Ρετρό Πιτσαρίες

[fani_grgr]

Greca pizza στην Κίμωνος Βόγα άν θυμάμαι καλά , στην περιοχή της Νέας παραλίας στην Θεσσαλονίκη! Μετά το Λούνα παρκ , συχνά πηγαίναμε οικογενειακώς για πίτσα και μακαρονάδα!

 

[Karavasilator]

Πιτσαρία Τοξότης στον Κορυδαλλό, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου έτσι θυμάμαι και το συγκεκριμένο μαγαζί, ίδιο ακόμα!

 

[Svarth]

Αμα σου πω αγορινα οτι τον Τοξοτη πηγα να γραψω και εγω;

Πωω τι κρεπαλες που εχουμε ριξει εκει.

 

[Karavasilator]

Αμα σου πω αγορινα οτι τον Τοξοτη πηγα να γραψω και εγω;
Πωω τι κρεπαλες που εχουμε ριξει εκει.

χαχαχαχαχαχαχ, συχναζες Αη Γιωργη;; αν ναι τοτε θα θυμασαι λογικα και την Βεγκερα, την καφετερια που ηταν μπορντο(?) εξωτερικα αν θυμαμαι, οπως βγαινεις απο τον Τοξοτη στο δεξι σου χερι το γωνιακο!

 

[perlastar]

Ωραίες ρετρό πιτσαρίες που σέρβιραν πολύ ωραία πίτσα στα τραπεζάκια τους, ήταν η Fratelli στην Καλαμαριά, και η Romina στην Ιερισσό Χαλκιδικής, που άνοιξε το 1985. Αργότερα αυτές οι πιτσαρίες άρχισαν και delivery. Η πρώτη είχε πολύ συμπαθείς ιδιοκτήτες που ήταν αθώοι γενικά και δεν άλλαξαν τίποτα για πολλά χρόνια, ούτε τα μεγέθη της πίτσας όπως πολλές πιτσαρίες που τα μίκρυναν σταδιακά, ούτε τις τιμές, ούτε την ποιότητα των υλικών τους και τη γεύση. Γι'αυτό και δυστυχώς τους έφαγε γρήγορα η κρίση και έκλεισαν. Η δεύτερη υπάρχει ακόμα.

 

[stayros]

Ολυμπου,Νικαια..."ΑΣΚΟΤ ΠΙΤΣΑ" απο το 1976!!!

Τραπεζια,καρεκλες ακομα και αυτα ρετρο ειναι μεχρι σημερα!!!

Την εχουμε τιμησει και με το παραπανω...και οικογενειακως και με φιλους!!!

"]

[/url]

Ειδικα αυτη η μακαροναδα στο πηλινο....κολαση!!!!!!!!:dribble:

 

[Rakeesh]

Γνωριζω δυο το πολυ πιτσαριες που εχουν ξεμεινει στη γειτονια μου. Μονο τη μια ειχα επισκεφτει με τους γονεις μου και εχω πολυ ραιες αναμνησεις απο εκει.

Μια φορα ειχε ερθει ο φιλος μου ο Sofologiotatos στη γειτονια μου και εκει που ψαχναμε που να καθησουμε να φαμε, τον πηγα να δει την εν λογω πιτσαρια, που ειχα να παω απο τοτε. Δεν του γεμισε ομως το ματι, και ειπε οτι του θυμιζει πολυ ογδονταρία ηταν βεβαια οπως τη θυμομουν, αλλα δεν πηγε το μυαλο μου στο πώς ηταν οι πιτσαριες το 80 και πως πρεπει να ειναι το 2010

 

[giorgos.t]

Εγω θυμαμαι την American pizza house η οποια ηταν κατω ακριβως απο την πολυκατοικια που εμενα (Αγ.Ελεουσα Καλλιθεα), ειχε επισης και δευτερο καταστημα στον Πειραια.

Πιτσιρικας τοτε (80-81) κατεβαινα να κανω την παραγγελια μου και περιμενα κανα 20λεπτο μεχρι να ετοιμαστει.

Χαρακτηριστικα θυμαμαι την τιμη της, 80 Δραχμες η οποια ανεβαινε με γοργους ρυθμους οσο περναγε ο καιρος, ακολουθωντας τον πληθωρισμο που καλπαζε τοτε...

 

[tv1988]

Tο 1994 όταν ήμουν 6 χρονών οι γονείς μου έπαιρναν πίτσα απ΄τις πιτσαρίες cocoon και bianca στην Καλλιθέα.

 

[elsint17]

τις πιτσαριες μπραουν ντερμι και οσκαρ που αναφερθηκαν,επισης την πιτσα tsaf που ηταν στην γωνια αχαρνων και καβαφη στον αγιο ελευθεριο.ειχα καθισει και φαει πιτσα και απο τις 3,το πατρικο μου ηταν εκει

επισης ο σπεσιαλιστας στην βικτωρια που υπαρχει και σημερα αν και νομιζω ο συγκεκριμενος ειναι καπως μεταγενεστερος της ρετρο-εποχης

 

[tv1988]

Το La Bussola στη Γλυφάδα άνοιξε το 1977 και έκλεισε το 2012.Ειδικά στις αρχές και τη δεκαετία του 80 έκανε τόσο πολύ δουλειά επειδή ήταν μονοπώλια πιτσαρία στη Γλυφάδα.Πηγαίναν επώνυμοι και τρώγανε εκεί.Ο πατέρας μου δούλεψε εκεί σερβιτόρος απ΄το 1981 έως το 1995.

 

[domniki]

Pizza Verona στην Σοφούλη στο Καραμπουρνάκι. Δεν υπήρχε delivery τότε στις αρχές της δεκαετίας του '80. Μεγάλος χώρος, πολλά τραπέζια, ειδικά το καλοκαίρι πηγαίναμε συχνά! Δυστυχώς έκλεισε πριν 6-7 χρόνια, μετακόμισε σε άλλο μικρό χώρο και κάνει μόνο delivery Όταν είδα το κλειστό κατάστημα ένιωσα το "τέλος εποχής", μιας μεγάλης ρετρό, τώρα πια, εποχής. Παρεπιπτόντως το κατάστημα παραμένει ξενοίκιαστο από τότε που έκλεισε η πιτσαρία.

Απέναντι διαγωνίως από την Pizza Verona, υπήρχε μια άλλη πιτσαρία, η Pizza di Spagna. Κ'εκεί γινόταν χαμός στα χρόνια τα παλιά. Αυτή η πιτσαρία έκλεισε πολύ πριν την Verona.

Γενικά στην Σοφούλη υπήρχαν πολλές πιτσαρίες, από την αρχή της, κοντά στο παλιό Ελληνικό Κολλέγιο, μέχρι τον Ναυτικό όμιλο (μιλάω για 30 χρόνια πριν, στις χρυσές εποχές των '80ς). Όλες έκλεισαν σταδιακά, με τελευταία την Verona.

Την Porto Rico στο Μαρούσι την έχω δει, αλλά δεν έχω πάει ποτέ. Περνάμε συχνά από έκει με τον άντρα μου και θέλει να πάμε να φάμε οικογενειακώς, όπως τα χρόνια τα παλιά πηγαίναμε για πίτσα με τους γονείς μας

 

[takero]

Στην Ηλιούπολη PIZZA VEZUVIOS, PIZZA SORRENTO και PIZZA CANBERA και RIENO. Μόνο η SORRENTO δεν υπάρχει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τρομερές γεύσεις που δυστυχώς δεν υπάρχουν πλέον. Τα υλικά είναι βιομηχανοποιημένα. Το τυρί, η ζύμη, η σάλτσα δεν είναι όπως παλιά. Η pizza έχει χάσει τον ιδιαίτερο χαρακτήρα που είχε. Πλέον είναι junk food και τουλάχιστον στο μυαλό μου είναι στην ίδια συνομοταξία με burgers και σαπιοσουβλάκια.

 

[civic79]

και Pizza House στην Ηλιούπολη.στις καλές εποχές και με 2ο κατάστημα στην κεντρική πλατεία.

 

[Uskoke]

Pizza Roma που έκανε και ντελίβερι αν θυμάμαι καλά και pizza napoli που ήταν πολύ κεντρικά στο Ηράκλειο (στην Αστόρια συγκεκριμένα). Το πρώτο έκλεισε στα 90ς και η Νάπολι πριν καμιά δεκαριά χρόνια και έγινε απ αυτά τα τυπικά καφετέρια που σερβίρει κάνα ψευτο σάντουιτς. δεν αξίζει καθόλου να τρώει κανείς πίτσα έξω.

 

[PT8]

δεν αξίζει καθόλου να τρώει κανείς πίτσα έξω.

και όμως, προτείνω, pizza Jumbo στο Ζούμπερι για ατμόσφαιρα και γεύση αμιγώς '90ς

καθώς και την λατρεμένη pizza Napoli σε Γουδί με γεύση, ατμόσφαιρα και προσωπικό 70ς!

 

[Uskoke]

Ναι, αλλά αυτά είναι και τα δύο στην Αθήνα, ενώ εγώ είμαι Κρήτη! (Ηράκλειο).

Οι πιτσαρίες εδώ δεν είναι άξιες λόγου. Άσε που για οικονομία έχω κόψει τελείως το έξω, που και πού κάνα γύρο.

 

[80s_born_and_bred]

Επειδη η Πιτσα Παρκ στη Ν. Ερυθραια ειναι αγαπημενη και παρα το οτι εχει ηδη αναφερθει, αντιγραφω ενα αποσπασμα απο σχετικο αρθρο που βρηκα ονλαιν για το θεμα (μαζι με μια φωτο απο το κλασικο - κραυγαζει 80s! ? - χαρτονενιο κουτι τους). Φετος κλεινει 40 χρονια λειτουργιας!

ΥΓ- Εδω (27:20 - 29:16) θα δειτε μια σκηνη με τον Βεγγο να τρωει στην Πιτσα Παρκ το 1980, τον πρωτο χρονο λειτουργιας της δηλαδη, στην ταινια «Ο παλαβος κοσμος του Θαναση».

Θυμάστε (οι παλαιότεροι ίσως) μία εποχή που οι πιτσαρίες ήταν συνοικιακές, και όχι καταστήματα ή franchise πολυεθνικών, 9 φορές στις 10 ονομάζονταν Portofino, και τα πιο δημοφιλή συστατικά τους δεν ήταν το καλαμπόκι, ο ανανάς και η barbeque sauce, αλλά η πιπεριά, το μπέικον, άντε και το σουτζούκι;... Μη με παρεξηγήσετε, είμαι πολύ καλός πελάτης των μεγάλων pizza chains στην Ελλάδα, όπως έχω υπάρξει και σε Αγγλία, Αμερική και άλλα σημεία του πλανήτη. Όταν όμως έχω επιλογή, η νοσταλγική γεύση της "Ελληνικής" πίτσας είναι για μένα μονόδρομος.Μετά από αυτή την μακρόσυρτη εισαγωγή λοιπόν, σας παρουσιάζω την Pizza Park στη Νέα Ερυθραία. Το περιβάλλον, οι συσκευασίες, αλλά πάνω από όλα η γεύση, μοιάζουν να έχουν γυρίσει από τα παιδικά μου χρόνια. Κάθε παραγγελία είναι, όπως θα λέγαμε στα μέρη μου, και ένα trip down memory lane...Στην Pizza Park αξίζει να παραγγείλετε την κλασσική πια πίτσα ζαμπόν-πιπεριά, αλλά και την απόλυτη "σπέσιαλ", μία από τις διάφορες μακαρονάδες που ψήνονται (όπως τότε) στο φούρνο, αλλά και μία χορταστική σαλάτα (προσωπική αδυναμία - ποια άλλη; - η σεφ). Αν κατοικείτε στην ευρύτερη περιοχή γύρω από τη Νέα Ερυθραία, κάντε απόψε μία παραγγελία και θα με θυμηθείτε. Με Lakers εναντίον Celtics στην τηλεόραση, θα αισθανθείτε σαν να ταξιδέψατε πίσω στον χρόνο, στην τελευταία φορά που οι δύο αιώνιοι αντίπαλοι είχαν βρεθεί αντιμέτωποι σε τελικό - δεν θυμάμαι πότε ακριβώς ήταν, το σίγουρο όμως είναι ότι είχα πολύ περισσότερα μαλλιά απ' όσα έχω σήμερα.

 

[darkhado]

Pizza prisma κοντόπευκο Αγίας Παρασκευής, τη πιτσαρία την είχε ένας Ιταλός και έλιωνε στη κυριολεξία μέσα στο στόμα.

 

[Clemence]

Στη Ρόδο είχαμε υπέροχη πίτσα στο κέντρο της πόλης στο Olympia, στεγαζόταν στο ίδιο πέτρινο συγκρότημα που στεγάζει το κεντρικό Λιμεναρχείο., είχε αίθουσα αλλά και τραπέζια στον εσωτερικό κήπο, την είχαν οι γονείς μιας συμμαθήτριάς μου που έμαθα πριν μερικά χρόνια ότι ζει και εργάζεται στην Σαντορίνη (ελπίζω να με διαβάσει κάποια μέρα απο εδώ και να με αναζητήσει γιατί εγώ δεν κατάφερα να την βρω). Αυτά μέχρι μέσα της δεκαετίας του ΄80. Την ίδια εποχή υπήρχε κι ένα άλλο πολύ καλό μαγαζί, ο ''Κολοσσός'', πάλι στο κέντρο, στα ''100 μαγαζιά'', εκεί που πρόσφατα υπήρχε ένα μεγάλο γωνιακό μαγαζί γνωστής φίρμας αθλητικών ειδών και τελευταία έγινε μοδάτο εστιατόριο με γεύσεις Άπω Ανατολής ... Από τότε εγώ έζησα χρόνια Ιταλία, δοκίμασα πίτσα και σε άλλες χώρες, γεύτηκα ντελίβερι σε Άγιο Θωμά και Κυψέλη, όμως τελικά καταλήγω στο συμπέρασμα ότι τίποτα δεν μας είναι τόσο αγαπητό όσο οι μυρωδιές τ΄αρώματα κι οι γεύσεις που μας γυρίζουν στα παιδικά μας χρόνια. Κι όσο εμείς αλλάζουμε εκείνες οι γεύσεις μας φαίνονται ακόμα πιο άπιαστες.