Ρετρό Πιτσαρίες

[Always Somewhere]

Στο Πασαλιμάνι λειτουργεί απο το 1983 μέχρι και σήμερα το Lechmajoun Hot Pizza.

Σήμα κατατεθέν του μαγαζιού απο τότε είναι μια παραλλαγή του Diesel trademark σε μια πιο Hot κατάσταση..

Επίσης στην ίδια περιοχή θυμάμαι την Zea Pizza, το American Pizza House, Το Lugano και άλλη μια πιτσαρία απέναντι από τα συγκροτήματα με τα σχολεία στην λεωφόρο Τζαβέλα (Καστέλλα) που είχε πίτσα με το μετρό! Δυστυχώς δεν θυμάμαι το όνομα της πιτσαρίας αυτής.

 

[marysuz73]

Πιτσαρία El Dorado στην Νέα Φιλαδέλφεια... Έκλεισε πρόσφατα δυστυχώς

 

[retrobabyboy]

Στο Χαλάνδρι υπήρχαν οι πιτσαρίες Tartaruga (Εθνικής Αντιστάσεως) και Άγκυρα (Πεντέλης).

 

[Rufus]

Η El dorado της Ν, Φιλαδέλφειας υπήρχε και στην Πάτρα και μάλιστα παραδίπλα από το σπίτι μου .Μεγάλη αγάπη αυτή η πίτσα και φοβερός 70'ς χώρος. Επίσης η "'Αθως -Πόρθος- Άραμις" στα Ψηλά Αλώνια για τις επίσημες εξόδους! (Αξέχαστη μακαρονάδα φούρνου) Εννοείται ότι θα πηγαίναμε για πίτσα και στα Πελεκαναίικα δλδ. "Πελεκάνος" και τα πέριξ μαγαζιά του ανατολικού παραλιακού μετώπου
Στην άλλη μου πατρίδα τη Ζάκυνθο, οι 2 πιτσαρίες της πλατείας Αγίου Μάρκου, η γωνιακή (εκεί που είναι τώρα το Avant Garde) ιδιοκτησίας 2 φοβερών γυναικών και βέβαια η Carissimo και η Βενετσιάνα (η οποία υπάρχει ακόμη αλλά είναι και εστιατόριο) . Πολλές μεταμεσονύχτιες εξορμήσεις κάποτε μετά τις κρεπάλες...

 

[Bajar]

Stromboli στην πλατεία Φλέμινγκ επί της Παπαστράτου και Roma στη Χαρ. Τρικούπη δίπλα από το Δημαρχείο του Αγρινίου. Στην πρώτη δεν μπήκα ποτέ (έκλεισε μέσα στα 90s) αλλά είχε ένα μικρό παράρτημα -καντίνα με βιτρίνα στο δρόμο που πωλούσε ατομικές για τους περαστικούς μέχρι το απόγευμα. Αυτή την ατομική που είχα δοκιμάσει πολλάκις, την ξαναβρήκα σαν γεύση (περίπου) μετά από πολλά χρόνια στο τυροπιτάδικο Oscar της Αχαρνών.
Η δεύτερη υπάρχει ακόμη και είναι από τα πιο αγαπημένα μου μέρη στην πόλη, όχι μόνο για το φαγητό της αλλά και για τις αναμνήσεις που έχω από τα μαθητικά μου χρόνια όταν μαζευόμασταν η παρέα για να γιορτάσουμε το τέλος της σχολικής χρονιάς ή όταν είχαμε οικογενειακώς έξοδο με φίλους των γονιών μου. Τα επόμενα χρόνια κάθε φορά που θα επέστρεφα στην πατρίδα και θα ήταν και η παρέα μαζεμένη, θα κλείναμε οπωσδήποτε ένα βράδυ για φαγητό στη Roma για να πούμε τα νέα και να θυμηθούμε τα παλιά.
Η πίτσα της Roma εξακολουθεί να είναι πολύ νόστιμη και διαφορετική από τις υπερπαραγωγές που υπάρχουν σήμερα. Από την άλλη ένας φίλος που ήρθε Αγρίνιο και τον πήγα εκεί για φαγητό, είπε ότι έχει πολύ σπιτική γεύση. Γούστα είναι αυτά.
Φήμες λένε πάντως ότι ο ιδιοκτήτης της φυλάει τη συνταγή της πίτσας σε θυρίδα!

 

[retro98]

Η Porto Rico στο Μαρουσι που εχει αναφερθει παλιοτερα υπαρχει απο το 1973. Οχι απλως εχει την ιδια ακριβως γευση που θυμαμαι απο παιδακι, αλλα ειναι και η μοναδικη που εχω συναντησει τα τελευταια τουλαχιστον 15 χρονια που οταν περνας απο εξω σου ερχεται αυτη η χαρακτηριστικοτατη ρετρο μυρωδια φρεσκοψημενης πιτσας που σε τραβαει απο τη μυτη..

Η συγκεκριμένη υπάρχει ακόμα. Μάλιστα είναι από τις λίγες πιτσαρίες (μπορεί και η μόνη) που έχει ακόμα τραπεζοκαθίσματα. Εγώ έχω πάει μερικές φορές τον τελευταίο καιρό, πράγματι έχει ένα 70s-80s κλίμα και το design του μαγαζιού έχει διατηρηθεί ίδιο και απαράλλαχτο εδώ και πολλά χρόνια...

 

[Mycenae80]

Marina Zeas Pizza στο Πασαλιμάνι του Πειραιά, λειτουργεί από τη δεκαετία του 80. ΄Ιδια φοβερή γεύση από τότε.