουμενη

 

[caprice]

Σοκ και δέος .....

 

[Thor]

Εγώ από μικρός μάλλον πατούσα και με τα τέσσερα πόδια στο έδαφος. Δεν έχω κάποια ανάμνηση υπερφυσικού - παραφυσικού περιεχομένου. Ευτυχώς δηλ γιατί καθώς το σπίτι μας ήταν απέναντι από το νεκροταφείο αν οι νεκροί συχωριανοί μου δεν σάπιζαν ήσυχα στους τάφους τους αλλά έκοβαν βόλτες θα είχαμε πρόβλημα. υπήρχε όμως στην διπλανή γειτονιά ένα ερειπωμένο σπιτάκι που θα μπορούσε άνετα να είναι το σπίτι του βρικόλακα ή του σίριαλ κίλερ σε δευτεροκλασάτη ευρωπαϊκή ταινία τρόμου και πάντα με τρόμαζε να περνάω έξω από εκεί (αλλά μυστηριωδώς πάντα περνούσα) όχι γιατι είχε ακουστεί κάτι αλλά απλά με τρόμαζε η εικόνα του.

 

[Metalcandyman]

Φιλε Thor καλη φαση να ειναι το σπιτι σου απεναντι απο το νεκροταφειο.Μακρι να ηταν και το δεικο μου.

Ωρα να συνεχισω απο κει που σταματησα.

Tον αυγουστο του 2003 ενα σαββατο βραδυ καθομασταν παρεα και τα πειναμε με κατι φιλους και ειχα μαζι μου και την κοπελα που ειχα σχεση εκεινον τον καιρο.Κατα της 4 παρα το πρωι ετοιμαζομασταν να φυγουμε γιατι για την κυριακη ειχα μια βαφτιση για το μαγαζι και επρεπε να παω τα πραγματα στην εκκλησια και επρεπε να ξυπνησω σχετικα νωρις.Καθως πηγαιναμε προς το αμαξι Γυρναει η δικεια μου και με λεει δεν θελω να παμε σπιτι για υπνο.Και που θες να παμε λεω γω και με απανταει θελω να παμε στην θαλασσα στο εξοχικο σου να κανουμε βραδυνο μπανιο στην θαλασσα να κοιμηθουμε εκει και να γυρισουμε την κυριακη ωστε να πας τα πραγματα και για την βαφτιση.Εγω μολις με το ειπε στραβωμουτσουνιασα να πω την αληθεια γιατι ειχα πιεει τα αντερα μου και παρα την ωρα δεν γουσταρα να εχω καμια γκαντεμια να στραβωσει το πραμα και να πεσω σε κανενα αλκοτεστ γιατι αν γεινοταν αυτο με τοσο που ειχα πιεει το αυτοκινητο θα με περνανε και δεν γλυτωνα την μπουζου για κεινο το βραδυ.Τελικα οταν θελει μια γυναικα κατι παντα το καταφερνει και εκει που με βλεπε διστακτικο με λει παμε δεν πιστευω να νομιζεις οτι θα κανουμε με μαγιο μπανιο και θα κανουμε μονο μπανιο.Το επομενο δευτερολεπτο λοιπον χαθηκε και το αλκοτεστ απο το μυαλο και ημασταν στο δρομο για την θαλασσα.

Απο κει που ημασταν η αποσταση μεχρι εκει που ηταν να παμε ηταν περιπου 45 με 50 λεπτα και γενικα στη διαδρομη μεσα απο ενα,δυο χωρια περνας και ολος ο υπολοιπος δρομος ειναι χωραφια.Στην πορεια και ενω ακουγαμε πυξ λαξ και αδερφους κατσημιχα ασχετα που εγω ηθελα να ακουσω Kreator σε καποια φαση σε μια ευθεια και μπροστα σε ενα πρατηριο που ηταν κλειστο βλεπω εναν τυπο αδυνατο με ενα ψαθηνο καπελο και παντοφλες στης 4:30 τα χαραματα να κανει ωτοστοπ.Φυσικα σιγα να μη σταματησω εκεινη την ωρα ασχετα που παντα κουβαλαω το δεικανο πισω στο πορτ μπαγκαζ και συνεχιζω την πορεια μου.Καποια χιλιομετρα παρακατω υπαρχει ενας μαγαλος μαραμαρινο

 

[Metalcandyman]

Φιλε Thor καλη φαση να ειναι το σπιτι σου απεναντι απο το νεκροταφειο.Μακρι να ηταν και το δεικο μου.

Ωρα να συνεχισω απο κει που σταματησα.

Tον αυγουστο του 2003 ενα σαββατο βραδυ καθομασταν παρεα και τα πειναμε με κατι φιλους και ειχα μαζι μου και την κοπελα που ειχα σχεση εκεινον τον καιρο.Κατα της 4 παρα το πρωι ετοιμαζομασταν να φυγουμε γιατι για την κυριακη ειχα μια βαφτιση για το μαγαζι και επρεπε να παω τα πραγματα στην εκκλησια και επρεπε να ξυπνησω σχετικα νωρις.Καθως πηγαιναμε προς το αμαξι Γυρναει η δικεια μου και με λεει δεν θελω να παμε σπιτι για υπνο.Και που θες να παμε λεω γω και με απανταει θελω να παμε στην θαλασσα στο εξοχικο σου να κανουμε βραδυνο μπανιο στην θαλασσα να κοιμηθουμε εκει και να γυρισουμε την κυριακη ωστε να πας τα πραγματα και για την βαφτιση.Εγω μολις με το ειπε στραβωμουτσουνιασα να πω την αληθεια γιατι ειχα πιεει τα αντερα μου και παρα την ωρα δεν γουσταρα να εχω καμια γκαντεμια να στραβωσει το πραμα και να πεσω σε κανενα αλκοτεστ γιατι αν γεινοταν αυτο με τοσο που ειχα πιεει το αυτοκινητο θα με περνανε και δεν γλυτωνα την μπουζου για κεινο το βραδυ.Τελικα οταν θελει μια γυναικα κατι παντα το καταφερνει και εκει που με βλεπε διστακτικο με λει παμε δεν πιστευω να νομιζεις οτι θα κανουμε με μαγιο μπανιο και θα κανουμε μονο μπανιο.Το επομενο δευτερολεπτο λοιπον χαθηκε και το αλκοτεστ απο το μυαλο και ημασταν στο δρομο για την θαλασσα.

Απο κει που ημασταν η αποσταση μεχρι εκει που ηταν να παμε ηταν περιπου 45 με 50 λεπτα και γενικα στη διαδρομη μεσα απο ενα,δυο χωρια περνας και ολος ο υπολοιπος δρομος ειναι χωραφια.Στην πορεια και ενω ακουγαμε πυξ λαξ και αδερφους κατσημιχα ασχετα που εγω ηθελα να ακουσω Kreator σε καποια φαση σε μια ευθεια και μπροστα σε ενα πρατηριο που ηταν κλειστο βλεπω εναν τυπο αδυνατο με ενα ψαθηνο καπελο και παντοφλες στης 4:30 τα χαραματα να κανει ωτοστοπ.Φυσικα σιγα να μη σταματησω εκεινη την ωρα ασχετα που παντα κουβαλαω το δεικανο πισω στο πορτ μπαγκαζ και συνεχιζω την πορεια μου.Καποια χιλιομετρα παρακατω υπαρχει ενας μαγαλος μαραμαρ

 

[Metalcandyman]

Καλη φαση φιλε Thor να ειναι το σπιτι σου απεναντι απο το νεκροταφειο μακαρι να ηταν και το δεικο μου

Ωρα να συνεχισω απο κει που σταματησα.

Tον αυγουστο του 2003 ενα σαββατο βραδυ καθομασταν παρεα και τα πειναμε με κατι φιλους και ειχα μαζι μου και την κοπελα που ειχα σχεση εκεινον τον καιρο.Κατα της 4 παρα το πρωι ετοιμαζομασταν να φυγουμε γιατι για την κυριακη ειχα μια βαφτιση για το μαγαζι και επρεπε να παω τα πραγματα στην εκκλησια και επρεπε να ξυπνησω σχετικα νωρις.Καθως πηγαιναμε προς το αμαξι Γυρναει η δικεια μου και με λεει δεν θελω να παμε σπιτι για υπνο.Και που θες να παμε λεω γω και με απανταει θελω να παμε στην θαλασσα στο εξοχικο σου να κανουμε βραδυνο μπανιο στην θαλασσα να κοιμηθουμε εκει και να γυρισουμε την κυριακη ωστε να πας τα πραγματα και για την βαφτιση.

Εγω μολις με το ειπε στραβωμουτσουνιασα να πω την αληθεια γιατι ειχα πιεει τα αντερα μου και παρα την ωρα δεν γουσταρα να εχω καμια γκαντεμια να στραβωσει το πραμα και να πεσω σε κανενα αλκοτεστ γιατι αν γεινοταν αυτο με τοσο που ειχα πιεει το αυτοκινητο θα με περνανε και δεν γλυτωνα την μπουζου για κεινο το βραδυ.Τελικα οταν θελει μια γυναικα κατι παντα το καταφερνει και εκει που με βλεπε διστακτικο με λει παμε δεν πιστευω να νομιζεις οτι θα κανουμε με μαγιο μπανιο και θα κανουμε μονο μπανιο.Το επομενο δευτερολεπτο λοιπον χαθηκε και το αλκοτεστ απο το μυαλο και ημασταν στο δρομο για την θαλασσα.

Απο κει που ημασταν η αποσταση μεχρι εκει που ηταν να παμε ηταν περιπου 45 με 50 λεπτα και γενικα στη διαδρομη μεσα απο ενα,δυο χωρια περνας και ολος ο υπολοιπος δρομος ειναι χωραφια.Στην πορεια και ενω ακουγαμε πυξ λαξ και αδερφους κατσημιχα ασχετα που εγω ηθελα να ακουσω Kreator σε καποια φαση σε μια ευθεια και μπροστα σε ενα πρατηριο που ηταν κλειστο βλεπω εναν τυπο αδυνατο με ενα ψαθηνο καπελο και παντοφλες στης 4:30 τα χαραματα να κανει ωτοστοπ.Φυσικα σιγα να μη σταματησω εκεινη την ωρα ασχετα που παντα κουβαλαω το δεικανο πισω στο πορτ μπαγκαζ και συνεχιζω την πορεια μου.Καποια χιλιομετρα παρακατω υπαρχει ενας μαγαλος μαραμαρινος σταυρος σαν μνημειο για καποιους που σκοτωθηκαν στον πολεμο η κατι τετοιο δεν θυμαμαι ακριβως.

Ενω γελουσαμε και λεγαμε διαφορα με την κοπελα μου βλεπω εναν στους προποδες του μνημειου να κανει ωτοστοπ.Ρε χριστινα λεω στην κοπελα μου καθως απομακρυνθηκαμε λιγο τι γεινεται αποψε;και με απανταει αυτη με γουρλωμενα ματια νομιζω οτι ηταν αυτος που μας εκανε ωτοστοπ μπροστα στο πρατηριο.Αντε ρε της λεω δεν θα ειδες καλα και με λεει ηταν αυτος ειδα και το ψαθηνο καπελο.Αυτη τον ειχε δει καλητερα γιατι ηταν προς την μερια της ενω την πρωτη φορα ηταν προς την μερια μου.Της λεω θα γυρισουμε να δουμε και με απανταει οχι μην παμε εχω αρχισει και φοβαμαι.

Τελως παντων κανω αναστροφη και γυρναω πισω στο μνημειο.Βαζω τα αλαρμ περνω το δεικανο απο το πορτ μπαγκαζ και της λεω κλειδωσε το αμαξι απο μεσα.Πηγαινω προς το μνημειο και φωναζω αν ειναι κανεις εδω και φυσικα απαντηση δεν πηρα.Φυσικα παντα το δεικανο σηκωμενο το ειχα και γεματο.Τον τυπο πραγματικα τον ειδαμε δυο φορες ειμαι 100% σιγουρος αλλα εκει που σταματουσα πραγματικα με φανηκε οτι τον ειδα και διπλα στο μνημειο να στεκετε και μεχρι να δω κανονικα προς τα κει ειχε χαθει.Γιαυτο δεν μπορω ειμαι σιγουρος γιατι μπορει να ημουνα επηρεασμενος απο πριν.Τελικα γυρισα πισω στο αμαξι και πηγαμε στο εξοχικο.

Περασαμε ζαχαρη το υπολοιπο βραδυ και την αλλη μερα επιστρεψαμε.Απο τοτε μεχρι σημερα εχω περασει εκατονταδες φορες απο κεινο το μερος αλλα πραγματικα δεν με ξαναετυχε κατι τετοιο εκτος απο εναν τυπο ενα μεσημερι που ειχε χαλασει το αμαξι του και τον πηγα μεχρι το κοντινοτερο χωριο.

19 χρονων ειχα μια φιλη απο ενα χωριο των σερρων και οταν τα βραδια πηγαιναμε σε απομερα βουνα και λαγκαδια να θαυμασουμε την φυση και τα αστερια με διηγηθηκε την παρακατω ιστορια που εγειναι πριν χρονια στο χωριο της.Ενα ζευγαρι ηρθε η μερα να παντρευτει και ο γαμος θα γεινοταν στην μητροπολη σερρων.Ολα πηγαιναν τελεια εγειναι ο γαμος εγειναι και το γλεντι και γυρνουσαν στο χωριο.Σε εναν σκοτεινο δρομο λιγο εξω απο το χωριο κανεις δεν ξερει το πως και το γιατι αλλα ο οδηγος εχασε τον ελεγχο βγηκε απο τον δρομο και καρφωθηκε σε ενα δεντρο.Η νυφη πραγματικα αποκεφαλιστηκε απο το παρμπριζ και ο γαμπρος ξεψυχησε λιγες ωρες μετα.

Τοτε γενικα καθε βραδυ και σε διαφορετικο μερος βαζαμε κοντρες και στοιχηματα με τα μηχανακια και επειδη ο δρομος λιγο πριν την στροφη που σκοτωθηκε το ζευγαρι βολευε εγω μαζι με εναν αλλον βαλαμε κοντρα.Ξεκιναμε λοιπον και πλησιαζοντας την στροφη που ηταν ο τεραματισμος εκει που γκαζωναμε εσβησε και το δεικο μου το μηχανακι αλλα και το δεικο.Τι εγειναι ρε ....λακα του λεω και κοιταζομασταν σαν χαζοι ενω προσπαθουσαμε να βαλουμε μπροστα τα μηχανακια και μπροστα δεν επερναν με τιποτα.Μιλαμε θα ημασταν καπου δεκα ατομα γυρω γυρω και σε καποια φαση πραγματικα μεσα απο τα πουρναρια εκει που ειχε σκοτωθει το ζευγαρι εμφανιστηκε μια γυναικα στα ασπρα.Δεν ξερω αν ηταν νυφη η αν ηταν ακεφαλη κτλ αλλα και οι δεκα παραταμε τα μηχανακια και τα ποδια εφτασαν στα αυτια απο την τρομαρα γιατι ολοι ξεραμε την ιστορια.Μετα απο ωρες πηγαμε ξανα στο μερος εκεινο τα μηχανακια πηραν μπροστα με την πρωτη και ωσοι κραταμε ακομα επαφη αναρωτιομαστε τι ειδαμε εκεινο το βραδυ.

Ο κολητος μου μια ζωη που δεν ειναι τωρα ελλαδα αλλα την εκανε για αυστραλια απο τοτε που τον ξερω ειχε τρελα με το ψαρεμα.Εγω και 5 λεπτα να κατσω αρχιζω και βαριεμαι και δεν την παλευω με τιποτα.Τα ειχαμε με δυο διδυμες τοτε αλλα ελειπαν γιατι ειχαν παει ξανθη στο χωριο της μανας τους να δουνε τους παππουδες τους και μεις ειχαμε μηνει μπακουρια οποτε ο κολητος μου σκεφτηκε να κανουμε πραξει το σοφο ρητο που λεει δε ..αμας που δε ..αμας δεν πας για ψαρεμα;

Και μαζεψαμε τα συμπραγκαλα πηραμε και sleeping bug σε περιπτωση που κοιμομασταν και πηγαμε σε ενα μερος πραγματικα ηδιλειακο.Ηταν ενα δασακι λες και ηταν κλειστο απο παντου και ακριβως διπλα στην παραλια.Φυσικα δεν ξεχασαμε και τα πιο σημαντικα αποθεματα και προμηθευτηκαμε 3 εξαδες μπυρες 1 famous και 1 βοτκα και γυρω στα 10 κουτια τα μεγαλα pringles που τα τρωγαμε με το κιλο εκεινη την εποχη.

Μολις φτασαμε εκει ειχε μια θαλασσα λαδι μιλαμε ουτε το παραμικρο ελαχιστο κυματακι.Την πεφτουμε λοιπον στη παραλια στηνει αυτος αυτες της βασεις που μπαινουν μεσα τα καλαμια βαζει το δολωμα το πεταει μεσα και περιμενουμε αραχτη στην παραλια ενω εχουμε αποφασιση να κανουμε αρχη με της μπυρες μετα να παμε στο ουισκυ και μετα να τελειωσουμε με την βοτκα.Εκει που εχουμε πιει ηδη την μια εξαδα μπυρες και εχουμε φαει απο ενα κουτι pringles ακουω εγω κατι σαν σφυριγμα.Οχι σαν να σφυριζει καποιος αλλα σαν καποιο μηχανικο σφυριγμα.Φυσικα γυρω γυρω ηταν νεκρα ημασταν απομονομενοι δεν υπηρχαν ουτε σπιτι ουτε κοσμος εκει κοντα.

Του λεω το ακους;και με λεει ναι το ακουω.Τι ειναι ρε αυτο του λεω περιεργο ακουγετε και με απανταει ιδεα δεν εχω.Τελικα μετα απο λιγο σταματησε το σφυριγμα και συνεχισαμε αμεριμνοι την δευτερη εξαδα μπυρες και να συζηταμε την στιγμη που δεν τσιμπουσε τιποτα τζαμπα ειχε στησει τα καλαμια.Σε καποια φαση πηγε μεχρι το αμαξι να παρει το κινητο του γιατι το ειχε ξεχασει και στο γυρισμο με φωναζει και με λεει κοιτα πανω ... δε θα το πιστεψεις.Κοιταω πανω και βλεπω ενα στρογγυλο πραγμα σαν μια μπαλα περιπου ωσο ενα πεπονι και γυρω γυρω με λαμπακια και να πεταει πολυ γρηγορα περα δωθε σαν να μας κοροιδευε.Ρε του λεω τι ειναι αυτο και με λεει κατσε να δουμε τι θα κανει.

Αυτο συνεχισε να πεταει και σε καποια φαση εμεινε για λιγο να αιωρητε στον αερα χωρις να κινητε.Δεν ηταν πολυ ψηλα και σηκωνωμαι περνω μια πετρα και την ριχνω πανω του.Δεν το πετυχα φυσικα αλλα αυτο αρχισε παλι να κινητε περα δωθε μεχρι την στιγμη που αρχισε να περνει γρηγορα υψος μεχρι που πηγε τοσο ψηλα που δεν φαινοταν και μετα απο λιγο αρχιζει βουταει απο κει πανω ενω ακουγοταν παλι το σφυριγμα και λιγο πριν πεσει στην θαλασσα εξαφανιστηκες και μειναμε σα χαζοι να κοιταμε και να ψαχνουμε που πηγε.

Τελικα αφου συζητουσαμε κανενα δυωρο γιαυτο και μετα απο 2 εξαδες μπυρες το γυρισαμε στο ουισκυ βαρεθηκαμε δεν τσιμπουσε και τιποτα και ειπαμε να να την κανουμε γιατι δεν μας κολουσε υπνος.Τελικα εριξα την ιδεα και πηγαμε σε ενα καλοκαιρινο ...μπαρ με την βραδια να εξελησετε παρα πολυ καλα με εξαιρετικη εξελιξη Δεν χρειαζονται παραπανω λεπτομερεις ομως γιαυτο το θεμα γιατι θα παρουμε ποδι απο το forum

 

[telonio]

Mακράν από τα θεικότερα threads στο GRM. Keep posting!

 

[RIO]

Φίλε Μέταλ, χωρίς παρεξήγηση φυσικά, αλλά μήπως παίζει ρόλο ότι σε κάθε ιστορία, υπάρχει και μια κάσα μπύρες....

 

[Metalcandyman]

Φίλε Μέταλ, χωρίς παρεξήγηση φυσικά, αλλά μήπως παίζει ρόλο ότι σε κάθε ιστορία, υπάρχει και μια κάσα μπύρες....

Δεν παρεξηγουμε απο τιποτα σηνονωματε Πραγματικα φιλε δεν με πιανει το ποτο μπορω να πεινω και δυο μερονυχτα δεν εχω προβλημα και το ξερω οτι ακουγονται απιστευτα ολα αυτα και ειναι και λογικο το κατανοω αλλα αντε να πω μεθυσα και δεν ηξερα τι εβλεπα να το καταλαβω αλλα της περισσοτερες φορες ειχα και αλλους μαρτυρες δεν ημουνα μονος μου.Μιλαμε για σκηνικα που τα διηγουμαστε ακομα και τωρα.

 

[RIO]

Δεν παρεξηγουμε απο τιποτα σηνονωματε Πραγματικα φιλε δεν με πιανει το ποτο μπορω να πεινω και δυο μερονυχτα δεν εχω προβλημα και το ξερω οτι ακουγονται απιστευτα ολα αυτα και ειναι και λογικο το κατανοω αλλα αντε να πω μεθυσα και δεν ηξερα τι εβλεπα να το καταλαβω αλλα της περισσοτερες φορες ειχα και αλλους μαρτυρες δεν ημουνα μονος μου.Μιλαμε για σκηνικα που τα διηγουμαστε ακομα και τωρα.

Πάντως, είναι από τα πιο ενδιαφέροντα θέματα. Ειδικά για τους φαν του τρόμου...

 

[Thor]

Καλη φαση φιλε Thor να ειναι το σπιτι σου απεναντι απο το νεκροταφειο μακαρι να ηταν και το δεικο μου

Ε κοίτα όταν λέμε απέναντι μιλάμε για καμία 100 μέτρα απόσταση με ενα ποτάμι στη μέση αλλα δεν μεσολαβεί άλλο σπίτι και το καλοκαιράκι τα βράδια που καθόμασταν στη βεράντα βλεπαμε τα καντιλάκια να τρεμοπαίζουν απο το αεράκι. Πολύ ρομαντική ατμόσφαιρα.

Δίκιο έχει ο Ρίο ...το θέμα...

 

[don dokken]

Δεν εχω ΄λογο να αμφισβητησω τις εμπειριες των προλαλησαντων..πιστευω ομως οτι πρεπει να υπαρχει μια λογικοφανης εξηγηση,οπως πχ με το deja-vu που λιγο πολυ ολοι εχουμε βιωσει..σ αυτα ημουν ανεκαθεν πραγματιστης.

Παλιοτερα βεβαια πιο πολυ,καθως πριν 10 χρονια περιπου μου συνεβη αυτο που θα καταθεσω στη συνεχεια.

Εχω αναφερει πολλες φορες στο φορουμ,την Ναντιν,ενα θεικο κοκερ σπανιελ που με συντροφευε 12 χρονια,περιττο και ασχετο με το θεμα να πω τι σημαινε για μενα,αλλα και για πολυ κοσμο(εν αγνοια) αυτο το σκυλακι..*

Οταν εφυγε απο καρκινο η απωλεια μου στοιχισε πολυ.Μετα απο λιγες μερες αρχισα να την ακουω μεσα στο σπιτι,σε χαρακτηριστικους ηχους που εκανε ,οταν πχ ανοιγε με τη μουσουδα της μια μεγαλη συρομενη πορτα,η τα βηματα της πανω στο μαρμαρο..ε,νομιζα οτι μου σαλευει και προσπαθησα να μη δωσω σημασια..

Ενα βραδι,περιπου 3-4 εβδομαδες μετα το θανατο της,ημουν αραχτος στο κρεβατι μ ενα βασανακι που τραβιομουνα τοτε..(διαβαζαμε,ε..)Ξαφνικα ακουω το σκυλι να βγαινει κατω απο το κρεβατι ,οπου της αρεσε να χωνεται,με το χαρακτηριστικο "ντουπ"που εκανε το κεφαλι της οταν ξεπροβαλε απο κατω,αλλα και τις νυχιες που εκανε καθως εβγαινε "ερπειν"..

Γυρισα το κεφαλι μου στη Δημητρα και την κοιταξα,το ιδιο εκανε κι αυτη ρωτωντας με"το ακουσες και συ?"...

Καταλαβα λοιπον πως δε μου σαλευε και κατι αλλο συμβαινει..Αυτο συνεχιστηκε για καμποσες μερες ακομα.

Ενα πρωι,καθομουν προβληματισμενος ..ερχεται η μανα μου"τι εχεις παιδακι μου"τα γνωστα..δεν ειχα αναφερει τιποτα

γιατι θα με παρεπεμπε η σε κανα γιατρο η"ξερω ενα καλο παπουλη,πηγαινε να σε διαβασει"..

"Να ρε μανα ,αυτο κι αυτο ακουω συνεχεια το σκυλι μες στο σπιτι.."

Και πηρα μια απαντηση που ουτε φανταζομουν.."Εγω την ειδα το πρωι εκει,διπλα στο ψυγειο,να περιμενει να την ταισω..."

Αν και εμεινα ....ς για πολυ ωρα,ουδεποτε τρομαξα απο αυτα τα συμβαντα.Το ενιωθα σαν family ghost που λενε οι βαρβαροι..

Ομως η κορυφωση ηρθε στον υπνο μου,40 μερες περιπου μετα το θανατο της.

Σε ονειρο,ημουν καθισμενος στο κεντρο ενος σκοτεινου δωματιου σε μια λιτη,απλη καρεκλα.

Ξαφνικα εμφανιστηκε η Ναντιν,σε αψογη κατασταση,οχι οπως ηταν απο την ασθενεια,αλλα ειχε πανω της ξεραμενα αιματα..Πηδηξε πανω στα γονατα μου,οπως συνηθιζε και μου ειπε"Ειμαι καλα τωρα εκει που ειμαι..."

Μετα απο αυτο σταματησαν και τα συμβαντα..

Η Ναντιν εφυγε 17 Νοεμβριου 2001..Απο τοτε δεν ειχα ξαναπαρει σκυλο στο σπιτι..Πριν μερικους μηνες και αφου με ειχαν φαει γυναικα και κορη για να παρουμε σκυλο ,εφερα στο σπιτι ενα θηλυκο κανισακι,αφου πρωτα της εκανα το τελευταιο εμβολιο και το σημειωσα στο βιβλιαριο της...μετα απο μερες,οταν κοιταξα το βιβλιαριο,εκει παγωσα,17 Νοεμβριου του 2011,η μερα που ηρθε σπιτι,ακριβως 10 χρονια μετα..

Αυταα........

*Η Ναντιν ειναι ισως το μοναδικο κατοικιδιο που εχει αναφερθει στο κοινοβουλιο..

Απο τον Καρατζαφερη,που στιλιτευοντας τους μεγαλοτραπεζιτες που εξαπατουν τον κοσμακη δινοντας δανεια με επαχθεις ορους και ψιλα γραμματα,ειχε κανει ειδικη αναφορα απο το βημα της βουλης..Γιατι?δειτε παρακατω..

Μια απ τις διαφημισεις που ειχε παιξει ηταν και αυτη της γιουρομπανκ..ασχετο με το θεμα βεβαια,αλλα υπαρχει το βιντεο στο γιουτιουμπι,οποτε δειτε και την παλια μεγαλη μου αγαπη..

[video=youtube;v-T9E4RSIAk]

 

[Wally]

Πω πω ρε Ντον. Ανατριχιασα ρε φιλε!

 

[pooky(1)]

Ντον, τι αν πω ρε φίλε, ο λόγος που δεν παίρνω κατοικίδιο είναι αυτός: Μάλλον θα "φύγει" πιο γρήγορα από ότι εγώ και δεν θα το άντεχα.

14 Ιουνίου 1984 πήρα τον πρώτο υπολογιστή.

14 Ιουνίου 1992 σκοτώθηκε η πρώτη μου γυναίκα (δεν είχαμε παντρευτεί αλλά το ίδιο είναι) δυστυχώς σε ενδιαφέρουσα στον 5ο μήνα, μαζί με τον αδερφό της, κολλητό μου.

14 Ιουνίου 2008 παντρεύτηκα την τωρινή μου σύζυγο, που για 16 χρόνια μου παραστέκεται απορώ κι εγώ με την υπομονή της. Συνομότησε το σύμπαν για την ημερομηνία, παρέδωσα τα όπλα τελικά αφού ότι και να έκανα όλο κάτι γινόταν και μας γύρναγε στις 14 Ιουνίου.

14 Ιουνίου εντός ολίγων χρόνων (ή και ημερών ποιός ξέρει) ξέρω πια ότι θα φύγω από το κόσμο αυτό, δεν παίζει άλλη ημερομηνία για μένα.

-----EDIT-----

Ξέσαχα για κοιτάτε εδώ:

<----------- και πείτε μου ποιά ημερομηνία εγγραφής βλέπετε στο φόρουμ. ΕΛΕΟΣ.....