Ρετρό εμπειρίες Πανελληνίων Εξετάσεων

[ntsmrtz]

μαθηματικά και φυσική μου αρέσαν πολύ και διέπρεψα!

χημεία την αντιπαθούσα και εξακολουθώ να την αντιπαθώ. το μόνο που θυμάμαι είναι ότι ήταν πολύ sos το Δ.Ο (Δυναμικό οξειδοαναγωγής, τελευταία παράγραφος της ανόργανης)

νομίζω ότι μετά το ΄92 η θερμοδυναμική ήταν εκτός εξεταστέας ύλης.

μου άρεσε και ήθελα να πέσει θέμα αλλά δυστυχώς όταν έδωσα εγώ δεν έπεσε.

Σκηνικό: ξυπνάω από τις 05:00 το πρωί την ημέρα που δίναμε πρώτο μάθημα μαθηματικά για να ρίξω μία τελευταία ματιά (και καλά...). πέφτει το βλέμμα μου πάνω στον atari που είχα στο δωμάτιο. επειδή αν καθόμουν στο δωμάτιο δεν υπήρχε περίπτωση να διαβάσω, φεύγω και πάω κουζίνα. με το που κάθησα στην καρέκλα ασυναίσθητα πάτησα το κουμπί μίας μικρής τηλεόρασης που είχαμε εκεί. πέφτω σε ένα άσχετο-ελεεινό-πειρατικό κανάλι που ούτε θυμάμαι πως λέγεται (μιλάμε για το 92)

έπαιζε ταινία καράτε μεταγλωτισμένη με τον γνωστό σε όλους μας τρόπο την οποία είδα μέχρι τέλους. το βιβλίο ούτε καν το άνοιξα.

3,5 ώρες αργότερα έβγαινα από το εξεταστικό κέντρο με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά! (και περίμενα σε 2 μέρες την εξέταση στη φυσική)

όντως η 1η ήταν η καλύτερη!

 

[Olorin]

νομίζω ότι μετά το ΄92 η θερμοδυναμική ήταν εκτός εξεταστέας ύλης.

Αν δεν με απατά η μνήμη μου, είχε μπει θέμα θερμοδυναμικής όταν έδωσα εγώ, το '99...

//Ειρωνεία είναι πάντως να είναι για ένα χρόνο (για κάποιους περισσότερο) όλη μας η ζωή οι Πανελλήνιες, και σήμερα να μη θυμόμαστε ούτε καν τα θέματα...

 

[metsgr]

νομίζω ότι μετά το ΄92 η θερμοδυναμική ήταν εκτός εξεταστέας ύλης.

μου άρεσε και ήθελα να πέσει θέμα αλλά δυστυχώς όταν έδωσα εγώ δεν έπεσε.

Μετά το '92 από την ύλη βγήκαν οι εξισώσεις Μaxwell (8ο κεφάλαιο?) και μπήκαν τα Κύματα (12ο)

Σκηνικό στις Πανελλήνιες; Και μάλιστα στα Μαθηματικά; Δε χτύπησε το ξυπνητήρι....

 

[ntsmrtz]

Μετά το '92 από την ύλη βγήκαν οι εξισώσεις Μaxwell (8ο κεφάλαιο?) και μπήκαν τα Κύματα (12ο)
Σκηνικό στις Πανελλήνιες; Και μάλιστα στα Μαθηματικά; Δε χτύπησε το ξυπνητήρι....

ναι, μετά το 92 (νομίζω, γιατί δεν χρειάστηκε να ξαναδώσω) maxwell και θερμοδυναμική βγήκαν εκτός. μου αρέσαν και τα 2 αυτά κεφάλαια. τα κύματα ούτε που τα θυμάμαι να υπάρχουν στο βιβλίο...

όσο για το σκηνικό... ωχχχ... όχι ρε φίλε...τουλάχιστον πρόλαβες να μπεις ή έχασες την εξέταση?

 

[Λορένα]

Μπερδευτικα :xm:

η θερμοδυναμικη δεν ηταν στο βιβλιο της φυσικης? (γιατι μου φαινεται καποιος ειπε παραπανω πως ηταν της χημειας), και δεν ηταν εκτος ύλης, απλα ειχε χρονια να ξαναμπει θεμα, το οποιο και μπηκε το '95. Το ΄96 ηταν η χαρα της ταλαντωσης (δεν ηταν η αδυναμια μου )

 

[ntsmrtz]

εγώ ανέφερα περί της αντιπάθειάς που για την χημεία και εν συνεχεία για το ότι δεν έπεσε θέμα θερμοδυναμικής τη χρονιά που έδωσα εγώ. δεν θεώρησα αναγκαίο να γράψω ότι η θερμοδυναμική ήταν κεφάλαιο της φυσικής.

ίσως για αυτό να έγινε κάποιο μπέρδεμα.

για το ποια χρονιά ξαναμπήκε στην ύλη (γιατί την επομόμενη την βγάλανε) θα σε γελάσω.

ταλαντώσεις... δεν μου λένε κάτι όσον αφορά ύλη για πανελλήνιες...

τις έμαθα όμως για τα καλά μετά (μαζί με τα κύματα που προανέφερε κάποιος φίλος)

 

[Kambia]

Απο τύπους στην ανόργανη μόνο αυτόν με την σταθερά χημικής ισορροπίας θυμάμαι!

Αν και δεν είχε πολλούς τύπους να θυμόμαστε.

Σκηνικό πρώτο: είναι η πρώτη χρονιά που δίνω πανελλήνιες και στο μάθημα της χημείας στην άσκηση της ανόργανης δεν μπορούσα να θυμηθώ το σθένος του χαλκού με τίποτα. Από τα νεύρα μου τα παράτησα και έφυγα recry:

Εννοείται πως με τίποτα πλέον δεν πρόκειται να ξεχάσω το σθένος του χαλκου

Σκηνικό δεύτερο: Όταν πήγα να δώσω την ξανά την επόμενη χρονιά πήγα σε λάθος εξεταστικό κέντρο. Όταν το διαπίστωσα έγινα Σπιντι Γκονζαλες να προλάβω να πάω στο σωστό (ευτυχώς ήταν κοντά)

 

[Λορένα]

Σκηνικό δεύτερο: Όταν πήγα να δώσω την ξανά την επόμενη χρονιά πήγα σε λάθος εξεταστικό κέντρο. Όταν το διαπίστωσα έγινα Σπιντι Γκονζαλες να προλάβω να πάω στο σωστό (ευτυχώς ήταν κοντά)

Πήγες σε λάθος εξεταστικό? πλακα κανεις?

Εγω για να μαι σιγουρη πηγαινα με παρεα (τετοιες γκαφες τις κανω και εγω, οποτε δεν ηθελα να το διακινδυνευσω μερα που ήταν )

 

[alkis21]

Σκηνικό στις Πανελλήνιες; Και μάλιστα στα Μαθηματικά; Δε χτύπησε το ξυπνητήρι....

Σκηνικό δεύτερο: Όταν πήγα να δώσω την ξανά την επόμενη χρονιά πήγα σε λάθος εξεταστικό κέντρο. Όταν το διαπίστωσα έγινα Σπιντι Γκονζαλες να προλάβω να πάω στο σωστό (ευτυχώς ήταν κοντά)

Απίστευτα μου φαίνονται όλα αυτά... εγώ θυμάμαι πως είχα "κλειδώσει" την κατάσταση από χίλιες πλευρές, ακόμα και θερμοπυρηνικός πόλεμος αν ξεσπούσε με κάποιον τρόπο θα έφτανα στο εξεταστικό κέντρο.

 

[Λορένα]

και μην ξεχνάμε τις συμβουλές για το σωστο βραδυνο και πρωινο των εξετασεων!

Τις οποίες και ακολουθησα κατα γραμμα, με ολεθρια αποτελεσματα : με επιασε το στομαχι και τα εβγαλα ολα λιγο πριν μπουμε στην αιθουσα. Μετα ευτυχως ηρεμησα.

Ενα αλλο must ηταν τα σταυρουδακια (για βοηθεια απο τον θεο) και τα διαφορα φυλαχτά και γούρια για καλη τυχη. Εδω.. δεν το ακολουθησα το εθιμο

 

[manos426f]

Ειρωνεία είναι πάντως να είναι για ένα χρόνο (για κάποιους περισσότερο) όλη μας η ζωή οι Πανελλήνιες, και σήμερα να μη θυμόμαστε ούτε καν τα θέματα...

Πόσο δίκιο έχεις Νότη!!!

Πόσες άχρηστες γνώσεις μας βάζανε στο μυαλό στο σχολείο,εξ' ου και τις αποβάλαμε ολοκληρωτικά!

Anyway,εγώ θυμάμαι ότι πηγαίνοντας να δώσω πανελλήνιες,το πρωί που δίναμε μαθηματικά,ήμουν σαν να πήγαινα για καφέ!

Χωρίς κανένα άγχος,εντελώς χαλαρός, κι έχοντας κλείσει τα βιβλία μαθηματικών από τις συναρτήσεις κι έπειτα (αυτά τα f(x)=... και κάτι ολοκληρώματα κλπ κλπ δεν υπήρχε περίπτωση να τα πάρω σοβαρά...),κατάφερα να πάρω 06 βαθμό παρ' όλ' αυτά και σε συνδυασμό με τ' άλλα μαθήματα και τους βαθμούς που πήρα εκεί + αυτούς στ' αθλήματα,να εισαχθώ στα ΤΕΦΑΑ που ήθελα.

Και στην έκθεση ήμουν χαλαρός (πώς να αγχωθείς εκεί άλλωστε; ) ενώ σε πολιτική οικονομία και ιστορία το είχα το άγχος μου ομολογουμένως,ειδικά στην τελευταία που είχα δώσει όρο να γράψω 20! (Είπα όλο το βιβλίο μονορούφι απέξω στη μάνα μου το προηγούμενο βράδυ! )

Τελικά έγραψα 19.75!

Καλή εμπειρία αλλά με υπερβολικά μεγάλο άγχος σε σχέση με τη σημασία τους στη μετέπειτα ζωή μας...

 

[pooky(1)]

Την ημέρα των Πανελλαδικών την έβλεπα σαν ουτοπία. Το απόλυτο σύμβολο λύτρωσης μετά από χρόνια σκλαβιάς.

Το πρωί του Ιούνη του 1987, πήγα την πρώτη φορά μέσα στη τρελή χαρά και για πρώτη φορά τόσο χαρούμενος στο σχολείο. Είχα δώσει 4η δέσμη και ήθελα διακαώς να περάσω σε μια σχολή αποκλειστικά Αθήνα, που να μην έχει παρακολούθηση για να μπορώ να είμαι σπίτι συνεχώς και να παίζω. Δεν με ενδιέφερε από τότε, κανενός είδους επαγγελματική αποκατάσταση, γιατί ήξερα ότι ήμουν σε άλλο κόσμο ψυχή και σώματι.

Την τελευταία μέρα δώσαμε Κοινωνιολογία. Ήταν η επόμενη του Eurobasket '87 και από το πρωί ήμουνα στη τρέλα μου, όλο χαρά. Μπήκα στην αίθουσα και είχα μεγάλο άγχος, όχι για τα θέματα, αλλά να τελειώνω όσο μπορώ πιο γρήγορα, να νιώσω ελεύθερος μετά από όλα αυτά τα χρόνια.

Έγραψα και στα 4 μαθήματα καλά και πέρασα σε μια σχολή που απαιτούσε μηδενική παρακολούθηση, στην Πάντειο τμήμα Κοινωνιολογίας. Στα 8 χρόνια που έκανα να βγάλω τη σχολή, μια και μεσολάβησε ένα πολύ άσχημο προσωπικό γεγονός, φχαριστήθηκα gaming, άλλωστε ήταν η εποχή που είχα πάρει και την Amiga, αλλά και η μετάβαση στο pc. Ατέλειωτες ώρες, αλλά αυτό είναι άλλο κεφάλαιο.

Μακράν η καλύτερη εμπειρία στις 4 μέρες των εξετάσεων ένας τυπάς που ήταν φαντάρος και έδινε για να πάρει άδεια. Στην μία ώρα που είχαμε περιθώριο για ελάχιστη αποχώρηση γύρω στο μισάωρο άρχιζε να ρίχνει απίστευτα ροχαλητά, και τις 4 φορές οι επιτηρητές τον ξύπνησαν.

Θα ξαναπέρναγα ευχαρίστως τη περίοδο των εξετάσεων, έχω νοιώσει απίστευτα όμορφα την περίοδο εκείνη.

 

[spyros_s]

Αν και είμαστε απόφοιτοι του ίδιου τμήματος η εμπειρία εισαγωγής ήταν για μένα τραυματική διότι οι πιέσεις που μου είχαν ασκηθεί τότε ήταν υπερβολικές από το οικογενειακό περιβάλλον μου! Ανακλαστικές και ασυναίσθητες μεν έντονες και ασήκωτες δε!

Τα κατάφερα την δεύτερη χρονιά γράφοντας τον χειρότερο μου βαθμό στην Κοινωνιολογία στην οποία και πέρασα και μάλιστα έκανα και μεταπτυχιακό στην Εγκληματολογία αργότερα!

Είχα διαβάσει όλο το βιβλίο παπαγαλία και είχα αφήσει τις τακτικές της σφυγμομέτρησης θεωρώντας ότι δεν θα πέσουν ποτέ! Φυσικά ο νόμος του Μέρφι εφαρμόστηκε σε μένα και έγραψα 3 άριστα θέματα και ένα σε μορφή έκθεσης με αποτέλεσμα βαθμό μόνο 16! Την στιγμή εκείνη ήθελα να σηκωθώ επάνω και να σκοτώσω όποιον βρω μπροστά μου για την ατυχία μου! Δίπλα μου καθόταν ο γκαστόνε του σχολείου ο οποίος με τυχαία επιλογή θεμάτων και ελάχιστο διάβασμα είχε πιάσει τα θέματα και πανηγύριζε χαμογελώντας! Θυμάμαι τις σκέψεις μου όταν γύριζα με τα πόδια σπίτι μου φοβούμενος την αποτυχία και συνειδητοποιώ το άδικο της εφάπαξ εξέτασης τότε! Αν οι εξετάσεις ήταν διπλές σκεφτόμουν τότε θα τα κατάφερνα όπως άξιζα, ένιωθα άτυχος και αδικημένος! ¨Αστε που σκεφτόμουν πως θ' απολογόμουν μετά για την αποτυχία σε συγγενείς , γονείς και γνωστούς! Τελικά όμως κάθε εμπόδιο για καλό! Πέρασα στη σχολή, είχα πολύ καλά φοιτητικά χρόνια, εργάστηκα παράλληλα και μπήκα και στο δημόσιο ως επιβράβευση των κόπων μου! Πλέον όλα αποτελούν μια ρετρό ιστορία στο μυαλό μου!

 

[pooky(1)]

Το ίδιο μεταπτυχιακό τελείωσα κι εγώ. Βέβαια το δημόσιο ποτέ δεν με ενδιέφερε.

Παράλληλα με τις σπουδές εργαζόμουν στο ξενυχτάδικο που είχαμε, και την υπόλοιπη ώρα έπαιζα σαν παλαβός με τον υπολογιστή μου.

Μόνο στην τρίτη λυκείου είχα σταματήσει το παιχνίδι και την εργασία (ειδικά για το παιχνίδι είχα δεινοπαθήσει, είχα πάθει στερητικό σύνδρομο) .

Μην νομίζεις και σε μένα η πίεση ήταν πολύ μεγάλη, περισσότερο για το τι θα πούμε στους συγγενείς σε περίπτωση μιας δική μου αποτυχίας, παρά για κάτι άλλο.

Οι συγγενείς έχουν, από τότε, μετακομίσει σε άλλο κόσμο και παραμένουν εκεί μέχρι σήμερα.

 

[spyros_s]

Δεν μπορεί να τελειώσαμε μαζί το ίδιο μεταπτυχιακό και να μην σε γνωρίζω...μάλλον θα έκανες το σεμινάριο του Φαρσεδάκη ή το μεταπτυχιακό του κοινωνικού αποκλεισμού διότι η πρώτη γενιά που πήρε επίσημα αναγνωρισμένο μαστερ εγκληματολογίας ήταν η δική μου! Μετά δεν θέλησα να φιλήσω κατουρημένες ποδιές και να γίνω υπηρέτης των καθηγητών και δεν έκανα διδακτορικό! Ίσως κάποια στιγμή βρω την δύναμη!

---------------------

Αυτό με την πίεση των πανελλαδικών το είχα απωθήσει βαθιά στο μυαλό μου μόλις πέρασα και δεν θα το ανέσυρα ποτέ αν δεν μου το θύμιζε το θέμα αυτό! Η επιτυχία στις πανελλήνιες τότε σήμαινε κοινωνική καταξίωση για σένα και περηφάνια αλλά και επιβεβαίωση για τους δικούς σου! Η πίεση ήταν μεγαλύτερη όταν συγγενικά σου πρόσωπα είχαν αποτύχει πριν από σένα ή παιδιά γνωστών τα είχαν ήδη καταφέρει! Χαίρομαι που καταλαβαίνεις Pooky!

 

[alkis21]

Πόσες άχρηστες γνώσεις μας βάζανε στο μυαλό στο σχολείο,εξ' ου και τις αποβάλαμε ολοκληρωτικά!

Κατά τη γνώμη μου, οι γνώσεις δεν ήταν άχρηστες (θεωρώ πως καμία γνώση δεν είναι άχρηστη), αλλά η δευτεροβάθμια εκπαίδευση επέβαλε και ενθάρρυνε (και πιθανότατα ακόμα ενθαρρύνει) έναν εντελώς ακατάλληλο τρόπο (μη) εκμάθησής τους.

Πήγα 1η και 2η Γυμνασίου στο Βέλγιο. Όταν η οικογένειά μου επέστρεψε στην Ελλάδα μείναμε στη Λάρισα. Το σχολείο για μένα ήταν ένα πολύ μεγάλο πολιτισμικό σοκ. Δεν μπορούσα με τίποτα να συλλάβω την ακατάσχετη παπαγαλία που απαιτείτο από τους μαθητές και που χρησίμευε, ούτε το γεγονός ότι ό,τι κι αν έκανες για τρεις μήνες ο βαθμός σου τελικά θα ήταν σχεδόν ίδιος με αυτόν που έγραφες στο "πρόχειρο διαγώνισμα". Στο Βελγικό σχολείο (το οποίο βεβαίως δεν εξιδανικεύω, αντιθέτως το θυμάμαι με απέχθεια) υπήρχε πραγματική ενθάρρυνση της ανάπτυξης πρωτοβουλίας και της συμμετοχής, συζήτηση στο μάθημα, εργασίες στις οποίες έκανες έρευνα και άλλα τέτοια άγνωστα στη χώρα μας...

Καλή εμπειρία αλλά με υπερβολικά μεγάλο άγχος σε σχέση με τη σημασία τους στη μετέπειτα ζωή μας...

Εδώ συμφωνώ απολύτως φίλε... αν υπήρξε μια περίοδος της ζωής μου που δεν θα ήθελα να επαναλάβω με τίποτα, ήταν αυτή των Πανελληνίων.
Ενστάσεις δεκτές φυσικά.

 

[Λορένα]

Αυτο με τους συγγενεις.. μεγαλος καημος!

Και καλα απο ενδιαφερον ρωταγαν. Αν το δικο τους παιδι δεν ειχε περασει, με τι μισος σε κοιταζαν αν πετυχαινες και τι χαρα αν αποτυχανες.

Δεν μας εφτανε η αγωνια, ειχαμε και τα τηλ. των συγγενων.

Εμενα ηρθαν το πρωτο βραδυ πριν δωσω, ξαδερφια και θειες για "συμπαρασταση" και συμβουλες. Πιο πολυ με αγχωσαν

 

[manos426f]

Κατά τη γνώμη μου, οι γνώσεις δεν ήταν άχρηστες (θεωρώ πως καμία γνώση δεν είναι άχρηστη), αλλά η δευτεροβάθμια εκπαίδευση επέβαλε και ενθάρρυνε (και πιθανότατα ακόμα ενθαρρύνει) έναν εντελώς ακατάλληλο τρόπο (μη) εκμάθησής τους.

Eπειδή μάλλον δεν ήμουν σαφής,να εξηγήσω τι εννοώ.

Αυτό που ανέφερα πριν,περί συναρτήσεων και ολοκληρωμάτων στα μαθηματικά,για μένα που ήθελα να πάω στα ΤΕΦΑΑ,ήταν εντελώς άχρηστο να τα μάθω-κάτι που ποτέ δε κατάφερα άλλωστε.Το ίδιο και για πολλούς άλλους σαν εμένα.

Θες να γίνει μαθηματικός;

Φυσικά να τα μάθεις!

Αλλά στο λύκειο δεν είχαν και δεν έχουν θέση αυτά.Πάντα κατά τη γνώμη μου φυσικά...

 

[sunset89]

Αν και είμαστε απόφοιτοι του ίδιου τμήματος η εμπειρία εισαγωγής ήταν για μένα τραυματική διότι οι πιέσεις που μου είχαν ασκηθεί τότε ήταν υπερβολικές από το οικογενειακό περιβάλλον μου! Ανακλαστικές και ασυναίσθητες μεν έντονες και ασήκωτες δε! Τα κατάφερα την δεύτερη χρονιά γράφοντας τον χειρότερο μου βαθμό στην Κοινωνιολογία στην οποία και πέρασα και μάλιστα έκανα και μεταπτυχιακό στην Εγκληματολογία αργότερα!

Είχα διαβάσει όλο το βιβλίο παπαγαλία και είχα αφήσει τις τακτικές της σφυγμομέτρησης θεωρώντας ότι δεν θα πέσουν ποτέ! Φυσικά ο νόμος του Μέρφι εφαρμόστηκε σε μένα και έγραψα 3 άριστα θέματα και ένα σε μορφή έκθεσης με αποτέλεσμα βαθμό μόνο 16! Την στιγμή εκείνη ήθελα να σηκωθώ επάνω και να σκοτώσω όποιον βρω μπροστά μου για την ατυχία μου! Δίπλα μου καθόταν ο γκαστόνε του σχολείου ο οποίος με τυχαία επιλογή θεμάτων και ελάχιστο διάβασμα είχε πιάσει τα θέματα και πανηγύριζε χαμογελώντας! Θυμάμαι τις σκέψεις μου όταν γύριζα με τα πόδια σπίτι μου φοβούμενος την αποτυχία και συνειδητοποιώ το άδικο της εφάπαξ εξέτασης τότε! Αν οι εξετάσεις ήταν διπλές σκεφτόμουν τότε θα τα κατάφερνα όπως άξιζα, ένιωθα άτυχος και αδικημένος! ¨Αστε που σκεφτόμουν πως θ' απολογόμουν μετά για την αποτυχία σε συγγενείς , γονείς και γνωστούς! Τελικά όμως κάθε εμπόδιο για καλό! Πέρασα στη σχολή, είχα πολύ καλά φοιτητικά χρόνια, εργάστηκα παράλληλα και μπήκα και στο δημόσιο ως επιβράβευση των κόπων μου! Πλέον όλα αποτελούν μια ρετρό ιστορία στο μυαλό μου!

Λίγο off-topic και συγγνώμη για αυτό.

Spyros_S του Παντείου κι εσύ;;;

 

[spyros_s]

Nαι sunset 89! Απόφοιτος την μεγάλης του Παντείου σχολής και εγώ