Ας μην ξεχνάμε τα διαχρονικά σφαζόμενα ξενόγλωσσα επώνυμα φιλελλήνων, που με το να να δώσουμε σε οδούς και πλατείες συντελέσαμε μόνιμο έγκλημα : πλατεία Κάννιγος (Κάνιγκ), οδός Μαιζώνος, οδός Σατωβριάνδου κλπ... Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί, όταν υπάρχουν αντίστοιχα οδός Έβανς, οδός Μοργκεντάου, οδός Σοφίας Σλήμαν, οδός Λουϊζης (εδώ σκοτώσαμε το όνομα) Ριανκούρ (πώς δεν έγιναν "Σλήμανος" και "Ριανκούρεως"...)
Πάμε στα γαλικά κατάληξης -ille : εντάξει, πρέπει να έχεις κάνει κάποια λίγα γαλλικά για να ξέρεις ότι ο "Ανούιγ" προφέρεται στα γαλλικά "Ανούγι", και η "Μαρσέιγ" Μαρσέγι. Προφανώς φαινόταν...αντιαισθητική η λέξη με φωνήεν στο τέλος !
Για το τοπωνύμιο "Πλατεία Βάθης" και την παρακείμενη "οδό Μάρνης" τα έχουμε γράψει και αλλού. Υπάρχει, αραιά και που, και η "πλατεία Μαβίλης" !
Συνηθισμένο από τον τηλε-αντικέρ Διομήδη Διαλυνά το "Πιερ ΓΚαρντέν", αντί "Καρντέν".
Τρομερή ταλαιπωρία για πολλούς, η αγγλική κατάληξη "-ation" : θα ακούσετε να λένε "ελεβέσιον", "μπίζνες αντμινιστρέσιον" κλπ.
Για κάποιο λόγο επίσης, μου φαίνεται αστείο να μεταφράζουμε το "Diplome" με την άσχετη ελληνική λέξη "δίπλωμα", "διπλωματούχος" (=αυτός που έχει κάτι διπλωμένο στην κατοχή του !)
Ένα ακόμα "κλασικό" είναι το "ντουζ", "ντουζιέρα", που προέρχεται από το γαλλικό douche=ντους. Οι περισσότερο άσχετοι το πάνε και πιο πέρα, με λέξεις όπως "μαζωνέτα" (=maisonette).
Tέλος, αστεία ακούγεται και η μετατροπή στο αρσενικό γένος κάποιων μηχανικών εξαρτημάτων : ο λεβιές, ο μπρασελές, ο κολλιές, ο μαρσιπιές, ο δυναμός...
Και τέλος, σε παλιά αυτόματα μηχανήματα αναγραφόταν "Πιέσατε ΤΟΝ μπουτόν" (= ο μπουτός, από το γαλλικό bouton...)
(λογοπαιγνιο )
