Ρετρό "προξενιά"

[αριαδνη]

Πως το δεχονταν αυτό δηλ. να παντρεύονται με προξενιο , τουλάχιστον εμεις σημερα εχουμε επιλογή και ας κάνουμε και λάθος

 

[perlastar]

Tην εποχή που ήταν νέοι οι γονείς μου συνηθίζονταν πολύ τέτοιες καταστάσεις και μου έχουν διηγηθεί πολλά. Αλλά έχω δει κι εγώ τέτοιο είδος παραδοσιακού προξενιού στο σπίτι μας, όταν πήγαν να ταιριάξουν έναν οικογενειακό φίλο με μία ξαδέρφη της μητέρας μου. Κλασική κατάσταση με γονείς και κεράσματα. Ο υποψήφιος γαμπρός έδειχνε μεγάλο ενδιαφέρον μέχρι που...είδε τη νύφη. Είχε παγώσει γιατί δεν του άρεσε καθόλου και τα χάλασε όλα. Πάντα μου προκαλούσαν αηδία τα προξενιά.

 

[αριαδνη]

Περλασταρ τα προξενια ηταν ο ενδεδειγμένος τροπος γνωριμίας τοτε( και οι δικοί μου με προξενιό παντρευτηκαν) πως είναι σήμερα το φεις και παλιοτερα οι καφετεριες το 90 που γινονταν οι γνωριμίες, ετσι ηταν τοτε τα προξενια το 60' και το 70΄ και το 80'! πολλοι φυσικα χαντακώθηκαν αλλοι έζησαν καλά/ σημερα σιγουρα δεν είναι ο σωστος τρόπος μιας και πρεπει να συμβαβιζουμε με την εποχη, φυσικα μια γνωριμια με το αντιθετο φυλο μεσω κοινου γνωστου η καλής φιλης η αδελφων δεν είναι κακό καθολου.

Παλια ηταν και δυσκολα, πχ ο πατερας μου για να παντρεψουν την μεγάλη του αδελφη που από τον πατερα μου ειχε και 16 χρονια διαφορα ηλικιας, ταξαν και τι δεν ταξαν του γαμπρου( και ήταν ωραια κοπέλα να πω αλλα δεν ειχε σημασια η προικα, προικα και δεν έπρεπε να λειπει τιποτα από οσα ειχαν ταξει αλλιως χαλαγε η συμφωνια) ασε που πρωτα έπρεπε να παντρευτουν όλες οι αδελφες( ο πατερας μου ειχε τρεις) και μετα να πάρουν σειρα τα αγόρια, οποτε αυτά επαιρναν και τα πιο λίγα από την πατρική περιουσία.

 

[foutix]

Αθανατε παπατρεχα Βέγγο

 

[domniki]

Ιστορία νούμερο 2 (προσωπική και διασκεδαστική )

6 χρόνια πριν ζούσα στο εξωτερικό. Και οι γονείς μου είχαν την ανησυχία ότι θα με φάει η κακούργα ξενιτιά και δεν θα γυρίσω πίσω και θα βρω κανέναν ξένο και θα κάνω ξενάκια και και ... Προσπαθούσαν λοιπόν να δημιουργήσουν αντικίνητρα. Ήταν χειμώνας κι είχα επιστρέψει εκτάκτως γιατί ο πατέρας μου περνούσε μια άσχημη περιπέτεια υγείας. Με βρήκαν λοιπόν συναισθηματικά ευάλωτη και μου ξεφούρνισαν το παραμύθι. Ένα ζευγάρι φίλων τους είχε κάτι άλλους φίλους που είχαν έναν γιο : . Αρνήθηκα. Άρχισε τα παρακάλια ο πατέρας από το κρεβάτι του πόνου με το κλασικό "Μια γνωριμία είναι. Τι σε πειράζει; Αν δηλαδή στο λέγανε φίλοι σου ... Απλά και μόνο επειδή είμαστε γονείς σου ... Που αύριο - μεθαύριο μπορεί να μην υπάρχουμε ..." και μπούρου - μπούρου. Σκέφτομαι "δεν πάει στα κομμάτια" και τους λέω να δώσουν στον νεαρό το κινητό μου και να βρεθούμε, όσο είμαι Ελλάδα, για κανέναν καφέ. Αμ δε! Ο νεαρός ήταν παραδοσιακός : . Ήθελε να παρευρίσκονται και οι φίλοι που κάνανε το κονέ και μας γνωρίζαν και τους δύο. Ξίνισα τα μούτρα μου, ξανάρχισε ο άρρωστος πατήρ να πατάει τον συναισθηματικό κάλο, αποφάσισα να τους ξεφορτωθώ φερόμενη πονηρά.

Το ραντεβού είχε δοθεί σε καφέ κεντρικού ξενοδοχείου των Αθηνών . Ντύνομαι, στολίζομαι και γελαστή - γελαστή πάω να συναντήσω τους οικογενειακούς φίλους και τον υποψήφιο. Πιο σουρεαλιστική συζήτηση δεν νομίζω ότι υπήρξε . Εκείνος να μου λέει ότι του αρέσουν τα προάστια γιατί υπάρχει χώρος και πράσινο για να μεγαλώσεις οικογένεια κι εγώ να του απαντώ πολύ γλυκά και σοβαρά ότι, αν ποτέ μου επιστρέψω στην Ελλάδα, θέλω να μείνω στο κέντρο και ιδίως στα Εξάρχεια γιατί τα βρίσκω γειτονιά με χαρακτήρα . Οι φίλοι να προσπαθούν να το μαζέψουν στρέφοντας τη συζήτηση για τις σπουδές μου κι εγώ ν' ανακατεύω το τσάι μου και να λέω ότι φυσικά οι σπουδές μου και τα επιστημονικά μου ενδιαφέρονται εν γένει είναι μεγάλο κομμάτι της ζωής μου και παθιάζομαι πολύ μ' αυτά, "να, ας πούμε τώρα το απόγευμα θα πάω να παρακολουθήσω μια ομιλία για την αναγκαιότητα του χωρισμού Εκκλησίας - Κράτους"

Οι φίλοι μου επέμεναν να με πάει σπίτι με το αμάξι, οπότε κι αυτός ο δύστυχος -τι να κάνει;- με συνόδεψε. Στο τέλος γύρισα, χαμογέλασα όλη γοητεία και προσδοκία, του έσφιξα δυνατά το χέρι και τον άφησα μ' ένα "ήταν τόσο όμορφα που σε γνώρισα σήμερα! Αυτό είναι το κινητό μου. Θα χαρώ πολύ να τα ξαναπούμε".

Δυο βδομάδες μετά κι ενώ, εννοείται , το κινητό παρέμενε σιωπηλό, μπόρεσα να γυρίσω με ύφος θιγμένης αξιοπρέπειας και να πω στους γονείς μου "Τα βλέπετε; Με υποβάλλετε σε τέτοια δοκιμασία για να φάω κι απόρριψη από πάνω! Να λείψουν αυτά στο μέλλον παρακαλώ"

Θρίλερ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

 

[BETTY BOOP]

Ωραιες οι ιστοριες με τα προξενια που διαβασα στο θεμα!

Πάντως εγω ειμαι κατα του ''προξενιου'', είναι θεμα τυχης να βρεις το ταιρι σου...

 

[domniki]

Παλια ηταν και δυσκολα, πχ ο πατερας μου για να παντρεψουν την μεγάλη του αδελφη που από τον πατερα μου ειχε και 16 χρονια διαφορα ηλικιας, ταξαν και τι δεν ταξαν του γαμπρου( και ήταν ωραια κοπέλα να πω αλλα δεν ειχε σημασια η προικα, προικα και δεν έπρεπε να λειπει τιποτα από οσα ειχαν ταξει αλλιως χαλαγε η συμφωνια) ασε που πρωτα έπρεπε να παντρευτουν όλες οι αδελφες( ο πατερας μου ειχε τρεις) και μετα να πάρουν σειρα τα αγόρια, οποτε αυτά επαιρναν και τα πιο λίγα από την πατρική περιουσία.

Αυτό μου θυμίζει την ταινία "Ο Φανούρης και το σόι του".

 

[domniki]

Ξαναδιάβαζα το θέμα με τα ρετρό προξενιά... μου φαίνονται λίγο "τρομακτικά" τα σκηνικά!

Ούτε οι παππούδες μου δεν παντρεύτηκαν με προξενιό ?

Μου έλεγε το έτερο ήμισυ ότι στο χωριό του όλοι παντρεύονταν με προξενιό, ακόμα και οι νεότερες γενιές, δηλαδή αυτοί που έχουν γεννηθεί στις αρχές του '70. Αλλά τα προξενιά ήταν πιο "ανοιχτά", δηλαδή γνωρίζονταν μετά το προξενιό και αν δεν τα έβρισκαν χαλούσε το προξενιό, χωρίς επιπτώσεις και κανέναν από τους δύο. Δεν ξέρω αν μου τα λέει καλά, αλλά γενικά δεν έχω ακούσει να χαλάσει προξενιό, αφού έχει προχωρήσει, χωρίς επιπτώσεις.

 

[BETTY BOOP]

Από το στενό μου περιβάλλον υπήρχαν πολλές φορές πιέσεις να δημιουργήσω μια σοβαρή σχέση, επιτέλους. Είμαι κλειστό άτομο (και μοναχοπαίδι), δεν ανοίγομαι εύκολα στους άλλους, παρά μόνο αν η παρέα με ενδιαφέρει πραγματικά.
Έτσι, σε ένα ταξίδι μου στο χωριό, οι ξαδέρφες μου αποφάσισαν να μου γνωρίσουν ένα αγόρι 2 χρόνια μεγαλύτερό μου (τον βρήκαν από γνωστό μας άτομο). Εγώ στην αρχή δεν ήθελα αλλά με έβαλαν με το ζόρι…(!). Να φανταστείτε ότι με έβαλαν να αλλάξω γκαρνταρόμπα και να αγοράσω νεα ρουχα για να εντυπωσιάσω, μου έκαναν και φροντιστηριο πώς να φερθώ...κλπ, κλπ, λες και ήμουνα χαζούλα...

Όταν έφτασε η μέρα της γνωριμίας, κανονίστηκε να πάμε σε μια ταβέρνα για φαγητό. Ήμασταν, εγω, οι δύο ξαδέρφες μου, ο ξάδερφός μου με τις οικογένειές τους, το ζευγάρι που μας έφερε το νεαρό (ο οποίος έψαχνε και αυτός για μια καλή κοπέλα), άλλο ένα φιλικό ζευγάρι, αλλά ευτυχώς όχι και γονείς (προφανώς για να μην ''φορτωσουμε'' πολύ το κλίμα). Είδα το νεαρό, συμπαθής μου φάνηκε αλλά δεν έπεσα και ξερή κιόλας…Eίπαμε λίγα πράγματα και άρχισαν τα πονηρά γελάκια από τους άλλους, πόσο ταιριάζουμε κλπ., αν ταιριάζουμε να πάμε και για κουφέτα...η όλη κατάσταση με έκανε να νιώθω άβολα...είπαμε δεν ανοίγομαι ευκολα στους άλλους, πόσο μάλλον οταν βρισκομαι περιτριγυρισμένη από τοσα άτομα τα οποία συζητάνε για το μέλλον σου...και μάλιστα δεν σου επιτρέπουν κουβεντα...
Κατά την επιστροφή μου στο σπίτι, όλο αυτο με ειχε αφησει με ένα μουδιασμα...δεν είπα πολλά...
Ανταλλάξαμε τηλέφωνα με αυτόν και επικοινωνούσαμε για κάποιο διάστημα.

Στην αρχή μου άρεσε που μιλούσαμε, όμως στη συνέχεια, μου φαινόταν τόσο δεσμευτικό αυτό, έτσι τα τηλέφωνα αραίωσαν από τη μεριά μου, για να πω την αλήθεια δεν ενδιαφερόμουν για σχέση, μένουμε αλλωστε σε διαφορετικά μέρη οπότε ήταν δύσκολο να πηγαινοέρχομαστε να βλεπόμαστε. Είχα όμως και στο νου μου μην πω κάτι και παρεξηγηθώ και κυρίως μην μαθευτεί κάτι στους γνωστούς που ήταν μαζί μας στο τραπέζι. Ώσπου στο τέλος κατάλαβα πως ό,τι του έλεγα (του έλεγα γενικά πράγματα δεν του είχα πει ποτέ ότι μου αρέσει γιατί ήθελα να βεβαιωθώ πρώτα για μένα, είμαι και επιφυλακτική…) στο τηλέφωνο, τα μετέφερε στους γνωστούς του (οι οποίοι προφανώς τον ρωτούσαν πώς πάει η σχέση μας…).

Πρώτα-πρώτα ποια σχέση; Προφανώς εκείνος, από τις φορές που είχαμε μιλήσει, πίστεψε ότι γουστάρει ο ένας τον άλλο…
Σε επόμενο ταξίδι μου στο χωριό, συναντηθήκαμε και του είπα ευγενικά και ειλικρινά ότι δεν ενδιαφέρομαι για παραπέρα, αν ήθελε, μπορούσαμε να ξεκινησουμε σαν φίλοι και επειτα βλεπουμε…εκείνος μου είπε ότι δεν είχε γνωρίσει άλλο άτομο σαν εμένα και ότι οι προηγούμενες δύο σχέσεις του τον είχαν πληγώσει πολύ…και ηθελε κατι σιγουρο για σχεση. Χαιρετηθήκαμε και αποχωρήσαμε...

Μέχρι να πάω στο σπίτι είχε ήδη πει τα πάντα στους οικογενειακούς του φίλους από αυτούς που ηταν στο τραπέζι (οτι τον έβλεπα σαν φιλο και δεν ηθελα κατι περισσοτερο), οι οποίοι με τη σειρά τους ενημέρωσαν τις ξαδέρφες μου (στις οποίες δεν έλεγα και πολλά για το νεαρό αυτό, όσες φορες και να με ειχαν ρωτησει, ηταν δικο μου θεμα άλλωστε...). Οι ξαδερφες μου το ειπαν στους δικους μου (οι οποίοι μάλιστα ''έπεσαν από τα συννεφα'' γιατι δεν περιμεναν τετοια συμπεριφορα από εμένα). Άρχισε η ανάκριση και τσακώθηκα άσχημα με όλους (και με την οικογένειά μου) που δεν μπόρεσα να κρατήσω τη σχέση…!Είπα την αλήθεια και μου είπαν ότι είχα άδικο (!) και ότι αυτος είχε δίκιο που ήθελε να βρει κατι σίγουρο για σχέση, και γιατι δεν θελω σχεσηκλπ, κλπ…βασικά κανεις δεν περιμενε τέτοια κατάληξη, να μην συνεχίσουμε τη γνωριμία δηλαδή (με έχουν όλοι για καλό παιδι στο σόι μας).
Για αυτόν το ''σαχλαμαρα'' που μετεφερε ό,τι άκουγε από εμενα από δω και από κει (και μάλιστα πολλές φορες...παραφουσκωμένα) ούτε λόγος!

Από τότε δεν τον ξαναείδα...αλλά ουτε και με ενοχλησε κανενας με τετοια θέματα...

Ολη αυτη η κατασταση μου ειχε αφησει μια πικρια γιατι ανακατευτηκαν πολλοί σε αυτο....

Μετά από πολύ καιρό καταλαβαν οτι ειχαν δικιο και καλά εκανα που δεν συνεχισα μαζι του...

 

[Περαστικός]

Σκέφτομαι πολλές φορές πως αν δεν είχα γνωρίζει την γυναίκα μου πολύ δύσκολα θα παντρευόμουν με κάποια άλλη. Το ωραίο είναι πως το ίδιο σκέφτεται και η γυναίκα μου για την ίδια! Ο γάμος είναι πραγματικά ένα λαχείο και για να μπορεσει να λειτουργήσει απαιτεί διαρκή υποχώρηση και κατανόηση στις ιδιαιτερότητες του άλλου μισού σου.

Θα μου επιτρέψετε ενα ανεκδοτάκι σχετικό.
Κάποιος διάσημος εργένης, που δεν θυμάμαι το όνομά του, έδινε συνέντευξη και ακολούθησε ο παρακάτω διάλογος.

- Γιατί μείνατε εργένης;
- Γιατί πάντα έψαχνα τη τέλεια γυναίκα.
- Και δεν την βρήκατε ε;
- Κι όμως τη βρήκα!
- Και τότε γιατί;
- Έψαχνε κι εκείνη τον τέλειο άντρα.

 

[Always Somewhere]

Από το στενό μου περιβάλλον υπήρχαν πολλές φορές πιέσεις να δημιουργήσω μια σοβαρή σχέση, επιτέλους. Είμαι κλειστό άτομο (και μοναχοπαίδι), δεν ανοίγομαι εύκολα στους άλλους, παρά μόνο αν η παρέα με ενδιαφέρει πραγματικά.
Έτσι, σε ένα ταξίδι μου στο χωριό, οι ξαδέρφες μου αποφάσισαν να μου γνωρίσουν ένα αγόρι 2 χρόνια μεγαλύτερό μου (τον βρήκαν από γνωστό μας άτομο). Εγώ στην αρχή δεν ήθελα αλλά με έβαλαν με το ζόρι…(!). Να φανταστείτε ότι με έβαλαν να αλλάξω γκαρνταρόμπα και να αγοράσω νεα ρουχα για να εντυπωσιάσω, μου έκαναν και φροντιστηριο πώς να φερθώ...κλπ, κλπ, λες και ήμουνα χαζούλα...

Όταν έφτασε η μέρα της γνωριμίας, κανονίστηκε να πάμε σε μια ταβέρνα για φαγητό. Ήμασταν, εγω, οι δύο ξαδέρφες μου, ο ξάδερφός μου με τις οικογένειές τους, το ζευγάρι που μας έφερε το νεαρό (ο οποίος έψαχνε και αυτός για μια καλή κοπέλα), άλλο ένα φιλικό ζευγάρι, αλλά ευτυχώς όχι και γονείς. Είδα το νεαρό, συμπαθής μου φάνηκε αλλά δεν έπεσα και ξερή κιόλας…Eίπαμε λίγα πράγματα και άρχισαν τα πονηρά γελάκια από τους άλλους, πόσο ταιριάζουμε κλπ., αν ταιριάζουμε να πάμε και για κουφέτα...η όλη κατάσταση με έκανε να νιώθω άβολα...είπαμε δεν ανοίγομαι ευκολα στους άλλους, πόσο μάλλον οταν βρισκομαι περιτριγυρισμένη από τοσα άτομα τα οποία συζητάνε για το μέλλον σου...
Κατά την επιστροφή μου στο σπίτι, όλο αυτο με ειχε αφησει με ένα μουδιασμα...δεν είπα πολλά...
Ανταλλάξαμε τηλέφωνα και επικοινωνούσαμε για κάποιο διάστημα.

Στην αρχή μου άρεσε που μιλούσαμε, όμως στη συνέχεια, μου φαινόταν τόσο δεσμευτικό αυτό, έτσι τα τηλέφωνα αραίωσαν από τη μεριά μου, για να πω την αλήθεια δεν ενδιαφερόμουν για σχέση, μένουμε αλλωστε σε διαφορετικά μέρη οπότε ήταν δύσκολο να πηγαινοέρχομαστε να βλεπόμαστε. Είχα όμως και στο νου μου μην πω κάτι και παρεξηγηθώ και κυρίως μην μαθευτεί κάτι στους γνωστούς που ήταν μαζί μας στο τραπέζι. Ώσπου στο τέλος κατάλαβα πως ό,τι του έλεγα (του έλεγα γενικά πράγματα δεν του είχα πει ποτέ ότι μου αρέσει γιατί ήθελα να βεβαιωθώ πρώτα για μένα, είμαι και επιφυλακτική…) στο τηλέφωνο, τα μετέφερε στους γνωστούς του (οι οποίοι προφανώς τον ρωτούσαν πώς πάει η σχέση μας…).

Πρώτα-πρώτα ποια σχέση; Προφανώς εκείνος, από τις φορές που είχαμε μιλήσει, πίστεψε ότι γουστάρει ο ένας τον άλλο…
Σε επόμενο ταξίδι μου στο χωριό, συναντηθήκαμε και του είπα ευγενικά και ειλικρινά ότι δεν ενδιαφέρομαι για παραπέρα, αν ήθελε, μπορούσαμε να ξεκινησουμε σαν φίλοι και επειτα βλεπουμε…εκείνος μου είπε ότι δεν είχε γνωρίσει άλλο άτομο σαν εμένα και ότι οι προηγούμενες δύο σχέσεις του τον είχαν πληγώσει πολύ…και ηθελε κατι σιγουρο για σχεση. Χαιρετηθήκαμε και αποχωρήσαμε...

Μέχρι να πάω στο σπίτι είχε ήδη πει τα πάντα στους οικογενειακούς του φίλους από αυτούς που ηταν στο τραπέζι (οτι τον έβλεπα σαν φιλο και δεν ηθελα κατι περισσοτερο), οι οποίοι με τη σειρά τους ενημέρωσαν τις ξαδέρφες μου (στις οποίες δεν έλεγα και πολλά για το νεαρό αυτό, ηταν δικο μου θεμα άλλωστε...).Άρχισε η ανάκριση και τσακώθηκα άσχημα με αυτές (και με την οικογένειά μου που δεν μπόρεσα να κρατήσω τη σχέση!)…Είπα την αλήθεια και μου είπαν ότι είχα άδικο (!) και ότι αυτος είχε δίκιο που ήθελε να βρει κατι σίγουρο για σχέση…βασικά δεν περίμεναν τέτοια κατάληξη, να μην συνεχίσουμε τη γνωριμία δηλαδή. Για αυτόν που μετεφερε ό,τι άκουγε από εμενα από δω και από κει (και μάλιστα πολλές φορες...παραφουσκωμένα) ούτε λόγος!

Από τότε δεν τον ξαναείδα...

Έκανες αυτό που αισθανόσουν πραγματικά και που (κατά την γνώμη μου) ήταν και το πιο σωστό γιατί ήσουν ειλικρινης μαζί του και πάνω απο όλα ειλικρινής με τον εαυτό σου.

Και μην έχεις καμιά αμφιβολία για την κρίση σου μιας και επραξες πολύ σωστά!

 

[Bambinella]

Απεμεναν τεσσερις μηνες για να συμπληρωσω τα 16 οταν μεσω ενος δευτερου εξαδελφου της μητερας μου γνωρισαμε οικογενειακως ενα φιλο του ναυτικο 33 ετων.
Το παιδι αυτο ενω ειχε μια πολυ καλη θεση και ενα σιγουρο επαγγελμα, ηταν τρομερα απλο στους τροπους του, γελαστο, χαρουμενο, αλλα και καπως ντροπαλο. Ταιριαξα πολυ μαζι του και αρχισαμε να κανουμε παρεα. Μιλουσαμε στο τηλεφωνο και μερικες φορες πηγαιναμε εξω μαζι σε μαγαζια της γειτονιας μου γιατι μεχρι εκει μου επετρεπαν οι γονεις μου. Περνουσαμε πολυ ωραια μαζι. Ο Γιαννης ηταν ο τυπος του ανθρωπου που μου αρεσε: Ζεστος, χαμογελαστος, με καλους τροπους και καθολου αδιακριτος.
Μου ελεγε ιστοριες απο τα ταξιδια του και ηταν παντα πολυ προσεκτικος στα λογια του και σε ολα αυτα που θα επρεπε να πει σε ενα κοριτσι που δεν ειχε φτασει ακομα τα 16. Οι κουβεντες μας ηταν παντοτε πολυ αθωες και εντελως φιλικες.
Απο εξωτερικη εμφανιση δεν ηταν ασχημος: Ξανθογαλανος, λεπτος, γυρω στο 1,75, αλλα δεν μπορουσα να τον δω παρα μονο ως φιλο και τιποτε αλλο. Για μενα ο Γιαννης δεν ηταν ο αντρας που θα με ενδιεφερε. Τον εβλεπα οπως εβλεπα τα κοριτσια και τις καλες μου φιλες. Κανενα ενδιαφερον αλλου ειδους απο τη μερια μου. Αλλα κι εκεινος δεν μου εδειξε ποτε τιποτε περισσοτερο περα απο μια ακρως φιλικη συμπεριφορα.
Υστερα απο τρεις - τεσσερις μηνες που καναμε παρεα, θυμαμαι πως ειχε μπει ο Νοεμβριος και πλησιαζαν τα γενεθλια μου, ο θειος μου που μας ειχε γνωρισει μαζι του ειπε στους γονεις μου πως ο Γιαννης ηθελε να με παντρευτει! Εμεις ολοι καγκελο.
Καποια στιγμη με πηρε η μητερα μου απο κοντα και με ρωτησε αν συνεβαινε τιποτα μαζι του. Της εξηγησα οτι με το Γιαννη υπηρχαν ιδιες πιθανοτητες να συμβει οτιδηποτε οσο και με ενα κοριτσι, δηλαδη τιποτα.
Μεσω του θειου μου λοιπον δηλωσαμε πως δεν υπηρχε καμια περιπτωση για γαμο. Αλλωστε περαν ολων οσων ανεφερα, εγω ημουν παρα πολυ μικρη για κατι τετοιο και εκεινος πανω απο 17 χρονια μεγαλυτερος μου. Οποτε, ουτε κατα διανοια.
Λιγες μερες αργοτερα τηλεφωνησε στο σπιτι η αδελφη του Γιαννη, μια κοπελα περιπου 30 χρονων και αρραβωνιασμενη. Ζητησε να μου μιλησει και μου προτεινε να βγουμε εξω οι δυο μας για να τα πουμε. Αν και απορημενη, δεχτηκα, βγηκαμε και εν ολιγοις με....κατσαδιασε. Ενταξει, δε με εβρισε, αλλα ηταν καπως επιθετικη και ειπε οτι τοσον καιρο εβγαινα με τον αδελφο της δινοντας του ελπιδες για το μελλον χωρις να εχω τετοιο πραγμα στο νου μου. Της εδωσα τις εξηγησεις που επρεπε και καπως ηρεμησε, αλλα εγω ημουν σοκαρισμενη γιατι δεν τα περιμενα με τιποτα ολα αυτα. Η τιμη της θιγμενης αδελφης που καποια τραβαγε τον αδελφο της ενω δεν ειχε σκοπο να τον παντρευτει!
Περασε καιρος και ουτε ειδα, ουτε ακουσα ξανα το Γιαννη. Κοπηκε μαχαιρι καθε επαφη μαζι του. Υστερα απο ενα χρονο και εντελως τυχαια ενω ημουν εξω με τη μητερα μου συναντησαμε στο δρομο το θειο μου, τη γυναικα του θειου και το Γιαννη. Ο Γιαννης ομως ηταν εντελως διαφορετικος απο αυτο που θυμομουν. Ψυχρος και απομακρος, με το ζορι μας χαιρετησε και βιαστηκε να απομακρυνθει μαζι με τους θειους μου. Μια συμπεριφορα εντελως αγνωριστη!
Απο τοτε δεν τον ξαναειδα ποτε και το μονο που εμαθα για εκεινον ηταν οτι λιγες μερες μετα την τελευταια μας τυχαια συναντηση εφυγε παλι στα καραβια.

 

[αριαδνη]

Bambi παρά ήσουν μικρή για γάμο! Τι να λέμε τώρα ! Τι θα έκανες 16 χρόνων παιδι σε γάμο !

 

[Bambinella]

Bambi παρά ήσουν μικρή για γάμο! Τι να λέμε τώρα ! Τι θα έκανες 16 χρόνων παιδι σε γάμο !

Παντρευτηκα 7 χρονια αργοτερα, στα 23 μου. Οχι το Γιαννη.

 

[αριαδνη]

Παντρευτηκα 7 χρονια αργοτερα, στα 23 μου. Οχι το Γιαννη.

Μικρή πάλι ησουνα μπαμπι για την εποχή μας που ο μέσος όρος ήταν τα 27 με 30 ( σήμερα είναι τα 35)αλλά οκ στα 16 μόνο ηρωίδες της ωστεν με άνδρες 17 χρόνια μεγαλυτερους!

 

[Bambinella]

Μικρή πάλι ησουνα μπαμπι για την εποχή μας που ο μέσος όρος ήταν τα 27 με 30 ( σήμερα είναι τα 35)αλλά οκ στα 16 μόνο ηρωίδες της ωστεν με άνδρες 17 χρόνια μεγαλυτερους!

Αφου τον βρηκα νωρις, δεν ειχα λογο να καθομαι να περιμενω. Και 20 να ημουν, παλι θα παντρευομουν.
Αλωστε, ο γαμος ειναι υπεροχο πραγμα!

 

[Θεία Λένα]

Προσωπικά δεν έχω τέτοιες εμπειρίες... Έχω βέβαια ακούσει ιστορίες φρίκης και τρόμου αλλά από πρώτο χέρι τπτ... Ήμουν πάντα σε άλλο μηκος..

"-Προξενιό;
-Όχι
-Έρωτας;
-Ούτε
-Ε, τότε τι;
-Κανάτι! "

 

[αριαδνη]

Αφου τον βρηκα νωρις, δεν ειχα λογο να καθομαι να περιμενω. Και 20 να ημουν, παλι θα παντρευομουν.
Αλωστε, ο γαμος ειναι υπεροχο πραγμα!

Μπαμπι ή μάνα μου ήταν προχω για την εποχη , με προξενιό παντρεύτηκε στα 37 άνδρα 2 χρόνια σχεδόν μικρότερο, στα 40 και έκανε παιδι και τώρα τρέχω και δεν φτανω με τις ασθένειες που έχει, χα χα.

 

[TZELASO]

Απο τοτε δεν τον ξαναειδα ποτε και το μονο που εμαθα για εκεινον ηταν οτι λιγες μερες μετα την τελευταια μας τυχαια συναντηση εφυγε παλι στα καραβια.

Ε, τι να κάνει ο άνθρωπος? Από τον καϋμό του που δε σε πήρε, πήρε τα πέλαγα!!!

 

[Bambinella]

Ε, τι να κάνει ο άνθρωπος? Από τον καϋμό του που δε σε πήρε, πήρε τα πέλαγα!!!

Ναι, ναι, αυτο ηταν!
Παιδια, εγω γελαω πολυ που εζησα την "τιμη της αδελφης" στο αντιστροφο! Την εποχη της μητερας μου τα αδελφια κυνηγουσαν τους αντρες για την τιμη της αδελφης τους. Εμενα με κυνηγησανε για την τιμη του αδελφου τους! Οτι τον εξεθεσα επι τεσσερις μηνες και στο τελος δεν τον παντρευτηκα!
Χαχαχαχα! Ακομα δεν μπορω να πιστεψω αυτο που εζησα! Και να πω οτι του την πηρα την τιμη του, τελος παντων! Αλλα εγω ουτε που τον αγγιξα η καημενη, οποτε τσαμπα με τραβαγανε.