Είμαι τόσο καμένος που κάθισα και το διάβασα όλο το θρεντ και η αλήθεια είναι ότι κάπου έχει ξεφύγει (χωρίς παρεξήγηση, άλλωστε τα όριά του ήταν λίγο εύκολο να παρεξηγηθούν).
Από όσα αναφέρατε το "φατούρο" είναι ο απόλυτος winner, πραγματικά είναι ξεχασμένη λέξη που αμφιβάλλω αν πρόκειται να ξαναχρησιμοποιηθεί στον αιώνα τον άπαντα από τα Ελληνόπουλα. Επίσης, εύστοχα τα "καντράν", "ντισκοτέκ", "αερόμπαλα", "μύτο", "μελέ".
Τον "Ρούλη" του Μπούμπλε-Μπούμπλε (όπως επικράτησε να λέμε το δημοφιλές παιχνίδι) εμείς τον λέγαμε "Μπάμπη". Με συγκίνηση και γέλιο μαζί, μάλιστα, άκουσα πρόσφατα τον 8χρονο ανιψιό μου να λέει "ωχ, ο Μπάμπης" την ώρα που έπαιζε. Έτσι του τον έμαθε ο πατέρας του/αδερφός μου. Είναι προφανές, λοιπόν, ότι το πώς θα αποκαλείται η γνωστή φάλαινα του hurry up, ποικίλει από παρέα σε παρέα και βέβαια μεταφέρεται από γενιά σε γενιά.
Για να συνεισφέρω κι εγώ το κατιτίς μου στο θρεντ:
Μπουμπούνας
Αριθμητάκι (παιχνίδι που παίζαμε με τα Πανίνι)
Μέγκλα (καθετί γαμάτο, σύντμηση του "Made in England", πολύ παλιά και προχώ λέξη)
Άγγιχτο (όταν βάζαμε καλάθι χωρίς η μπάλα να βρει στεφάνι και επειδή δεν υπήρχε διχτάκι τότε ήταν ακόμα πιο uber)
ΑΤΑ (όχι τα στούντιο, η Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή επί Ανδρέα)
Απέφυγα να αναφερθώ σε παλιά προϊόντα (όπως το αξέχαστο Φοφίκο ή τις Φατσούλες) ούτε ρετρό εκφράσεις που ξέφτισαν με την πάροδο του χρόνου, αλλά εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται από αρκετό κόσμο, μια και δεν είναι αυτό που ζητάει το θρεντ.