Ρετρό μυρωδιές

[paidi_tou_80]

Μπαστα manos311, στα συνοικιακά βιβλιοπωλεία ακόμα συναντάς την συγκεκριμένη μυρωδιά, όπως και εκείνες από νερομπογιές και τέμπερες. Επίσης, οι αρωματικές γόμες ακόμα πουλιούνται, ενώ τα σχολικά βιβλία από τον διοφαντο ακόμα έχουν τη χαρακτηριστική μυρωδιά του φρεσκοτυπωμένου (μελάνι και νέο χαρτί). 

 

[Gordon]

Τα καινούργια βιβλία που παίρναμε στο θηριοτρ... σχολείο κάθε Σεπτέμβριο.

Τα πλαστικά καλύμματα που τα ντύναμε.

Τα καινούργια τετράδια.

Ακόμα και τα ξενόγλωσσα μύριζαν.

Η λαδομπογιά ή το πλαστικό χρώμα στους φρεσκοβαμμένους τοίχους του φροντιστηρίου και άμα λάχει και του σχολείου τις πρώτες μέρες μαθημάτων.

Το πετρέλαιο που καιγόταν στους καυστήρες από το Νοέμβριο και μύριζε όλη η πόλη καμμένο πετρέλαιο, σημάδι ότι ήρθε πια ο χειμώνας και πλησιάζουν οι γιορτές.

Η αναγουλιαστική μπόχα του πούλμαν όταν πηγαίναμε εκδρομή με το σχολείο: και καλά αποσμητικό, με μοκετίλα και βενζίνη. Η βενζίνη μέχρι και σήμερα μου προκαλεί κυριολεκτικά εμετό. Όταν πηγαίνω να γεμίσω το αυτοκίνητό μου, υποφέρω.

Η συκιά, το πλατάνι και η νερίλα που μύριζε η πόλη του πατέρα μου που πηγαίναμε διακοπές. Το πουρνάρι και η ζεματιστή άμμος της Χαλκιδικής μαζί με τη μυρωδιά της ζεστής πέτρας και του κλειστού όλο το χειμώνα εξοχικού. Η λεύκα και η μυρωδιά ενός δέντρου που ποτέ δεν κατάλαβα ποιό ήταν. Κάποτε ως φοιτητής την ξαναμύρισα περνώντας έξω από έναν κήπο και βυθίστηκα στις αναμνήσεις. Πάλι δεν κατάφερα να βρω ποιο δέντρο ήταν.

Τα ψητά καλαμπόκια, η καούκα της γριάς και οι μισοκαμμένοι ξηροί καρποί στους κλειστούς δρόμους που το βράδυ γίνονταν πεζόδρομοι.

Και παλιά σαπούνια, αποσμητικά και κολόνιες, λακ και αρώματα που είχαν περίεργα ονόματα, "ξενικά" που δεν μου έλεγαν τίποτα. Αρώματα που καμμιά φορά και σήμερα μυρίζω, κάτι μου θυμίζουν από τότε, αλλά δεν μπορώ να τα ονομάσω.

Και όλα αυτά παίδες, που οι μυρωδιές μας θυμίζουν τα τότε, συμβαίνουν γιατί η όσφρηση είναι η αίσθηση που πρώτη συνδέεται με τη μνήμη. Μυρίστε το πιο άκυρο πράγμα που θα βρείτε μπροστά σας κι αυτή η ανεπαίσθητη μυρωδιά στο βάθος θα σας φέρει εικόνες από τα παλιά. Ακόμα κι αν δεν μπορείτε να τις περιγράψετε με λόγια και μοιάζουν μπερδεμένες, μέσα σας είναι ξεκάθαρες και γνώριμες. Ούτε η όραση ούτε η ακοή. Η όσφρηση.

 

[Aardvark]

Λογω εκλογων χτες βρηκα ανοιχτο και ευκαιρια να περασω απο το παλιο μου δημοτικο ,με το που μπηκα μεσα για κλασματα δευτερολεπτων μου ηρθε η μυρωδια ταυτισμενη με το παλιο μου σχολειο.
Εν τελει το θεωρω τοσο απιστευτο να θυμαμαι κατι μετα απο 40 χρονια και ενα κτιριο να μυριζει το ιδιο που ισως να ηταν η ιδεα μου.
Θελω να πιστευω πως δεν ηταν.

 

[nyfitsa]

Η μυρωδιά των αντηλιακών στα 80ς που μας έκαναν σφηκομαγνήτη.. Η μυρωδιά των παλιών αυτοκινήτων ,ίσως απο τα δερμάτινα καθίσματα ,ίσως απο κάτι άλλο που δεν έχω εντοπίσει..

 

[Uskoke]

Τα καινούργια βιβλία που παίρναμε στο θηριοτρ... σχολείο κάθε Σεπτέμβριο.

Τα πλαστικά καλύμματα που τα ντύναμε.

Τα καινούργια τετράδια.

Ακόμα και τα ξενόγλωσσα μύριζαν.

Η λαδομπογιά ή το πλαστικό χρώμα στους φρεσκοβαμμένους τοίχους του φροντιστηρίου και άμα λάχει και του σχολείου τις πρώτες μέρες μαθημάτων.

Το πετρέλαιο που καιγόταν στους καυστήρες από το Νοέμβριο και μύριζε όλη η πόλη καμμένο πετρέλαιο, σημάδι ότι ήρθε πια ο χειμώνας και πλησιάζουν οι γιορτές.

Η αναγουλιαστική μπόχα του πούλμαν όταν πηγαίναμε εκδρομή με το σχολείο: και καλά αποσμητικό, με μοκετίλα και βενζίνη. Η βενζίνη μέχρι και σήμερα μου προκαλεί κυριολεκτικά εμετό. Όταν πηγαίνω να γεμίσω το αυτοκίνητό μου, υποφέρω.

Η συκιά, το πλατάνι και η νερίλα που μύριζε η πόλη του πατέρα μου που πηγαίναμε διακοπές. Το πουρνάρι και η ζεματιστή άμμος της Χαλκιδικής μαζί με τη μυρωδιά της ζεστής πέτρας και του κλειστού όλο το χειμώνα εξοχικού. Η λεύκα και η μυρωδιά ενός δέντρου που ποτέ δεν κατάλαβα ποιό ήταν. Κάποτε ως φοιτητής την ξαναμύρισα περνώντας έξω από έναν κήπο και βυθίστηκα στις αναμνήσεις. Πάλι δεν κατάφερα να βρω ποιο δέντρο ήταν.

Τα ψητά καλαμπόκια, η καούκα της γριάς και οι μισοκαμμένοι ξηροί καρποί στους κλειστούς δρόμους που το βράδυ γίνονταν πεζόδρομοι.

Και παλιά σαπούνια, αποσμητικά και κολόνιες, λακ και αρώματα που είχαν περίεργα ονόματα, "ξενικά" που δεν μου έλεγαν τίποτα. Αρώματα που καμμιά φορά και σήμερα μυρίζω, κάτι μου θυμίζουν από τότε, αλλά δεν μπορώ να τα ονομάσω.

Και όλα αυτά παίδες, που οι μυρωδιές μας θυμίζουν τα τότε, συμβαίνουν γιατί η όσφρηση είναι η αίσθηση που πρώτη συνδέεται με τη μνήμη. Μυρίστε το πιο άκυρο πράγμα που θα βρείτε μπροστά σας κι αυτή η ανεπαίσθητη μυρωδιά στο βάθος θα σας φέρει εικόνες από τα παλιά. Ακόμα κι αν δεν μπορείτε να τις περιγράψετε με λόγια και μοιάζουν μπερδεμένες, μέσα σας είναι ξεκάθαρες και γνώριμες. Ούτε η όραση ούτε η ακοή. Η όσφρηση.

συγγνώμη που θα σε διορθώσω αλλά τα λεωφορεία δεν καίνε βενζίνα αλλά πετρέλαιο ντίζελ κίνησης το οποίο έχει εξίσου απαίσια και διαπεραστική μυρωδιά. η διαφορά του ντίζελ κίνησης από θέρμανσης είναι ότι το δεύτερο έχει λίγο διαφορετική σύνθεση με περισσότερες παραφίνες μιας και προορίζεται για άλλη χρήση. επίσης χαρακτηριστική είναι και η διχρονίλα η οποία έχει σχεδόν εκλείψει μιας και όλα τα μηχανάκια είναι τετράχρονα τώρα. επίσης χαρακτηριστική είναι η μυρωδιά του μαζούτ στα καράβια, όπως και στον πετρελαϊκό σταθμό των Λινοπεραμάτων, εδώ στο Ηράκλειο. σε λίγο θα είναι κι αυτός ρετρό με το υποθαλάσσιο καλώδιο που θα τροφοδοτεί όλη την Κρήτη με ρεύμα και θα κλείσουν οι σαραβαλιασμένοι, ρυπογόνοι και πανάκριβοι σταθμοί μας. επίσης μυρίζω κι εγώ διχρονίλα μετά από αγροτικές εργασίες μιας και τα περισσότερα από τα μηχανοκίνητα εργαλεία μου είναι δίχρονα (αλυσοπρίονο, χλοοκοπτικό).

 

[Gordon]

συγγνώμη που θα σε διορθώσω αλλά τα λεωφορεία δεν καίνε βενζίνα αλλά πετρέλαιο ντίζελ κίνησης το οποίο έχει εξίσου απαίσια και διαπεραστική μυρωδιά. η διαφορά του ντίζελ κίνησης από θέρμανσης είναι ότι το δεύτερο έχει λίγο διαφορετική σύνθεση με περισσότερες παραφίνες μιας και προορίζεται για άλλη χρήση. επίσης χαρακτηριστική είναι και η διχρονίλα η οποία έχει σχεδόν εκλείψει μιας και όλα τα μηχανάκια είναι τετράχρονα τώρα. επίσης χαρακτηριστική είναι η μυρωδιά του μαζούτ στα καράβια, όπως και στον πετρελαϊκό σταθμό των Λινοπεραμάτων, εδώ στο Ηράκλειο. σε λίγο θα είναι κι αυτός ρετρό με το υποθαλάσσιο καλώδιο που θα τροφοδοτεί όλη την Κρήτη με ρεύμα και θα κλείσουν οι σαραβαλιασμένοι, ρυπογόνοι και πανάκριβοι σταθμοί μας. επίσης μυρίζω κι εγώ διχρονίλα μετά από αγροτικές εργασίες μιας και τα περισσότερα από τα μηχανοκίνητα εργαλεία μου είναι δίχρονα (αλυσοπρίονο, χλοοκοπτικό).

Ναι, νομίζεις ήξερα εγώ τι καίει το καθετί και ξέρω και τώρα. Το μόνο που ξέρω είναι η μυρωδιά από τα καύσιμα κίνησης μου φέρνουν εμετό.

 

[Blue Max]

Αναφέρθηκε ξανά, θα το γράψω και εγώ, η μυρωδιά του νυχτολούλουδου με γυρνάει πίσω στα παιδικά μου χρόνια, είναι από τις έντονες μυρωδικές αναμνήσεις. Μία άλλη όμορφη μυρωδιά που υπάρχει μέχρι σήμερα, είναι αυτή της Σοκολατοβιομηχανίας ΙΟΝ. Όποιος μένει Ρέντη ή Ν.Φάληρο (σε γειτονιές κοντά στην ΙΟΝ) ξέρει αυτή την γλυκιά μυρωδιά. Την παρασέρνει ο αέρας με αποτέλεσμα συχνά να μυρίζει σοκολάτα τριγύρω.

 

[Bajar]

Όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν δηλ. τα ξυσμενα μολύβια, οι αρωματικές σβήστρες, η λαδομπογιά στους τοίχους, η μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων, το βρεγμένο χώμα, τα παλιά αντηλιακά, τα παλιά αποσμητικά κλπ. τα έχω ακόμη στη μνήμη μου ως αγαπημενες ρετρό μυρωδιές. Υπάρχει όμως και μια που δεν θα την ξαναβρώ ποτέ (πιστεύω) και που μόνο η @αριαδνη και ίσως κάποια άλλα μέλη που έζησαν σε καπνούπολη μπορούν να νοιώσουν την απώλειά της. Η μυρωδιά των καπναποθηκών! Μοιάζει αρκετά με αυτή που μυρίζεις όταν ανοίγεις ένα πακέτο με καπνό από το περίπτερο αλλά ήταν πολύ πιο γήινη γιατί ανακατευόταν με τη μυρωδιά των παλιών ξύλινων δαπέδων, των πέτρινων τοίχων και την υγρασία της πόλης. Για κάποιο λόγο αυτή η μυρωδιά μου δημιουργούσε πάντα ένα αίσθημα ζεστασιάς και οικειότητας, σαν να ανήκω κάπου απ' όπου κατά βάθος δε θα ήθελα να ξεκόψω ποτέ. Βέβαια έχω φύγει άπειρα χρόνια από την πόλη αλλά επίσης τώρα πια έχουν φύγει και τα περισσότερα καπνά από τη Δυτική Ελλάδα οπότε και η μυρωδιά έχει μείνει μόνο ως γλυκιά ανάμνηση.

*Σημ.: Δεν υποστηρίζω το κάπνισμα παρ' όλο που υπήρξα για πολλά χρόνια καπνίστρια. Κάνω μόνο αναφορά στη μυρωδιά των αποξηραμένων φύλλων του φυτού και στην όλη ατμόσφαιρα των χώρων που φυλάσσονταν.

 

[Takero72]

Για μένα η πιο ρετρό μυρωδιά είναι το γιασεμί!
Ακολουθεί το ξυσμένο μολύβι και το άρωμα του βιβλίου!
Σε όσους αρέσει το άρωμα του ξυσμένου μολυβιού η κολώνια LALIQUE WHITE έχει ακριβώς την ίδια μυρωδιά!

 

[Gordon]

Όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν δηλ. τα ξυσμενα μολύβια, οι αρωματικές σβήστρες, η λαδομπογιά στους τοίχους, η μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων, το βρεγμένο χώμα, τα παλιά αντηλιακά, τα παλιά αποσμητικά κλπ. τα έχω ακόμη στη μνήμη μου ως αγαπημενες ρετρό μυρωδιές. Υπάρχει όμως και μια που δεν θα την ξαναβρώ ποτέ (πιστεύω) και που μόνο η @αριαδνη και ίσως κάποια άλλα μέλη που έζησαν σε καπνούπολη μπορούν να νοιώσουν την απώλειά της. Η μυρωδιά των καπναποθηκών! Μοιάζει αρκετά με αυτή που μυρίζεις όταν ανοίγεις ένα πακέτο με καπνό από το περίπτερο αλλά ήταν πολύ πιο γήινη γιατί ανακατευόταν με τη μυρωδιά των παλιών ξύλινων δαπέδων, των πέτρινων τοίχων και την υγρασία της πόλης. Για κάποιο λόγο αυτή η μυρωδιά μου δημιουργούσε πάντα ένα αίσθημα ζεστασιάς και οικειότητας, σαν να ανήκω κάπου απ' όπου κατά βάθος δε θα ήθελα να ξεκόψω ποτέ. Βέβαια έχω φύγει άπειρα χρόνια από την πόλη αλλά επίσης τώρα πια έχουν φύγει και τα περισσότερα καπνά από τη Δυτική Ελλάδα οπότε και η μυρωδιά έχει μείνει μόνο ως γλυκιά ανάμνηση.

*Σημ.: Δεν υποστηρίζω το κάπνισμα παρ' όλο που υπήρξα για πολλά χρόνια καπνίστρια. Κάνω μόνο αναφορά στη μυρωδιά των αποξηραμένων φύλλων του φυτού και στην όλη ατμόσφαιρα των χώρων που φυλλάσονταν.

Mιλάμε θα σε πνίξω!!! Με τις καπναποθήκες μου θύμισες μια από τις χειρότερες μυρωδιές των παιδικών μου χρόνων. Χειρότερη κι από τη βενζίνη!!! Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, στη Θεσσαλονίκη, επί της Τσιμισκή, εκεί που σήμερα είναι το εμπορικό κέντρο Πλατεία, ήταν καπναποθήκες και όλη η περιοχή έζεχνε αυτήν απαίσια μπόχα που με σημάδεψε. Σιχαινόμουν την Τσιμισκή γι'αυτόν το λόγο. Ευτυχώς ξηλώθηκαν οι αποθήκες, το κτήριο άλλαξε χρήση και ξεβρώμισε ο τόπος.

Καλά το είχα καταχωνιάσει στο μυαλό μου, τι μου το θύμισες;;;!!!

 

[Bajar]

Mιλάμε θα σε πνίξω!!! Με τις καπναποθήκες μου θύμισες μια από τις χειρότερες μυρωδιές των παιδικών μου χρόνων. Χειρότερη κι από τη βενζίνη!!! Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1990, στη Θεσσαλονίκη, επί της Τσιμισκή, εκεί που σήμερα είναι το εμπορικό κέντρο Πλατεία, ήταν καπναποθήκες και όλη η περιοχή έζεχνε αυτήν απαίσια μπόχα που με σημάδεψε. Σιχαινόμουν την Τσιμισκή γι'αυτόν το λόγο. Ευτυχώς ξηλώθηκαν οι αποθήκες, το κτήριο άλλαξε χρήση και ξεβρώμισε ο τόπος.

Καλά το είχα καταχωνιάσει στο μυαλό μου, τι μου το θύμισες;;;!!!

Σίγουρα θα με πνίξεις. Μου αρέσει και η μυρωδιά της βενζίνης!

 

[Gordon]

Σίγουρα θα με πνίξεις. Μου αρέσει και η μυρωδιά της βενζίνης!

 

[Blue Max]

Σίγουρα θα με πνίξεις. Μου αρέσει και η μυρωδιά της βενζίνης!

Είπες βενζίνη και θυμήθηκα άλλη μία ιδιαίτερη μυρωδιά. Αυτή από τα καθαριστήρια-σιδερωτήρια ρούχων, θυμάστε την πρέσα, φσσσσσσσσ που έκανε, και έβγαζε ατμό.

 

[αριαδνη]

Όλα τα παραπάνω που αναφέρθηκαν δηλ. τα ξυσμενα μολύβια, οι αρωματικές σβήστρες, η λαδομπογιά στους τοίχους, η μυρωδιά των καινούργιων βιβλίων, το βρεγμένο χώμα, τα παλιά αντηλιακά, τα παλιά αποσμητικά κλπ. τα έχω ακόμη στη μνήμη μου ως αγαπημενες ρετρό μυρωδιές. Υπάρχει όμως και μια που δεν θα την ξαναβρώ ποτέ (πιστεύω) και που μόνο η @αριαδνη και ίσως κάποια άλλα μέλη που έζησαν σε καπνούπολη μπορούν να νοιώσουν την απώλειά της. Η μυρωδιά των καπναποθηκών! Μοιάζει αρκετά με αυτή που μυρίζεις όταν ανοίγεις ένα πακέτο με καπνό από το περίπτερο αλλά ήταν πολύ πιο γήινη γιατί ανακατευόταν με τη μυρωδιά των παλιών ξύλινων δαπέδων, των πέτρινων τοίχων και την υγρασία της πόλης. Για κάποιο λόγο αυτή η μυρωδιά μου δημιουργούσε πάντα ένα αίσθημα ζεστασιάς και οικειότητας, σαν να ανήκω κάπου απ' όπου κατά βάθος δε θα ήθελα να ξεκόψω ποτέ. Βέβαια έχω φύγει άπειρα χρόνια από την πόλη αλλά επίσης τώρα πια έχουν φύγει και τα περισσότερα καπνά από τη Δυτική Ελλάδα οπότε και η μυρωδιά έχει μείνει μόνο ως γλυκιά ανάμνηση.

*Σημ.: Δεν υποστηρίζω το κάπνισμα παρ' όλο που υπήρξα για πολλά χρόνια καπνίστρια. Κάνω μόνο αναφορά στη μυρωδιά των αποξηραμένων φύλλων του φυτού και στην όλη ατμόσφαιρα των χώρων που φυλάσσονταν.

Αν την ξέρω αυτήν την μυρωδιά των αποξηραμένων φύλλων του φυτού από την καλη και την ανάποδη. Μουσείο καπνού γιατί δεν έχουμε; Εμείς τουλάχιστον θα έπρεπε να έχουμε.

 

[Gordon]

Είπες βενζίνη και θυμήθηκα άλλη μία ιδιαίτερη μυρωδιά. Αυτή από τα καθαριστήρια-σιδερωτήρια ρούχων, θυμάστε την πρέσα, φσσσσσσσσ που έκανε, και έβγαζε ατμό.

Αγαπημένη μυρωδιά φρεσκαδούρας/μανούλας.

 

[Mygdala]

Ρετρό καλοκαιρινές μυρωδιές Κόπερτον & Delial


(Instagram)
* Αστείο παιδικό περιστατικό: Είχα λατρεία στη ρετρο διαφήμιση του Κόπερτον λόγω του σκίτσου με το κοριτσάκι και το σκυλάκι. Μέχρι που το έζησα ως παιδούλα κυνηγημένη από τον Κάρλος τον κανίς γκριφόν της μητέρας του νονού μου, ένα καλοκαιρινό μεσημεράκι έξω από την αυλή τους στο χωριό! Χαχα! Από τη μια τρόμαξα και ντράπηκα, αλλα. καπάκι το ξεπέρασα λέγοντας στον εαυτό μου « δεν πειράζει σκυλάκι..ευτυχώς δεν με δάγκωσες πολύ, αλλά μου τράβηξες το σορτσάκι σαν το παιδάκι του Κόπερτον»

 

[Mygdala]

Ρετρό 70ς αποσμητικά χώρου Reckitt & Freshy
(Λογικά σήμερα θα ανήκουν στην κατηγορία ισχυρά εντομοκτόνα, λολ)

 

[telonio]

Στο σπίτι της γιαγιάς μου στον Όλυμπο πριν από 40 χρόνια, ένα μεσημέρι θυμάμαι μπήκα μέσα στο σπίτι και βρωμούσε μια απίστευτα άσχημη μυρωδιά. Μια αβυσσαλαία και νοσηρή μυρωδιά που μπήκε στα ρουθούνια μου βίαια. Είχαν φτιάξει φάβα και φυσικά δεν όχι απλά δεν έκατσα να δοκιμάσω αλλά έφυγα από το σπίτι. Έχω από τότε να μυρήσω αυτή τη καταραμένη μυρωδιά και γενικά αποφεύγω την φάβα όπως ο διάολος το λιβάνι. Έχω δοκιμάσει και έχω φάει αρκετά περιίεργα φαγητά που οι περισσότεροι δεν τα προτιμούν. Φάβα όμως με τίποτα.