Ρετρό αντιλήψεις, θεωρίες & προκαταλήψεις που απαντώνται ακόμα στη σύγχρονη Ελλάδα

Βλέποντας διάφορους πλανόδιους, λαχειοποληδες, ζητιάνους, αυτούς που μαζεύυν σίδερα κλπ. οι γονείς μου λέγανε "Μην τον λυπάσαι, για να κάνει αυτή τη δουλειά κάτι θα κονομάει". Και ποτέ δεν κατάλαβα αν ήταν μ΄ύθος 'η ΄λήθεια,αφου πολλούς από δαυτος τους βρικαν πάμπλοθτους !
 
Άλλο λαχεία άλλο σκουπίδια, άλλο ζητιανιά. Το πρώτο είναι ένα επάγγελμα κανονικό, χαμηλής ειδίκευσης και με συγκεκριμένο ποσοστό κέρδους. Το δεύτερο είναι πολύ επικίνδυνο και χωρίς πολλά λεφτά. Ανασφάλεια, χωρίς ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, χωρίς σύνταξη κτλ. Το τρίτο δεν είναι επάγγελμα.

Αυτά τα περί ζάπλουτων τα ακούω βερεσέ. Τώρα αν μια χούφτα ανθρώπων που μάζευαν σίδερα, έφτιαξαν μάντρα, μπορεί. Αλλά δε σημαίνει και ότι όλοι οι μεταλλοκυνηγοί έχουν φουσκωμένες Τσέπες.
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Πόσο πρωτότυπο και ενδιαφέρον θέμα! Getta Robo πραγματικά ευρηματική η ιδέα σου! Οι δε απόψεις που εκφράστηκαν πραγματικά πολύ εύστοχες στη συντριπτική τους πλειοψηφία! Θαμου επιτρέψετε να καταθέσω κι εγώ την άποψή μου..

-Σχετικά με τη "καλή οικογένεια": Η αλήθεια είναι πως ο όρος είναι συνυφασμένος με την εύρωστη οικονομική κατάσταση αλλά και με το κοινωνικό κύρος που συνοδεύει μια οικογένεια..Το λεγόμενο "όνομα" (ή αυτό που λέμε είναι από "σόι"..) Δεν θα έλεγα πως είναι απαραίτητα κακό οι γονείς να επιδιώκουν ένα τέτοιο γάμο ή να θέτουν και αυτό ως κριτήριο επιλογής (ειδικά στη σημερινή εποχή), αρκεί βεβαίως να μη μετατρέπεται σε αυτοσκοπό και να αντιμετωπίζεται ως "επένδυση"...Βεβαίως και το"καλό όνομα" είναι έννοια αόριστη και εξαρτάται εν πολλοίς από το αξιακό σύστημα του καθενός..Κάποιος που έχει πολλά χρήματα, τα οποία έχει αποκτήσει με αθέμιτα μέσα και αδιαφανείς διαδικασίες, για κάποιον που εστιάζει στα υλικά αγαθά θεωρείται κελεπούρι, για μένα είναι αξιοκατάκριτος..Όλα είναι θέμα επιλογών καιι ψυχοσύνθεσης..

Και μιας και αναφέρθηκα στην ανθηρή οικονομική κατάσταση,θα συμφωνήσω κι εγώ, πως στην πλειόνότητα των περιπτώσεων τα χρήματα δεν αποκτώνται τόσο εύκολα, όση δουλειά και να ρίξει κάποιος..Τα "πολλά" λεφτά τουλάχιστον δε νομίζω..Η περίπτωση κάποιου, που από την εργασία του έκανε ένα "κομπόδεμα", με το οποίο απέκτησε μια "χ"περιουσία, δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτή ενός κροίσου, ο οποίος πετάει τα χαρτονομίσματα σα να καθαρίζει φρούτο..Και μόνο αυτές οι κινήσεις εντυπωσιασμού με τα μπουζούκια, τα ακριβά ρούχα, τα πολυτελή ταξίδια και γενικότερα η απρίσκεπτη σπατάλη χρημάτων, αποδεικνύει πως αυτά δεν αποκτήθηκαν με κόπο και ιδρώτα αλλά με άλλα..όχι και τόσο ανιδιοτελή μέσα..

-Για τα ρούχα..(Αν και δε νομίζω πως συνιστά ρετρό συμπεριφορά ή παράδοση με τη στενή έννοια του όρου) κατά τη γνώμη μου βρίσκω αυτό τον περιορισμό λογικό σε κάποιες περιπτώσεις..Για παράδειγμα, φανταστείτε έναν υπάλληλο δικηγορικού γραφείου με τατουάζ, ξυρισμένο κεφάλι (και πάνω σχεδιάκια), χαμηλοκάβαλο τζιν παντελόνι (με το μισό εσώρουχο να είναι έξω)και μπόλικα δαχτυλίδια..Ή μια πωλήτρια σε επώνυμο οίκο μόδας ή ακριβό κοσμηματοπωλείο με μώβ μαλλί, έντονα βαμμένα μάτια και γενικότερα πανκ ντύσιμο..Πως θα συνταίριαζαν με το χώρο και το ύφος του εμπορεύματος; Δεν θα ήταν παράταιροι μέσα στο όλο περιβάλλον; Δεν λέω πως δεν είναι καθένας ελεύθερος να επιλέξει τρόπο ένδυσης, απ'την άλλη όμως και ο εργοδότης έχει -και αυτό έχει αναγνωριστεί και δικαστικά, για ορισμένες εργασίες βεβαίως- την ευχέρεια να επιβάλλει ένα συγκεκριμένο ενδυματολογικό κώδικα, αν αυτό πιστεύει πως εξυπηρετεί τη σωστή λειτουργία της επιχείρησής του ή την προσφορότερη προώθηση του προιόντος του..Οπότε για μένα δεν είναι αξιοκατάκριτο..(επαναλαμβάνω:για ορισμένες εργασίες..)

-Για τους δικηγόρους: Ως μέλλον δικηγόρος θα συμφωνήσω πως όντως, η αντίληψη πως όλοι οι δικηγόροι είναι λαμόγια δεν ευσταθεί πάντοτε και ισχύει (όπως ορθώς ειπώθηκε) κυρίως για τους επώνυμους, τα "μεγάλα ονόματα" που λέμε..Αναγνωρίζω βεβαίως πως πολλές φορές η φύση της δουλειάς αναγκάζει να κάνεις το "άσπρο-μαύρο" αλλά αυτό δεν συνεπάγεται υποχρεωτικά ότι αυτή η πρακτική σε συνοδεύει και στην ιδιωτική σου ζωή..Σ'αυτό βεβαίως που θα συμφωνήσω είναι πως η πλειοψηφία των φοιτητών (ιδίως αυτοί που προέρχονται από τη "καλή κοινωνία''-άλλη βλακεία από'κει) την βλέπει κάπως..Νομίζουν πως επειδή επέτυχαν στη σχολή έπιασαν τον Πάπα από..το γνωστό μέρος και το ύφος που τους συνοδεύει είναι -αν μη τι άλλο- γελοίο..Το ίδιο βεβαίως ύφος έχουν και απόφοιτοι άλλων υψηλόβαθμων σχολών(πολυτεχνείο, ιατρική, ασοε) το οποίο επαναλαμβάνω πως είναι εμετικό..Και φυσικά συνιστά απόρροια της αντίληψης (που αναφέρθηκε από κάποια μέλη) πως κάποιες σχολές (και γενικότερα ΑΕΙ να'ναι κι ό,τι να'ναι..) είναι καλύτερες από ΤΕΙ..Εγώ πάντως γνωρίζω αρκετά άτομα από ΤΕΙ που βγάζουν πολύ περισσότερα χρήματα από αποφοίτους διαπρεπών σχολών (οι οποίοι βεβαίως κουτουλάνε το κεφάλι τους στο τοίχο που δεν επέλεξαν την υποτιθέμενα υποδεέστερα σχολή) Αφήστε που θεωρώ ανόητο να ασκείς κριτική σ'ενα τμήμα χωρίς να γνωρίζεις ούτε το πρόγραμμα σπουδών, πολλώ δε μάλλον τη δουλειά που μπορεί να γίνεται εκεί..

-Σχετικά με τα γυαλιά..Νομίζω πως η αντίληψη πως όποιος φορά γυαλιά είναι κομματάκι nerd ή "φύτουκλας" έχει ξεπεραστεί πρό πολλού..Πολλοί άνθρωποι για διάφορους λόγους αναγκάζονται να χρησιμοποιούν γυαλιά ενώ δεν είναι λίγοι (όπως έχω διαπιστώσει) που τα φορούν για να αποκτήσουν "τύπο"..(ακόμα και αν δεν έχουν μυωπία ή άλλο πρόβλημα με τα μάτια τους!!!)Πάντως θεωρώ πως στην εντύπωση που θα δώσεις παίζουν ρόλο και άλλα στοιχεία όπως η ενδυμασία, το πρόσωπο, η κίνηση και στάση του σώματος..Αλοίμονο αν τα γυαλιά έφθαναν για να "προδώσουν" την εμμονική προσήλωση στο διάβασμα ή την ύπαρξη ανοησίας..

Τέλος, είδα και μια αναφορά στη στάση "γράψτους όλους, σκέψου μόνο το τομάρι σου!" Πραγματικά λυπηρή..Νομίζω ωστόσο πως δεν είναι απότοκο παράδοσης αλλά συνδυασμός γονιδιακού .... που συναντάται από πολυυυυ παλιά (από τον Κάιν ακόμα που σκότωσε τον Άβελ) και κοινωνικής επιδοκιμασίας του..Οφείλω να ομολογήσω ωστόσο πως το φαινόμενο πήρε ιλιγγιώδεις διαστάσεις, ιδίως στις [noparse](καλές;; ;) [/noparse] εποχές της ευδαιμονίας..Μένει να αποδειχθεί αν τελικά η κρίση θα μας φέρει πιο κοντά (όπως λέγεται) ή θα επιφέρει το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα..
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Μια διακοπή στη σοβαρότητα για επίδειξη μιας ρετροαντίληψης που θα ίσχυε και σήμερα αν ερχόταν καμιά ξένη πάλι. Όποια ξένη/ξένος έρχεται για δουλειά εδώ, ορμάνε όλοι οι ντόπιοι σταρς και όλο και με κάποιον θα "ανταλλάξουν καυτές ματιές","πολλά υποσχόμενα βλέμματα" και λοιπές αηδίες. Η απόδειξη σε εικόνα από ρετρό ένθετο Σούπερ Κατερίνας.

lepa.jpg
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Χαχαχα! :D Όντως..ισχύει...(του "έκατσε" τελικά η Λίντα; Να ξέρουμε δηλ...) Αμάν πια αυτός ο ΛΕΠΑ..Θηλυκό για θηλυκό να μην έχει αφήσει.. :D ΤΙ να φτουρήσει το γατάκι...ο Ροδόλφο Βαλεντίνο μπροστά του..
 
Δεν θα το μάθουμε ποτέ. Θα το πάρει η Λίντα μαζί της που δεν έμεινε στο χαρέμι του ΛεΠα. Κακομοίρα Λίντα.
 
ok...και βάζω τέλος στο off topic προσθέτοντας το τραγούδι που είπε στη Λίντα για να τη κρατήσει στο χαρέμι...(ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ) :D

 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Θυμαμαι διαφορα σε σχεση με κοσμηματα.

1. Αν χασεις την βερα σου χωριζεις ή ακομα χειροτερα θα πεθανει ο ενας απο τους δυο.

Υπαρχει σε εκδοχες

- μονο αν χασεις την βερα που αγορασε ο αλλος ειναι γρουσουζια. δηλ. αν σε ενα ζευγαρι τις βερες τις αγορασε πχ η νυφη (κατα πολλους δειγμα κακης τυχης) και οχι ο κουμπαρος ή ο συζηγος, ειναι γρουσουζια το να χασει ο συζηγος την βερα του και οχι η συζηγος που ειχε πληρωσει για την βερα της!

- η γρουσουζια φευγει αν αγοραστουν αλλες ακριβοτερες και καλυτερες (μεσα στον χρονο ομως!!) και εορταστει η επετειος με λαμπροτητα ή αν γινει θρησκευτικος γαμος στην περιπτωση που ειχε γινει μονο πολιτικος.

-πρεπει να αντικατασταθουν και οι δυο βερες και οχι μονο αυτη που χαθηκε.

Κατα αλλους αυτο σημαινει απλως πως πρεπει να γινουν αλλαγες στην σχεση.

2. Ο βαφτιστικος σταυρος δεν δωριζεται, δεν πουλιεται και φυσικα αν χαθει ειναι γρουσουζια επισης.

Επισης θυμαμαι διαφορα με καταραμενα κοσμημστα.

3. Αν χωρισεις δεν πρεπει να κρατησεις τα κοσμηματα που σου εδωσε ο αλλος-αν δεν τα γυρισεις πισω (οπου αν ο αλλος τα δεχτει θεωρειται μεγαλη προσβολη) ή τα πουλας ή τα χαριζεις σε συγγενεις ή ακομα καλυτερα τα λιωνεις και φτιαχνεις κατι νεο.

4. Το δαχτυλιδι αρραβωνων που επηστραφηκε ή αγοραστηκε και δεν δωθηκε ποτε δεν χαριζεται στην επομενη ειναι σαν καταρα!

5. Δεν φορας τα κοσμηματα που σου εκαναν δωρο ατομα που δεν σε συμπαθουσαν, προκαλεις την μοιρα σου ετσι (εκτος και στα ᾽διαβασουν᾽, δεν ξερω τι σημαινει αυτο ομως!!!)

6. Δεν φορας κοσμηματα που κληρονομησες απο καποιον που πεθανε νεος τα κρυβεις για τα παιδια σου.
 
Cathy είπε:
5. Δεν φορας τα κοσμηματα που σου εκαναν δωρο ατομα που δεν σε συμπαθουσαν, προκαλεις την μοιρα σου ετσι (εκτος και στα ᾽διαβασουν᾽, δεν ξερω τι σημαινει αυτο ομως!!!)
να τους διαβάσει ευχές κάποιος είτε ιερωμένος είτε "μάγος"
 
Δεν μου κάνουν εντύπωση οι προκαταλήψεις για τα κοσμήματα. Ας μην ξεχνάμε οτι πολλοί έλληνες είναι της λογικής "να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα".
 
Ωραίο θεματάκι!

Μου έρχονται πρόχειρα δύο παραδείγματα που έχουν να κάνουν με τη δαιμονοποίηση του γυναικείου κύκλου.

"Όταν είσαι αδιάθετη, μην περπατάς ξυπόλητη". Στην εφηβεία μου, ντρέπομαι να ομολογήσω ότι επέμεναν στην τήρησή του τόσο η γιαγιά μου, όσο και η μητέρα μου (ευτυχώς, λιγότερο σθεναρά η δεύτερη).

"Όταν είσαι αδιάθετη, δεν επιτρέπεται να φιλήσεις εικόνα". Κάποια στιγμή που θέλησα να ζητήσω εξήγηση από συμφοιτητή μου που ασχολιόταν με τα εκκλησιαστικά, μου έδωσε μία περί ακούσιας αμαρτίας με τέτοια απόλυτη σοβαρότητα που μου σηκώθηκαν οι τρίχες της κεφαλής μου.

Για το dress code στη δουλειά, δεν ανήκω σ' αυτούς που το θεωρούν φοβερό περιορισμό. Δείγμα συντηρητισμού ή όχι, δεν θα μ' άρεσε ο δικαστής ν' ανεβαίνει στην έδρα με φόρμα, ο γιατρός να έρχεται στο νοσοκομείο με σορτς, η δασκάλα να μπαίνει στην τάξη με αβυσαλλέο ντεκολτέ κλπ. Πάντοτε υπάρχει ο κίνδυνος κατάχρησης από τη μεριά του εργοδότη, σε γενικές όμως γραμμές, μου φαίνεται θεμιτή "παράδοση".
 
Να μη χυθέι το αλάτι, γιατί φέρνει γρουσουζιά.

Να μην είναι ανοιχτό μέσα στο σπίτι το ψαλίδι (!!!)
 
ΦΖΠ1 είπε:
Να μη χυθέι το αλάτι, γιατί φέρνει γρουσουζιά.Να μην είναι ανοιχτό μέσα στο σπίτι το ψαλίδι (!!!)
Και τα 2 είναι λογικά, παλιά το αλάτι ήταν ακριβό και πολύ χρησιμο για την διατήρηση τροφίμων, και το ανοιχτό ψαλίδι είναι πραγματικά επικυνδηνο.
 
Ανοιχτό πάνω σ' ένα τραπέζι, μιλάμε. Εγώ δε το είχα σηνδέσει με τον κίνδυνο, νόμιζα ότι εννοούσε ότι θα κόψει κάποιου το νήμα της ζωής...
 
Όχι αν είναι ανοιχτό το ψαλίδι θα είναι ανοιχτά και τα στόματα των εχθρών σου (για να σε διαβάλουν)

ακόμα αν δαγκώσεις τη γλώσσα ή το μάγουλό σου έχεις γλωσσοφαγιά (οπότε σε "τρώνε" με τη γλώσσα οι εχθροί σου)

@retrofan γιατί να μην έχει βαθύ ντεκολτέ η δασκάλα :p ;
 
Τα παραπάνω είναι μάλλον δυσειδαιμονιες παρά προκαταλήψεις ή ρετρό αντιλήψεις.

Πλάκα πλάκα, η απάντηση του Saulot με έκανε να σκεφτώ αν όλα αυτά ξεκίνησαν επειδή οι γονείς βαριόντουσαν να εξηγήσουν στα παιδιά γιατί δεν πρέπει να γίνει κάτι.

Για παράδειγμα: ήταν ακριβό το αλάτι; Σου λένε οι γονείς να μη παίζεις μαζί του, να το προσέχεις, να μη χυθεί κλπ. Εσύ ρωτούσες "γιατί;" Άντε τώρα να σου εξηγούν αν είναι ακριβό κλπ, σου λένε απλά "είναι αμαρτία και θα πάθεις κάτι κακό" και ξεμπερδεύουν. Εσύ το πιστεύεις και αρχίζεις να το σέβεσαι και να το προσέχεις και το λες και στα παιδιά σου

Το ίδιο και με το ψαλίδι. Άντε τώρα να σο εξηγήσουν οτι είναι επικίνδυνο όταν είναι ανοιχτό, σου λένε το ίδιο
 
Rakeesh είπε:
Τα παραπάνω είναι μάλλον δυσειδαιμονιες παρά προκαταλήψεις ή ρετρό αντιλήψεις.
Πλάκα πλάκα, η απάντηση του Saulot με έκανε να σκεφτώ αν όλα αυτά ξεκίνησαν επειδή οι γονείς βαριόντουσαν να εξηγήσουν στα παιδιά γιατί δεν πρέπει να γίνει κάτι.

Για παράδειγμα: ήταν ακριβό το αλάτι; Σου λένε οι γονείς να μη παίζεις μαζί του, να το προσέχεις, να μη χυθεί κλπ. Εσύ ρωτούσες "γιατί;" Άντε τώρα να σου εξηγούν αν είναι ακριβό κλπ, σου λένε απλά "είναι αμαρτία και θα πάθεις κάτι κακό" και ξεμπερδεύουν. Εσύ το πιστεύεις και αρχίζεις να το σέβεσαι και να το προσέχεις και το λες και στα παιδιά σου
Συγκεκριμένα για το αλάτι αμφιβάλλω και αν οι ίδιοι οι γονείς ξέραν το γιατί. Το αλάτι δεν είναι ιδιαίτερα ακριβό στα χρόνια μας ή στα χρόνια τους αφού είχε ήδη βιομηχανοποιηθεί η παραγωγή του, αλλά από τα αρχαία χρόνια ως τη βιομηχανοποίηση που ήταν δύσκολο να το παράγουν. Για να καταλάβεις, τους Ρωμαίους στρατιώτες τους πλήρωναν με αλάτι και το βάρος του ήταν κοντά στη τιμή του χρυσαφιού. Είναι κάτι που κρατάει τόσες εκατοντάδες χρόνια λοιπόν!

Το ίδιο περίπου ισχύει και με το να ρίξεις το αλάτι που σου χύθηκε απ΄τα αριστερά σου. Κατά τον μεσαίωνα κυριαρχούσε η ιδέα πως στα αριστερά σου κάθεται ο δαίμονάς σου και στα δεξιά ο άγγελός σου, όπως το βλέπουμε στα κινούμενα. Αν λοιπόν ρίξεις το αλάτι στα αριστερά, πέφτει στα μάτια του δαίμονα και τον τυφλώνει.
 
Rakeesh είπε:
Πλάκα πλάκα, η απάντηση του Saulot με έκανε να σκεφτώ αν όλα αυτά ξεκίνησαν επειδή οι γονείς βαριόντουσαν να εξηγήσουν στα παιδιά γιατί δεν πρέπει να γίνει κάτι.
Για παράδειγμα: ήταν ακριβό το αλάτι; Σου λένε οι γονείς να μη παίζεις μαζί του, να το προσέχεις, να μη χυθεί κλπ. Εσύ ρωτούσες "γιατί;" Άντε τώρα να σου εξηγούν αν είναι ακριβό κλπ, σου λένε απλά "είναι αμαρτία και θα πάθεις κάτι κακό" και ξεμπερδεύουν. Εσύ το πιστεύεις και αρχίζεις να το σέβεσαι και να το προσέχεις και το λες και στα παιδιά σου

Το ίδιο και με το ψαλίδι. Άντε τώρα να σο εξηγήσουν οτι είναι επικίνδυνο όταν είναι ανοιχτό, σου λένε το ίδιο
Αυτή η εξήγηση καλύπτει πολλές δεισιδαιμονίες. Ακόμα και το "μην βγαίνεις έξω με λουσμένα μαλλιά", "μην περπατάς ξυπόλητη όταν είσαι αδιάθετη" κλπ. έχει μια χαλαρή σύνδεση με την προσοχή σε κρυολογήματα πάσης φύσεως που στην εποχή προ αντιβίωσης μπορούσαν πανεύκολα να αποβούν μέχρι και μοιραία.Μπλέχτηκαν όμως τόσο στο "υπερφυσικό" της απαγόρευσης που πια οι γενιές τα διαιώνιζαν, πιστεύοντας απόλυτα την "μεταφυσική" τιμωρία έτσι και αψήφιζες την απαγόρευση.

Κάτι άσχετο: Στα κοσμήματα έχω ακούσει ότι σε "χαρούμενες" αφορμές δεν χαρίζεις μαργαριτάρια και αχάτη, πέτρες που έχουν συνδεθεί με το πένθος (η κλασική σειρά μαργαριτάρια πάνω στο πένθιμο ταγέρ και τα παλαϊικά μενταγιόν από αχάτη που ήταν τα μόνα κοσμήματα που επιτρέπονταν στις χήρες τον 19ο αιώνα). Ξέρει κανείς ποια μπορεί να είναι η αρχική εξήγηση αυτής της πεποίθησης;

Thor είπε:
@retrofan γιατί να μην έχει βαθύ ντεκολτέ η δασκάλα :p ;
Για να κοιτάνε τον πίνακα κι όχι κάτι άλλο τα αγοράκια, να μάθουν καλά το μάθημά τους και να μπορούν να στέλνουν ορθογραφημένα sms στα υπόλοιπα ντεκολτέ που θα συναντήσουν στη ζωή τους :p
 
retrofan είπε:
Για να κοιτάνε τον πίνακα κι όχι κάτι άλλο τα αγοράκια, να μάθουν καλά το μάθημά τους και να μπορούν να στέλνουν ορθογραφημένα sms στα υπόλοιπα ντεκολτέ που θα συναντήσουν στη ζωή τους :p
Καλά...δεν παίζεσαι retrofan!!!Χαχαχα!Πολύ γέλασα! Θα συμφωνήσω μαζί σου..Κάποια επαγγέλματα απαιτούν ως εκ της φύσεως τους συγκεκριμένη ενδυματολογική γραμμή..Χαρακτηριστικά τα παραδείγματα που ανέφερες..Συμφωνώ βεβαίως πως η ουσία είναι που έχει σημασία και δεν θα πρέπει να εμμένουμε στο φαίνεσθαι, ωστόσο για κάποιες δουλειές το σωστό ντύσιμο απηχεί εν πολλοίς το σεβασμό πρός αυτό..Συμφωνώ π.χ. πως πολλοί δικηγόροι είναι κενοί χαρτογιακάδες, που περιφέρονται με απίστευτο σνομπισμό (που καταντάει άκρως γελοίος) επιδεικνύοντας τα ακριβά τους κοστούμια και μόνο σεβασμό δεν δείχνουν πρός τη δικαιοσύνη με τις μεθοδεύσεις τους, ωστόσο κακά τα ψέματα..δεν μπορεί να παρίσταται και να φοράει ξεφτισμένο τζίν..Δεν συνάδει με το χώρο..Και φυσικά κάτι τέτοιο θα υπέσκαπτε και την εν γένει παρουσία του..Είναι σαν τη συνέντευξη για δουλειά..Ποτέ δεν πάει κανείς με τα καθημερινά του ρούχα αλλά με τα επίσημα (ή τουλαχ. τα κάπως καλύτερα) που θα υποστηρίξουν τη παρουσίασή του..Και βέβαια, πέρα από τη πλάκα, μια δασκάλα σαφώς και δεν πρέπει να ντύνεται προκλητικά..εκτός και αν είναι άλλου είδους δασκάλα.. ;)
 
Τελευταία επεξεργασία από έναν συντονιστή:
Εμείς πάντως είχαμε καθηγήτρια γαλλικών με βαθύ ντεκολτέ και τα αγόρια δεν έμαθαν ποτέ γαλλικά.

retrofan είπε:
Κάτι άσχετο: Στα κοσμήματα έχω ακούσει ότι σε "χαρούμενες" αφορμές δεν χαρίζεις μαργαριτάρια και αχάτη, πέτρες που έχουν συνδεθεί με το πένθος (η κλασική σειρά μαργαριτάρια πάνω στο πένθιμο ταγέρ και τα παλαϊικά μενταγιόν από αχάτη που ήταν τα μόνα κοσμήματα που επιτρέπονταν στις χήρες τον 19ο αιώνα). Ξέρει κανείς ποια μπορεί να είναι η αρχική εξήγηση αυτής της πεποίθησης;
Δεισιδαιμονίες είναι και αυτά, κυρίως μεσαιωνικές. Απέδιδαν σε κάθε πέτρα χαρακτηριστικά και έμεναν μ αυτόν τον συμβολισμό. Πώς υπήρχε κατά τη βικτωριανή περίοδο η γλώσσα των λουλουδιών,έτσι και με τις πέτρες. Κάποια στιγμή είχα διαβάσει περισσότερα επ'αυτού αλλά τώρα δεν βρίσκω που. Μόλις το βρω, θα στο στείλω να σου φύγει η απορία.
 
Πίσω
Μπλουζα