Ρετρό Σχολικά Είδη

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας QueenofHearts
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
BETTY BOOP είπε:
Θυμάμαι κάτι στρογγυλές γόμες σε χρώμα μπλε με μεταλλική τρύπα στη μέση.
Πω-πω, τι θυμηθηκες....

Μπλε και κοκκινες...τις καναμε ροδες....τις ειχα ξεχασει εντελως...

Βρηκα δειγματα...δεν ξερω ποσο παλιες ειναι αυτες....αλλα καπως ετσι ηταν...

Την πρασινη...που βγαινει ακομα...

pelikansp30.jpg

Μερικα δικα μου και μερικα του πατερα μου...

Τον εχω κατακλεψει.. :D

Μαρκαδοροι....καποιοι γραφουν ακομα...

Η θηκη της ξυστρας με λεπιδες στο καπακι

Ο παλιος μου Parker..

Οι μολυβοθηκες που μας κανανε δωρο σε πολλα γενεθλια...ειχαμε σπασει και μερικες...

Διαβητης με τη θηκη - 1962

Παλιος χαρτοκοπτης...με αυτον κανω τα καλλιτεχνικα μου...ακομα...

Η διπλη ξυστρα για 2 μεγεθη μολυβιων...

Μηχανικο μολυβι, δεκαετιας '70 με την ξυστρα για τη μυτη...

Τα αλλα τα ξερετε...

Pelikan BWR Rubber_blog.jpg

Pelikan WWII rubber.jpg

P1090314.jpg

P1090315.jpg

P1090316.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Το στυλό με τα πολλά μελάνια σε διάφορα χρώματα το είχα σε...λεπτότερη έκδοση με χρώματα μπλε, κόκκινο, πράσινο, μαύρο. Τα μεγαλύτερα στυλό με περισσότερα χρώματα δεν με βόλευαν στο γράψιμο. Επίσης υπήρχαν γόμες σε θήκη με καπάκι, η θήκη στη μία πλευρά είχε και ένα σφραγιδάκι.
 
πρωτη φορα βλεπω μηχανικο μολυβι που να εχει και ξυστρα :o

:thanx2: :thanx2:για τις φωτο pardalotzatziki
 
Τα μηχανικά μολύβια με ξύστρα έπαιρναν ως μύτες ολόκληρο το γραφίτη ενός κανονικού μολυβιού. Αντί, δηλαδή, να έχεις πολλά μολύβια, είχες ένα και του έβαζες ολόκληρο το "ξυλάκι"¨του γραφίτη. Έξυνες το γραφίτη με το πίσω μεταλλικό σκέπαστρο του κουμπιού που πατούσες για να κατέβει η μύτη. Αλλά σε αυτό το μοντέλο, επειδή δεν υπήρχε αυτή η ενσωματωμένη ξύστρα, κυκλοφορούσε εξτρά η ξύστρα της εικόνας.
 
nwntas είπε:
Τα μηχανικά μολύβια με ξύστρα έπαιρναν ως μύτες ολόκληρο το γραφίτη ενός κανονικού μολυβιού. Αντί, δηλαδή, να έχεις πολλά μολύβια, είχες ένα και του έβαζες ολόκληρο το "ξυλάκι"¨του γραφίτη. Έξυνες το γραφίτη με το πίσω μεταλλικό σκέπαστρο του κουμπιού που πατούσες για να κατέβει η μύτη. Αλλά σε αυτό το μοντέλο, επειδή δεν υπήρχε αυτή η ενσωματωμένη ξύστρα, κυκλοφορούσε εξτρά η ξύστρα της εικόνας.
:thanx2: :thanx2: Νωντα για τις πληροφοριες :)
 
Αυτές οι μπλε πολυγωνικές γόμες με το μεταλλικό κέντρο ήταν σκληρότερες από τις κανονικές και έσβηναν μελάνι (τουλάχιστον στην εποχή μου) και μερικές φορές είχαν και βουρτσάκι προσαρμοσμένο στον άξονα. Ααααχ, καημούς που μου είχαν προκαλέσει. Αν δεν ήσουν προσεκτικός, τρίβε-τρίβε άνοιγε τρύπα στη σελίδα πράγμα που δημιουργούσε πανικό διότι τι θα πεις στη δασκάλα σου την άλλη μέρα που θα έβλεπε ότι στην αντιγραφή σου δεν είχες απλώς μουτζούρες αλλά ολόκληρη τρύπα?

Ηταν καταλληλότερες για μελάνι από το μπλε τμήμα των δίχρωμων γομών όπως αυτές οι pelican.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Οπως τα λεει ο Νωντας ειναι...απλα δεν ηξερα για την ξυστρα πανω στο μολυβι. Του πατερα μου ειναι αυτο.

Εχει μεσα περιπου 8-9εκ. μυτη, φαντασου το μολυβι χωρις ξυλο, μονο το κεντρικο...

elephadas είπε:
Αυτές οι μπλε πολυγωνικές γόμες με το μεταλλικό κέντρο ήταν σκληρότερες από τις κανονικές και έσβηναν μελάνι (τουλάχιστον στην εποχή μου) και μερικές φορές είχαν και βουρτσάκι προσαρμοσμένο στον άξονα. Ααααχ, καημούς που μου είχαν προκαλέσει. Αν δεν ήσουν προσεκτικός, τρίβε-τρίβε άνοιγε τρύπα στη σελίδα πράγμα που δημιουργούσε πανικό διότι τι θα πεις στη δασκάλα σου την άλλη μέρα που θα έβλεπε ότι στην αντιγραφή σου δεν είχες απλώς μουτζούρες αλλά ολόκληρη τρύπα?
Ηταν καταλληλότερες για μελάνι από το μπλε τμήμα των δίχρωμων γομών όπως αυτές οι pelican.
Τι μου θυμισες, ειχα και μια κοκκινη με βουρτσακι και το ειχα ξεχασει....
 
elephadas είπε:
(...) Αν δεν ήσουν προσεκτικός, τρίβε-τρίβε άνοιγε τρύπα στη σελίδα πράγμα που δημιουργούσε πανικό διότι τι θα πεις στη δασκάλα σου την άλλη μέρα που θα έβλεπε ότι στην αντιγραφή σου δεν είχες απλώς μουτζούρες αλλά ολόκληρη τρύπα?(...)
Με αφορμή αυτό και μια κουβέντα μεταξύ εμού, Κάμπιας & Τάσου Κριτσιώλη, θυμήθηκα τη μετάβαση από το δημοτικό του "μολυβιού" στο γυμνάσιο του "στιλό"....

Αφού λοιπόν την "πάτησα" την πρώτη χρονιά, έκανα αρχικά τις εξής "παραδοχές", ωστόσο μόνο την τελευταία τελικά κράτησα στη μετέπειτα σχολική και φοιτητική ζωή μου:

α) Προτιμάμε το διορθωτικό. Αν για κάποιον περίεργο λόγο, επιθυμήσουμε ξανά τη σβήστρα, πνίγουμε αυτήν την επιθυμία! :D

β) Ποτέ δε χρησιμοποιούμε αυτές τις εξαγωνικές σβήστρες, για τον πολύ σωστό λόγο, ότι μπορεί να κάνουν τρύπα στη σελίδα. Αν και μόνο αν, υποπέσουμε σε αυτό το σφάλμα, τότε επιδιορθώνουμε ως εξής: κόβουμε ένα μικρό κομμάτι χαρτί (στο μέγεθος της τρύπας - όχι μεγαλύτερο από ένα νύχι!) και το βάζουμε στη θέση του σκισήματος. Το "κολλάμε" με διορθωτικό. Σημ.: το διορθωτικό (σβηστικό) τοποθετείται και στις 2 πλευρές της σελίδας: μπρος και πίσω! Έτσι, σχηματίζεται ένα ομοιογενές σώμα, το οποίο όταν στεγνώσει (και δεδομένου ότι το βουρτσάκι του διορθωτικού δεν έχει γίνει σαν τις βλεφαρίδες μας! :P ) μας δίνει τη σελίδα μας στην καλύτερη δυνατή μορφή! :P

γ) Προτιμάμε το διορθωτικό σε μορφή "ταινίας". Έτσι, σταματάμε να "μπογιατίζουμε" επί ματαίω το ταλαίπωρο τετράδιο, ενόσω περιχύνουμε με 1247 γαλόνια διαλυτικό το "ασβεστολιθικό" μας διορθωτικό! :P

δ) Τραβάμε μια ευθεία γραμμή στο λάθος και συνεχίζουμε ακάθεκτοι... Τόση ώρα που χάσαμε "σοβατίζοντας", τελειώνει ο χρόνος και θα μας πάρει το διαγώνισμα μέσα από τα χέρια! :D
 
Στα διαγωνίσματα τα επίσημα δεν επιτρεπόταν η χρήση διορθωτικού, υγρού ή ταινίας. Και πες άντε, αυτά δεν είναι συχνά. Δεν μπορώ καν να μετρήσω τον αρθμό των περίεργων καθηγητών που δεν μας άφηναν να τα χρησιμοποιούμε και στα τετράδιά μας. Σαδιστές!!
 
QueenofHearts είπε:
Στα διαγωνίσματα τα επίσημα δεν επιτρεπόταν η χρήση διορθωτικού, υγρού ή ταινίας.(...)
Όχι, εμείς δεν είχαμε τέτοιο θέμα! :)

Μόνο στις εξετάσεις (Ιανουαρίου - Ιουνίου), απολυτήριες & πανελλήνιες δεν μας επιτρεπόταν! :)
 
Στην εποχή μου δεν ξέραμε για διορθωτικό, ούτε ο πατέρας μου που χρησιμοποιούσε γραφομηχανή στο γραφείο του είχε. Ίσως σε κάποια ειδικά μαγαζιά να πουλούσαν. Εκείνο που μου κάνει εντύπωση είναι ότι εξακολουθούν να πουλάνε και υγρό και (ακόμη πιο παράξενο) άσπρη ταινία. Ποιος γράφει σε γραφομηχανή τώρα πια?

Ναι, πολύ καημός η μετάβαση από το μολύβι στο στυλό. Ευτυχώς γλύτωσα τη χρήση πέννας και μελανιού, λίγα χρόνια πριν να είχα πάει σχολείο θα το είχα υποστεί. Το αστείο είναι ότι τώρα μου αρέσει πολύ να γράφω με στυλό μελάνης.

Βαριέμαι να διαβάζω 17 σελίδες πίσω.... αναφέρθηκε κανείς στο ντύσιμο των καινούριων βιβλίων και τετραδίων κάθε χρονιά με μπλε κόλλα? Και μετά κόλλημα της μπλε ετικέτας (με αραβική γόμμα, δεν υπήρχαν ακόμη αυτοκόλλητες στην εποχή μου) με τις γραμμές για να γράψουμε ας πούμε "Βιβλίον Πατριδογνωσίας του μαθητού Ε. Λέφαντος, Γ' Δημοτικού" με ωραία καλλιγραφικά γράμματα. Και μετά, ιδίως στα τετράδια έκθεσης, ορθογραφίας και αντιγραφής, έπρεπε να προσέχουμε να αλλάζουμε το ντύμα πριν φθαρεί, ιδίως στις γωνίες, διότι αν μας σήκωνε η δασκάλα και το έβλεπε φθαρμένο θα παίρναμε κακό βαθμό και στη χειρότερη περίπτωση θα έπεφτε και ξύλο με τη βέργα.

Όσο σκέφτομαι τα σχολικά μου χρόνια θυμάμαι όλο και περισσότερα καψόνια τέτοιου είδους που μας κάνανε οι δάσκαλοι. Λες και αν το τετράδιο ορθογραφίας είχε λίγο τσαλακωμένο από τη χρήση εξώφυλλο δεν θα μαθαίναμε σωστά ορθογραφία, ή λες και ήταν τόσο φριχτό πράμα να κάναμε κάποιο λάθος και να το διορθώσουμε. Τότε δεν το καταλάβαινα, ήμουν πολύ καλός μαθητής και τα τετράδια και βιβλία μου ήταν πάντα ατσαλάκωτα κι έτσι δεν είχα πρόβλημα, τώρα στα γεράματα είναι που επαναστατώ που τα θυμάμαι. Φοβάμαι ότι θα διατυπώσω αιρετική άποψη για ένα φόρουμ που αποτελείται από ρετρομανιακούς, αλλά ΕΥΤΥΧΩΣ που τώρα τα πράματα δεν είναι όπως στον καιρό μου!

Ωστόσο ομολογώ ότι το ντύσιμο των βιβλίων είναι κάτι που το θυμάμαι και με κάαααποια νοσταλγία. Παρόλο που είχαμε πάντα πολλά βιβλία στο σπίτι, κάθε καινούριο που έμπαινε ήταν πηγή χαράς και το φρόντιζα και το κανάκευα. Ακόμη και τώρα δεν μπορώ να δω φθαρμένο και κακομεταχειρισμένο βιβλίο, με αρρωσταίνει.
 
Παπαπα! Τι περνάγατε! Σ εμάς δεν ήταν υποχρεωτικό να τα ντύνουμε ή να τα προσέχουμε καν. Κάποιες μαμάδες τα έντυναν με διάφανη ταινία ή με ειδικά πλαστικά διάφανα καλύμματα όπως η δικιά μου. Πραγματικά ακούγεται απίστευτα καταπιεστικό και τυπολατρικό αυτό που σας έβαζαν να κάνετε και ευτυχώς που άλλαξαν τα πράγματα.
 
Κάποιος καθηγητής ή καθηγήτρια (δε θυμάμαι) μας έλεγε "Χάνετε χρόνο με τα διορθωτικά. Ξεβίδωσε καπάκι, πέρνα μια "βουρτσιά" το λάθος άντε και δεύτερη, περίμενε να στεγνώσει, βίδωσε πάλι το καπάκι, άστο στο πλάι. Tραβήξτε μια γραμμή εκεί να τελειώνετε!" :D
 
Ακούστε τώρα τι θυμήθικα : τα αυτοκόλλητα ενισχυτικά μορφής κρίκου, με τα οποία ενισχύαμε τις σελίδες που βάζαμε σε κλασέρ. Θυμάστε; Οι σελίδες αυτές , με γραμμές ή όχι, είχαν κάποιες τρύπες για να πιάνοντα στους κρίκους. Επηδή όμως από το γύρνα-γύρνα κοβόταν το λιγοστό χαρτί μεταξύ τρύπας και άκρης σελίδας, στην τελευταία σελίδα του κλασέρ συνήθως κρύβαμε μια σελιδούλα τέτοια αυτοκόλλητα, που ήταν σε μορφή ροδέλας, για να κάνουμε τις ενισχύσεις μας. Το θυμάστε;

Επίσης στη γραφομηχανή υπήρχε κάτι σα μπλάνκο, ένα άσπρο καρτάκι με το οποίο αν πατούσες λάθος γράμμα, το ξαναπατούσες βάζοντας αυτό μεταξύ στοιχείου και χαρτιού, "τύπωνες" μια ασπρίλα στο μέγεδος του λάθος γράμματος κι έτσι διόρθωνς, κι έγραφες από πάνω το σωστό. Δεν είναι τόσο σχολικό, σχολικό ρετρό μάλλον είναι ο πολλύγραφος με το οινόπνευμα !
 
ΦΖΠ1 είπε:
Ακούστε τώρα τι θυμήθικα : τα αυτοκόλλητα ενισχυτικά μορφής κρίκου, με τα οποία ενισχύαμε τις σελίδες που βάζαμε σε κλασέρ. Θυμάστε; Οι σελίδες αυτές , με γραμμές ή όχι, είχαν κάποιες τρύπες για να πιάνοντα στους κρίκους. Επηδή όμως από το γύρνα-γύρνα κοβόταν το λιγοστό χαρτί μεταξύ τρύπας και άκρης σελίδας, στην τελευταία σελίδα του κλασέρ συνήθως κρύβαμε μια σελιδούλα τέτοια αυτοκόλλητα, που ήταν σε μορφή ροδέλας, για να κάνουμε τις ενισχύσεις μας. Το θυμάστε;
Όχι μόνο τα θυμάμαι, έχω κιόλας! Δεν πιστεύω να έχουν πάψει να κυκλοφορούν;
 
Ακούστε τώρα τι θυμήθικα : τα αυτοκόλλητα ενισχυτικά μορφής κρίκου' date=' με τα οποία ενισχύαμε τις σελίδες που βάζαμε σε κλασέρ. Θυμάστε; Οι σελίδες αυτές , με γραμμές ή όχι, είχαν κάποιες τρύπες για να πιάνοντα στους κρίκους. Επηδή όμως από το γύρνα-γύρνα κοβόταν το λιγοστό χαρτί μεταξύ τρύπας και άκρης σελίδας, στην τελευταία σελίδα του κλασέρ συνήθως κρύβαμε μια σελιδούλα τέτοια αυτοκόλλητα, που ήταν σε μορφή ροδέλας, για να κάνουμε τις ενισχύσεις μας. Το θυμάστε;[/quote']
Φραντζεσκα σε αυτα εδω αναφερεσαι που διακρινονται δεξια στην φωτο! :)

fetch


Καλα ενταξει...με τσακωσατε....πιο πολυ τα αυτοκολλητα του Μπλεκ ηθελα να δειξω!!!!:biglaugh:
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μπραβο φοβερη αναμνηση τα στρογγυλα αυτοκολλητα,τα κολλαγαμε και ασχετα η καναμε σχεδια οταν βαριομασταν.
 
Οι ροδέλες για τα φύλλα στα ντοσιέ κυκλοφορούν και σε πολλά χρώματα.
 
Πίσω
Μπλουζα