Ρετρό καύσωνας

Στο Αγγελόκαστρο το δικό μας καταγράφεται μια από τις τρεις πιο θερμές θερμοκρασίες στην Ελλάδα, θα θελα να ξερά τι γινόταν το 87'

 
@Always Somewhere πως αντέχαμε στα ρετρό χρόνια να είμαστε σε χωράφια με τέτοιες θερμοκρασίες και τώρα με αιρ κοντισιον και υποφέρουμε. Μάλλον άλλαξε και η ατμόσφαιρα
 
Εντάξει, πιστεύω ότι τα κάνουν και λίγο τούμπανο για να φαίνεται ότι έρχεται μεγάλη καταστροφή. Για να δούμε θα είναι έτσι όπως τα λένε...
 
Εντάξει, πιστεύω ότι τα κάνουν και λίγο τούμπανο για να φαίνεται ότι έρχεται μεγάλη καταστροφή. Για να δούμε θα είναι έτσι όπως τα λένε...
Του 87' κράτησε γύρω στις 14 μέρες αυτός εδώ θα ναι γύρω στις 17 οπότε θα τον ξεπεράσει. Δεν είναι οι θερμοκρασίες όσο η διάρκεια
 
Με τον καύσωνα του 87 απορώ πως την βγάζαμε τα μεσημέρια προς απόγευμα τότε που ήμασταν έξω για δουλειά (καπνός βελονιασμα με την μηχανή και κρέμασμα) απ' τις 4 σχεδόν το απόγευμα με ντάλα ήλιο και αμέσως μετά παιχνίδι με τα άλλα παιδιά μέχρι να πέσει ο ήλιος. Για αυτό εκείνα τα καλοκαίρια απ' τα μέσα 80ς μέχρι το 1992 τα ονομάζω bigger than life.
 
Στην Αθήνα η ζέστη είναι αφόρητη λόγω της παντελούς απουσίας πρασίνου και της ολοκληρωτικής κάλυψης με τσιμέντο και άσφαλτο. Είναι πραγματικά γελοίο το πόσο τσιμέντο έχει αυτή η πόλη. Ακόμα και όταν κάνουν "ανάπλαση" σε πλατείες τις γεμίζουν με τσιμέντο...

Κατοικώ σε περιοχή του Υμμητού. Το βουνό είναι εντελώς ξερό μετά τις αλλεπάλληλες πυρκαγιές. Η τελευταία ήταν το 2015 αν θυμάμαι καλά. Έκαψαν ότι είχε βλαστήσει από την αναδάσωση του 1990...

Κανένας (πολιτικός) δεν νοιάζεται για το δάσος. Νόμοι με αμέτρητα παραθυράκια για καταπάτηση και αυθαίρετα σε δασικές εκτάσεις.

Καποιοι πολίτες όμως αγαπούν το δάσος. Μέχρι πριν 2 χρόνια περπατούσα καθημερινά τα μεσημέρια 1 ώρα με τον σκύλο μου στον καμμένο Υμηττό. Σε ένα σημείο κοντά στον Καρέα ήταν ένας σωματώδης τύπος που πριόνιζε κάτι ξύλλα και γενικά έδειχνε να παιδεύεται με αυτό που έκανε. Όταν πλησίασα αρκετά κατάλαβα ότι πρόκειται για ξυλουργό ή σιδερά (είχε βρώμικη φόρμα εργασίας από την πρωινή εργασίας του) και προσπαθούσε να καθαρίσει τον χώρο γύρω από ένα πευκάκι που είχε φυτέψει και να τοποθετήσει γύρω του ένα ξύλινο πλαίσιο για να το προστατεύσει. Μιλήσαμε και μου είπε ότι σχεδόν κάθε μέρα μετά την εργασία του ανεβαίνει στο βουνό και κάνει διάφορες δουλειές όπως καθάρισμα από ξερόχορτα, φύτεμα κλπ. Ένιωα μεγάλο σεβασμό για αυτόν τον άνθρωπο. Μερικές άλλες φορές είχα γνωρίσει κάτι τύπους που φύτευαν φυτά και δενδρίλια στο βουνό. Για να τα συντηρήσουν τα πότιζαν με μπουκάλια νερό που κουβαλούσαν σε σακίδια!!! Μιλάμε για τουλάχιστον μια ώρα πεζοπορία μέχρι τα μέρη που είχαν φυτέψει τα δενδρίλια με κιλά φορτίο νερού!!! Κάποια σημεία του βουνού που σήμερα έχουν λίγο χρώμα οφείλονται σε αυτούς τους ανιδιοτελείς ανθρώπους. Η πολιτεία δεν δείχνει καμία διάθεση για το βουνό. Ας κάνουν τουλάχιστον κάτι για τα παιδιά. Π.χ. πίστα για downhill, οργάνωση πίστας αναρίχησης. ΤΙΠΟΤΑ. Ούτε ένα παγκάκι από αυτά που κάηκαν δεν αντικατέστησαν. Επιπλέον ένας παπάς με δήθεν αφορμή να αλλάξει τα κεραμίδια σε ένα εκκλησάκι του βουνού, έριξε τσιμέντα και έφτιαξε ένα παράνομο μέγα-ναό...

Ξέφυγα και ζητώ συγγνώμη.

Ας πω μια μίνι μακάβρια ιστορία από τον καύσωνα του 1987.
Στο Νοσοκομείο που εργάζομαι έχω φίλο έναν νοσηλευτή που είχε προσληφθεί την άνοιξη του 87 και έζησε όλο το σκηνικό του καύσωνα. Μου είπε ότι δεν είχαν που να βάλουν τους νεκρούς του καύσωνα και τους άφηναν στο πάτωμα του νεκροθαλάμου με άπειρα παγάκια. Η κατάσταση ήταν πραγματικά άθλια.

Προσωπικά, τις ημέρες εκείνες παραθέριζα στα περίχωρα της Κορώνης και ως παιδιά (μόλις είχα τελειώσει την Γ' Γυμνασίου) δεν καταλαβαίναμε από ζέστη και υγρασίες. Θάλασσα, PIXEL (με εξώφυλλο Λ. Κηλαηδόνη!), ΑΓΟΡΙ, ΜΠΛΕΚ, ΠΤΗΣΗ και ηλεκτρονικό ποδοσφαιράκι TEHKAN WORLD FOOTBALL σε μια καλοκαιρινή πιτσαρία! Είχα αγοράσει και ένα CASIO F-91 πριν φύγουμε για διακοπές! Νομίζω ότι εκείνο ήταν το πιο ωραίο παιδικό καλοκαίρι που πέρασα!
 
Μαρτυρίες ανθρώπων που τα εζησαν
 
Και να σκεφτείς ότι εκείνη την εποχή το να υπάρχει air condition σε κάθε σπίτι ήταν κάτι άγνωστο σε σχέση με σήμερα που κάθε σπίτι και κάθε δωμάτιο του ίδιου σπιτιού έχει το δικό του κλιματιστικό.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Και να σκεφτείς ότι εκείνη την εποχή το να υπάρχει air condition σε κάθε σπίτι ήταν κάτι άγνωστο σε σχέση με σήμερα που κάθε σπίτι και κάθε δωμάτιο του ίδιου σπιτιού έχει το δικό του κλιματιστικό.
Υπό σκιάν χτες 44 , στην αυλη. Περιέργως στην επαρχία δεν υπήρξαν τότε πολλοί θάνατοι γιατί η Αθήνα ήταν παντού τσιμέντο
 
Ο πατέρας μου έπαιρνε τον σωλήνα το 87' στον ώμο να τον συνδεσει για να πατήσει τα καλαμπόκια και αν τον επιανες γυμνός παθαίνεις έγκαυμα , έπρεπε να βάλεις ρούχο γύρω γύρω.
 
Παιδιά ως ενήλικας μπορείς να πάθεις θερμοπληξία σε αυτοκίνητο χωρίς κλιματισμό σε συνθήκες καύσωνα; Πως δεν γινόταν τότε , θυμάται κανείς ποτέ μπήκαν τα πρώτα κλιματιστικα; Μήπως έχουμε γίνει πολύ ευαίσθητοι πλέον;
 
Θερμοπληξία μπορούν να πάθουν τα παιδιά και οι γηραιότεροι μέσα σε αμάξι. Για εμάς θέλει πολύ για να πάθουμε. Τα περισσότερα σοβαρά αμάξια από το 2001 και μετά έχουν ac ή κλιματισμό, οπότε δεν υπάρχει θέμα όσο ζέστη και αν κάνει.
 
Θερμοπληξία μπορούν να πάθουν τα παιδιά και οι γηραιότεροι μέσα σε αμάξι. Για εμάς θέλει πολύ για να πάθουμε. Τα περισσότερα σοβαρά αμάξια από το 2001 και μετά έχουν ac ή κλιματισμό, οπότε δεν υπάρχει θέμα όσο ζέστη και αν κάνει.
Πως γινόταν και σαν παιδιά δεν παθαιναμε και σε χωριό κιόλας με φοβερές θερμοκρασιες
 
Εμείς μόλις έκλειναν τα σχολεία μετά απο κάνα 20ημερο βγάζαμε εισιτήρια για διακοπές στο νησί με επιστροφή αρχές Σεπτεμβρίου οποτε όλο αυτό με τον καύσωνα με βρήκε στις διακοπές μου στο νησί.

Θυμάμαι όμως ότι η ζέστη στο νησί ήταν λίγο πάραπανω απο το κανονικο για εκείνη την εποχή και ότι πηγαίναμε απο το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα στη παραλία! Ατελείωτες ώρες στην παραλία.. (η χαρά του παιδιού :D ) βουτιές και θαλασσινή δροσιά και αργότερα ξεκούραση στη σκιά.. και ξανά βουτιά και παιχνίδια με τα φιλαράκια μου στη θάλασσα έως αργά το απόγευμα που άρχιζε ο ήλιος και δεν ήταν τόσο ζεστός και κάπως έπιανε μια δροσιά.

Έτσι λοιπόν το καθημερινό πρόγραμμα ήταν παραλία, επιδόρπιο κάποιο φρούτο ή παγωτακι αργότερα είχε καλό μεσημεριανό φαγητό και πάντα με συνοδεία ελληνική σαλάτα, ξανά επιδόρπιο λίγο καρπούζι ή πεπόνι ή ροδάκινα.

Το βράδυ πια βγαίναμε βόλτα στην πλατεία και στη προκυμαία που είχε ένα δροσερό νησιωτικό αεράκι. Ξανά παιχνίδι, βόλτες με τα ποδήλατα και τέλος σε κώμα στο κρεβάτι.. κατέβαιναν τα ρολά και... ZzZzZzZ !! Ούτε καύσωνα νιώθαμε ούτε τίποτα απο την κούραση!!! :D

Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα και πολλά απο εκείνο τον καύσωνα όμως θυμάμαι σαν εικόνα να άκουγα τους μεγαλύτερους να συζητάνε τις καταστροφικές συνέπειες του καύσωνα στην Αθήνα.

ΥΓ. Μπορεί τα σπίτια να μην είχαν εκείνη την εποχή κλιματιστικό αλλά αυτό εδώ θυμάμαι ότι είχε κάνει τρελές πωλήσεις.. και ηταν το must have gadgetακι του καλοκαιριού που είχαμε όλοι μαζί μας.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Θα ήταν πολύ χρήσιμο να μαθαίναμε αν είχαν τότε πεθάνει και νέοι άνθρωποι χωρίς χρόνια αναπνευστικά και καρδιακα προβλήματα
Εδώ μιλάμε σήμερα,πλέον για θανάτους άνω των 80 ετων
 
Δεν ήμασταν διαφορετικοί άνθρωποι. Τις ίδιες αντοχές έχουν οι μικροί σε ηλικία με τους σημερινούς μικρούς και πάει ανάλογα με την ηλικία. Επιπλέον, τότε που δεν είχαμε όλοι air condition σπίτι, ήμασταν πιο συνηθισμένοι στη ζέστη και στους ανεμιστήρες. Πλεόν οι περισσότεροι κράζουν για ψύλλου πήδημα ή για καταστάσεις που είχαν ζήσει ξανά.
 
Εγώ στον μεγάλο καύσωνα ήμουν 11χρονων και δεν χαμπαριαζα τίποτα. Δεν θυμάμαι και πολλά πράγματα.. Η αλήθεια είναι ότι σε τέτοια ηλικία οι περισσότεροι το μόνο που θα κοιτούσαμε είναι να περάσουμε ωραία το καλοκαίρι, τα μπάνια, οι φίλοι, οι βόλτες με τα ποδήλατα στο χωριό και γενικά η διασκέδαση απο το πρωί μέχρι το βράδυ. Ποιος καύσωνας λοιπόν... για ένα 11 χρόνων!!

Αν διαβάσετε το thread μέχρι τώρα οι περισσότεροι δεν θυμούνται και πολλά πράγματα απο τον μεγάλο καύσωνα του 87 και ο λόγος είναι γιατί όσοι ήμαστε γεννημένοι λίγο πριν τα 80s στην εποχή του μεγάλου καύσωνα ήμασταν ακόμα πολύ μικροί.

Για αυτό και το σχόλιο μου #276 δεν σχολιάζει τόσο τον καταστροφικό καύσωνα. Είναι περισσότερο οι αναμνήσεις μου απο εκείνα τα καλοκαίρια και τις μέρες που καθε χρόνο είχε λίγες μέρες καύσωνα.

Άλλωστε και το θέμα είναι γενικό "Ρετρό καύσωνας" και δεν μιλάμε μόνο για την εποχή του καταστροφικού καύσωνα το 87.
 
Τελευταία επεξεργασία:
Δεν ήμασταν διαφορετικοί άνθρωποι. Τις ίδιες αντοχές έχουν οι μικροί σε ηλικία με τους σημερινούς μικρούς και πάει ανάλογα με την ηλικία. Επιπλέον, τότε που δεν είχαμε όλοι air condition σπίτι, ήμασταν πιο συνηθισμένοι στη ζέστη και στους ανεμιστήρες. Πλεόν οι περισσότεροι κράζουν για ψύλλου πήδημα ή για καταστάσεις που είχαν ζήσει ξανά.
Πηγα μισή ώρα διαδρομή με μια φίλη το μεσημέρι που δεν είχε βάλει φρέο πως τα λένε και δεν είχε καλή ψύξη στο αυτοκίνητο, telonio είχα τέτοια δύσπνοια είπα τέλος. Και λέω ως παιδί πως τα καταφέρναμε.
 
Πίσω
Μπλουζα