Ρετρό λέξεις/φράσεις που δε θα ξαναπούμε

  • Έναρξη μίζας Έναρξη μίζας Rygar
  • Ημερομηνία έναρξης Ημερομηνία έναρξης
Αριάδνη, μήπως αυτά που αναφέρεις είναι τοπικοί ιδιωματισμοί; Δεν ξέρω κανένα από αυτούς. Αν ναι, έχω πλούσιο λεξιλόγιο από κρητικά να αναφέρω.
 
johnny19818 είπε:
Αριάδνη, μήπως αυτά που αναφέρεις είναι τοπικοί ιδιωματισμοί; Δεν ξέρω κανένα από αυτούς. Αν ναι, έχω πλούσιο λεξιλόγιο από κρητικά να αναφέρω.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
ναι τοπικοι ιδιωματισμοι, ηπειρωτικοι θα λέγαμε. Στο χωριο που ηταν μερικοι παπουδες ογδοντα ετων, χρειαζόσουν λεξικο να επικοινωνησεις :D το ''εισαι για τα ρεθα''/ το λένε ακομα και σημαινει παλάβωσες η αλλιως με ρετρο ιδιωματισμο ''έκοψες πέρα'':)
 
Φραση που σιγουρα δεν θα'χετε ξανακούσει:

''εγινε παντοχόβολη'' δηλ. εγινε χαμός, της κακομοίρας :D
 
Τις προάλλες άκουσα σε μία 80s ταινία να λέει κάποιος μια φράση του τύπου "να μην αρχίσουμε με ανώμαλα ρήματα" εννοώντας να μην αρχίσουν δύσκολα.
 
Ααααχχχχ... αυτό μόνο όποιος είχε κάνει αρχαία στο σχολείο του το καταλαβαίνει. Μαζί με τη γραμματική του Τζαρτζάνου και το συντακτικό (δεν είμαι σίγουρος για συγγραφέα) μας συνόδευε όλα τα χρόνια κι ένα λεξικό ανωμάλων ρημάτων. Αλλά πολύ ανωμάλων! Και ξέραμε ότι στο κάθε διαγώνισμα ο σαδιστής φιλόλογος θα διάλεγε το πιο ανώμαλο από αυτά που υπήρχαν στο κείμενο για να μας βάλει να κάνουμε χρονική αντικατάσταση. Κι έπρεπε να ξέρουμε ότι το ρήμα "Ορώ" στον μέλλοντα κάνει "όψομαι", στον αόριστο β' "είδον" και στον παρακείμενο "εώρακα" (40 και χρόνια μετά κι ακόμη τα θυμάμαι). Και το ορώ δεν ηταν κάν το χειρότερο, τουλάχιστον η κλίση του ήταν ομαλή. Τα πρωτεία της ανωμαλίας σίγουρα κατείχε το "οίδα". Κάτι τέτοια δημιουργούσαν ψυχικά τραύματα στις αθώες παιδικές ψυχούλες :P που σε λίγα χρόνια οδηγούσαν από τη μια στους δράστες των φριχτών εγκλημάτων που έδειχναν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων κι από την άλλη στους δημοσιογράφους που έφτιαχναν αυτά τα πρωτοσέλιδα που συζητάμε σε διπλανό θέμα. Αν περνάς τη νιότη σου με ανώμαλα ρήματα (και με δασυνόμενες λέξεις και με τον τονισμό των δίχρονων φωνηέντων) πώς να μη γίνεις μετά ψυχανώμαλος ο ίδιος?
 
Σχετικό : "η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται"...Μόνο στο τραγούδι έμεινε ο κανόνας....
 
elephadas είπε:
Ααααχχχχ... αυτό μόνο όποιος είχε κάνει αρχαία στο σχολείο του το καταλαβαίνει. Μαζί με τη γραμματική του Τζαρτζάνου και το συντακτικό (δεν είμαι σίγουρος για συγγραφέα) μας συνόδευε όλα τα χρόνια κι ένα λεξικό ανωμάλων ρημάτων. Αλλά πολύ ανωμάλων! Και ξέραμε ότι στο κάθε διαγώνισμα ο σαδιστής φιλόλογος θα διάλεγε το πιο ανώμαλο από αυτά που υπήρχαν στο κείμενο για να μας βάλει να κάνουμε χρονική αντικατάσταση. Κι έπρεπε να ξέρουμε ότι το ρήμα "Ορώ" στον μέλλοντα κάνει "όψομαι", στον αόριστο β' "είδον" και στον παρακείμενο "εώρακα" (40 και χρόνια μετά κι ακόμη τα θυμάμαι). Και το ορώ δεν ηταν κάν το χειρότερο, τουλάχιστον η κλίση του ήταν ομαλή. Τα πρωτεία της ανωμαλίας σίγουρα κατείχε το "οίδα". Κάτι τέτοια δημιουργούσαν ψυχικά τραύματα στις αθώες παιδικές ψυχούλες :P που σε λίγα χρόνια οδηγούσαν από τη μια στους δράστες των φριχτών εγκλημάτων που έδειχναν τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων κι από την άλλη στους δημοσιογράφους που έφτιαχναν αυτά τα πρωτοσέλιδα που συζητάμε σε διπλανό θέμα. Αν περνάς τη νιότη σου με ανώμαλα ρήματα (και με δασυνόμενες λέξεις και με τον τονισμό των δίχρονων φωνηέντων) πώς να μη γίνεις μετά ψυχανώμαλος ο ίδιος?
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Να σε παρηγορήσω?

Α) Το ρήμα "ορώ", το θυμάμαι ακόμα και σήμερα. Το ίδιο ακριβώς παιδοψυχολογικό.

Β) Τη γραμματική του Τζαρτζάνου, την κάναμε κι εμείς στο σχολείο. 1997-1998. Γ' Δέσμη.

Καλύτερα τώρα?! :flower:
 
ΦΖΠ1 είπε:
Σχετικό : "η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται"...Μόνο στο τραγούδι έμεινε ο κανόνας....
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Χε χε όπως και ο κανόνας που ήθελε τη μετατροπή του τελικού συμφώνου μιας λέξης όταν ακολουθούσε δασυνόμενη λέξη (ή μέσα σε σύνθετες). 'Οταν φτιάχνονται καινούργιες λέξεις ή φράσεις τώρα, δεν υπάρχει λόγος για μια τέτοια μετατροπή (όχι ότι υπήρχε πριν δηλαδή, αφού η δασεία είχε πάψει από αιώνες και αιώνες να επηρεάζει την προφορά, αλλά έτσι έλεγε ο κανόνας)
 
elephadas είπε:
Ααααχχχχ... αυτό μόνο όποιος είχε κάνει αρχαία στο σχολείο του το καταλαβαίνει.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Τα παιδιά κάνουν αρχαία από την Α' Γυμνασίου σήμερα. Πήγα Γυμνάσιο την τριετία 87-88-89, και τότε κάναμε τα πάντα σε μετάφραση, και αρχαία έκανα μόνο στο Λύκειο. Παρόλα αυτά δεν σημαίνει ότι μαθαίναμε λιγότερα αρχαία από τα σημερινα παιδιά :)
 
ΦΖΠ1 είπε:
Σχετικό : "η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται"...Μόνο στο τραγούδι έμεινε ο κανόνας....
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Νομίζω οτι η προπαραλήγουσα δεν περισπάται γενικώς, αλλά μετά απο τόσα χρόνια μπορεί να κάνω και λάθος - ας μας διαφωτίσει καποιος/α που τα ξέρει καλύτερα γιατι εγώ δεν...
 
Κοίτα να δείς πόσο έχουν προχωρήσει τα πράγματα που μέχρι και online λυσάρια για αρχαία υπάρχουν ;) ...εμείς αντε να είχαμε κανένα Πατάκη και πολύ μας ήταν!!!Μπράβο @ΦΖΠ1
 
Δεν είναι βέβαια ακριβώς εξαίρεση αυτά, αφού ήταν δύο λέξεις "Ου τινος" που κολλούσαν η μία με την άλλη. Δεν θυμάμαι αν το "Άραγε" έπαιρνε τέτοιου είδους περισπωμένη (Άρα γε).

Το τραγούδι είχε λάθος κανόνα. Λέει "Η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται όταν η λήγουσα είναι μακρά". Αυτό είναι μπέρδεμα δύο κανόνων. Ο ένας έλεγε ότι η προπαραλήγουσα πάντοτε οξύνεται και ο άλλος ότι η προπαραλήγουσα δεν *τονίζεται" (ούτε με οξεία) όταν η λήγουσα είναι μακρά. Ο δεύτερος κανόνας είχε πολλές εξαιρέσεις (π.χ. "πόλεως").

Δεν ήξερα ότι διδάσκονται πάλι αρχαία από την Α' Γυμνασίου. Πιστεύω ότι ο τρόπος που διδασκόμασταν εμείς, λέξη-λέξη ανάλυση χωρίς να δίνουμε την παραμικρή σημασία στο νόημα του κειμένου ήταν και βαρετός και λάθος, αλλά από την άλλη χαίρομαι που είχα μάθει τόσο καλά γραμματική και ιδίως ετυμολογικό.

Άρα τελικά ο Τζάρτζανος δεν έγινε ποτέ ρετρό, ε? Ζει και βασιλεύει.
 
elephadas είπε:
Δεν είναι βέβαια ακριβώς εξαίρεση αυτά, αφού ήταν δύο λέξεις "Ου τινος" που κολλούσαν η μία με την άλλη. Δεν θυμάμαι αν το "Άραγε" έπαιρνε τέτοιου είδους περισπωμένη (Άρα γε).
Το τραγούδι είχε λάθος κανόνα. Λέει "Η προπαραλήγουσα ποτέ δεν περισπάται όταν η λήγουσα είναι μακρά". Αυτό είναι μπέρδεμα δύο κανόνων. Ο ένας έλεγε ότι η προπαραλήγουσα πάντοτε οξύνεται και ο άλλος ότι η προπαραλήγουσα δεν *τονίζεται" (ούτε με οξεία) όταν η λήγουσα είναι μακρά. Ο δεύτερος κανόνας είχε πολλές εξαιρέσεις (π.χ. "πόλεως").

Δεν ήξερα ότι διδάσκονται πάλι αρχαία από την Α' Γυμνασίου. Πιστεύω ότι ο τρόπος που διδασκόμασταν εμείς, λέξη-λέξη ανάλυση χωρίς να δίνουμε την παραμικρή σημασία στο νόημα του κειμένου ήταν και βαρετός και λάθος, αλλά από την άλλη χαίρομαι που είχα μάθει τόσο καλά γραμματική και ιδίως ετυμολογικό.

Άρα τελικά ο Τζάρτζανος δεν έγινε ποτέ ρετρό, ε? Ζει και βασιλεύει.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Μα ναι, τα Αρχαία κυριαρχούν από αρχές Γυμνασίου ακόμα, και αρχικά σου φαίνεται ένας άλλος κόσμος. Αυτό που λες με τους δύο κανόνες τονισμού που έρχονται σε αντίθεση μεταξύ τους, θυμάμαι ότι με είχε παιδέψει πολύ τότε και δεν το καταλάβαινα. Άσε στο Λύκειο, όσοι διαλέγαμε αυτήν την κατεύθυνση αντί για Μαθηματικοιστορίες, είχαμε να αντιμετωπίσουμε όλα αυτά τα ανώμαλα ρήματα που ανέφερες, και όντως μιλάμε για μεγάλη ανωμαλία τα άτιμα! Θυμάμαι ότι μας είχαν ζητήσει να αγοράσουμε Λεξικό Ανωμάλων Ρημάτων και τα μαθαίναμε από κει. Μεγάλο παλούκι ήταν και το άγνωστο κείμενο. Αυτά, για να μην βγω κι άλλο εκτός θέματος.
 
perlastar είπε:
Μα ναι, τα Αρχαία κυριαρχούν από αρχές Γυμνασίου ακόμα, και αρχικά σου φαίνεται ένας άλλος κόσμος.
Κάντε κλικ για μεγέθυνση ...
Μα ναι! Θα ξεχάσω το "λελικότα" (μπορεί να το γράφω και λάθος) που μόνο στο άκουσμά του μου θυμίζει κότα, όπως και το βλώσκω που κάπως γίνεται μολών από το γνωστό μολών λαβέ του Λεωνίδα;
 
Εγώ ήξερα το "μαχμουρλής". Αλλά είναι λογικό, όσο περνάν τα χρόνια, λέξεις που ήρθαν στα ελληνικά μέσω τουρκικών να χρησιμοποιούνται όλο και λιγότερο
 
Πρέπει να συνδεθείτε ή να εγγραφείτε για να απαντήσετε εδώ.
Πίσω
Μπλουζα