Uskoke είπε:
ημιαυτόματα...τα δε ... ή δυο ξεχωριστούς κάδους, που ο ένας έπλενε και ο άλλος έστιβε.
Το πρώτο μας πλυντήριο! Και μάλιστα το στεγνωτήριο είχε έναν πλαστικό σωλήνα που επέστρεφε το νερό στον κάδο (αν ήθελες, φυσικά, αλλιώς το έστελνες σε κάποιο νεροχύτη. Πάντως δεν συνδεόταν με αποχέτευση), κι έτσι μπορούσες να ξαναχρησιμοποιήσεις όλο το νερό, πράγμα σημαντικότατο στο μέρος που ζούσαμε τότε, που είχε προβλήματα ύδρευσης ειδικά το καλοκαίρι. Δεν θυμάμαι πώς συνδύαζε στίψιμο και ξέβγαλμα η μητέρα μου. Αλλά θυμάμαι μια τεράαααστια ξύλινη τσιμπίδα που χρησίμευε για να ψαρεύεις τα ρούχα μέσα από το καυτό νερό και να τα μεταφέρεις σε λεκάνη ή στο στεγνωτήριο, και ένα πλαστικό περίπλοκο κυκλικό εξάρτημα που το έβαζες πάνω από τα ρούχα στο στεγνωτήριο ώστε να τα κρατάει πατικωμένα όπως γύριζε. Ο κάδος ήταν τετράγωνος, άνοιγε από πάνω και είχε στο πισω τοίχωμα ενα δίσκο με υπερυψωμένες ακτίνες που γύρναγε και έκανε όλη την μπουγάδα να περιστρέφεται (νομίζω πάντα προς την ίδια κατεύθυνση, δεν θυμάμαι να σταμάταγε και να άλλαζε φορά). Ήταν μεν πλεονέκτημα σε σύγκριση με τη σκάφη, αλλά όταν αργότερα αντικαταστάθηκε με ένα "υπεραυτόματο" Siemens με τον κλασσικό κάδο (και το στρογγυλό άνοιγμα μπροστά), τα ρούχα καθάριζαν πολύ καλύτερα, η μητέρα μου είχε μείνει εκστατική.
Έριξα μια ματιά και στα προηγούμενα (μα πολύ προηγούμενα) και έχω κάποια σχόλια ακόμη.
Η αλυσσίβα που βγαίνει από τη στάχτη και χρησιμοποιείται και στη μαγειρική (έχω συνταγές για κουλουράκια και μελομακάρονα) έχει αλκαλική αντίδραση, αφού εκτός των άλλων περιέχει ανθρακικό κάλιο, οπότε μάλλον αυτή χρησιμοποιούσαν και για πλύσιμο. Η καυστική ποτάσα (ΚΟΗ) παραείναι, εεεε, καυστική και επικίνδυνη για πλύσιμο, άλλο αν βεβαίως μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παρασκευή σαπουνιών. Θυμάμαι τη γιαγιά μου στο πατρικό χωριό να επιβλέπει την παρασκευή του οικογενειακού σαπουνιού, το 1967, πρέπει να είχε περάσει προ πολλού τα 80 τότε, και έβαζε ποτάσα αλλά δεν ξέρω αν ήταν καυστική. Πού να θυμάμαι τώρα αν πρόσεχαν να μην την ακουμπήσουν.
Τα απορρυπαντικά καθαρίζουν χωρίς να κάνουν αφρό όπως τα σαπούνια. Αυτά που ήταν για πλύσιμο στο χέρι είχαν πρόσθετα που τα έκαναν να αφρίζουν μόνο και μόνο γιατί οι νοικοκυρές είχαν μάθει να συνδυάζουν τον αφρό με την απορρυπαντικη δράση. Στα πλυντήρια ρούχων και πιάτων, όπου ο αφρός όχι μόνο δεν χρειάζεται αλλά κάνει κακό, τα απορρυπαντικά δεν έχουν αυτά τα πρόσθετα και δεν αφρίζουν (πάντως τις καλύτερες σαπουνόφουσκες τις έκανα με AVA και αργότερα με Woolite
)
Κάποιος ρώτησε αν θυμόμαστε το Bab-O, πράγμα που με κάνει να υποψιάζομαι ότι δεν πουλιέται πια στην Ελλάδα. Εδώ πάντως το έχουν και αγοράζω συχνά.
Μ' αρέσει που η παλιά διαφήμιση του Άζαξ λέει και πώς προφέρεται (Έιτζαξ, είναι και ανορθόγραφοι, αφού η ψιλη-οξεία στο Ε κάνει τα διαλυτικά στο ι περιττά). Δεν το έχω ακούσει ποτέ έτσι, ακόμη και στα βάθη-βάθη της μνήμης μου που τα αυτοκίνητα μιας πρωτοεμφανιζόμενης Ιαπωνικής μάρκας τα λεγαμε Τουότα, αυτό Άζαξ το θυμάμαι.