mhmerotategiatipino
RetroMasteR
- Joined
- 28 Νοέ 2007
- Μηνύματα
- 1.404
- Αντιδράσεις
- 431
Ομορφη νυχτα με Μπαιγκον μηπως; Και καλα διαφημιζε αντικουνουπικο;
Ρετρό Διαφημιστικά TV Spot
- Έναρξη μίζας Wally
- Ημερομηνία έναρξης
krios
RetroNuts!
- Joined
- 21 Ιουν 2008
- Μηνύματα
- 1.801
- Αντιδράσεις
- 424
μήπως υπάρχει η διαφήμηση από τα μακαρόνια στέλλα πουθενά βρε παιδιά; ήταν ένα κινούμενο σχέδιο με μια πολύ αδύνατη οικιακή βοηθό που κρατούσε μια μεγάλη πιατέλα αχνιστά μακαρόνια και την πήγαινε στο τραπέζι όπου περίμενε όλη η οικογένεια. έλεγε λοιπόν ο μπαμπάς: πωπω μια πιατέλα!!! μετά η μαμά: σίγουρα θα είναι τρέλα! το παιδάκι: θέλω όλη την πιατέλα. το άλλο παιδάκι (το χοντρούλι): είναι μακαρόνια στέλλα; έπεφτε μια σφαλιάρα από το προηγούμενο και ο διάλογος συνεχιζόταν: δεν τα βλέπεις βρε κεφάλα; είν' αλλοιώτικ' από τ' άλλα!!!!!!!
Και μιας και μιλάμε για φαγητό, στα τέλη της δεκαετίας του '70 υπήρχε μια διαφήμηση για την παιδική παχυσαρκία στην οποία μια γιαγιά έδινε φαγητό σε ένα χοντρό παιδάκι και του έδινε και του έδινε και του έδινε. το παιδάκι είχε γεμάτο το στόμα ήταν έτοιμο να σκάσει. τη θυμάται κανείς;
Με συγκινεί η μαιμού του audiodee. είχα κι εγώ μια τέτοια ολόιδια αν και μου έσπαγε τα νεύρα που έκανε τόσο παρλιακές κινήσεις
υπήρχε ένα αγιοβασιλάκι πολύ χαριτωμένο που διαφήμιζε ποτά και έλεγε: αγοράστε, χαρίστε BOLS! ήταν πολύ αστείο και δυστυχώς παιζόταν μόνο σε περίοδο γιορτών.
Και μιας και μιλάμε για φαγητό, στα τέλη της δεκαετίας του '70 υπήρχε μια διαφήμηση για την παιδική παχυσαρκία στην οποία μια γιαγιά έδινε φαγητό σε ένα χοντρό παιδάκι και του έδινε και του έδινε και του έδινε. το παιδάκι είχε γεμάτο το στόμα ήταν έτοιμο να σκάσει. τη θυμάται κανείς;
Με συγκινεί η μαιμού του audiodee. είχα κι εγώ μια τέτοια ολόιδια αν και μου έσπαγε τα νεύρα που έκανε τόσο παρλιακές κινήσεις
υπήρχε ένα αγιοβασιλάκι πολύ χαριτωμένο που διαφήμιζε ποτά και έλεγε: αγοράστε, χαρίστε BOLS! ήταν πολύ αστείο και δυστυχώς παιζόταν μόνο σε περίοδο γιορτών.
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
krios
RetroNuts!
- Joined
- 21 Ιουν 2008
- Μηνύματα
- 1.801
- Αντιδράσεις
- 424
αγαπητοί φίλοι, δεν μπορώ να περιγράψω με λόγια το κόλλημα με τη δεκαετία του '70 και του '80 σε κανέναν άλλο παρά μόνο σε σας. ναι είμαι κολλημένη τελείως. θέλω να σας αφιερώσω μια διαφήμηση της ΗΒΗ, την οποία έκανα καθημερινώς πλούσια.αγαπημένη γεύση: ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΔΑ ΜΠΛΕ. Βοηθείστε με να θυμηθώ αν η λεμονίτα λεγόταν και γκαζόζα. ήταν σαν την σπράιτ;;;;;;;; Επίσης πείτε μου πως θα ανεβάσω την εικόνα σας παρακαλώ. την έχω σκανάρει.
Panagiotis
RetroWannaBe
- Joined
- 9 Δεκ 2008
- Μηνύματα
- 68
- Αντιδράσεις
- 19
"Μια κατσαριδούλα...η μικρή Τερέζα..."!!!!
Θυμάμαι μια διαφήμιση του χαρτιού υγείας DIANA: Σε μια τουαλέτα ένα αγοράκι κάνει....αυτό που μπορέι να κάνει κανείς εκεί... Στο σαλόνι κάποιες κυρίες πίνουν τσάι (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) και το κλίμα είναι πολύ μουντό... Το παιδί τελειώνει απο την τουαλέτα, παίρνει το χαρτί υγείας στο χέρι και-γυμνό-πηγάινει τρέχοντας στο σαλόνι, όπου λέει "DIANA ΛΕΜΕ!" και οι κυρίες φυσικά μένουν με το στόμα ανοιχτό!
Τώρα βέβαια χρειάζομαι βοήθεια: Έχω στα βάθη του μυαλού μου μια διαφήμιση, την οποία για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να προσδιορίσω αν την είδα όντως στην τηλεόραση ή αν απλά την είδα κάποια στιγμή στον ύπνο μου...... Την έχω περιγράψει (όσο και όπως τη θυμάμαι) σε αρκετούς γνωστούς μου, αλλά η απάντηση ήταν "μάλλον δεν υπήρξε τέτοια διαφήμιση"....
Λοιπόν... Διαφήμιση γάλακτος εβαπορέ (δεν παίρνω όρκο αν είναι ΝΟΥΝΟΥ ή ΒΛΑΧΑΣ).... Νυχτερινό σκηνικό.... Κήπος (ή λιβάδι, δε θα τα χαλάσουμε σε αυτό.....) Ένα παιδάκι (μάλλον κοριτσάκι) σε μια κούνια (ξέρετε, όχι σε αυτές του λούνα παρκ... Ήταν απο αυτές τις παλιές-ωραίες-παραδοσιακές-"χειροποίητες"-που φτιάχνονταν απλά με σχοινί σε ένα δέντρο.... Ένας μπαμπάς (βάζω στοίχημα οτι ήταν μόνος του-δίχως μαμά-ε ρε κοινωνικά μηνύματα που περνούσε η διαφήμιση-αν υπήρξε!)... Παίρνει το κοριτσάκι του φτιάχνει γάλα και το κοιμίζει.......
Η λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά (αν κάποιος τη θυμηθεί τη διαφήμιση θα είναι λόγω αυτής της λεπτομέρειας): Μουσική υπόκρουση το When I fall in love...
Εκλιπαρώ! Υπήρξε ή δεν υπήρξε????? Μπορεί να έχω μπερδέψει στο μυαλό μου 850 διαφορετικές διαφημίσεις, αλλά δεν αντέχω άλλο την καζούρα! Μου λένε οτι μπορεί να έβλεπα τόσο πολύ τηλεόραση μικρός, που έβλεπα ακόμη και στον ύπνο μου "φανταστικά" προγράμματα!!!!!!!!!
Θυμάμαι μια διαφήμιση του χαρτιού υγείας DIANA: Σε μια τουαλέτα ένα αγοράκι κάνει....αυτό που μπορέι να κάνει κανείς εκεί... Στο σαλόνι κάποιες κυρίες πίνουν τσάι (ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων) και το κλίμα είναι πολύ μουντό... Το παιδί τελειώνει απο την τουαλέτα, παίρνει το χαρτί υγείας στο χέρι και-γυμνό-πηγάινει τρέχοντας στο σαλόνι, όπου λέει "DIANA ΛΕΜΕ!" και οι κυρίες φυσικά μένουν με το στόμα ανοιχτό!
Τώρα βέβαια χρειάζομαι βοήθεια: Έχω στα βάθη του μυαλού μου μια διαφήμιση, την οποία για να είμαι ειλικρινής δεν μπορώ να προσδιορίσω αν την είδα όντως στην τηλεόραση ή αν απλά την είδα κάποια στιγμή στον ύπνο μου...... Την έχω περιγράψει (όσο και όπως τη θυμάμαι) σε αρκετούς γνωστούς μου, αλλά η απάντηση ήταν "μάλλον δεν υπήρξε τέτοια διαφήμιση"....
Λοιπόν... Διαφήμιση γάλακτος εβαπορέ (δεν παίρνω όρκο αν είναι ΝΟΥΝΟΥ ή ΒΛΑΧΑΣ).... Νυχτερινό σκηνικό.... Κήπος (ή λιβάδι, δε θα τα χαλάσουμε σε αυτό.....) Ένα παιδάκι (μάλλον κοριτσάκι) σε μια κούνια (ξέρετε, όχι σε αυτές του λούνα παρκ... Ήταν απο αυτές τις παλιές-ωραίες-παραδοσιακές-"χειροποίητες"-που φτιάχνονταν απλά με σχοινί σε ένα δέντρο.... Ένας μπαμπάς (βάζω στοίχημα οτι ήταν μόνος του-δίχως μαμά-ε ρε κοινωνικά μηνύματα που περνούσε η διαφήμιση-αν υπήρξε!)... Παίρνει το κοριτσάκι του φτιάχνει γάλα και το κοιμίζει.......
Η λεπτομέρεια που έκανε τη διαφορά (αν κάποιος τη θυμηθεί τη διαφήμιση θα είναι λόγω αυτής της λεπτομέρειας): Μουσική υπόκρουση το When I fall in love...
Εκλιπαρώ! Υπήρξε ή δεν υπήρξε????? Μπορεί να έχω μπερδέψει στο μυαλό μου 850 διαφορετικές διαφημίσεις, αλλά δεν αντέχω άλλο την καζούρα! Μου λένε οτι μπορεί να έβλεπα τόσο πολύ τηλεόραση μικρός, που έβλεπα ακόμη και στον ύπνο μου "φανταστικά" προγράμματα!!!!!!!!!
krios
RetroNuts!
- Joined
- 21 Ιουν 2008
- Μηνύματα
- 1.801
- Αντιδράσεις
- 424
Στις δεκαετίες 1970 – 1980:
Πιστεύαμε στην αγάπη αγνά, πιστεύαμε στον παντοτινό έρωτα, ότι το καλό νικάει στο τέλος και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσει το άδικο…
Κάναμε ακόμη παιδικά πάρτυ στα σπίτια μας και παίζαμε μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια....
Ήμασταν ευτυχισμένοι με το πρώτο μας ηλεκτρονικό ρολόι…
Παίρναμε εκατομμύρια φακελάκια με αυτοκόλλητα Panini και όταν μας τύχαινε κάποιο σπάνιο ήμασταν στον παράδεισο. Μας άρεσε ακόμα και η αναμενόμενη ζήλια των άλλων.
Παίρναμε κουλούρια, πιροσκί και λουκουμάδες με ζάχαρη από το κυλικείο και όχι τυποποιημένες τυρόπιτες...
Στα πανηγύρια των ενοριών τρώγαμε μαλλί της γριάς.
Τρώγαμε Κουκουρουκου και Σοκοφρέτες...
Κάναμε ψεύτικα τατουάζ από τις τσίχλες...
Διαβάζαμε Μπλεκ, Μανίνα και Σούπερ Κατερίνα...
Βρίζαμε μόνο μπροστά στους φίλους μας…
Τρώγαμε την Φάτσα Μπανάνα από την ΕΒΓΑ και τις γρανίτες Turbo πριν τις καταργήσουν...
Τρώγαμε ακόμη σπιτικό φαγητό...
Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένεια μας.
Ζήσαμε πρωταθλήματα διαφόρων ελληνικών ομάδων.
Είδαμε τα πρώτα Χρυσά σε Ολυμπιακούς αγώνες με την Βούλα Πατουλίδου και τον Πύρρο Δήμα...
Ξέραμε μόνο τη μπαλαρίνα, τα συγκρουόμενα και την ρόδα στα Λούνα Παρκ.
Μας έδιναν ένα πεντακοσάρικο οι γιαγιάδες και οι παππούδες και νιώθαμε ευτυχισμένοι...
Ακόμα και το Game Boy δεν μας έκλεινε σπίτι... το παίρναμε και τρέχαμε έξω να το μοιραστούμε με τους φίλους μας...
Γράφαμε ακόμη ραβασάκια…
Παίζαμε με Playmobil και χαλκομανίες.
Τρώγαμε καραμελάκια ΡΕΖ, Μεζ, γαριδάκια Μπόζο, Τσιπίτα, Extra και Φοφίκο...
Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και Ιβανόη.
Βγαίναμε με τα ποδήλατα στο δρόμο και δεν κινδυνεύαμε τόσο αφού τα αυτοκίνητα ήταν λίγα...
Τρώγαμε ωμό το ζυμάρι από τα κουλουράκια που έφτιαχνε η μαμά.
Ανήκουμε σε αυτούς που στις αλάνες ή στο δρόμο έπαιζαν κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες κι αστυνόμοι, βασιλία βασιλιά με τα δώδεκα σπαθιά τι ώρα είναι, στρατιωτάκι ακούνητα αμίλητα αγέλαστα, χαλασμένο τηλέφωνο, πού ʽντο το δαχτυλίδι κ.α. ...
Μας πετάγανε κουβάδες με νερό από τα μπαλκόνια όταν γκαρίζαμε και ήταν μεσημέρι.
Θυμάστε τους Τυχερούλιδες και τους Ευχούλιδες?
Παίρναμε τα μικρά μερεντάκια με το πλαστικό κουταλάκι...
Κάναμε ποδήλατο και σκέιτ χωρίς να κουραζόμαστε ποτέ.
Παίζαμε Μήλα - Σχοινάκι - Μακριά γαϊδούρα – λάστιχο.
Βλέπαμε Αστυνόμο Σαΐνη και PEN-PAL.
Πίναμε SINALCO , ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΔΑ ΜΠΛΕ, κρασί Πλάκα, μπύρα Φίξ, λεμονίτα, λεμονάδα και στο σπίτι υπήρχε πάντα ΣΟΥΜΑΔΑ.
Στα καφενεία πίναμε τα αναψυκτικά σε συγκεκριμένα ποτήρια. Το ουζάκι αποτελούνταν από μια φέτα ψωμί, ένα κομμάτι αυγό, αγγούρι, ντομάτα, αντζούγα, μία ελιά. Όλα τα τσιμπούσαν με οδοντογλυφίδα. Και όλα τα καφενεία μύριζαν το ίδιο όταν σέρβιραν ουζάκι.
Πηγαίναμε στα "Ηλεκτρονικά" και παίζαμε Super Mario, Sonic, Mortal Compact, Streetfighter, Bubble Bubble, Tetris, Arcanoid, Top Gun και στα πλοία τρέχαμε να βρούμε που τα έχουν κρυμμένα...
Οι γονείς μας δεν ανησυχούσαν αν θα γυρίσουμε σώοι. Πέφταμε κάτω τουλάχιστον μια φορά τον μήνα και παρόλο που σκοτωνόμασταν συνεχίζαμε να παίζουμε μανιωδώς…
Βλέπαμε Tom & Jerry, Looney toones, Bugs Bunny, ποπάι και το κογιότ με το μπιπ μπιπ.
Θυμάστε τα καραμελάκια που όταν τα έβαζες στο στόμα ανατινάσσοταν; Και τη μόδα με τις τσίχλες Shock και το σπανάκι του Ποπάυ;
Τρώγαμε βανίλιες σε μικρές συσκευασίες σαν μικρά σκουπιδοντενεκάκια με φτιαράκι που χρησίμευε για κουτάλι και αργότερα υπέρογκες ποσότητες Smarties...
Μετά την μανία με τα σκέιτ μας έπιασε μανία με τα ρόλλερς.
Πατούσαμε τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και περπατούσαμε σαν να ήταν τακούνια...
Βάζαμε στις ρόδες των ποδηλάτων χαρτόνια από τσιγάρα ή μανταλάκια.
Παίζαμε με την Τσουλήθρα με τα πιγκουινάκια…
Κάναμε πλάκες με τις μπουγελόφατσες και τα μπουγέλα γενικά στα σχολεία...
Βλέπαμε Χαβάη 5-0, Βιονική γυναίκα, άνθρωπο από την Ατλαντίδα, ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΤΣΑΡΛΥ φανατικά…
Παίρναμε τα φακελάκια που είχαν φωτογραφίες από οδηγούς φόρμουλας ένα.
Διαβάζαμε Ποπάυ, Σεραφίνο, Κλασσικά, Μίκυ και Τιραμόλα...
Πίναμε Carnation και Dolca και τρώγαμε Veloutela της ΦΑΓΕ...
Ψάχναμε για αυτοκόλλητα και τάπες στα γαριδάκια...
Τα γαριδάκια ΄΄μπόζο΄΄ κόστιζαν μια εικοσάρα. Τα γαριδάκια ΄΄χοντρός – λιγνός΄΄ είχαν το σούπερ δώρο: ταυτότητα με μονόγραμμα!!! Τα γαριδάκια Μίστερ τσίπς είχαν δώρο μικρές φιγούρες από όλους τους ήρωες της ντίσνεϋ.
Είχαμε τα κλασσικά walkman με τα ακουστικά με το σφουγγαράκι στο πλάι...
Κάναμε κοπάνες…
Βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι... Οικογένεια Γουόλτονς.
Παίζαμε με βώλους και καπάκια ατελείωτες ώρες...
Παίζαμε με τα ΥΠΕΡΑΤΟΥ καρτελάκια... αυτοκίνητα – πλοία - αεροπλάνα…
Πιάναμε 4-4 τα Μιράντα Παπαδοπούλου και τα βουτούσαμε στο γάλα...
Τρώγαμε Derby της ΙΟΝ και τσίχλες Big Babol...
To πρώτο μας ηλεκτρονικό ήταν το Atari και ακολούθησαν NES, Super Nintendo, Mega Drive...
Τρώγαμε την μεγάλη γάλακτος σοκολάτα της ΙΟΝ που είχε στο πίσω μέρος ένα τραίνο και φιγούρες που τις κουνούσαμε μπρος πίσω και άλλαζαν θέση στο βαγόνι.
Τρώγαμε τα λαστιχένια αρκουδάκια και τα μπουκαλάκια της Κόκα Κόλα...
Παίρναμε την τσίχλα σωληνάριο και τα γλειφιτζούρια κραγιόν...
Ακούγαμε μελωδική, αρμονική μουσική ακόμα και στη Γιουροβίζιον… Θυμώναμε πάντα που δεν βγαίναμε πρώτοι.
Τρώγαμε γαριδάκια και πατατάκια Mr. Chips. Στην πίσω μεριά της συσκευασίας ήταν ένας άντρας που έκλεινε το μάτι και φορούσε ημίψηλο.
Σε κάτι γαριδάκια υπήρχε δώρο ένα σωληνάριο με καλαμάκι. Βγάζαμε λίγο από το σωληνάριο, το βάζαμε μπροστά στο καλαμάκι και φυσούσαμε. Δημιουργούσαμε την πιο όμορφη πολύχρωμη φουσκάλα.
Πηγαίναμε στα μηχανήματα που έβγαζαν τα μπαλάκια με τα δωράκια και είχαμε αγωνία τι θα πετύχουμε...
Τρώγαμε Φουντούνια- Δρακουλίνια- Πακοτίνια – Πίτσα Μεξικάνα και Λόττο...
Βάζαμε ποδιές Τσεκλένης…
Παίζαμε με σαπουνοφουσκάλες.
Παίζαμε μπάσκετ μέσα στο σπίτι.
Παίζαμε με στρατιωτάκια και τους αλεξιπτωτιστές με το πλαστικό αλεξίπτωτο...
Παίζαμε με διάφορα παιχνίδια που μας έπαιρναν από τα ψιλικατζίδικα, ζωάκια - αυτοκινητάκια - στρατιώτες.
Βλέπαμε Μάχη.
Είχαμε τον πονηρό κουμπαρά με το χεράκι…
Παίζαμε με μεταλλικά βατραχάκια που έκαναν τον μυστήριο ήχο...
Παίζαμε με ένα κουτί που αναποδογυρίζοντάς το έκανε σαν αγελάδα…
Παίζαμε τον Γιατρό.
Βλέπαμε Μάπετ Σόου και Πίπη Φακιδομύτη.
Παίζαμε το Φωτιά Φωτιά στη πέρα γειτονιά και Σ' αγαπώ Σ'αγαπώ που με βάζεις...
Τρώγαμε καραμέλες γάλακτος, καραμέλες και γλυφιτζούρια ΚΟΚΟΣ και τα Blu, σοκολατάκια μαργαρίτες, σοκολατάκια ελίτσες, εργολάβους, σου, αμυγδαλωτά, καριόκες σε άπειρες ποσότητες.
Παίρναμε το μπλοκ με τις χειροτεχνίες και με το ασημόχαρτο και το χρυσόχαρτο φτιάχναμε στολίδια τα Χριστούγεννα...
Τρώγαμε παγωτό καραμπόλα, ρόκυ και κασάτο.
Επίσης Choco bloom, Lilla Pause και Milka...
Βάζαμε στο γάλα μας για να το πιούμε πιο εύκολα HEMO Caotonic και ήρθε η ώρα να αρπάξουμε το Nesquick...
Το πρώτο μας φιλί δίνονταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι με γλώσσα.
Κοκκινίζαμε όταν βλέπαμε κάποιον που μας άρεσε.
Τρώγαμε και τα ΤΙ & ΤΙ...
Τρώγαμε γλειφιτζούρια Chupa Chups και Boomer...
Μαζεύαμε καπάκια από αναψυκτικά. Καμιά φορά κάτι έγραφαν από κάτω.
Θυμάται κανείς τις πορτοκαλάδες με το αλουμινένιο καπάκι; Τις πίναμε στο σχολείο.
Τρώγαμε παγωτά ΑΓΝΟ με την φάτσα με την τσιχλομυτούλα...
Δεν πονούσε το στομάχι μας με όλα αυτά τα χαζά που τρώγαμε. Οι ντομάτες δεν έπρεπε να είναι θερμοκηπίου αλλά φυσικές.
Πιάναμε τα καλαμάκια και βάζοντάς τα κάτω από τη μασχάλη, κάναμε τεχνητά Αέρια...
Βρέχαμε χαρτοπετσέτες και τις πετούσαμε...
Παίζαμε με νεροπίστολα...
Είχαμε φυσοκάλαμα…
Δεν παθαίναμε κατάθλιψη στις γιορτές.
Παίρναμε συχνότατα Μερέντα, Μπισκότα και αλμυρά μπαστουνάκια...
Τρώγαμε ΄΄10 με τόνο΄΄...
Τρώγαμε τυράκια ΄΄αραπάκι΄΄ και μετά LA VAS QUI RIT(που το λέγαμε πάντα λαβάς τυρί)...
Τρώγαμε σοκολατίνες, πάστες αμυγδάλου και Κορνέ και όχι κρέπες.
Ανακαλύψαμε το πανέ κοτόπουλο, το χάρμπουργκερ γενικά το φάστ φούντ και πολύ το χαρήκαμε. Μετά το πληρώσαμε. ΠΟΛΥ!
Στο γήπεδο παίρναμε ΚΩΚ και Σάμαλι...
Στο θερινό σινεμά δεν μας τσιμπούσαν εκατομμύρια κουνούπια. Μήπως ήταν λίγο καθαρότερη η ατμόσφαιρα και καλύτερο το κλίμα;
Βλέπαμε απαραίτητα Γιουροβίζιον και μάλιστα με ανοιχτές μπαλκονόπορτες όπου έξω υπήρχε ο σκασμός και το μόνο που ακουγόταν από τα άλλα σπίτια ήταν φυσικά η Γιουροβίζιον στη διαπασών.
Το καλοκαίρι στην παραλία μέσα στην απόλυτη μεσημεριανή ζέστη, φυσούσε ξαφνικά ένα ολοδρόσερο αεράκι και ίσως είχε την μυρωδιά του πεύκου.
Τα μεσημέρια τηρούνταν η Κοινή Ησυχία.
Τρώγαμε ακόμα παγωτό από τον πλανόδιο με δύο δραχμές. Πάντα ελπίζαμε ότι θα μας βάλει και λίγο παραπάνω.
Υπήρχε στις γειτονιές πλανόδιος που τρόχιζε, που πουλούσε λουλούδια, η λατέρνα…
Βάζαμε κολόνια Μυρτώ και αποσμητικά ΜUM, που για να τα διαφημίσουν έβαζαν μια καρδούλα στα περιοδικά και έλεγε από κάτω: ξύστε την καρδούλα, νέο άρωμα...
Λουζόμασταν με Johnson's όχι πια δάκρυα, βελαπόν και κλαιρόλ με μπύρα (μην το πιείτε, λουστείτε)
Τρώγαμε Καραμπόλα, αλλά ανοίγαμε το δωράκι πριν φάμε το παγωτό...
Μασούσαμε τσίχλες STIMOROL.
Λέγαμε ανέκδοτα με τον Τοτό, τους Πόντιους και για έναν Έλληνα, έναν Γερμανό και έναν Άγγλο. Γελούσαμε πιο εύκολα και ευχαριστιόμασταν με απλούστερα πράγματα.
Είχαμε το επιτραπέζιο με τα καλώδια που αν έβρισκες την σωστή απάντηση άναβε ένα κόκκινο φωτάκι.
Υπήρχε ο φόβος του να μην κολλήσουμε ψείρες και κόνιδες.
Είχαμε στο σχολείο υποχρεωτικά πλαστικά σπαστά ποτηράκια, ένα λευκό μαντίλι, καθαρό γιακά στην ποδιά.
Δεν μας ένοιαζε η μόδα.
Δεν μας έπειθε κανείς ότι δεν έπρεπε να τρώμε τα νύχια μας.
Είχαμε κοντομάνικες μπλούζες με τους Άγγελους του Τσάρλυ.
Τρώγαμε μπισκότα παπαδοπούλου γεμιστά, μπισκότα από τα σιδερένια κουτιά που μετά τα έκαναν οι μαμάδες κουτί για ραφτικά, Rondo...και ανοίγαμε πρώτα να φάμε τη σοκολάτα ή τη βανίλια και μετά το μπισκότο...
Τρώγαμε Φραουλοπατούσα της ΕΒΓΑ...
Υπήρχε παγωτό φυστίκι της ΕΒΓΑ…Τέλειο!
Φορούσαμε σπορτέξ ελβιέλα...
Τις τσίχλες μπάλες ποδοσφαίρου και τα σοκολατένια κέρματα τα θυμάστε;...
Είχαμε πολύχρωμες μπάλες από καουτσούκ και παίζαμε όλοι μαζί.
Στο περίπτερο υπήρχε το μηχάνημα που με ένα πενηνταράκι έβγαζε στρογγυλή τσίχλα και καμιά φορά ένα δαχτυλίδι με πέτρα σε σχήμα ρόμβου.
Θυμάστε τα μπαστουνάκια που είχαν μέσα καραμελάκια και στην κορυφή κάποιο ήρωα του Καραγκιόζη;...
Οι μαμάδες φορούσαν μπλούζες με βάτες και τις κοροϊδεύαμε...
Βλέπαμε φανατικά Μουσικόραμα.
Ερωτευόμασταν με την μουσική, τις μυρωδιές… Τρελά καρδιοχτύπια εφηβικά…
Τρώγαμε γκοφρέτα SMASH και Serenata...
Τα κοριτσάκια παίρναμε Αλληλογραφίες με άρωμα από το βιβλιοπωλείο.
Βλέπαμε Μπόλεκ και Λόλεκ.
Τρώγαμε καραμελάκια TIC-TAC...
Βλέπαμε Sport Billy...
Τα περί σεξ ήταν απαγορευμένα μυστικά...
Κάθε βράδυ λέγαμε "καληνύχτα" και κλείναμε ραντεβού για παιχνίδι την άλλη μέρα στις εννιά το πρωί το αργότερο.( Ίσως να πούμε 10 για να μη χάσουμε τη Θεία Λένα ).
Κοιμόμασταν σε φίλους.
Αγοράζαμε καινούρια τετράδια, ξύστρες, γόμες αρωματικές κάθε χρόνο και στο δημοτικό σάκα δερμάτινη. Μέχρι που έγινε της μόδας η χακί υφασμάτινη τσάντα. Γυμνάσιο – Λύκειο μʼ αυτήν.
Ζωγραφίζαμε και γράφαμε αντιγραφή σε τετράδια μισό-μισό.
Κάναμε χειροτεχνία σε ειδικά τετράδια με φύλλα διακεκομμένα σε ταινίες.
Παίζαμε με πλαστελίνες και αργότερα με PLAY DOH...
Πετάγαμε κιμωλίες. Ανατριχιάζαμε με τον θόρυβό τους (ιννννννν) στον πίνακα.
Ερωτευόμασταν και το μάθαινε όλο το τμήμα...
Βλέπαμε το λικέρ στο σύνθετο του σαλονιού και δοκιμάζαμε...
Χορεύαμε μπλουζ ...
Οι γιαγιάδες μας φορούσαν μαντίλι και έκαναν δουλειές του σπιτιού χωρίς να κουράζονται ή να παραπονιόνται ποτέ.
Μαθαίναμε ορθογραφία με ψιλή, δασεία, βαρεία, οξεία και περισπωμένη.
Γελούσαμε με την διαφήμηση της ΒΑΠΟΝΑ (Θα την κρεμάσει…)
Μαθαίναμε απʼ έξω όλα τα τραγουδάκια των διαφημιστικών σποτ. Και τα θυμόμαστε ακόμα!!!
Θυμάμαι τα παιχνιδάκια με τη μπιλίτσα που προσπαθούσαμε να βρούμε την τρύπα...
Είχαμε λυσσάξει με τον πολύχρωμο κύβο του Ρούμπικ...
Τα κουτάκια της Πέπσι είχαν μια εποχή διάφορα σχέδια.
Κάναμε συλλογές: αυτοκόλλητα, γραμματόσημα, σπιρτόκουτα κ.α.
Παίζαμε με τα τρελομπαλάκια. Αν το πετούσες δύσκολα το ξαναέβρισκες.
Λέγαμε το χωρίο «Βλαχοχώρι» και τώρα λέμε «αχ να είχα ένα σπιτάκι και να ζούσα εκεί».
Όταν πηγαίναμε στο χωριό δεν καταδεχόμασταν να πιούμε γάλα από την κατσίκα, να φάμε φασολάκια και γενικά από τον κήπο. Τώρα;
Παίζαμε με τα ΓΙΟ-ΓΙΟ...
Τρώγαμε ζελεδάκια του Λάβδα, άπειρους ξηρούς καρπούς και μακρόστενες καραμέλες με τα φρούτα ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΧΑΙΝΑΜΕ.
Πίτσα τρώγαμε σπάνια όπως και μπανάνες. Ήταν ακριβά…
Παίζαμε με τα αυτοκινητάκια που για να μετακινηθούν τους βάζαμε ένα κέρμα...
Είχαμε VIEWMASTER και πριν από αυτά ένα μαύρο μικρό κουτάκι που έμπαινε μέσα ένα κομματάκι φιλμ ασπρόμαυρο.
Διαβάζαμε πολλά παραμύθια. Συνήθως χάρτινα, κιτρινισμένα με ενωμένες σελίδες που έπρεπε να τις κόψουμε εμείς.
Πίναμε ζαχαρούχο γάλα Βλάχας χωρίς να μας τσούζει στο στομάχι…
Κάναμε σουξέ το φόρτε σημαίνει δύναμη και η μαμά μου η καλή καθαρίζει με ρολί.
Αγοράζαμε τις Χριστουγεννιάτικες καρτέλες με τους αριθμούς που είχαν σοκολατάκια από πίσω...
Τρώγαμε καραμέλες o-mummy.
Μύριζε ο δρόμος φαγητό σπιτικό από τα ανοιχτά παράθυρα της κουζίνας και λέγαμε τι βρωμάει. Τώρα παίρνουμε βαθιά ανάσα και προσπαθούμε να βρούμε τι φαγητό είναι και να θυμηθούμε τη γεύση του…
Υπήρχαν και οι τέσσερις εποχές του χρόνου. Η βροχή μύριζε όμορφα ενώ την άνοιξη νιώθαμε παράξενα σαν να αγαπάμε όλον τον κόσμο.
Αγαπητοί retromaniax παρακαλώ συμπληρώστε την παραπάνω λίστα…………………
Πιστεύαμε στην αγάπη αγνά, πιστεύαμε στον παντοτινό έρωτα, ότι το καλό νικάει στο τέλος και ότι δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσει το άδικο…
Κάναμε ακόμη παιδικά πάρτυ στα σπίτια μας και παίζαμε μπουκάλα και Θάρρος ή Αλήθεια....
Ήμασταν ευτυχισμένοι με το πρώτο μας ηλεκτρονικό ρολόι…
Παίρναμε εκατομμύρια φακελάκια με αυτοκόλλητα Panini και όταν μας τύχαινε κάποιο σπάνιο ήμασταν στον παράδεισο. Μας άρεσε ακόμα και η αναμενόμενη ζήλια των άλλων.
Παίρναμε κουλούρια, πιροσκί και λουκουμάδες με ζάχαρη από το κυλικείο και όχι τυποποιημένες τυρόπιτες...
Στα πανηγύρια των ενοριών τρώγαμε μαλλί της γριάς.
Τρώγαμε Κουκουρουκου και Σοκοφρέτες...
Κάναμε ψεύτικα τατουάζ από τις τσίχλες...
Διαβάζαμε Μπλεκ, Μανίνα και Σούπερ Κατερίνα...
Βρίζαμε μόνο μπροστά στους φίλους μας…
Τρώγαμε την Φάτσα Μπανάνα από την ΕΒΓΑ και τις γρανίτες Turbo πριν τις καταργήσουν...
Τρώγαμε ακόμη σπιτικό φαγητό...
Πρωτοχρονιά και Ανάσταση καθόμασταν με την οικογένεια μας.
Ζήσαμε πρωταθλήματα διαφόρων ελληνικών ομάδων.
Είδαμε τα πρώτα Χρυσά σε Ολυμπιακούς αγώνες με την Βούλα Πατουλίδου και τον Πύρρο Δήμα...
Ξέραμε μόνο τη μπαλαρίνα, τα συγκρουόμενα και την ρόδα στα Λούνα Παρκ.
Μας έδιναν ένα πεντακοσάρικο οι γιαγιάδες και οι παππούδες και νιώθαμε ευτυχισμένοι...
Ακόμα και το Game Boy δεν μας έκλεινε σπίτι... το παίρναμε και τρέχαμε έξω να το μοιραστούμε με τους φίλους μας...
Γράφαμε ακόμη ραβασάκια…
Παίζαμε με Playmobil και χαλκομανίες.
Τρώγαμε καραμελάκια ΡΕΖ, Μεζ, γαριδάκια Μπόζο, Τσιπίτα, Extra και Φοφίκο...
Βλέπαμε εκπαιδευτική τηλεόραση στην ΕΡΤ1 και Ιβανόη.
Βγαίναμε με τα ποδήλατα στο δρόμο και δεν κινδυνεύαμε τόσο αφού τα αυτοκίνητα ήταν λίγα...
Τρώγαμε ωμό το ζυμάρι από τα κουλουράκια που έφτιαχνε η μαμά.
Ανήκουμε σε αυτούς που στις αλάνες ή στο δρόμο έπαιζαν κρυφτό, κυνηγητό, κλέφτες κι αστυνόμοι, βασιλία βασιλιά με τα δώδεκα σπαθιά τι ώρα είναι, στρατιωτάκι ακούνητα αμίλητα αγέλαστα, χαλασμένο τηλέφωνο, πού ʽντο το δαχτυλίδι κ.α. ...
Μας πετάγανε κουβάδες με νερό από τα μπαλκόνια όταν γκαρίζαμε και ήταν μεσημέρι.
Θυμάστε τους Τυχερούλιδες και τους Ευχούλιδες?
Παίρναμε τα μικρά μερεντάκια με το πλαστικό κουταλάκι...
Κάναμε ποδήλατο και σκέιτ χωρίς να κουραζόμαστε ποτέ.
Παίζαμε Μήλα - Σχοινάκι - Μακριά γαϊδούρα – λάστιχο.
Βλέπαμε Αστυνόμο Σαΐνη και PEN-PAL.
Πίναμε SINALCO , ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΔΑ ΜΠΛΕ, κρασί Πλάκα, μπύρα Φίξ, λεμονίτα, λεμονάδα και στο σπίτι υπήρχε πάντα ΣΟΥΜΑΔΑ.
Στα καφενεία πίναμε τα αναψυκτικά σε συγκεκριμένα ποτήρια. Το ουζάκι αποτελούνταν από μια φέτα ψωμί, ένα κομμάτι αυγό, αγγούρι, ντομάτα, αντζούγα, μία ελιά. Όλα τα τσιμπούσαν με οδοντογλυφίδα. Και όλα τα καφενεία μύριζαν το ίδιο όταν σέρβιραν ουζάκι.
Πηγαίναμε στα "Ηλεκτρονικά" και παίζαμε Super Mario, Sonic, Mortal Compact, Streetfighter, Bubble Bubble, Tetris, Arcanoid, Top Gun και στα πλοία τρέχαμε να βρούμε που τα έχουν κρυμμένα...
Οι γονείς μας δεν ανησυχούσαν αν θα γυρίσουμε σώοι. Πέφταμε κάτω τουλάχιστον μια φορά τον μήνα και παρόλο που σκοτωνόμασταν συνεχίζαμε να παίζουμε μανιωδώς…
Βλέπαμε Tom & Jerry, Looney toones, Bugs Bunny, ποπάι και το κογιότ με το μπιπ μπιπ.
Θυμάστε τα καραμελάκια που όταν τα έβαζες στο στόμα ανατινάσσοταν; Και τη μόδα με τις τσίχλες Shock και το σπανάκι του Ποπάυ;
Τρώγαμε βανίλιες σε μικρές συσκευασίες σαν μικρά σκουπιδοντενεκάκια με φτιαράκι που χρησίμευε για κουτάλι και αργότερα υπέρογκες ποσότητες Smarties...
Μετά την μανία με τα σκέιτ μας έπιασε μανία με τα ρόλλερς.
Πατούσαμε τα κουτάκια από τα αναψυκτικά και περπατούσαμε σαν να ήταν τακούνια...
Βάζαμε στις ρόδες των ποδηλάτων χαρτόνια από τσιγάρα ή μανταλάκια.
Παίζαμε με την Τσουλήθρα με τα πιγκουινάκια…
Κάναμε πλάκες με τις μπουγελόφατσες και τα μπουγέλα γενικά στα σχολεία...
Βλέπαμε Χαβάη 5-0, Βιονική γυναίκα, άνθρωπο από την Ατλαντίδα, ΑΓΓΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΤΣΑΡΛΥ φανατικά…
Παίρναμε τα φακελάκια που είχαν φωτογραφίες από οδηγούς φόρμουλας ένα.
Διαβάζαμε Ποπάυ, Σεραφίνο, Κλασσικά, Μίκυ και Τιραμόλα...
Πίναμε Carnation και Dolca και τρώγαμε Veloutela της ΦΑΓΕ...
Ψάχναμε για αυτοκόλλητα και τάπες στα γαριδάκια...
Τα γαριδάκια ΄΄μπόζο΄΄ κόστιζαν μια εικοσάρα. Τα γαριδάκια ΄΄χοντρός – λιγνός΄΄ είχαν το σούπερ δώρο: ταυτότητα με μονόγραμμα!!! Τα γαριδάκια Μίστερ τσίπς είχαν δώρο μικρές φιγούρες από όλους τους ήρωες της ντίσνεϋ.
Είχαμε τα κλασσικά walkman με τα ακουστικά με το σφουγγαράκι στο πλάι...
Κάναμε κοπάνες…
Βλέπαμε το Μικρό Σπίτι στο Λιβάδι... Οικογένεια Γουόλτονς.
Παίζαμε με βώλους και καπάκια ατελείωτες ώρες...
Παίζαμε με τα ΥΠΕΡΑΤΟΥ καρτελάκια... αυτοκίνητα – πλοία - αεροπλάνα…
Πιάναμε 4-4 τα Μιράντα Παπαδοπούλου και τα βουτούσαμε στο γάλα...
Τρώγαμε Derby της ΙΟΝ και τσίχλες Big Babol...
To πρώτο μας ηλεκτρονικό ήταν το Atari και ακολούθησαν NES, Super Nintendo, Mega Drive...
Τρώγαμε την μεγάλη γάλακτος σοκολάτα της ΙΟΝ που είχε στο πίσω μέρος ένα τραίνο και φιγούρες που τις κουνούσαμε μπρος πίσω και άλλαζαν θέση στο βαγόνι.
Τρώγαμε τα λαστιχένια αρκουδάκια και τα μπουκαλάκια της Κόκα Κόλα...
Παίρναμε την τσίχλα σωληνάριο και τα γλειφιτζούρια κραγιόν...
Ακούγαμε μελωδική, αρμονική μουσική ακόμα και στη Γιουροβίζιον… Θυμώναμε πάντα που δεν βγαίναμε πρώτοι.
Τρώγαμε γαριδάκια και πατατάκια Mr. Chips. Στην πίσω μεριά της συσκευασίας ήταν ένας άντρας που έκλεινε το μάτι και φορούσε ημίψηλο.
Σε κάτι γαριδάκια υπήρχε δώρο ένα σωληνάριο με καλαμάκι. Βγάζαμε λίγο από το σωληνάριο, το βάζαμε μπροστά στο καλαμάκι και φυσούσαμε. Δημιουργούσαμε την πιο όμορφη πολύχρωμη φουσκάλα.
Πηγαίναμε στα μηχανήματα που έβγαζαν τα μπαλάκια με τα δωράκια και είχαμε αγωνία τι θα πετύχουμε...
Τρώγαμε Φουντούνια- Δρακουλίνια- Πακοτίνια – Πίτσα Μεξικάνα και Λόττο...
Βάζαμε ποδιές Τσεκλένης…
Παίζαμε με σαπουνοφουσκάλες.
Παίζαμε μπάσκετ μέσα στο σπίτι.
Παίζαμε με στρατιωτάκια και τους αλεξιπτωτιστές με το πλαστικό αλεξίπτωτο...
Παίζαμε με διάφορα παιχνίδια που μας έπαιρναν από τα ψιλικατζίδικα, ζωάκια - αυτοκινητάκια - στρατιώτες.
Βλέπαμε Μάχη.
Είχαμε τον πονηρό κουμπαρά με το χεράκι…
Παίζαμε με μεταλλικά βατραχάκια που έκαναν τον μυστήριο ήχο...
Παίζαμε με ένα κουτί που αναποδογυρίζοντάς το έκανε σαν αγελάδα…
Παίζαμε τον Γιατρό.
Βλέπαμε Μάπετ Σόου και Πίπη Φακιδομύτη.
Παίζαμε το Φωτιά Φωτιά στη πέρα γειτονιά και Σ' αγαπώ Σ'αγαπώ που με βάζεις...
Τρώγαμε καραμέλες γάλακτος, καραμέλες και γλυφιτζούρια ΚΟΚΟΣ και τα Blu, σοκολατάκια μαργαρίτες, σοκολατάκια ελίτσες, εργολάβους, σου, αμυγδαλωτά, καριόκες σε άπειρες ποσότητες.
Παίρναμε το μπλοκ με τις χειροτεχνίες και με το ασημόχαρτο και το χρυσόχαρτο φτιάχναμε στολίδια τα Χριστούγεννα...
Τρώγαμε παγωτό καραμπόλα, ρόκυ και κασάτο.
Επίσης Choco bloom, Lilla Pause και Milka...
Βάζαμε στο γάλα μας για να το πιούμε πιο εύκολα HEMO Caotonic και ήρθε η ώρα να αρπάξουμε το Nesquick...
Το πρώτο μας φιλί δίνονταν με ακούμπισμα των χειλιών και όχι με γλώσσα.
Κοκκινίζαμε όταν βλέπαμε κάποιον που μας άρεσε.
Τρώγαμε και τα ΤΙ & ΤΙ...
Τρώγαμε γλειφιτζούρια Chupa Chups και Boomer...
Μαζεύαμε καπάκια από αναψυκτικά. Καμιά φορά κάτι έγραφαν από κάτω.
Θυμάται κανείς τις πορτοκαλάδες με το αλουμινένιο καπάκι; Τις πίναμε στο σχολείο.
Τρώγαμε παγωτά ΑΓΝΟ με την φάτσα με την τσιχλομυτούλα...
Δεν πονούσε το στομάχι μας με όλα αυτά τα χαζά που τρώγαμε. Οι ντομάτες δεν έπρεπε να είναι θερμοκηπίου αλλά φυσικές.
Πιάναμε τα καλαμάκια και βάζοντάς τα κάτω από τη μασχάλη, κάναμε τεχνητά Αέρια...
Βρέχαμε χαρτοπετσέτες και τις πετούσαμε...
Παίζαμε με νεροπίστολα...
Είχαμε φυσοκάλαμα…
Δεν παθαίναμε κατάθλιψη στις γιορτές.
Παίρναμε συχνότατα Μερέντα, Μπισκότα και αλμυρά μπαστουνάκια...
Τρώγαμε ΄΄10 με τόνο΄΄...
Τρώγαμε τυράκια ΄΄αραπάκι΄΄ και μετά LA VAS QUI RIT(που το λέγαμε πάντα λαβάς τυρί)...
Τρώγαμε σοκολατίνες, πάστες αμυγδάλου και Κορνέ και όχι κρέπες.
Ανακαλύψαμε το πανέ κοτόπουλο, το χάρμπουργκερ γενικά το φάστ φούντ και πολύ το χαρήκαμε. Μετά το πληρώσαμε. ΠΟΛΥ!
Στο γήπεδο παίρναμε ΚΩΚ και Σάμαλι...
Στο θερινό σινεμά δεν μας τσιμπούσαν εκατομμύρια κουνούπια. Μήπως ήταν λίγο καθαρότερη η ατμόσφαιρα και καλύτερο το κλίμα;
Βλέπαμε απαραίτητα Γιουροβίζιον και μάλιστα με ανοιχτές μπαλκονόπορτες όπου έξω υπήρχε ο σκασμός και το μόνο που ακουγόταν από τα άλλα σπίτια ήταν φυσικά η Γιουροβίζιον στη διαπασών.
Το καλοκαίρι στην παραλία μέσα στην απόλυτη μεσημεριανή ζέστη, φυσούσε ξαφνικά ένα ολοδρόσερο αεράκι και ίσως είχε την μυρωδιά του πεύκου.
Τα μεσημέρια τηρούνταν η Κοινή Ησυχία.
Τρώγαμε ακόμα παγωτό από τον πλανόδιο με δύο δραχμές. Πάντα ελπίζαμε ότι θα μας βάλει και λίγο παραπάνω.
Υπήρχε στις γειτονιές πλανόδιος που τρόχιζε, που πουλούσε λουλούδια, η λατέρνα…
Βάζαμε κολόνια Μυρτώ και αποσμητικά ΜUM, που για να τα διαφημίσουν έβαζαν μια καρδούλα στα περιοδικά και έλεγε από κάτω: ξύστε την καρδούλα, νέο άρωμα...
Λουζόμασταν με Johnson's όχι πια δάκρυα, βελαπόν και κλαιρόλ με μπύρα (μην το πιείτε, λουστείτε)
Τρώγαμε Καραμπόλα, αλλά ανοίγαμε το δωράκι πριν φάμε το παγωτό...
Μασούσαμε τσίχλες STIMOROL.
Λέγαμε ανέκδοτα με τον Τοτό, τους Πόντιους και για έναν Έλληνα, έναν Γερμανό και έναν Άγγλο. Γελούσαμε πιο εύκολα και ευχαριστιόμασταν με απλούστερα πράγματα.
Είχαμε το επιτραπέζιο με τα καλώδια που αν έβρισκες την σωστή απάντηση άναβε ένα κόκκινο φωτάκι.
Υπήρχε ο φόβος του να μην κολλήσουμε ψείρες και κόνιδες.
Είχαμε στο σχολείο υποχρεωτικά πλαστικά σπαστά ποτηράκια, ένα λευκό μαντίλι, καθαρό γιακά στην ποδιά.
Δεν μας ένοιαζε η μόδα.
Δεν μας έπειθε κανείς ότι δεν έπρεπε να τρώμε τα νύχια μας.
Είχαμε κοντομάνικες μπλούζες με τους Άγγελους του Τσάρλυ.
Τρώγαμε μπισκότα παπαδοπούλου γεμιστά, μπισκότα από τα σιδερένια κουτιά που μετά τα έκαναν οι μαμάδες κουτί για ραφτικά, Rondo...και ανοίγαμε πρώτα να φάμε τη σοκολάτα ή τη βανίλια και μετά το μπισκότο...
Τρώγαμε Φραουλοπατούσα της ΕΒΓΑ...
Υπήρχε παγωτό φυστίκι της ΕΒΓΑ…Τέλειο!
Φορούσαμε σπορτέξ ελβιέλα...
Τις τσίχλες μπάλες ποδοσφαίρου και τα σοκολατένια κέρματα τα θυμάστε;...
Είχαμε πολύχρωμες μπάλες από καουτσούκ και παίζαμε όλοι μαζί.
Στο περίπτερο υπήρχε το μηχάνημα που με ένα πενηνταράκι έβγαζε στρογγυλή τσίχλα και καμιά φορά ένα δαχτυλίδι με πέτρα σε σχήμα ρόμβου.
Θυμάστε τα μπαστουνάκια που είχαν μέσα καραμελάκια και στην κορυφή κάποιο ήρωα του Καραγκιόζη;...
Οι μαμάδες φορούσαν μπλούζες με βάτες και τις κοροϊδεύαμε...
Βλέπαμε φανατικά Μουσικόραμα.
Ερωτευόμασταν με την μουσική, τις μυρωδιές… Τρελά καρδιοχτύπια εφηβικά…
Τρώγαμε γκοφρέτα SMASH και Serenata...
Τα κοριτσάκια παίρναμε Αλληλογραφίες με άρωμα από το βιβλιοπωλείο.
Βλέπαμε Μπόλεκ και Λόλεκ.
Τρώγαμε καραμελάκια TIC-TAC...
Βλέπαμε Sport Billy...
Τα περί σεξ ήταν απαγορευμένα μυστικά...
Κάθε βράδυ λέγαμε "καληνύχτα" και κλείναμε ραντεβού για παιχνίδι την άλλη μέρα στις εννιά το πρωί το αργότερο.( Ίσως να πούμε 10 για να μη χάσουμε τη Θεία Λένα ).
Κοιμόμασταν σε φίλους.
Αγοράζαμε καινούρια τετράδια, ξύστρες, γόμες αρωματικές κάθε χρόνο και στο δημοτικό σάκα δερμάτινη. Μέχρι που έγινε της μόδας η χακί υφασμάτινη τσάντα. Γυμνάσιο – Λύκειο μʼ αυτήν.
Ζωγραφίζαμε και γράφαμε αντιγραφή σε τετράδια μισό-μισό.
Κάναμε χειροτεχνία σε ειδικά τετράδια με φύλλα διακεκομμένα σε ταινίες.
Παίζαμε με πλαστελίνες και αργότερα με PLAY DOH...
Πετάγαμε κιμωλίες. Ανατριχιάζαμε με τον θόρυβό τους (ιννννννν) στον πίνακα.
Ερωτευόμασταν και το μάθαινε όλο το τμήμα...
Βλέπαμε το λικέρ στο σύνθετο του σαλονιού και δοκιμάζαμε...
Χορεύαμε μπλουζ ...
Οι γιαγιάδες μας φορούσαν μαντίλι και έκαναν δουλειές του σπιτιού χωρίς να κουράζονται ή να παραπονιόνται ποτέ.
Μαθαίναμε ορθογραφία με ψιλή, δασεία, βαρεία, οξεία και περισπωμένη.
Γελούσαμε με την διαφήμηση της ΒΑΠΟΝΑ (Θα την κρεμάσει…)
Μαθαίναμε απʼ έξω όλα τα τραγουδάκια των διαφημιστικών σποτ. Και τα θυμόμαστε ακόμα!!!
Θυμάμαι τα παιχνιδάκια με τη μπιλίτσα που προσπαθούσαμε να βρούμε την τρύπα...
Είχαμε λυσσάξει με τον πολύχρωμο κύβο του Ρούμπικ...
Τα κουτάκια της Πέπσι είχαν μια εποχή διάφορα σχέδια.
Κάναμε συλλογές: αυτοκόλλητα, γραμματόσημα, σπιρτόκουτα κ.α.
Παίζαμε με τα τρελομπαλάκια. Αν το πετούσες δύσκολα το ξαναέβρισκες.
Λέγαμε το χωρίο «Βλαχοχώρι» και τώρα λέμε «αχ να είχα ένα σπιτάκι και να ζούσα εκεί».
Όταν πηγαίναμε στο χωριό δεν καταδεχόμασταν να πιούμε γάλα από την κατσίκα, να φάμε φασολάκια και γενικά από τον κήπο. Τώρα;
Παίζαμε με τα ΓΙΟ-ΓΙΟ...
Τρώγαμε ζελεδάκια του Λάβδα, άπειρους ξηρούς καρπούς και μακρόστενες καραμέλες με τα φρούτα ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΑΧΑΙΝΑΜΕ.
Πίτσα τρώγαμε σπάνια όπως και μπανάνες. Ήταν ακριβά…
Παίζαμε με τα αυτοκινητάκια που για να μετακινηθούν τους βάζαμε ένα κέρμα...
Είχαμε VIEWMASTER και πριν από αυτά ένα μαύρο μικρό κουτάκι που έμπαινε μέσα ένα κομματάκι φιλμ ασπρόμαυρο.
Διαβάζαμε πολλά παραμύθια. Συνήθως χάρτινα, κιτρινισμένα με ενωμένες σελίδες που έπρεπε να τις κόψουμε εμείς.
Πίναμε ζαχαρούχο γάλα Βλάχας χωρίς να μας τσούζει στο στομάχι…
Κάναμε σουξέ το φόρτε σημαίνει δύναμη και η μαμά μου η καλή καθαρίζει με ρολί.
Αγοράζαμε τις Χριστουγεννιάτικες καρτέλες με τους αριθμούς που είχαν σοκολατάκια από πίσω...
Τρώγαμε καραμέλες o-mummy.
Μύριζε ο δρόμος φαγητό σπιτικό από τα ανοιχτά παράθυρα της κουζίνας και λέγαμε τι βρωμάει. Τώρα παίρνουμε βαθιά ανάσα και προσπαθούμε να βρούμε τι φαγητό είναι και να θυμηθούμε τη γεύση του…
Υπήρχαν και οι τέσσερις εποχές του χρόνου. Η βροχή μύριζε όμορφα ενώ την άνοιξη νιώθαμε παράξενα σαν να αγαπάμε όλον τον κόσμο.
Αγαπητοί retromaniax παρακαλώ συμπληρώστε την παραπάνω λίστα…………………
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
