Ρετρό περιοδικό: Προς τη Νίκη

[krios]

Το ''Προς τη Νίκη'' είναι ένα περιοδικό θρησκευτικού περιεχομένου. Εκδίδεται από την αδελφότητα θεολόγων ΄΄Ο Σωτήρ΄΄

Μας το μοίραζαν δωρεάν στο Γυμνάσιο και απ' ότι βλέπω κάτι τέτοιο ίσχυσε για πολλά χρόνια. Άραγε εξακολουθούν;

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%81%CE%BF%CF%82_%CF%84%CE%B7%CE%BD_%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%B7%CE%BD

Δε θέλω να σχολιάσω τίποτα, απλά θα ήθελα να μου πείτε αν το θυμάστε κι εσείς.

 

[sunset89]

Ναι, μας το μοιράζανε και στο σχολείο έναντι κάποιων δραχμών. Με την πάροδο των χρόνων απαίτησαν και αυτοί χρήματα. Νομίζω έχει πια δώσει τη θέση του σε ένα με τίτλο "Η ζωή του παιδιού" (εκτός άν είναι ανεξάρτητο)

 

[krios]

Έχεις δίκιο, πολύ δίκιο. Δεν ήταν δωρεάν ούτε τότε. Πως το μπέρδεψα; Ου γαρ έρχεται μόνον...

 

[DianaTheSuperstar91]

εμάς στο δημοτικό μια κυριούλα μας τα έδινε με 500 δρχ....

το διάβαζα.

 

[abbey]

Το θυμάμαι καθώς και το περιοδικό 'η ζωή του παιδιού'. Μάλιστα τα έκανα συλλογή στην έκτη δημοτικού όπου πήγαινα και κατηχητικό!!!! Ήταν η θρησκευτική περιόδος της ζωής μου!!!!! Έκανα και συλλογή με βίους αγίων!!! Κρίμα που δεν τα έχω κρατήσει, θα είχαν ενδιαφέρον.

Λεφτά πάντως δεν έδινα, μου τα έδιναν δωρεάν φίλες της μαμάς μου ή στο κατηχητικό !!!! Με χρήματα έφτιαχνα την άλλη συλλογή με Μανίνες , Κατερίνες που δυστυχώς ούτε αυτή διασώθηκε !!!

 

[Dr. SLUMP]

Νομίζω έκανε 50 δραχμές ή κάπου τόσο το 92-93 που μας το έδιναν στο δημοτικό.

Μετά ανακάλυψα ΤΑ ΣΑΪΝΙΑ!

 

[georgeikos]

ναι οντως..50 δραχμες μας ζηταγε η αγιογδητισα η θρησκευτικου!!!! χαχαχα

 

[Clemence]

εμάς στο δημοτικό μια κυριούλα μας τα έδινε με 500 δρχ....
το διάβαζα.

μόνο αν είσαι όντως του '91 έχει κάποιο νόημα το 500 δρχ!!!

:sealed:

 

[georgeikos]

μόνο αν είσαι όντως του '91 έχει κάποιο νόημα το 500 δρχ!!!:sealed:

500 δρχ????????????? ελεος!!!

 

[krios]

Χαχαχαχα κι εγώ που είπα στην αρχή πως μας το μοίραζαν δωρεάν!

 

[georgeikos]

ετσι επρεπε κανονικα..οχι που μας το πλασαραν και για 50!!

 

[krios]

Συμφωνώ κυρίως γιατί αν δεν το παίρναμε θα δυσαρεστούσαμε την πολύ αυστηρή γεροντοκόρη με κότσο καθηγήτρια της μουσικής που μας το πλάσαρε οπότε ... αντίο βαθμοί. Δεν ήταν θέμα το ποσό, ήταν το θες δε θες πάρ' το.

 

[georgeikos]

εμας ηταν με καρε μαλλι και ματομπουκαλα!!!! σαν την λουκα.τοτε

 

[helona]

Το θυμάμαι κι εγώ. Σαφέστατα προτιμουσα να διαβάζω διαφορετικά πράγματα.

 

[Peter Pan]

To έπαιρνα κι εγώ στο Γυμνάσιο, αλλά ακόμη απορώ γιατί...!

 

[DINO]

Το αγόρασα σήμερα έξω από την εκκλησία του Αγίου Ανδρέα, καθώς είχα πάει να προσκυνήσω και να ανάψω ένα κεράκι, μαζί με τη φαμίλια, λόγω της εορτής!

Το πούλαγαν κάποιες κυριούλες, προς ένα Ευρώ...

Το εξώφυλλο, αλλά και όλο το περιοδικό, με ταξίδεψε πολλά, μα πολλά χρόνια πίσω... Η ύλη του, μπορώ να πω είναι όπως τότε...

Το μόνο που με "χάλασε" λίγο, είναι το λογότυπο το οποίο ενώ έχει την ίδια γραμματοσειρά και τη σημαία με την καραμούζα και τις δάφνες αριστερά, λέει "Προς τη νίκη" και όχι "Προς την νίκην"...

Έτσι είναι όμως... Όλα αλλάζουν......

 

[Domenica]

Στο σχολείο μας ανάγκαζαν να γραφτούμε συνδρομητές ή σε αυτό ή στην ''Ζωή του παιδιού᾽᾽. Διάλεξα αυτο γιατί ήταν φτηνότερο. Μιλάμε για φασισμό άγριο. Οι καθολικοί την γλίτωναν γιατί είχαν δικό τους καθηγητή θρησκευτικών. Οι γονείς μιας κοπέλας που ήταν Ιαχωβάδες διαμαρτυρήθηκαν. Τελικά την ανάγκασαν και αυτή να γραφτεί συνδρομήτρια με απειλή αποβολής. Στην Συρο δεν ειχαν φτάσει ακόμα τα προοδευτικά μυνήματα της αλλαγής. (χωρίς παραπάνω σχόλια). Φτηνό πάντως δεν ήτανε.

 

[japetus]

Ακούω διάφορα σχόλια και δυστυχώς ξεχνάμε το κλίμα εκείνης της εποχής..

Το "Προς την Νίκην" το εξέδιδε η χριστιανική αδελφότητα "ΣΩΤΗΡ", ενώ το "Η Ζωή του Παιδιού" η αδελφότητα "ΖΩΗ". Και οι δυο αυτές παρεκκλησιαστικές οργανώσεις είχαν ταλαιπωρήσει πολλά χρόνια (και ακόμα ταλαιπωρούν σε μικρότερο βαθμό) τα εκκλησιαστικά δρώμενα της Ελλάδας. Τα χρήματα από τις συνδρομές πήγαιναν για ενίσχυση της αδελφότητας, σε κάποιες περιπτώσεις δε οι δάσκαλοι αν ήταν στρατευμένοι, μοίραζαν δωρεάν τα τεύχη σε φτωχούς μαθητές..

Το ποιό περιοδικό προωθούνταν είχε να κάνει με τη δράση του εκάστοτε δασκάλου, σε ποια αδελφότητα ανήκε.. Όσοι απείχαν, απλά προσπαθούσαν να τηρήσουν ουδέτερη στάση και με τα δυο περιοδικα, οι κλίκες όμως ήταν τέτοιες που ήταν δύσκολα τα πράγματα.. Γινόταν ένας "πόλεμος" με αυτές τις δυο αδελφότητες, που οι περισσότεροι από εμάς, μικρά παιδιά τότε, δεν τον παίρναμε χαμπάρι, το βίωναν όμως έντονα οι δάσκαλοί μας τους οποίους υποχρέωναν να πλασσάρουν τα περιοδικά σε μας..

Όπως και να έχει, τα πράγματα έχουν αλλάξει κατά πολύ τώρα, κανείς δάσκαλος δεν είναι υποχρεωμένος να είναι μέλος αδελφότητας, ούτε και να πασάρει περιοδικά..

 

[V.I.Smirnov]

Εγώ πρώτη φορά ακούω τις ιστορίες αυτές περί αδελφοτήτων κλπ.

Το περιοδικό το είχαμε στο σπίτι, δεν ξέρω πώς ερχόταν.

Είχα αρκετά τεύχη από τις αρχές του '80 - περίπου το '82 πρέπει να ήταν - και ήμουν πολύ μικρός τότε.

Θυμάμαι χαρακτηριστικά το διήγημα σε συνέχειες "Όταν ο Νέρων διατάζει".

Κάποια στιγμή σταμάτησε να έρχεται και τα παλιά τεύχη χάθηκαν ή πετάχτηκαν.

Πολύ αργότερα, προς τα τέλη του '90 εμφανίστηκε ακόμη μια περίοδο στο σπίτι.

Ως περιοδικό ήταν ηθικοπλαστικό και με καλά μυνήματα για τα παιδιά.

Κάποιο υλικό είχε όντως ενδιαφέρον.

Διάβαζα όσα μου άρεζαν, τα υπόλοιπα με άφηναν αδιάφορο.

Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει για την στήλη της αλληλογραφίας - υπήρχαν παιδιά που από όλο το περιοδικό διάβαζαν μόνον αυτή.

Τελικά (τέλη του '90) απεβίωσε ο συντάκτης που επί τόσα χρόνια απαντούσε στις επιστολές και μετά άρχισε να χαλάει....

Γενικά ήταν καλό ανάγνωσμα αν ήξερες τι να κρατήσεις απ' αυτό.

-

 

[haris_216]

όπως ανέφεραν και παραπάνω, για να κρίνει κανείς το οτιδήποτε "ερχεται" από το παρελθόν, θα πρέπει πρώτα να έχει μια εικόνα της εποχής και του τρόπου ζωής. σαφώς και κριτική μπορεί να κάνει κανείς και χωρίς αυτά, αλλά νομίζω ότι θα λείπει το όποιο επεξηγηματικό/ρεαλιστικό υπόβαθρο.

για σκεφτείτε (μια που είμαστε ρετρο τύποι εδώ μέσα) κάποιος χωρίς γνώση των 70s 80s να δει ένα επεισόδιο του "Λούνα Παρκ" (για το οποίο όλοι στεναχωριόμαστε που δεν έχει σωθεί) και να μας ακούει τι μεγάλη απώλεια είναι. θα μας πάρει με τις ντόμάτες στην καλύτερη περίπτωση