Μανούλα μου!!! Εγώ πάντως, όταν ήμουν νεότερη, όταν αρχίζαν να μου λένε να γνωρίζω διαφόρους, με τη δικαιολογία ότι είναι καλά παιδιά κι ότι ενδιαφέρονται για μια σοβαρή κοπέλα, απλώς τσακωνόμουν με τους "προξενητές" και τις "προξενήτρες", οι οποίοι συνήθως ήταν άτομα ΤΡΙΤΑ (και το τονίζω αυτό το "τρίτα") που ούτε καλά με ήξεραν ούτε τους είχα δώσει κάποιο δικαίωμα. Κυρίως μου την έσπαγε που θεωρούσαν ΔΕΔΟΜΕΝΟ (και τονίζω αυτό το "δεδομένο") ότι, επειδή έχω μια κάποια μόρφωση και ΔΕΝ είμαι καμιά εκθαμβωτική καλλονή, είμαι μία κακομοίρα που ψάχνει σύζυγο και ότι επιπλέον είμαι σοβαρή (γράφε: βαρετή, φυτό) κοπέλα. Τη μόρφωση την έχω για τον εαυτό μου και η μέτρια εμφάνισή μου δεν σημαίνει ότι είμαι ανασφαλής και βαρετός άνθρωπος... Δεν άντεχα αυτά τα στερεότυπα. Έτσι τσακώθηκα μεν με πολύ κόσμο, αλλά τουλάχιστον απολαμβάνω την ησυχία μου.Και που λέτε, φίλοι μου καλοί, ας θυμηθώ και άλλη μια προσωπική μου ιστορία...
Πριν μήνες...ένας γνωστός, με γιο της παντρειας, προτεινε να γνωριστω με το παιδι του. Μου ειπε οτι προκειται για καλο παιδι, με καλη δουλεια αλλα πολυ ντροπαλο νέο...
Δεν τον ήξερα καν...
Δέχτηκα. Να φανταστείτε ήταν Ιούνιος όταν το είπε ο γνωστός μας...Ανταλλαξαμε τηλεφωνα.Κανονικα ο νεος επρεπε να τηλεφωνησει πρωτος...
Τέλη Ιουλιου, λιγες ημερες πριν τις καλοκαιρινες μου διακοπες ελαβα τηλεφωνημα...Ηταν με αποκρυψη και δεν απαντησα...εστειλε μηνυμα και απαντησα...
Δεν κανονισαμε κατι γιατι του ειπα οτι ετοιμαζομαι για διακοπες, οι οποιες θα ξεκινουσαν ημερα Κυριακη.
Αυτος ομως δεχτηκε πιεση απο το σπιτι του οτι επρεπε να βρεθουμε...ετσι πηρε τηλεφωνο Σαββατο 3 η ωρα το μεσημερι για να κανονισουμε για το απογευμα...!!!
Ειχα κουραστει απο την εβδομαδα και την ετοιμασία για τις διακοπες και το μονο που μου ελειπε ηταν το ... ραντεβου! Ξανά δέχτηκα μην νομίζει οτι δεν θελω...
Ηταν 8 η ωρα οταν συναντηθηκαμε...
Μπηκα στο αυτοκινητο και εντυπωσιαστηκα απο την ομοιοτητα του παιδιου με τον πατερα του! Ομως...ηταν φοβερα ατημελητος: ειχε ερθει με πουκαμισο που εσταζε απο τον ιδρωτα, βερμουδα και σαγιοναρα δερματινη μεν αλλα σαγιοναρα! Το διανοειστε;
Το αυτοκινητο βρωμοκοπαγε ιδρωτιλα με τραγίλα! Αθλιο! Ευτυχως ηταν ανοιχτα τα παραθυρα!!!
Να τρεχει του σκοτωμου στο δρομο...!
Φτασαμε σε μια καφετερια, και μεσα σε μιση ωρα ειχαμε εξαντλησει το ρεπερτοριο συζητησης: ειπαμε τα βασικα, για τις δουλειες μας, τις διακοπες, τα χομπι...αυτος δεν μιλουσε πολυ, κοιταγε αλλου και εδειχνε να βαριεται...θεωρησα οτι λογω της πρωτης συναντησης ήταν μαζεμενος...ειχα αρχισει κι εγω να βαριεμαι γιατι αυτος ηταν αλλου...
Οταν επεστρεψα στο σπιτι...ημουν ''καπως'' απο ολο αυτο, ημουν ομως χαρουμενη που θα ξεκινουσα τις διακοπες μου...
Στη γιορτη του Δεκαπενταυγουστου, ανταλλαξαμε μηνυματα για χρονια πολλα...
Ακολουθησαν δύο ακόμα μηνυματα εκ μερους μου τα οποια δεν πηραν ποτέ απάντηση...για τηλεφώνημα φυσικα ουτε λόγος αφου καταλαβα οτι δεν ενδιαφερεται...ουτε κι εγω αλλωστε αφου η γνωριμια ηταν τραγικη!
Ο ανθρωπος δεν ηθελε απο την αρχη...τι το ψαχνουμε...απλα η ολη φαση εγινε μηπως βρεθει καποια κοπελα να τον ξεμπλοκαρει απο την ντροπη που τον διακατεχει...