Ρετρό ποτο-καταστάσεις !

kyr86 είπε:
Είδα ένα τέτοιο πριν 2-3 χρόνια σε ένα σπίτι και ήταν ένα τοπικό λικέρ από κάποιο ελληνικό νησί ή πόλη, τύπου τοπικό προϊόν -σαν το λικέρ κουμ-κουάτ από την Κέρκυρα. Δεν θυμάμαι όνομα, μπορώ όμως να το βρω. Βασικά ήταν λικέρ με ένα ζαχαρωμένο κλαρί μέσα -το ότι βάζεις νερό και ξαναγίνεται δεν το ξέρω...
Το Κίτρο (συγγενικό με το λεμόνι) το πουλάνε έστι. Στη Νάξο μάλιστα (εκεί το έχω δει) του δίνουν και γεύσεις, χρώματα, κλπ. ενώ σε πολλά μπουκάλια σου πουλάνε το παραμύθι ότι μόλις τελειώσει βάζεις οινόπνευμα και ξαναπαίρνει τη γεύση του λικέρ.

Θα προσθέσω μερικά ακόμα θεϊκά ρετρο-ποτά:

- Περγαμόντο (μου κάνει εντύπωση που δεν αναφέρθηκε)

- PARFAIT AMOUR και το κορυφαίο

- PISANG AMBON
 
Υπήρχε σπίτι μου ένα τέτοιο τοπικό παραδοσιακό πράσινο λικέρ από τη Ρόδο, σε μικρό πλατύ μπουκάλι το οποίο είχε μέσα το ξερό ζαχαρωμένο κλαδί, λες και το έφεραν από την Αλμυρά Θάλασσα!

Όμως, όσο περνούσε ο καιρός οι κρύσταλλοι διαλύονταν στο ποτό και σταδιακά εξαφανίστηκαν! Φαντάζομαι πόσο γλυκό ακόμα θα έγινε.

Επίσης, παραδοσιακά ρετρο-σπιτικά ποτά ήταν το πικραμύγδαλο, το βύσσινο (με κουκούτσια από κεράσι; ) και ένα με σταφύλι και κανέλα.
 
Ο Πατέρας μου το 93 που η δουλειά της Μπουτίκ δεν πήγαινε καλά με έστελνε στην κάβα του Αποστολίδη στα Εξάρχεια να του πάρω 1 ουίσκι ονόματι Ντάνιελ Γκρόνφορντς ή κάτι τέτοιο . Ήταν ένα ξέπλυμα οινοπνεύματος αλλά πολύ φθηνό σε σχέση με τα άλλα . Αν θυμάμαι καλά το φέιμους είχε 3.000 Δρχ. και το γρόνφορντς 850 Δρχ. Μάλιστα έγραφε πάνω παραγωγή - Εμφιάλωση Σπάτα Αττικής .
 
Αυτά τα πλαστικά ζωάκια, αν θυμάμαι καλά, διακοσμούσαν τα ποτήρια με κοκτέιλ της δεκαετίας του '80!! Cool!! :cool:

picture.php
 
Λικέρ EOLIKI και διάφορα άλλα σε μπουκάλια με σχήμα κιονόκρανο.Απο κοκτέιλ το sex on the beach μου κάνει σε πολύ ρετρό!
 
B52 τα 90's και τέλη 80 αρχές 90, τα σφηνάκια Teichenne Schnapps σε διάφορες γεύσεις. Έξω υπάρχουν ακόμα, εδώ δεν ξέρω. Σπάνια πίνω αλκοόλ, και συνήθως ελαφριά πράγματα που ποτέ δεν τελειώνω.

spirit2.jpg
 
audiodee είπε:
Υπήρχε σπίτι μου ένα τέτοιο τοπικό παραδοσιακό πράσινο λικέρ από τη Ρόδο, σε μικρό πλατύ μπουκάλι το οποίο είχε μέσα το ξερό ζαχαρωμένο κλαδί, λες και το έφεραν από την Αλμυρά Θάλασσα!Όμως, όσο περνούσε ο καιρός οι κρύσταλλοι διαλύονταν στο ποτό και σταδιακά εξαφανίστηκαν! Φαντάζομαι πόσο γλυκό ακόμα θα έγινε.
Λίγο καθυστερημένη η απάντηση ( :p ) αλλά και σε μας ειχαν φέρει τέτοιο λικερ από τη Ρόδο! Ήταν υπερβολικά γλυκο και παχύρευστο, σαν σιρόπι! Κανείς δεν κατάφερε να το πιεί, ώσπου το πετάξαμε! :)
 
Ποτά που να τα κτυπούν στο μπαρ και να αφρίζουν βλέπω ακόμα και σήμερα αλλά δεν ξέρω τι είναι.

Θυμάται κανείς το Τεκίλα με σκουλίκι; Το Alexander;
 
Alexander με Gin η' Brandy;... Να πρσθεσω και το κλασικο λικερ Peppermint!...
 
Tequila Sunrise, το must cocktail της πρώτης μου νιότης
 
DoctorGalifrean είπε:
Amstel BOCK... ποσο κρατησε αραγε; 1-2 χρονια;;
Αυτή η έκδοση της amstel κυκλοφορεί ακόμα. Πολλές φορές την έχω δει στα σούπερ μάρκετ

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Πιο πριν διάβασα για ούζο με sprite. Ούζο με λεμονάδα έχω ξανακούσει και πιει, αλλά αυτο το συνδυασμό ποτέ! Θα το δοκιμάσω με την πρώτη ευκαιρία! :p
 
tasaros είπε:
Πιο πριν διάβασα για ούζο με sprite. Ούζο με λεμονάδα έχω ξανακούσει και πιει, αλλά αυτο το συνδυασμό ποτέ! Θα το δοκιμάσω με την πρώτη ευκαιρία! :p
Χεχε, αυτή η "συνταγή" ήταν δική μας εφεύρεση. Μετά από τόσα χρόνια...

Αν όντως το τολμήσεις, πραγματικά θα με ενδιέφερε η γνώμη σου. :)
 
WalkerYannis είπε:
Ποτά που να τα κτυπούν στο μπαρ και να αφρίζουν βλέπω ακόμα και σήμερα αλλά δεν ξέρω τι είναι.
Θυμάται κανείς το Τεκίλα με σκουλίκι; Το Alexander;
Η τεκίλα με το σκουλήκι που λες δεν είναι ρετρό τεκίλα, αλλά ελαφρώς διαφορετικό ποτό. Λέγεται Mezcal, και παράγεται από μία διαφορετική ποικιλία του κάκτου agave που παράγεται η τεκίλα. Τεκίλα με σκουλήκι δεν υπάρχει, ο νόμος στο Μεξικό επιτρέπει να υπάρχει το σκουλήκι μόνο σε Mezcal, και βασικά πρόκειται για "απάτη εντυπωσιασμού" καθώς προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν το σκουλήκι που είναι ένδειξη χαμηλότερης ποιότητας/παρασίτων στην πρώτη ύλη, ως κόλπο marketing. Περισσότερα εδώ.
 
Maddog είπε:
Χεχε, αυτή η "συνταγή" ήταν δική μας εφεύρεση. Μετά από τόσα χρόνια...Αν όντως το τολμήσεις, πραγματικά θα με ενδιέφερε η γνώμη σου. :)
Θα το έχω στο μυαλό μου κι όταν το δοκιμάσω θα σου γράψω την εντύπωσή μου!! ;)
 
εγω θυμαμαι το μαρτινι μπιανκο το οποιο πινοταν παρα πολυ οπως και το CYNAR το οποιο ηταν και πολυ ακρηβο τοτε εχω ακομα ενα μπουκαλι στην καβα μου
 
Θυμάμαι στα 90᾽ς λάτρευα το ούζο ΑΤΕΝΕ, κυριλέ ούζο σε ντιζαινάτο μαυρο, ψιλόλιγνο μπουκάλι και κομψή ετικέτα. Ηταν το πιο ακριβό ούζο αλλά πίνοταν εύκολα και ήταν τέλειο, αναρωτιέμαι γιατί δεν βγαίνει πια. Εχει κανείς φωτογραφία; Μάζευα τα μπουκάλια παλιά και μέσα έβαζα χειροποιήτα λικέρ που φτιάχναμε στο σπίτι με κουκούτσια από βερίκοκα ή βύσσινο με ξυλάκια κανέλας ή μαστίχα. Εμείς τα κάναμε με ρακί αλλοι όμως βάζουν καθαρό οινόπνευμα. Επειδή δεν φαίνοταν τι είχε μέσα κόλλαγα ετικέτες τετραδιων που εγραφα πάνω ημερομηνία και ποτό. Το Καμπάρι πάντως είναι τέλειο.
 
Ωωωω .... άλλο ένα πολύ ωραίο θέμα που ανοίξατε !!! Λοιπόν ....

Ούζο Υπάρχω, το οποίο παρήγαγε - ναι, ναι, καλά το καταλάβατε !!! - ο [τρισμέγιστος] Στέλιος Καζαντζίδης !!! Θυμάμαι το μπουκάλι του : στο αυτοκόλλητο είχε διάφορα ασημί "στρογγυλά" σχήματα [σαν μετάλλια ένα πράμα] και στη μέση .... μια φωτογραφία του χαμογελαστού Στελάρα !!! Τις Κυριακές στις αρχές των 80ς, που ήμουνα πολύ μικρούλης και τις περνούσα με τους γονείς μου, τους συγγενείς μου, οικογενειακούς φίλους, συναδέλφους των γονέων μου κλπ κλπ, στο εξοχικό μας στο Πόρτο Ράφτη, όταν ερχόταν η ώρα του φαγητού, θυμάμαι ότι, σχεδόν πάντα, υπήρχε στη μέση του τραπεζιού [των "μεγάλων" φυσικά, εμείς τα πιτσιρίκια τρώγαμε σε ξεχωριστό, μικρό τραπεζάκι], ένα μεγάλο μουκάλι με ούζο "Υπάρχω" !!! Και μάλιστα, επειδή σην ετικέτα του μπουκαλιού υπήρχε η φωτογραφία του Στελάρα, είχες την εντύπωση ότι .... ήταν κι ο Στελάρας μέλος του κυριακάτικου τραπεζιού !!!! Τώρα, όσον αφορά τη γεύση του ... δυστυχώς δεν μπορώ να απαντήσω εάν ήταν καλό ούζο ή όχι ... βλέπετε, σε εκείνη την πολύ μικρή ηλικία δεν επιτρεπόταν, ακόμη, να βάζω αλκοόλ στο στόμα μου !!! Ο Στελάρας εκείνη την περίοδο είχε κάνει μια "στροφή στις επιχειρήσεις" και, μεταξύ άλλων, είχε επενδύσει και στο εργοστάσιο παραγωγής του εν λόγω ούζου [νομίζω βρισκόταν κοντά στον Βόλο] !!! Παρόλο που το ούζο του είχε επιτυχία [ο Καζαντζίδης εκεί στις αρχές των 80ς ήταν με το ουζάκι του ..... ομοτράπεζος όχι μόνο στο δικό μου σπιτικό αλλά ... και στο σπιτικό πολλών άλλων οικογενειών], απ' όσο ξέρω η επιχείρησή του, που το παρήγαγε, δεν πήγε, τελικά, καθόλου καλά !!! Έτσι .... λίγα χρόνια μετά, το ούζο του σταμάτησε να κυκλοφορεί στην αγορά !!!

Μέχρι πριν κάμποσα χρόνια, είχαμε στο εξοχικό μας άδεια μπουκάλια ούζου "Υπάρχω", με τη φωτογραφία του Στέλιου ακόμη χαμογελαστή [πλην όμως .... γεμάτη σκόνες, ίχνη από χώματα κλπ κλπ] .... Έτσι, για να μας θυμίζουν εκείνες τις τόοοοτε οικογενειακές μας συνεστιάσεις, εκείνες τις Κυριακές που φύγανε ανεπιστρεπτί .... Οι δικοί μου, όμως, τα πετάξανε αυτά τα μπουκάλια !!! Κακώς, πολύ κακώς ... διότι κάπου διάβασα ότι έχουνε γίνει, πλέον, συλλεκτικά και καθένα εξ αυτών μπορεί να στοιχίζει ... μέχρι και 1000 ΕΥΡΩ !!!!!!!!!!!!!!!
 
Να και φωτος απο ρετρο κοκτειλ σε παραλιακο ρετρο θερετρο!

DSC00340.jpg

DSC00339.jpg
 
Πίσω
Μπλουζα