elephadas
MultiDimensional RetroDivinitY
- Joined
- 22 Οκτ 2010
- Μηνύματα
- 8.950
- Αντιδράσεις
- 14.848
Υπάρχουν ίσως φαγητά και γλυκά που έχουν γίνει ρετρό διότι παραείναι ανθυγιεινά ή παχυντικά για τα τωρινά δεδομένα. Αλλιώς γιατί να παψει να φτιάχνεται ένα φαγητό? Μπορεί να γίνει ρετρό σε μια οικογένεια (τα παιδιά δεν μαγειρεύουν τα ίδια με τους γονείς τους, για διάφορους λόγους) αλλά όχι γενικά στα νοικοκυριά. Βέβαια υπάρχει λιγότερος χρόνος για μπελαλίδικα φαγητά, κι έτσι κάποια μπορεί να φτιάχνονται σπανιότερα. Όμως πάντα μπορούν να φτιαχτούν με λίγη προετοιμασία.
Φυσικά υπάρχουν πάμπολλα φαγητά που θυμάμαι από τη μητέρα μου αλλά δεν τρώω πια είτε γιατί δεν μου αρέσανε ποτέ (αλλά με το ακαταμάχητο μητρικό επιχείρημα "αυτό έβγαλε η κατσαρόλα σήμερα" τα έτρωγα τότε) είτε γιατί τα αποφεύγω. Κεφτεδάκια με πατάτες τηγανισμένες στο λάδι τους? Μια φορα στα 5 χρόνια! Συκωτάκια τηγανιτά (και σβησμένα με κρασί μετά)? Κομμένα από χρόνια.
Ενα γλυκό που μου άρεσε αφάνταστα και είχα φτιάξει και εγώ μερικές φορές αλλά έπαψα να το φτιάχνω από πολλά χρόνια διότι μόνο που το σκέφτομαι βουλώνουν οι αρτηρίες μου ήταν αυτό το ρολό της κατάψυξης (Άπειρη ζάχαρη, βούτυρο, ίσως ωμά αυγά, κακάο, μπισκότα Μιράντα κομμένα κομμάτια, κονιάκ για μυρωδιά). Δεν ήταν διαδεδομένο όταν ήμουν μικρός αλλά η μητέρα μου το είχε μάθει από κάποια φίλη της και το έφτιαχνε σχετικά συχνά γιατί ήταν απλό αλλά και πολύ νόστιμο. Το έτρωγα με τα χέρια βέβαια, και έλυωνε το βούτυρο και μετά έγλειφα τα δάχτυλά μου. Δεν ξέρω αν συνηθίζεται ακόμη. Διότι, κακά τα ψέματα, μόνο που το κοίταγες χόντραινες.
Άλλο που θυμάμαι είναι το παγωτό με Εrmol. Είχαμε ένα τετράγωνο μεταλλικό κουτί και βάζαμε εκεί το χτυπημένο παγωτό και έπρεπε μετά από κάποιες ώρες να βγει και να ξαναχτυπηθεί. Δεν είχαμε μίξερ ακόμη, οπότε ο κλήρος για το χτύπημα με τη ρόδα έπεφτε σε μένα (άλλο ακαταμάχητο μητρικό επιχείρημα, "είσαι άντρας και έχεις τη δύναμη"). Αλλά έτσι έγλειφα το μπωλ και τη ρόδα μετά .
Φυσικά υπάρχουν πάμπολλα φαγητά που θυμάμαι από τη μητέρα μου αλλά δεν τρώω πια είτε γιατί δεν μου αρέσανε ποτέ (αλλά με το ακαταμάχητο μητρικό επιχείρημα "αυτό έβγαλε η κατσαρόλα σήμερα" τα έτρωγα τότε) είτε γιατί τα αποφεύγω. Κεφτεδάκια με πατάτες τηγανισμένες στο λάδι τους? Μια φορα στα 5 χρόνια! Συκωτάκια τηγανιτά (και σβησμένα με κρασί μετά)? Κομμένα από χρόνια.
Ενα γλυκό που μου άρεσε αφάνταστα και είχα φτιάξει και εγώ μερικές φορές αλλά έπαψα να το φτιάχνω από πολλά χρόνια διότι μόνο που το σκέφτομαι βουλώνουν οι αρτηρίες μου ήταν αυτό το ρολό της κατάψυξης (Άπειρη ζάχαρη, βούτυρο, ίσως ωμά αυγά, κακάο, μπισκότα Μιράντα κομμένα κομμάτια, κονιάκ για μυρωδιά). Δεν ήταν διαδεδομένο όταν ήμουν μικρός αλλά η μητέρα μου το είχε μάθει από κάποια φίλη της και το έφτιαχνε σχετικά συχνά γιατί ήταν απλό αλλά και πολύ νόστιμο. Το έτρωγα με τα χέρια βέβαια, και έλυωνε το βούτυρο και μετά έγλειφα τα δάχτυλά μου. Δεν ξέρω αν συνηθίζεται ακόμη. Διότι, κακά τα ψέματα, μόνο που το κοίταγες χόντραινες.
Άλλο που θυμάμαι είναι το παγωτό με Εrmol. Είχαμε ένα τετράγωνο μεταλλικό κουτί και βάζαμε εκεί το χτυπημένο παγωτό και έπρεπε μετά από κάποιες ώρες να βγει και να ξαναχτυπηθεί. Δεν είχαμε μίξερ ακόμη, οπότε ο κλήρος για το χτύπημα με τη ρόδα έπεφτε σε μένα (άλλο ακαταμάχητο μητρικό επιχείρημα, "είσαι άντρας και έχεις τη δύναμη"). Αλλά έτσι έγλειφα το μπωλ και τη ρόδα μετά .